Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.1982, Blaðsíða 4

4
DAGBLAÐIÐ & VlSIR. MIÐVIKUDAGUR 7. APRlL 1982.
Afkoma Flugleiða hefur
batnað verulega
„Rekstrartekjur árið 1981
hækkuðu um 53,3% en rekstrargjöld
um 38,7% og er hér um að ræða
verulegan bata að þessu leyti,” sagði
Sigurður Helgason, forstjóri
Flugleiða, á aðalfundi félagsins í
gær.
„Afkoma félagsins hefur batnað
vegna þeirra markvissu aðgerða og
kostnaðarlækkana sem hófust árið
1979 og sem hafa borið árangur.
Einnig hefur þróun eldsneytisverðs
verið hagstæð þannig að eldsneytis-
verð hefur verið stöðugt. Þá hefur sú
starfsemi, sem félagið hefur haldið
uppi í fjarlægum löndum, bætt
afkomu félagsins þvi verkefnin eru
jöfn allt árið um kring og hefur þess-
vegna verið betri nýting á tækjum og
tækniþjálfuðum starfsmönnum
félagsins.
Segja má að afkoma félagsins árið
1981 sé þolanleg þegar tekið hefur
verið tillit til hins bágborna efnahags-
ástands í hinum vestræna heimi i
árinu 1981. Afkoma flugfélaga um
alian heim var verri á árinu 1981 en
um langan aldur,” sagöi Sigurður
ennfremur.
Hann skýrði frá því að verulegt tap
hefði orðið á Atlantshafsfluginu,
einnig innanlandsfluginu en afkoma
Evrópuflugsins hefði verið góð.
f ársreikningum Flugleiða kemur
fram að tap félagsins árið 1981 var
rúmar tvær milljónir króna á móti
sjötíu milljónum króna árið 1980.
Sigurður ræddi nokkuð
áætlunarflugið og sagði meðal
annars: „Það er skoðun félagsins að
markaðurinn á fslandi, með tilliti til
flugstarfsemi, sé það lítill að einungis
sé pláss fyrir eitt áætlunarflugfélag til
að fullngæja þeim þörfum sem fyrir
hendi eru.” Og slðar: „Engin skyn-
semi virðist í því að tvö islenzk flug-
félög haldi uppi áætlunarflugi til og
frá fslandi árið um kring. Til þess eru
vítin aö varast þau og menn ættu að
hyggja aö þeirri staðreynd að
Flugfélag fslands og Loftleiðir voru
að falli komin vegna skefjalausrar
samkeppni árið 1973, þegar þau voru
sameinuð,” sagði forstjóri Flugleiða.
Þeir menn sem ganga áttu úr stjórn
og varastjórn Flugleiða voru allir
endurkjömir utan Dagfinns Stefáns-
sonar flugstjóra en f hans stað í vara-
stjórn var kjörinn Jáhannes Markús-
Sigurður Helgason forstjóri Flugleiða og hluti stjórnarinnar á aðalfundinum.
DV-mynd: Bjarnleifur.
son flugstjóri.
Stjórn Flugleiða skipa nú: örn
Ó. Johnson formaður, E. Kristinn
Ólsen, Halldór H. Jónsson, Grétar
Br. Kristjánsson, Óttar Möller,
Sigurður Helgason, Kristjána Milla
Thorsteinsson, Rúnar B. Jóhannsson
og Kári Einarsson. Tveir síðasttöldu
eru skipaðiraf ríkinu.f varastjórn eiga
sæti: Einar Árnason, Ólafur Ó.
Johnson, Jóhannes Markússon og
fyrir hönd rikisins þeir Þröstur
Ólafsson og Guðmundur Einarsson.
-KMU.
Flug Arna
lögbrot
Flugfélagið Ernir á ísafirði kom
aðeins til umræðu á aðalfundi
Flugleiða. Hóf Halldór Jónsson
verkfræðingur máls á þvf og sagði
Erni fljúga nokkurskonar
„áætlunarleiguflug” á leið sem
Flugleiðir hefðu sérleyfi á. Taldi
hann Erni taka farþega frá
Flugleiðum.
Sigurður Helgason tók undir orð
Halldórs og sagði flug þetta brjóta í
bága við reglur um sérleyfi. Þrátt
fyrir það hefðu yfirvöld ekki gripið i
taumana. - -KMU.
■ ■ r
Orn 0. Johnson, stjómarformaður Flugleiða:
Takmarka þarf vakl samgönguráðherra
„Mér virðist augljóst að takmarka
verði það vald sem samgöngu-
ráðherra hefur nú til að móta „flug-
málastefnu” og úthluta flugrekstrar-
leyfum. Hér þarf augljóslega að
dreifa valdinu á fleiri hendur því
mikið er í húfi að rétt sé að málum
staðið,” sagði örn Ó. Johnson,
stjórnarformaður Flugleiða, meðal
annars í ræðu sinni á aðalfundi
félagsins í gær.
„Þótt tilefni orða minna séu að
sjálfsögðu þau skref, sem núverandi
flugmálaráðherra hefur stigið í veit-
ingu flugrekstrarleyfa og boðun hans.
á nýrri flugmálastefnu, fela þessi orð
mín ekki í sér beina árás á hann
persónulega þó ég sé auðvitað alger-
lega andvígur þessari stefnubreytingu
hans. Ég á fyrst og fremst við það að
þótt núverandi samgönguráðherra
móti nýja stefnu í flugmálum þá
virðist ekkert því til fyrirstöðu að
eftirmaður hans geti söðlað um og
aftur breytt þeirri stefnu til sam-
ræmis við sínar skoðanir. Einnig
virðist ljóst að sú stefna, sem mörk-
uð var af samgönguráðherra árið
1973, var ekki til neinnar frambúðar
og kannski bara tilviljun að henni var
ekki breytt þegar næsti ráðherra tók
við af honum. Það hljóta allir að sjá
að enginn flugrekstraraðili, sem lagt
hefur í miklar fjárfestingar í tækjum
og starfsliði, getur búið við slíkt
öryggisleysi sem hann, og þá kannski
þjóðarbúið einnig, geta orðið fyrir
miklu tjóni af. Þessu er óhjákvæmi-
legt að breyta hvernig sem að verður
farið,” sagði örn.
Hann hafði áður rifjað upp
sameiningu Flugfélags íslands og
Loftleiða árið 1973 og sagt: „Ég efa
ekki að þeir tveir ráðherrar, sem hvað
mestan þátt áttu í sameiningu flug-
félaganna á sínum tíma, séu ekki
síður en við Flugleiðamenn undrandi
og vonsviknir yfir síðustu atburðum í
þessum málum. Ég hygg að þeim hafi
ekki frekar en okkur dottið í hug að
þau loforð, sem þá voru skriflega
gefin af æðstu stjórnvöldum lands-
ins, yrðu nú, aðeins niu árum síðar,
að tilefnislausu svikin,” sagði örn.
Undir lok ræðu sinnar sagði örn:
„Svo sem ársreikningurinn ber með
sér hefur orðið verulegur bati á
rekstrarafkomu félagsins og er það
gleðiefni. Eiga bæði forstjóri og
starfsfólk félagsins sinn drjúga þátt í
því og er það þakkarvert. Rétt er þó
að vekja athygli á að enn er félagið
rekið með tapi, 2 millj. króna, þrátt
fyrir fjárhagsstuðning stjórnvalda
hér á landi og í Lúxemborg, sem nam
40,6 millj. króna. Við virðumst því
enn eiga langa og stranga baráttu
fyrir höndum, sem engan veginn sér
fyrir endann á með þeirri óvissu, sem
enn ríkir á Norður-Atlantshafsflug-
leiðinni, með vaxandi samkeppni við
innlend og erlend flugfélög á Evrópu-
leiðum og með snöru um hálsinn í
verðlagningu innanlandsflugsins.”
-KMU.
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
_______‘ - - . _____________________________________________________________________ -
Reykjavík í viðjum ofstjórnar
Þau eru mörg mannréttindamilin i
landinu. Nú hefur lengi stafllð yfir
þref út af réttinum til afl tala f sima,
en þeim málum hefur verið þannig
fyrirkomið, að þeir, sem telja sig bera
hag gamals fólks fyrir brjósti finnst
að frá því hafi verið tekin nokkur
lifsingæja með því að breyta skrefa-
gjaldi til verðjöfnunar þannig afl vifl
hér á þéttbýlissvæðinu borgum eitt-
hvað fyrir kjaftakerlingar i öflrum
landshlutum, og fer það sem er vani,
að Reykjavfk og nágrenni þarf að
borga fyrír hrafninn.
Þetta simamál sýnlr aðeins, að
Reykvikingar eru ekki taldir eins
réttháir og aðrir þegnar þegar til
margvislegrar skattheimtu kemur.
Vel má vera að hér i borginni séu ein-
hverjir rikir aðilar, sem græða á þvi
að Reykjavik er helsta höfn landsins,
hér situr Alþingi og hér er mikil
umferð utan af landi og til landsins.
Það breytir þó ekki þeirri staflreynd,
að á Stór-Reykjavikursvæðinu er
þorri fólks liklega ver staddur mefl
tekjur en þorri fólks útl á lands-
byggðinnt. Reykjavik er þrátt fyrir
allt láglaunasvæði, og það er nánast
stjórnunarleg heimska, að ætla henni
að standa undir kostnaði, t.d. við
simtöl annarra.
Það nýjasta f málinu er, afl nú eiga
stjómmálaflokkar afl fá 85% afslitt
af simagjöldum vegna kosningamála,
og hefur ekki verið leikið meira við
þá fyrr i langri friðindasögu. Möndl
með gjöld af þessu tagi er mismunun,
sem almenningur gleymir seint og er
raunar alveg óþörf. Hún hefur keirn
af þeirri ofstjórn, sem tiðkast i
öðrum löndum, þar sem fólki er
skipafl f bása þangafl tll það brýtur af
sér hlekkina mefl einlngarsamtökum
efla einhverju öðru imóta, ekld f von
um sigur, heldur til að sýna
valdhöfunum, að ekki geta þeir öllu
ráðið.
Þá eru skrifaðar langar greinar og
efnt til funda um Iff í borginni,
einkum lif i miðbænum, en i þvf efnl
vilja menn hafa sömu umferfl i
kvöldin og að deginum. Sannleikur-
inn er sá að um helgar verður mifl-
bærinn að einu allsherjar hlandporti
með tilheyrandi öskrum og
óhljóðum, en kaupmenn og
húseigendur fara f miðnæturgöngu til
að telja brotnar rúður. Á þennan
„dauða” miflbæ eru lögð hærri
fastelgnagjöld en þekkjast annars
staflar. Ruglað fólk heldur siflan
dauðahaldi i hvern hundakofa, sem
er afl falli kominn, og bannar afl þar
sé hreyfö spýta til lagfærlngar. Þafl
er annað dæmi ofstjórnar. Grjóta-
þorpifl, þessi gritmúr kommúnista,
er hin helga jörð, þótt þar sé afleins
um að ræða samsafn nýlendubygg-
inga úr bárujirni. Þi er ljóst afl
Torfan svonefnda fær að standa
áfram i hróplegu ósamræmi við allt
annað vifl Lækjargötu. Jafnvel úti-
taflifl er of nýtfskuleg fyrírtekt til að
eiga heima nilægt Torfunni.
Fasteignaskattar í Reykjavík
byggja á þeirri trú sveltamanna, að i
borginni sé hátt lifað og þar drjúpi
smjör af hverju strii. Staðreyndin er
að miflbærínn verður næsta verðlítill
i næstu irum, vegna þess að marg-
vislegar þungamifljur byggðar færast
annafl. Það eru þegar komnir upp
einskonar miðbæjarkjarnar vifl
götur, þar sem öflugur rekstur er til
húsa, en vifl Austurstræti eu ekki
umtalsverð umsvif nema bankar.
Til viflbótar heiraskulegum fast-
eignagjöldum og simagjöldum vegna
utanbæjarmanna koma svo skattar,
sem Reykvfkingar verfla að bera
bróðurpartinn af samkvæmt reglunni
afl allt sé rikast og mest i Reykjavfk.
Afl vfsu eiga skattar að ná til allra
landsmanna jafnt, en menn mega
sanna, að ekkl þarf mikiö að breytast
til að ekki komi upp krafa um það,
að hærri tekjuskatt verði að leggja i
Reykvikinga en aðra vegna búsetu-
munar.
Vegna kjördæmaskipunar hefur
alltaf þótt hentugt að gera út i
Reykjavlk. Allt sem borgin hefur
teklð sér fyrir hendur og margsinnis
hefur verifl greitt af borgarbúum
einum er nú tekið i hlna sameiginlegu
hit til afl jafna einhverja reikninga,
sem Reykjavikurborg hefur aldrei
stofnað til. Siflasta stórvirkið i þeim
efnum var „gjöf” Reykjavfkurborg-
ar i fjórum gömlum orkuverum, svo
hægt værí afl verðjafna rafmagni og
lita Reykvlkinga þannig greifla fyrir
landsbyggflarlinur, sem koma henni
ekki við. Eða mundi ekki verða andlit
i fjölbýlisstöðum útl i landi, ef þeir
þyrftu afl fara að verðjafna við
Reykjavfk eftir afl búið værí að
þurrausa borgina af öllu fémætu 7
Svarthöffli