Alþýðublaðið - 08.06.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
*
£\|ASK1 RAFjgr
k ÍSLANDS A\
E s. Sterling
fer liéðan á þriðjudag 14. júní austur og norður um land.
Vörur afhendist þsmnig: Á morgun (fimtudsg) til Ísaíjarðar,
Hólmavíkur, Blöaduóss, Sauðárkróks, Siglufjarðar, Akur
eyrar, Húsavíkur og Seyðisfjarðar. Á fóstudag til Norð-
íjarðar, Eskiljarðar, Reyðarfjarðar, Fáskrúðsfjarðar, Stöðv-
arfjarðar, Breiðdalsvíkur, Djúpavogs og Vestmannaeyja.
AUar vörur verða að vera greinilega merktar.
Frá Landssimanu
í dag, 7. júní, er opnuð landssíanastöð (loítskeytastöð) á Hesttyri við
ísafjarðardjúp. Þar til loftskeytastöðin á ísafirði verður opnuð, fara
öll viðskifti við Hesteyri fram með símskeytum iim loftskeytastöðina
f Reykjavfk og er gjaldið venjulegt sfmskeytagjald innanlands Þjón-
ustutimi stöðvarinnar verður íyrst um sinn kl. 10—12 og 16—19.
er blað Jafnaðarmanna, gefinn út
á. Akureyri. Kemur út vikulega
( nokkru staerra broti en .Visir“.
RitstjóH er Halldór Frlðjónsson
Verkam aðurinit
er bezt ritaður allra norðlenzkra
blaða, og er ágætt fréttablað.
AlSir Norðlendingar,
víðsvegar um landið, kaupa hann,
Verkamnn kampið ykkar blöði
Gerist áskrifendur frá nýjári á
jffircilsh jjHþýlnbl.
K aupið
AlþýðublaðiÖ!
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Ölafur Friðriksson.
Prenísmiðjan Gntenberir-
Jés-ck London: Æflntýrl.
heyra sömu röddina segja orðið: „gott!" Og hún varð
vör við sömu gleði-tilfinninguna þegar hún heyrði það.
Aftur gutlaði í, sökkunni, og kallað var upp: „ellefu
faðmar." Varpið akkeri!" hún heyrði aftur sömu rödd-
ina. Henni fanst hávaðinn í seglunum, þegar þeim var
hlaðið, eins og hljómleikar; og jafnframt tók hún eftir
því að „klýfirinn* sat fastur, og hún gat ímyndað sér
óþolinmæði sjómannanna að losa hann. Hún skeytti
engu mönnunum við hlið sér, fyr en auðséð var á rauðu
og grænu hliðarljósunum, að skipið var lagst.
Sheldon hugsaði um hvaða skip þetta gæti verið,
en Tudor hélt altaf að það gæti vel verið Martha.
„Það er Mínerva,“ sagði Jóhanna.
„Af hverju ræðurðu það?“ spurði Sheldon og treysti
illa fullvissu hennar.
„Eg gæti allstaðar þekt hljóðið í rennihjólunum á
stórsiglu Mínervu, þvl þau eru of stór fyrir fallreipið."
Einhver svört þústa kom yfir garðinn, neðan frá
sjónum; það hlaut að vera einhver sem verið hafði að
gæta að skipinu.
„Ert það þú, Utami?" kallaði Jóhanna.
„Nei; eg er Matapuu," var svarað.
„Hvaða skip er þetta?"
„Eg held það sé Minerva."
Jóhanna leit sigri hrósandi á Sheldon, sem hneigði
sig-
„Fyrst Matapuu segir það, hlýtur það að vera rétt,"
muldraði hann.
„En þegar Jóhanná Lackland segir það, ertu f vafa,“
hrópaði hún, „alveg eins og þú efast um að hún sé
fær um að stjórna skipi. Gerir ekkert, einhverntfma
mun þig iðra þessa. Nú er verið að skjóta út bátunum
og eftir örstutta stund getum við heilsað upp á Krist-
ján Young.“
Lalaperu kom með glös og vindlinga, að ógleymdu
hinu eilífa wisky og sódavatni, og áður en fimm mín-
útur voru liðnar marraði í hliðinu og Kristján, með
blíðu röddina, hæglátu framkomuna og meinleysislega
svipinn, kom upp tröppurnar gulmórauður af sólbruná,
og slóst f félag við þau.
XVI. KAFLI.
Eins og fyrri flutti Kristján fregnir — fregnir um
drykkjuskapinn á Guvutu, þar sem menn hældu sér af
því, að drekka daginn út og dagínn inn; fregnir um
riflana, sem notaðir voru á Isabeleyju, um síðustu
morðin á Malaita, um veikindi Tom Butlers á Santa
Anna; og loks, það sem þýðingarmest var, fregnir af
því, að Matambo hefði rekist á sker við Skammeyjar
og þurfti að fara til viðgerðar.
„Með öðrum orðum, að það llða fimm vikur, áður
en þú kemst til Sidney,“ sagði Sheldon við Jóhönnu.
„Og að við eyðum dýrmætum tíma," bætti hún við,
döpur í bragði.
„Ef þú vilt komast til Sidney, þá fer Upola frá Tulagi
síðdegis á morgun," mælti Kristján.
„Eg hélt, að Upola flytti verkamenn fyrir Þjóðverjana
á Samoa,“ skaut hún inn í. „Eg gæti að minsta kosti
stigið á skipsfjöl á Samoa og skift um skip á Apia. Það
er langur krókur, en samt sparaði það tíma.“
„Að þessu sinni fer Upola beint til Sidney,“ mælti
Kristján. „Hún á að fara f þurkví, skal eg segja þér,
og þú getur komist af stað strax klukkan fimm á
morgun — þáð sagði fyrsti stýrimaður mér, að minsta
kosti.“
„En fyíst verð eg að fara til Guvutu." Jóhanna leit
kankvís til karlmannanna. „Eg þarf að kaupa mér eitt
og annað. Eg get ekki farið til Sidney f þessum glugga-
/