Alþýðublaðið - 10.06.1921, Page 1

/
J .
Alþýðublaðid
Gefið át af AJþýduflokknum.
1921
Föstudaginn 10. júní.
130 töHobl.
Skemtiför barnastúknanna
er ákveðin næsta sunnudag, þann 12. jání, ef veður ieyfír.
ÖU börn og aðrir, setn ætla að verða með í förinni, mæM víA 6oeé-
TempEarahúsið í sfðasta Eagt kl. hálf tfu að morgni og faafi með sér
smáfiögg ef þeir geta. — Nægar veitingar verða seldar á skemtistaðn-
um, svo sem: Gosdrykkir á 50 au. Kaffi með kðkum á I kr. o. s. frv.
Tif skemtuuar verður: Ræður, söngur, fþróttir og leikir margskonat.
Verðlaun veitt eins og áður. — Skemíifararnefndin.
I
Sssimaslit.
Ki. i í gær slitnaði sæsíminn
tnilli Færeyja og íslands. Er ekki
gott að vita hve langan tíma
tekur að gera við hann, en það
mun geta dregist alt að hálfum
mánuði Meðan svona stendur á
verður reynt að afgreiða símskeyti
um loftskeytastöðina hér, eftir því
sem hægt er.
JafBSlarstejnan
í Fýzkalandi.
Alt fram til ársins 1914 virtist
jafnaðarmannahreyfingin í meira
vexti og viðgangi í Þýzkalandi en
i nokkru öðru landi. Við hverjar
kosningar, sem fóru fram til ríkis-
þingsins jókst jafnaðarmönnum
fylgi í síórum stíl og það var
þegar árið 1912 svo komið, að
flokkur þeirrs vsr einn hinn sterk-
asti af þeim stjórnmálaflokkum er
þá bar eitthvað á í Þýzkalandi
enda skipaði hann ekki minna en
þriðjung aííra þingsæta. Flestir
væntu þessíað þar myndi jafnað-
arstefnan fyrst verða borin fram.
tii fullnaðarsigurs.
En því meiri urðu vonbrigði
manna, þegar alt þetta fríða lið
brást raáistað alþýðunnar þegar
mest lá við, sumarið 1914, og
gekk í þjónustu auðvaldsins þýzka
og Honhenzollernkeisaraættarinnar
— einmitt þess fiokks og þeirra
manna, sem staðið höfðu aliri
alþýðu í Þýzkalandi fyrir^ þrifum,
utilokað hana frá því að njóta
þeirra gæða, andlegra og Iíkam-
legra, sem aukin menning á að
veita mönnunum, en aftur á móti
safnað glóðum yfir höfuð hennar
í fleiri áratugi með sinni tak-
markaiausu ágirnd til auðs og
valda.
Flestir forsprakkar þýzku jafn-
aðarm.hreyfingarinnar létu bfekkj-
ast af æsingum auðmanna eg ó-
friðarsinna í júlf 1914 og hétu
þýzku hervaldsharðstjórunum eirt-
lægu fylgi til þess að berjast
móti nágrannaþjóðunum — og
hlýtur sííkt athæfi í augum aílra
góðra manna að verða harla
svartur blettur á þýzkum jafnað-
armönnum.
Þó voru til þeir menn innan
jafnaðarm.flokksins, sem dæmdu
hart þessa framkomu og neituðu
með öliu zð veita fyigi sitt til
ófriðarins. Þar voru fremst £ flokki
þeir Karl Liebknecht, Franz Meh-
ring og konurnar Rosa Luxera-
burg og Klara Zetkin. Þessir íjór-
menningar gáfu út opinber mót-
raæli gegn ófriðarpólitfk jafnaðar-
manna. Með því var tagður
grundvöilurinn að Spartakushreyf-
ingunni þýzku, sem síðan er orð-
in svo fræg íyrir baráttu sína
móti ófriðnum og afturhaldinu en
fyrir airæði alþýðunnar. Sffelt
prédikaði Liebknecht fyrir lýðn-
um og hermönnunum að snua frá
viilu síns vegar. .Leggið þið nið-
ur vopnin á vígsíöðvunum,“ sagði
hann, „og hefjið ófrið á hendur
auðmönnunum, því þeir eru ykk-
ar sönnu fjandmenni"
En grimmilega fékk Liebknecht
að gjaida sinnar starfsemi, sem
þó öíl var stíluð tii þess að létta
ófriðarbölittu af þýzkri alþýðu.
Árið 1916 var hann dæmdur í
fangeisi af undirtyllum keisara og
auðvaidsstjórnarinnar. Fjögra ára
fangeííi. átti það að verða. Em
Alfibl. er blað allrar alþýðu.
honum var slept áður en sá feími
var liðinn. Það átti ekki fyrir
Liebknecht að liggja að lifa fjög-
ur ár eítir að þessi rangláti dóœ-
ur var upp kveðinn. Tveimur og
hálfu ári síðar féli hann fyrir
snorðvopnum — ekki gömlu aft
urhaldsstjórnarinnar — heldur
fylgismanna jafnaðarmannastjórn-
arinnar, Ebert — Noske —
Schcidemann, sinna fyrri flokks-
bræðra. Sömu endalok fékk starfs-
systir hans Ross Luxemburg, eira
hin ágætasta kona, sem haíði
varið öllu sínu starfi til þess að
reyna að skapa alþýðu manna aý
og betri skilyrðí.
Þessir hryggilegu viðburðir gerð-
ust í janúar 1919. Þá voru meira
en tveir mánuðir liðnir frá því að
jafnaðarmenn voru komnir tii
valdanna í Þýzkalandi. En þeir
voru ekki iengur hinir ötulu for-
vígismenn verkaiýðsins, sem þeir
höfðu verið álitnir fyrir styrjöld-
ina. í stað þess að grípa til þess
eina úrræðis, sem hugsanlegt var
að gæti bjargað Þýzkalandi úr
klóm Bandamanma — að gera
allsherjatbyltingui verkamanna í
landinu og taka allan atvinnu-
rekstur úr höndnm einstakra
manna og Ieita síðan bandalags
við verkamannalýðveldið i Rúss-
landi — f stað þess hugðist þessi
þýzka jafnaðarmasnastjórn að
reyna að blíðka Bandamenn og
semja svo við þá mm frið.