Alþýðublaðið - 10.06.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
er htað JaÍKaðartnanna, gefirm út
á Akureyri. Kemur út vikníega
í nokkru staerra broti en „Vísir*
Ritstjóri er Halldór FrlðjéttSSOD
Ve s* kaiaa stð uriiua
er bezt ritaður allra norðlenzkra
blaða, og er ágætt fréttablað,
Allir Norölendingar,
vfðsvegar um landið, kaupa hann.
Vðrkamenn kaupið ykkar blöð!
Gerist áskrifendur frá nýjári á
^jgreiðsln jHjiýDnbL
Alþýdubladid
er öáýrasta, íjöibreyttasts eg
bezta ðagblað iandsins. Kanp-
ið það og lesið, þá getið
pið alðrei án þess rerið.
Skemtun
tll ágóda fyrir baraahœli i Þýzkalandi verður
haldin laugardaginn 11, júnf kl. 7lh i Nýja Bio.
Skemtiskrá:
1. Hljéðfærasveit Þórarins Guðmundssonar leikur nokkur lög.
2. Guðm. Björnson iandlæknir talar.
3. Hijóðíærasveitin leikur nokkur lög.
Adgöngumiðar (minsta gjald 2 kr.) verða
seldir í Nýja Bio frá kl. 4 á laugardaginn.
-B. S. R.=
Austur yíirs II ellisheidi
verða hér eftir áætlunarferðir alla virka daga. Áætlun og afgreiðslu-
staðir auglýstir slðar. — Beztu, vissustu og um leið ódýrustu ferð.
irnar fáið þér ætíð hjá Bifreiöastöö Reykjavíkur,
Ansturstræti 34 (austan við verzlun Haraldar Árnasonar).
Símar: 716 og 880.
7mck Loadon: Æflntýrl.
limaði líkami hennar var klæddur sömu fötunum og
hún var í, þegar hún fyrst sté fæti sínum á land eftir
skipreikann. langhleypta skammbyssan hékk við beltið,
sem var rúmt um mitti hennar, drengsandlit hennar
gægðist undan barðastóra hattinum, sem ekki huldi
nema að hálfu leyti hár hennar.
„Reynið þið að komast í skjól, heldur en hanga
parna," hrópaði hún. „l’að er stærðarskúr á leiðinni-
Eg vona að þú hafir gefið út nógu mikið af akkeris-
íestinni á skipi þlnu, Young. Sælir! Sælir allir sáman!
Þessi siðustu orð komu úr myrkrinu, sem nú huldi
bátinn alveg. Engu að síður stóðu þeir enn í fjörunni
og störðu út á sjóinn eftir bátnum og hlustuðu á ára-
glammið, unz það dó út í fjarska.
„Enn þá er hún bara telpa,“ sa’gði Young hægt og
hátíðlega. Svo var að heyra, sem hann væri nýbúinn»
að uppgötva það. „Hún er bara telpa,“ endurtók hann
enn þá hátíðlegrr
„Fjandans skemtileg telpa og duglegur ferðamaður,"
mælti Tudor hlægjandi. „Það er dálítill kraftur í henni,
er það ekki Sheldon?"
, Já, hún er hugrökk, svaraði, Sheldon dræmt. Hann
langaði ekkert til að tala um hana.
„Það er Ameríkumaðurinn í henni,“ hélt Tudor áfram.
„Röskleiki og líf og þróttur og sjálfstæðistilfinning.
Hvað er þín skoðun, skipstjóri?“
„Mér virðist hún ung, mjög ung, ekki fullorðin enn
þá,“ svaraði skipstjórinn á Minervu og hélt átram að
horfa yfir hafið út í myrkrið.
Alt í einu virtist syrta enn meir, og þeir þreifuðu
sig áfram að hliðinu.
„Yarið ykkur á hnotunum,“ mælti Sheldon, þegar
fyrsta vindkviðan þaut 1 trjánum. Þeir tóku höndum
saman og þukluðu sig eftir stígnum, en fullþroska
kokoshnotimar þutu um eyru þeirra eins og hagl,
Þeir komust ttpp á svalirnar, settust þar þegjandi og
störðu út í myrkrið, þar sem við og við grilti í hlið-
arljós Mínervu þegar mestu rigningunni slotaði.
Þarna úti á sjónum, hugsaði Sheldon, ferðaðist Tó-
hanna Lackland, unga stúlkan, sem ekki var enn þá
fullorðin, sem var svo kvenleg en þó jafnframt drengs-
leg í orðum og æði. Hún fór frá Beranda í stormi og
óveðri, sem var lítið betra en þegar hún kom og hún
stóð í skutnum eins og þá, með Adamu Adam við
hlið sér og Tahitimennina undir árum. Og með sér
hafði hún stóra hattinn, skothylkjabeltið og skammbyss-
una. Alt í einu fór hann að hugsa um þessa gömlu
muni, sem hann svo oft hafði gert gaman að. Þá veitti
hann því athygli hve angurværar hugsanir hans voru
að verða og hann dauðlangaði til að Mægja. En
hann hló ekki. Bráðlega var hann aftur farinn að hugsa
um hattinD, beltið og skammbyssuna. Þetta hlaut að
vera ást, hugsaði hann, og hann varð dálltið hreykinn
af því, að Salomonseyjarnar höfðu ekki alveg drepið í
honum allar tilfinningar.
Stundu síðar stóð Kristján Young á fætur, sló úr
plpu sinni og bjóst til að stíga á skipstjöl.
„Hún er ágæt,“ sagði hann, og svaraði einhverju,
sem ekki hafði verið sagt, en sem þeir einmitt höfðu
allir verið að hugsa um. „Hún hefir góða bátshöfn. og
sjálf er hún sjómaður. Góða nótt, herra Sheldon. Á eg
að gera nokkuð fyrir þig Marau megin?
Hann snéri sér við og benti á heiðskýran himinin,
sem stækkaði stöðugt.
„Það verður engu að síður fögur nótt. í svona hag-
stæðum vindi hefir hún undið upp segl og verður kom-
in til Guvutu í dögum. Góða nótt."
„Eg held eg fari nú inn,“ mælti Tudor, um leið og
hann setti frá sér glasið og fór inn. „Eg held af stað
á morgun. Það er skömm að því, hve lengi eg hefi
hangið hér. Góða nótt.“
Sheldon sat eftir og hugsaði um, hvort Tudor mundi
hafa ákveðið að fara daginn eftir, ef Jóhanna hefði
verið heima. Honum var fróttn að því, að minsta kosti,
að Jðhanna hafði ekki einu siuni látið Tudor aftra sér