Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.1982, Blaðsíða 12

12

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. IÆÍÐVIKUDAGUR 7. JULÍ1932.
frjálsi, úháð daghlað
Útgáfufólog: Frjáls fjölmlðlun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjótfsson.
Framkvœmdastjóri og útgáfustjóri: Hörflur Einarsson.
Ritstjórar: Jónas Krístjánsson og Ellert B. Schram.
Aflstoðarritstjóri: Haukur Helgason.
Fróttastjórí: Jónas Haraldsson.
Auglýsingastjórar: Páll Stefánsson og Ingólfur P. Steinsson.
Ritstjórn: Síðumúla 12—14. Sími 86611. Auglýsingar: Síflumúla 33. Sími 27022.
Afgreiðsla, áskríftir, smáauglýsingar, skrífstofa: Pverholti 11. Simi 27022.
Simi ritstjórnar 86611.
Setning, umbrot, mynda- og plötugerfl: HUmir hf., Sfflumúia 12.
Prentun: Arvakurhf., Skeifunni 10. ____
Áskríftarverð é ménufli 120 kr. Verfl i lausasöiu 9 kr. Helgarblaö 11 kr.
Veikurþráöur
Ríkisstjórnin hefur lengi lafað á bláþræði. Nú liggur
við, að þráðurinn slitni.
Eggert Haukdal alþingismaður reit forsætisráðherra
bréf vegna undirskriftar á efnahagssamningnum við
Sovétríkin. Eggert mun í bréfinu hafa andmælt
samningnum og sagt, að ríkisstjórnin geti ekki hér eftir
treyst á stuðning sinn. Fleira mun hafa verið í bréfinu.
Eggert mun hafa getið mála, sem koma við kjördæmi
hans, og óskað eftir stuðningi ríkisstjórnar við þau, jafn-
vel gert framgang þeirra að skilyrði fyrir stuðningi sín-
um. Meðal þeirra mun hafa verið brúargerð við Ölfusár-
ósa.
Ríkisstjórnin hefur til þessa ekki getaö treyst á stuðn-
ing Eggerts Haukdal í öllum málum. Er þar skemmst að
minnast, að hann stöðvaði góöu heilli framgang frum-
varps um nýjan skyldusparnað. Ríkisstjórnin hefur ekki
meirihluta í neðri deild Alþingis, nema til komi stuðning-
ur annaðhvort Eggerts eða Alberts Guðmundssonar. Al-
bert greiddi á síðasta þingi fremur atkvæði gegn stjórnar-
málum en hitt. Nú lætur Eggert að því liggja, að hann
muni veröa andvígari málum stjórnarinnar en áður —
nema þá að stuöningur hans verði keyptur með því, að
prívat áhugamál þingmannsins gangi fram.
Því má spyrja: Er meirihluti stjórnarliðsins í neðri
deild nú þegar úr sögunni? Sé svo, ber ríkisstjórninni að
fara frá.
Á þetta reynir strax á næstunni.
Stórmál eru til umfjöllunar í stjórnarherbúðunum.
Taka þarf ákvörðun í togaramálinu. Róttækar, almennar
efnahagsaðgerðir eru nauðsynlegar strax í sumar.
Öljóst er enn, hvernig stjómarliðið vill taka á þessum
málum. Um þau er nú einkum fjallað í nefnd þriggja
manna, eins frá hverjum aðila ríkisstjórnarinnar. Þar
sitja Þórður Friöjónsson fyrir Gunnarsmenn, Þröstur
Ólafsson fyrir Alþýðubandalagið og Halldór Ásgrímsson
fyrir Framsókn.
Nefndin er þannig þokkalega saman sett. Vel má vera,
að þessir menn leggi gott til mála. Hitt er annað, hvort
stjórnarliðiö mun fara eftir því, sem þeir leggja til. Áður
hefur starfað efnahagsnefnd í tíð þessarar ríkisstjórnar.
Hún benti á nokkur sæmileg úrræði. En ríkisstjómin fór í
engu eftir tillögum hennar. Þeim var stungið í skúffu, þar
sem þær hafa rykfallið síðan. En hvaö svo sem stjórnar-
liðið kemur sér niður á að lokum, verður að líta sérstak-
lega til Eggerts Haukdal. Stórmálin verða að afgreiðast
með bráðabirgöalögum. Til þess er ætlazt, að þingmeiri-
hluti sé tryggöur, er bráðabirgðalög eru sett. Alþingi þarf
aö staðfesta bráðabirgðalög, þegar það kemur næst
saman.
Bréf Eggerts Haukdal til forsætisráðherra hlýtur að
leiða til þess, að sérstaklega verði að tryggja jáyrði hans
við hverju, sem gert verður. Helzt þyrfti þingmaðurinn
að leggja fram skriflegt fyrirheit um stuðning við slík
bráðabirgðalög.
Ella eru hendur stjómarinnar bundnar.
Hún getur þá af siðferðilegum ástæðum ekki gefið út
bráðabirgðalög um aðgerðir í stórmálunum.
Við slíkar aðstæður er það eitt rökrétt, að stjórnin fari
frá, svo að aðrir geti reynt að leysa vandamálin.
Meðan þessu fer fram á stjórnarheimilinu, er stjórnar-
andstaðan í algerri hvíld. Hún bíður þess eins, að ríkis-
stjórnin verði sjálfdauð.
Haukur Helgason.
Stefns ísienskrar f riðaríireyf ingar
MÓTUNBREHF
FYLKINGAR
Á föstudaginn birti Dagblaöið og
Vísir tvær greinar, sem f jölluöu um
þróun friðarhreyfingarinnar á Is-
landi. önnur haföi aö geyma skarpar
athugasemdir og jákvæðar ábend-.
ingar. Höfundur hennar var ungur
maöur, sem spuröi í alvöru og ein-
lægni, hvaö þyrfti aö gerast til aö hér
þróaöist friöarhreyfing meö svipaöa
breidd og í nágrannalöndum.
Hin greinin var pistill Svarthöfða,
sem réöst á forheimskandi og of-
stækisfullan hátt á íslenska presta,
sem nýlega ákváöu aö gera barátt-
una gegn kjamorkuvígbúnaði að
meginverkefni kirkjunnar. Hleypi-
dómarnir og fáviskan hafa löngum
verið vörumerki Svarthöfða. Greinin
á föstudag bar svo sannarlega þaö
einkenni. Þaö er kaldhæöni íslensks
vemleika, aö Dagblaðið og Vísir,
sem hafnar fjárframlagi hins opin-
bera til útgáfunnar, skuli engu aö
síöur hampa Svarthöföa svo mjög,
en hann er eini dálkahöfundurinn í ís-
lenskum blööum, sem árum saman
hefur veriö á framfæri ríkis og borg-
ar.
Fundur á Miklatúni
Daginn eftir aö greinarnar birtust í
Dagblaöinu og Vísi var haldinn á
Ólafur Ragnar Grímsson
Miklatúni baráttufundur gegn kjarn-
orkuvigbúnaði. Á fundinum töluöu
fulltrúar þriggja þingflokka —
Alþýöuflokks, Alþýðubandalags og
Framsóknarflokks — og forystukon-
ur úr Kvennaframboöinu, svo aö þar
tóku höndum saman fólk úr rööum
allra framboösaöila í Reykjavík í
síöustu borgarstjómarkosningum
nema eins. I hópi ræöumanna voru
einnig forystumenn verkalýössam-
taka, kirkjunnar og stúdenta.
Þessi fundur sýndi þá breidd sem
hér er aö skapast til stuönings þeim
málstajj, sem friðarhreyfingarnar
erlendis hafa gert aö stefnukröfu.
Fundinum bámst stuðningskveðjur
frá mörgum félagasamtökum innan
Alþýöuflokksins, Framsóknarflokks-
ins og Alþýðubandalagsins og frá
samtökum áhugafólks sem berst
gegn kjamorkuógnuninni.
I kjölfar fundarins á Miklatúni er
nauðsynlegt aö fram fari umræöa
um stefnugrundvöll og starfshætti ís-
lenskrar friöarhreyfingar. Til aö
stuöla aö slíkri umræöu ætla ég aö
birta hér þau sjónarmið, sem ég
flutti á fundinum. Um leið er svarað
ýmsum furðufullyröingum, sem
komu fram í grein Svarthöföa og tek-
iö undir nokkur sjónarmið í grein
Karls Birgissonar, en báðar þessar
greinar birtust daginn áöur en fund-
urinnvarhaldinn.
Ragnarök —
Tæknileg mistök
Mennimir hafa nú öölast vald, sem
í fornum helgiritum var gefið guðun-
UTIL FJOL-
SKYLDA -
STORJORÐ
Nú hefir sumariö loks náð aö tylla
támsinumá tinda okkarfagra lands.
Sólin gyllir fjöll og dali og mannfólk-
inu hlýnar á skinni og í sinni. „Nótt-
laus voraldar veröld” ríkir stutta
stund og allir sem vettlingi geta
valdiö reyna aö notfæra sér hið
stutta sumará einhvernhátt.
Þó fólk þurfi oft lengi að bíða eftir
sumrinu meö öll sín fyrirheit, kemur
þaö þó ávallt að lokum og efnir þau.
Hvergi er grasið grænna, hvergi er
loftið hreinna né árnar og vötnin tær-
ari. Sólarljósinu daprast ekki flugið
af loftmengun og náttúran er óvíða
eins ósnortin. Kolaryk og olíugufa
,liggur ekki eins og þak yfir þéttbýli
okkar og byrgir okkur sýn til sólar og
stjama.
Landiö okkar er ekki eins og
mauraþúfa. Fegurö himins og jaröar
blasir viö okkur hvar sem augum er
litiö.
Samt leitar fjöldi okkar langt yfir
skammt. Tugir þúsunda fara til út-
landa til aö finna andstæöu alls þessa
og flestir þeirra hafa ekki skoðað sitt
eigiö land, svo nokkra nemi.
Viö eigum ekki í ófriöi við neinn.
Atvinnuleysi og fátækt þekkist varla.
Viö eigum mál sem nær yfir „allt,
sem er hugsaö á jörðu” og samt er-
um viö óánægö og óhamingjusöm.
Kjallarinn
Páll Finnbogason
Viö gleymum því aö viö erum
aöeins lítil fjölskylda í samfélagi
þjóöanna. Lítil fjölskylda, sem býr á
stórri jörð, f jölskylda, sem gæti lifað
í allsnægtum um alla framtíð ef hún
væri ekki s jálfri sér sundurþykk.
Fjölskylda, sem gleymir aö þakka
Guöi fyrir aö hún skuli eiga þetta
stóra og fagra land. Allan þennan
stóra sjó meö öllu því sem í honum
er. öll þessi vötn og ár og aflið, sem í
þeim býr.Allan þennan hita ásamt
ótal mörgu öðra og þá ekki síst aö
hún fær aö ráöa sér sjálf.
Baráttuhitinn
og frelsið
öllu þessu er gleymt í „hita
baráttunnar”. Því er líka gleymt aö
eitt sinn tapaði þjóöin þessu öllu í
hendur útlendinga, einnig í „hita
baráttunnar”! Og ef „baráttuhit-
inn” kólnar ekki núna alveg á næst-
unni er vísast að sagan endurtaki
sig.
Stór hluti þjóðarinnar hefir dansaö
með bundiö fyrir bæði augu í yfir 40
ár og þeir sem ekki hafa viljaö dansa
hafa neyðst til þess. Annars heföu
þeir troðist undir.
Vissulega hefir dansinn stundum
gengiö vel, rétt eins og kjöftugum
getur ratast satt á munn, en oftar en
ekki hefir verið dansaö í ógöngur og
öngstræti.
Islendingar geta hvorki stjórnaö
eöa látið að stjórn og því er nú komið
sem komiö er. Þeir eru snillingar í
því aö búa til vandamál en aular að
leysa þau.