Dagur - Tíminn - 30.11.1996, Side 12

Laugardagur 30. nóvember 1996 - XII
MINNIGARGREINAR
3D<tgur-®mtmrt
Guðbjörg Guðmundsdóttir
frá Mosvöllum
Mig langar til að skilja
eftir fáein orð í minn-
ingu Guggu frá Mosvöll-
um.
Guðbjörg hét hún og var
fædd á Mosvöllum í Önundar-
firði 5. október 1921.
Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Hjálmarsson og Solveig
Sigurðardóttir, kona hans.
Guðbjörg ólst upp hjá afa
sínum og ömmu sem bjuggu á
Mosvöllum, Hjálmari Guð-
mundssyni og Guðbjörgu
Björnsdóttur. Hjálmar afi henn-
ar andaðist 1931, en Björn son-
ur hans tók þá við búinu.
Guðbjörg vandist algengri
vinnu utan húss og innan á
unglingsárunum.
Þegar hún var um tvítugt
veiktist hún alvarlega. Hún lá
mánuðum saman á sjúkrahúsi
á ísafirði vegna brjósthimnu-
bólgu. Seinna lá hún í gifsi á
sjúkrahúsi í Reykjavík vegna
berklaskemmda í baki og um-
búðirnar var hún látin bera
lengi eftir að hún komst á fæt-
ur. Þetta var erfitt hlutskipti
ungri stúlku, en Guðbjörg var
jafnan hress í máh og æðru-
laus, létt og glöð svo að okkur
fannst stundum sem hún byði
staðreyndumnn byrginn.
Guðbjörg reis upp af sjúkra-
beði sínum og komst á vinnu-
markaðinn. Hún vann við mötu-
neyti sjómanna í Sandgerði á
vetrarvertíð 1953. Þá var það
enn algengt að menn kæmu að
vestan og norðan til að vera í
Sandgerði á vertíðinni. Þar
kynntist Guðbjörg ungum ver-
manni að norðan. Hermann Að-
alsteinsson hét hann, þingeysk-
ur maður. Með honum fór hún
norður og þau giftust vorið
1953. Þau voru á Húsavík fyrst
í stað, en vorið 1954 fóru þau
að búa á Hóli á Tjörnesi. Þar
bjuggu þau farsælu búi meira
en 30 ár.
Þau eignuðust ekki barn, en
ólu upp frá frumbernsku syst-
urdóttur Guðbjargar, Guðnýju
Ólöfu Jónsdóttur. Og eftir að
hún var uppkomin og gift kona
á Húsavík komu barnabörn til
dvalar hjá afa og ömmu á Hóli.
Þar var ánægð fjöiskylda sem
leið vel.
Hermann andaðist sumarið
1987. Eftir það flutti Guðbjörg
til Húsavíkur þar sem hún undi
síðustu árin. Hún dó 27. sept-
ember s.l.
Ég átti leið um Tjörnes og
gisti þá á Hóli. Þá urðu mér rík
í huga orðin sem Jónas Hall-
grímsson leggur smalanum í
munn um Eggert Ólafsson, sem
hefði kveðið mest
... um bóndabœ
er blessun ejlir sí og œ,
af því að hjónin eru þar
öðrum og sér til glaðvœrðar.
Ég held að Guðbjörg, og
raunar þau Hermann bæði, hafi
notið lífsreynslunnar svo, að
þau hafi óvenju vel kunnað „að
eygja hverja stund sem af æv-
inni líður sem auðlegð og fagn-
aðarbót", svo enn sé vitnað í
skáldskap.
Þeir sem í sveitum búa um-
gangast færri en borgarbúar, en
þekkja granna sína almennt því
betur. Árgangar kunningjanna
eru fámennari, en þó má vera
að vinahópurinn verði engu
minni. Sú er reynsla mín að
leiksystkin og æskufélagar sem
fluttust í önnur héruð hafi verið
bundin æskusveitinni alla tíð.
Grundvöllur vinfengis, sem
lagður var í bernsku og æsku,
reyndist traustur og óbilgjarn.
Og þá er eðlilegt að tryggða-
böndin fornu séu virt og metin
eftir því sem þau sýna gildi sitt
lengur og betur.
Síðustu kveðjuorð mín að
þessu sinni skulu vera þau að
Guðbjörgu mat ég því meir sem
ég þekkti hana lengur og betur
og að sama skapi þótti mér
vænna um hana.
Því er hún kvödd með sökn-
uði og hjartanlegri þökk.
H.Kr.
Þórður Jónas Gimnarsson
Eg finn mig knúinn til að
kveðja vin minn og frí-
múrarabróður, Þórð
Jónas Gunnarsson, með
nokkrum orðum.
Kær vinur og félagi er fluttur
yfir móðuna miklu til Austurs-
ins Eilífa. Það dimmdi óneitan-
lega í huga mér morguninn 21.
nóvember síðastliðinn, þegar
Guðrún hringdi og sagði mér að
Þórður hefði látist á sjúkrahúsi
þá um morguninn. Þó fagna
beri lausn frá erfiðum veikind-
um, fer ekki hjá því að það
myndast tómarúm í hugum
manna við slíkar fréttir.
Öllum er okkur ljós sú stað-
reynd, að ekkert líf sé án dauða
og enginn dauði án h'fs. Samt
sem áður er það jafnan svo, ef
þessi vitneskja snertir mann
sjálfan, að hún er sár og fram-
kallar smæð okkar gagnvart al-
mættinu. Á móti kemur sú
huggun í harmi, að okkur hefur
verið gefið fyrirheit um endur-
fundi, því mannssálin lifir að ei-
h'fu.
Kynni okkar Þórðar hófust
að marki, er ég gekk í Frímúr-
araregluna snemma árs 1958.
Þar áttum við gott, og mér ó-
gleymanlegt, samstarf. Það
leiddi til vináttu, sem ég fæ
aldrei fullþakkað.
Hann valdist til forustu í
reglustarfi vegna hæfileika
sinna, dugnaðar, atorku, mikill-
ar þekkingar og færni. Hann
var snjall ræðumaður, hvort
heldur var á góðum stundum
eða í alvarlegum erindum um
sögu, listir eða regluna okkar.
Mér er ofarlega í huga ræða,
sem Þórður flutti í Akureyrar-
kirkju á kirkjuviku fyrir
nokkrum árum.
Þegar byggingarframkvæmd-
ir reglunnar stóðu yfir hér var
forusta hans, ásamt fleirum,
mikils verð. Þórður var oft bú-
inn að teikna ýmislegt sem um
var rætt, gripi og búnað. Þar
leyndu sér ekki listrænir hæfi-
leikar hans. Mun hann nú síð-
ustu ár hafa rækt þessa hæfi-
leika sér til ánægju.
Þórður var víðförull. Það
kom sér vel þegar frímúrara-
bræður og -systur héðan fóru í
tvígang til útlanda í skemmti-
og menningarferðir. Hann hafði
víða komið og vissi margt, gat
mörgu miðlað okkur, var frum-
kvöðull ferðanna. Ógleymanleg
er okkur ganga okkar um Via
Dolorosa, pýramíta o.fl., og síð-
ar að skoða Péturskirkjuna í
Róm. Með orðum Þórðar sagt:
„Það, sem hreif mig mest í því
stórbrotna musteri, var látlaus
myndastytta Michelangelos, Pi-
eta. Og er hún af Maríu með lík
sonarins, Jesú Krists, í fanginu.
Mér fannst sem allt skraut, öll
byggingarlist, fölnaði fyrir
þeirri birtu, sem geislaði og
streymdi frá þessari steinmynd,
líkt og þegar stjörnur fölna fyrir
ljósi sólar.“ Þarna er mælt af
djúpri hugsun, og listamaður-
inn á öllum sviðum er með í för.
Margar ferðir vorum við
einnig búnir að fara innan-
lands, ásamt mörgum, í sam-
bandi við fundi. Frá þeim
verma margar og góðar endur-
minningar.
Unfanfarin ár, eftir að Þórð-
ur og Guðrún fluttu suður, voru
samverustundir ekki eins marg-
ar, en þá notuðum við símann.
Hann vildi fylgjast með starfi og
félögum hér, það var ánægjuleg
tilfinning fólgin í áhuga hans.
Síðasta óskin þín, kæri vinur,
varð ekki uppfyllt, en það kem-
ur ekki að sök. Nú hefurðu
góða yfirsýn og þarft ekki
myndir.
Við frímúrarabræður sökn-
um góðs félaga, en Alfaðir ræð-
ur.
Hafðu kæra þökk fyrir sam-
fylgdina, kæri vinur, megi ljós
kærleikans fylgja þér.
Ég bið hinn Hæsta Höf-
uðsmið Himins og Jarðar að
halda sinni almáttugu verndar-
hendi yfir þér og ástvinum þín-
um.
Guðrúnu, börnum ykkar og
ástvinum öllum sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Magnús Jónsson.
ANDLÁT
Ásta Júlía Andrésdóttir,
Kleppsvegi 42, Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur
föstudaginn 15. nóvember.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Benedikt Kristjánsson
frá Álfsnesi, Kjalarnesi, lést
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
föstudaginn 22. nóvember.
Guðmundur Magnússon
frá Traðarbakka, Akranesi,
lést í Borgarspítalanum mið-
vikudaginn 20. nóvember.
Guðrún Jóhannsdóttir,
Bræðraborgarstíg 24, andað-
ist á heimili sínu 19. nóvem-
ber.
Guðrún Kristinsdóttir,
fyrrv. einkaritari, Klappar-
stíg la, Reykjavík, andaðist á
heimili sínu sunnudaginn 24.
nóvember.
Hannes Ágústsson,
Laugarnesvegi 104, Reykja-
vík, andaðist á hjartadeild
Sjúkrahúss Reykjavíkur 15.
nóvember s.l.
Haraldur Magnússon,
dvalarheimilinu Lundi,
Hellu, lést hinn 17. nóvem-
ber s.l.
Helgi Eiríksson,
Laugarásvegi 57, lést að
kvöldi 24. nóvember.
Herdís Matthildur
Marteinsdóttir,
Austurbrún 6, Reykjavík, lést
að heimili sínu miðvikudag-
inn 13. nóvember.
Höskuldur Ágústsson,
fyrrverandi yfirvélstjóri,
Hlaðhömrum, Mosfellsbæ,
lést á Reykjalundi 24. nóv-
ember.
Ivar Hannesson,
Granaskjóli 11, Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum
19. nóvember.
Jónína Kristín
Gunnarsdóttir,
Eskihlíð 8, Reykjavík, lést á
hjúkrunarheimilinu Eir 18.
nóvember.
Kristín Aðalheiður
Jóhannsdóttir,
Bjarkarbraut 15, Dalvík, lést
í Dalbæ, heimili aldraðra, 21.
nóvember.
Kristín H. Sigfúsdóttir
frá Seyðisfirði, Bólstaðarhlíð
68, Reykjavík, andaðist á
hjúkrunarheimilinu Skjóli
26. nóvember.
Leó Steinar Leósson,
Bjarnastöðum, Grímsnesi,
lést föstudaginn 22. nóvem-
ber.
María Jakobsdóttir,
Jörfabakka 12, Reykjavík,
lést aðfaranótt laugardagsins
23. nóvember.
Ólafur Andrésson,
Ástúni 2, Kópavogi, lést í
Landspítalanum 24. nóvem-
ber.
Petra Þóra Jónsdóttir
lést í St. Jósefsspítala 21.
nóvember.
Soffía Eleie Jónsdóttir
Wagner,
Gebr. Grimmsweg 34,
Buxtehude, áður í Hafnar-
firði, lést í sjúkrahúsi í
Þýskalandi 9. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram
í Buxtehude.
Stefán Jóhannsson,
Heiðargerði 5, andaðist á
hjúkrunarheimilinu Eir,
fimmtudaginn 21. nóvember.
Sveinbjörn Sveinbjörnsson,
fyrrverandi prófastur í
Hruna, er látinn.
Valdimar Runólfur
Halldórsson,
Vflcurbakka 40, lést fimmtu-
daginn 21. nóvember.
Vilhjálmur Friðriksson,
Skúlagötu 74, Reykjavík, lést
á hjartadeild Sjúkrahúss
Reykjavíkur 24. nóvember.
Þórdís Halldórsdóttir
frá Sauðholti, síðast til heim-
ihs á Norðurbrún 1, andaðist
í Landspítalanum föstudag-
inn 22. nóvember.
Þórður Einarsson,
Sigtúni 35, andaðist á gjör-
gæsludeild Landspítalans
sunnudaginn 24. nóvember.
Þórður Gunnarsson,
Efstaleiti 10, lést 21. nóv.