Dagblaðið Vísir - DV - 24.05.1982, Blaðsíða 12

'HMMJaaiMSUM
——frjálst, oháð daghlað
Útgáfufólag: Frjáls fjölmiðlun hf. ~ ““ ,
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. {
Framkvœmdastjóri og útgáfustjóri: Hörflur Einarsson.
Ritstjórar: Jónas Krístjánsson og Ellert B. Schram.
Aöstoðarritstjóri: Haukur Helgason.
Fróttastjóri: Sœmundur Guflvinsson.
Auglýsingastjórar: Páll Stefánsson og Ingólfur P. Steinsson.
Ritstjórn: Siðumúla 12-14. Auglýsingar: Sfflumúla 8. Afgreiflsla, ásknftir, smáauglýsingar, skrifstofa:
Þverholti 11. Simi 27022.
Sfmi ritstjórnar 86611.
Setning, umbrot, mynda- og plötugerfl: Hilmir hf., Sfðgmúla 12.
J»rentun: Árvakur hf., Skeifunni 10. >
Áskriftarverfl á mánuflf 110 kr. Verfl f leusasölu 8 kr. Hetgarblefl 10 kr.
Sigur Sjálfstæðisflokksins
Sjálfstæöisflokkurinn er hinn óumdeildi sigurvegari
sveiterstjórnarkosninganna.Þaö er ekki aðeins, aö hann
vinni aftur meirihlutann í höfuðborginni; um land allt
bætir flokkurinn við sig atkvæðum og sigur sjálfstæðis-
manna í Vestmannaeyjum er einstæður. Flokkur, sem
nær fylgi 46% allra kjósenda í almennum kosningum er
sannarlega ekki á flæðiskeri staddur.
Foringjar annarra framboðslista og flokka hafa borið
sig karlmannlega og hafa á reiðum höndum skýringar á
því, að tap þeirra hafi ekki verið svo ýkjaalvarlegt. Þaðer
rétt að því er Framsóknarflokkinn varðar, að hlutur hans
stendur nokkum veginn í stað. Framsóknarmenn geta
meira að segja hrósað góðri kosningu í nokkrum bæjar-
félögum. En þegar á heildina er litið er það vart gleði-
efni fyrir framsóknarmenn að standa í sömu sporunum,
miðað við áfallið frá 1978.
Alþýðubandalagið geldur auðsjáanlega kvennafram-
boösins meira en aðrir flokkar, og kemur ekki á óvart. En
ekki er það einhlít skýring á fylgistapinu víðast um
landið. Hvort sem Alþýöubandalagið vill viðurkenna það
opinberlega eða ekki, þá liggur það ljóst fyrir, að valda-
setan í borgarstjóm og ríkisstjóm kemur þeim í koll, og
þá ekki síst vegna allra stóm orðanna úr fyrri kosning-
um, sem ekki hefur veriö staðið viö.
Afhroð Alþýðuflokksins er þó sýnu alvarlegast.
Alþýðuflokkurinn ætti að hagnast á því, að vera í
stjórnarandstöðu, en reyndin verður önnur. Stærstu áföll-
in eru í Reykjavík og á Akureyri, þar tapar flokkurinn
nær helmings fylgi. Stærstu mistök Alþýðuflokksins em
áreiðanlega þau, að lýsa yfir því fyrir kosningar, að
flokkurinn stefni að áframhaldandi samstarfi við Alþýðu-
bandalagið á þessum stöðum. Alþýðuflokkurinn keppir
greinilega um töluvert fylgi, sem sveiflast á milli hans og
Sjálfstæðisflokksins. Það er ekki sigurstranglegt gagn-
vart slíkum kjósendum, að ganga fyrirfram Alþýðu-
bandalaginu á hönd. Með þeirri yfirlýsingu vísuðu
kratamir nokkmm þúsundum kjósenda frá sér á einu
bretti.
Árangur kvennaframboðanna var mjög athyglisveröur
og kapítuli út af fyrir sig. Þeirra viðhorfa mun lengi gæta,
hvað sem líður líf dögum þessara samtaka í framtíðinni.
Menn velta fyrir sér skýringum á góðu gengi Sjálf-
stæðisflokksins. Aö því er Reykjavík varðar, hlýtur skýr-
ingin einfaldlega að vera sú, að Reykvíkingar vildu ekki
lengur meirihluta vinstri flokkanna. Það fór saman við
góða frammistöðu Davíðs Oddssonar og meðframbjóð-
enda hans í kosningabaráttunni. Þegar litið er á landið í
heild kemur annað og fleira til. Sagt er að sigur
Sjálfstæðisflokksins sé áfellisdómur yfir ríkisstjórninni.
Ekki er alveg umyrðalaust hægt að skrifa undir þá kenn-
ingu. Vitaskuld stendur ríkisstjómin höllum fæti. Það
hefurhaftsín áhrif.
Hinu má þó ekki gleyma, að í röðum sjálfstæðismanna
og meðal fjölmargra kjósenda flokksins em enn margir,
sem fylgja stjóminni. Engu að síður skiluðu þeir atkvæði
sínu til Sjálfstæðisflokksins. Framhjá þessu má ekki líta.
Það er skynsamlegra fyrir Sjálfstæðisflokkinn að gera
sig ánægðan með þá staðreynd, að kjósendur telja sig
eiga samleið með flokknum, og hann hefur endurheimt
yfirburðastöðu sína í íslenskri pólitík. Eða er það ekki
meira viröi fyrir Sjálfstæðisflokkinn að vita til þess að
kjósendur eru að greiða honum sjálfum atkvæði, en ekki
með eða móti einhverri ríkisstjórn?
Hitt er annað, að þessi kosningaúrslit munu draga dilk
á eftir sér í landsmálapólitíkinni, og að því leyti hafa
mikil tíðindi gerst.
ebs
DAGBLAÐIÐ & VlSIR. MÁNUDAGUR 24. MAI1982.
SKYNLAUSAR
SKEPNUR
Þessa dagana kemur upp í huga
minn, oftar en vanalega, dæmisaga
sem kennari minn í bamaskóla sagði
okkur. Hann var ekki okkar kennari í
E-bekknum en kenndi G-bekknum í
Miðbæjarbarnaskólanum í Reykja-
vík. Við kölluðum hann ,,Klobba”
okkar á milli krakkamir og fannst
hann frekar hranalegur þar sem
hann stuggaði við okkur í frímfnút-
unum, ef honum fannst ærsl okkar
ganga úr hófi. Hann gekk með harð-
an kúluhatt. Við stríddum honum og
hæddum. Eitt sinn kenndi hann okk-
ur í forföllum okkar kennara, Þuríö-
ar Jóhannsdóttur, (dóttur Jóhanns
dómkirkjuprests. Þuríður er nú látin
í hárri elli í Danmörku en aska henn-
ar var flutt upp i gamla kirkjugarð
og jarðsett hjá föður hennar.) Okkur
börnunum fannst þessir kennarar
okkar orðnir rosknar manneskjur.
Jæja, þama var „Klobbi” kominn og
farinn að kenna okkur. Og mikil var
breytingin. I stað þessa hranalega
gæzlumanns í portinu var kominn
bliður og elskulegur eldri kennarí
sem við öll bárum mikla virðingu
fyrir, sem auk hinnar vanalegu
kennslu notaði hvert tækifæri til þess
að auka skilning okkar á lífinu.
Þennan stutta tíma sagði þessi sann-
kristni maöur okkur fjöldann allan af
dæmisögum, sem við munum fram á
þennan dag, t.d. af reynsu sinni að
sit ja við dánarbeö.
En sagan, sem er aö sækja á mig
þessa dagana er þannig:
lóhann J. Ólafsson
Veiðimenn lágu á greni og höfðu
náð öllum yrðlingunum, en tófan var
ennþá inni í greninu. Allir voru
yrðlingamir hraustir og fjörmiklir
nema einn.
Veiðimennimir tóku eftir því að
hann var eitthvað veikur og hljóðin,
sem hann gaf frá sér, voru ámáttleg
og sár. Það var alkunn aðferð þeirra
sem liggja á grenjum undir slikum
kringumstæðum að kvelja yrðling-
rna og láta þá hljóða til þess að særa
nóðurina fram úr greninu.
Þeir kreistu nú og píndu alla heil-
srigða yrðlinga og líflétu þá fyrir
'raman munna grenisins, en allt kom
Eyrir ekki, tófan haggaðist hvergi.
Mönnum þótti varla taka þvi aö
kvelja veikburða yrðlinginn, héldu
aö tófan hefði afskrifaö hann eins og
þeir.
Þó datt þeim í hug að það mætti
reyna aö pína hann líka og þeir tóku
við aö kreista hann og kvelja eins og
hina. Veiki yrðlingurinn gaf frá sér
ámáttlega sár og skerandi hljóö og
það stóðst móðirin ekki og þaut fram
úr greninu til hans beint í byssukjaft-
inn og dauðann. Þessa dagana finnst
mér eins og sumir nemendanna hafi
dregið allt annan lærdóm af þessari
sögu en kennarinn ætlaðist til.
En er nokkur ástæða til þess að
láta gamla dæmisögu koma óróa á
hugann? Þetta voru víst skynlausar
skepnur.
Jóhann J. Ólafsson,
framkvæmdastjóri.
Sannleikurinn
og lygin um
Malvinaseyjar
Sannleikanum
fórnað
Þaðfyrstasem er fórnaö í styrjöld
er „sannleikurinn”. Þetta er stað-
reynd, sem enginn gerir athugasemd
við, sem eitthvaö er kominn til vits
og ára.
Þegar sannleikanum sleppir
tekur við lygin, hún er tvenns konar,
eins og segir svo vel á enskri tungu,
lie by commission or lie by ommis-
sion, eða þaö sem útleggst á íslenzka
tungu, bein lygi og óbein. Obeinni er
helzt beitt með þögninni. Það er af
yfirlögðu ráði beitt þögn til þess að
hindra að sannar upplýsingar komist
á framfæri til þess að almenningur
fái ekki tækifæri með fullkomnum
upplýsingum til þess að mynda sér
rétta skoðun á atburðum. Nákvæm-
lega þessu fyrirbrigði mannlegs lífs
hefur verið svo meistaralega lýst af
einum landsþekktum guðsmanni, er
hann sagði, „mikið eru Snæfellingar
búnir að ljúga miklu með þögninni.”
PéturGuðjónsson
Veikur málstaður
Það er staöfest veikleikamerki,
þegar annar deiluaðili verður að
grípa til þess ráðs að leiða hjá sér
umræðu og upplýsingar um aðal-
atriði deilumáls, eins og Bretar hafa
gert í Malvinaseyjadeilumálinu.
Bretar hafa ekki gert minnstu til-
raun til þess að gefa sögulegt yfirlit
um Malvinaseyjar frá því að byggð
hófat þar og til dagsins í dag, en í
áróðri sínum lagt allt kapp á að upp-
lýsa, að stjórn hernaöareinræðis
ríkti í Argentínu og að þeir væru að
verja grundvallaratriðið „hemaðar-
ofbeldi má ekki verða til ávinnings.”
Ef stjórnarformið á ríkisstjórn-
Argentínu væri hér atriði er hægt að
benda Bretum á styrjaldartilefni svo
tugum skiptir í aðeins 1/5 af þeirrí
fjarlægð, sem þeir eru nú farnir að
munda sverð sín á. Fjarlægðin til
Malvinaseyjanna er sú sama og ef
Islendingar ætluðu að stofna til
stríösrekstrar vestur í Kyrrahafi t.d.
við Hawaii-eyjar, en þar að auki við