Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.1982, Blaðsíða 31

DAGBLAÐIÐ & VlSIR. MIÐVIKUDAGUR 7. JULI1982.
31
Sandkorn
Sandkorn
Sandkorn
Ekki eru allir
auralausir
Starfsmenn Fossvlrkis,
stærsta verktakans við'
Hrauneyjafossvirkjun, fá 272
krónur á dag í bónus ofan á
hin venjulegu laun. Er óhstt
að samgleðjast þeim.
Hins vegar er hstt við að
mörgum öðrum launþegum
'þyki skrýtið að Fossvirki
skuli vera svona rausnarlegt.
Einn helzti eignaraðQi Foss-
virkis er nefnilega verktaka-
fyrirtækið ístak en forstjóri
þess heitir Páll Sigurjónsson.
Páll þessi er sá sami Páll
og nú er formaður Vinnuveit-
'endasambandsins. Á opin-
'berum vettvangi hefur Páll
lýst því yfir að fyrirtækin í
landinu geti ekki greitt hærra
kaup. Með það í huga tók Páll
þátt í nýafstöðnum samn-
ingaviðræðum.
Þrátt fyrir eymdina og vol-
æðið tekst Fossvirki einhvem
veginn að aura saman í
bónusinn. Páll ætti nú
kannski að segja félögum
sínum í VSÍ frá því hvemig
fariðséað.
Norðlendingar og
Sunnlendingar
rffast nú um
franskar kartöflur
Norðlendingar og Sunn-
lendingar slást ekki aðeins
um steinullarverksmiðju. Nú
em þeir farnir að slást um
franskar kartöflur.
Á Svalbarðseyri við Eyja-
fjörð hafa, sem kunnugt er,
um nokkurt skeið verið fram-
leiddar franskar kartöflur
með góðum árangri. En nú
em Sunnlendingar einnig
búnir að koma sér upp verk-
smiðju til að gera franskar
kartöflur.
Norðlendingar em að
vonum óhressir með að fá
þarna aukna samkeppni.
Saka þeir nú Sunnlendinga
um undirboð á markaðnum
og segja þá selja frönsku kar-
töfluraar undir framleiðslu-
kostnaði.
Svartolían
hækkar meira
Margir útgerðarmenn þóttust
framsýnir er þeir iögðu út í
dýrar breytingar á skipum
sínum til að þau brenndu
svartolíu. Vantaði reyndar
ekki hvatninguna frá opin-
beram aðilum.
Nú em hins vegar margir
útgerðarmannanna að vakna
upp við vondan draum.
Breytingarnar hafa ekki
reynzt éins arðvænlegar og í
fyrstu var talið því svartolíu-
verð hefur hækkað töluvert
meira en verð annarra olíu-
tegunda.
Jón Jónsson, f ramkvæmda-
stjóri Rækjuvinnslunnar á
Skagaströnd, segir þessa
þróun minna á það sem
gerðist þegar bileigendur ætl-
uðu að vera sniðugir og
skipta yfir í dísilbíla. Stjóm-
völd hafi þá séð fram á tekju-
missi og því einfaidlega
hækkað þungaskattinn.
Níu atkvæði á
klukkustund
Talning í sveitarstjómar-
kosningunum, bæði þeim
fyrri og síðari, gekk yfirleitt
fljótt og vel fyrir sig.
Þeir í Svarfaðardalnum
tóku lifinu bins vegar með ró
og spekt. Þar lá mönnum ekk-
ertáaðfá úrslit.
- í Svarfaðardalshreppi hófst
talning klukkan 23. Áttu
menn von á þvi að hún tæki
ekki langan tima því at-
kvæðin vom ekki nema 151.
En það fór á annan veg.
Talningu lauk ekki fyrr en
klukkan 15.30 næsta dag, eftir
sextán og hálfa klukkustund.
Gárungar hafa reiknað út
að afköstin hafi verið níu at-
kvæði á klukkustund. Enn-
fremur að með sama hraða
komist talningarmenn yfir
tæp áttatíu þúsund atkvæði á
heilu ári.
15 ára gamall
blaðamaður
Dagblaðið Timinn, málgagn
samvinnu- og ungmennafé-
lagshreyfingarinnar, hefur
nú gengið vasklega fram
fyrir skjöldu fyrir ungu kyn-
slóðina og ráðið til sin 15 ára
gamla stúlku í starf blaða-
manns.
Menn velta því fyrir sér
hvort spamaðarsjónarmið
ráði þarna ferðinni og hvort
Tíminn ætli sér með þessu að
rétta við fjárhagsstöðuna
með því að fá blaðamenn sem
þiggja laun eftir taxta ungl-
ingavinnunnar.
Sagt er að Elías Snæland
Jónsson ritstjóri Timans ætli
sér að ala barnið upp í faginu
og byrjað því snemma eins og
gert er við íþróttafólk fyrir
austan tjald. Með þeim
aðferðum ætti framsóknar-
meybamið að verða góð
framsóknarmaddama með
ámnum.
Umsjón: Kristján Már Unn-
arsson.
Kvikmyndir Kvikmyndir
Kvikmyndir Kvikmyndir
Fjalakötturinn—Lestin:
Enginn ærlegur hermaður
stöðugt nærgöngulli. Ráðizt er á lest-
ina sem þau ferðast meö og þrír af
samferðamönnum þeirra láta lífið.
Svarthvítum fréttamyndum af
sprengingum og vígvélum er af og til
skotiö inn í myndina og raunar mjög
eftirtektarvert hversu vel tekst að
tengja þær aðalsöguþræðinum.
Sá áhorfandi sem ekki skynjar
óttann og spennuna í lest flóttafólks-
ins má aö líkindum heita dauöur úr
öllum æðum. Stríðið er afkáralegt og
hegöan fólksins í lestinni verður
óeðlileg. Það hlýtur óneitanlega að
ýta við mönnum að sjá óttann og
skelfinguna grípa óbreytta borgara
á flótta undan drápstækjunum og
virða síðan Hitler gamla skellihlæj-
andi fyrir sér nokkmm andartökum
siðar.
Julien og Anna lifa hverja minútu
eins og hún kynni að verða sú síö-
asta, enda er oft líklegt að svo sé á
stríðstímum. Að lokum blasir tor-
tímingin við þeim og það er striöið
sem á sök á því hvemig komið er.
Anna og Julien hittast vegna stríðs-
ins, það er stríðið sem fær þau til að
bregðast óeölilega viö og að lokum
verða þau fómarlömb geösýkislegra
ofsókna fasista.
Le Train er einhver bezta mynd
sem borizt hefur til Islands á þessu
ári og hún kemur hingað á réttum
tíma. Hér eins og annars staðar virð-
ist fólk vera að vakna til vitundar um
að stríðsæsingamenn og valdasjúkir
stjómarherrar eru stööugt að brýna
kutana og klambra saman nýjum
vítisvélum. Auövitað er deginum
ljósara að óbreyttir borgarar em
manna fyrstir skornir niður við trog.
Eða eins og gamli maðurinn í Le
Train segir: „Eg hef aldrei vitað til
þess að til væri ærlegur hermaður. ”
Lestin er engin áróðursmynd. I
henni er ekki að finna prédikanir
heldur er því lýst á nærfærinn hátt
hvemig beztu og fegurstu tilfinning-
ar mannsins eru skrumskældar á
stríðstímum. Þær geta jafnvel orðið
banvænar.
Lestin verður ekki sýnd nema einu
sinni enn í Fjalakettinum. Það er
slæmt því mörgum væri hollt aö sjá
lífið í lestinni, glottið á Hitler og
sprengjuregnið sem dynur á sak-
lausu fólki. Margir Islendingar eru
nefnilega svo ungir að ámm að fyrir
þeim er stríð bara eitthvert havari
úti i heimi. En það eru ekki nema
rúmlega fjöratíu ár síðan hluti
heimsstyrjaldar var háöur í túnfæt-
inumhjá okkur.
-Solveig K. Jónsdóttir.
Romy
Schneider fer
með aðalhlut-
verk í Lest-
inni. Þessi
ágæta leik-
kona Iézt sl.
vor.
Fjalakötturinn: Le Train (Lestin).
Sýningarstaður: Tjarnarbíó.
Leikstjóri: Pierre Granier-Deferre.
Handrít: Pierre Granier-Deferre og Pascal
Jardin eftir skáldsögu Georges Simenon.
Aöalleikarar: Romy Schneider og Jean-Louis
Trintignant.
Frönsk, árgerö 1973.
Arið 1940 réöust Þjóðverjar inn í
Frakkland og flóttamenn frá noröur-
hluta Frakklands streymdu í stríð-
um straumum suöur á bóginn. I hópi
flóttamannanna er útvarpsvirkinn
Julien (Jean-Louis Trintignant).
Hann flýr ásamt dóttur sinni ungri
og eiginkonu sem þá er þunguð. Allar
lestir sem leggja í suöurátt eru
drekkhlaðnar af fólki og farangri.
Julien má hírast í gripavagni en
eiginkonan og dóttirin fá að sitja á
fyrstafariými.
Ekki fer mörgum sögum af því
sem fram fer á fyrsta farrými, en í
gripavagninum gengur á ýmsu. Þar
hefur safnazt saman fólk af ólíkum
toga. Einn liöhlaupi er meö í förinni
en í vagninum má einnig finna geð-
sjúkling, kvenpersónu i lauslátara
lagi, stúlkukind með bam á brjósti,
gamla heiðursmenn og síöast en ekki
sízt gyðingastúlkuna önnu (Romy
Schneider).
1 gripavagninum ber sitthvað til
tíðinda en mest er um vert að Julien,
útvarpsvirkinn með óléttu frúna á
fyrsta farrými, rennir hýra auga til
önnu. Ástarævintýri Juliens og önnu
er dauöadæmt frá upphafi. Þau vita
bæði að Julien getur ekki yfirgefið
eiginkonuna en þrátt fyrir það
dragast þau hvortað öðru. Umgjörð-
in um ástarævintýrið er ekki of
glæsileg. Gripavagninn er troðfull og
óskemmtileg vistarvera og yfir lest-
inni heyrast gjarnan dmnumar í
omstuflugvélum Þjóðverja.
Pierre Granier-Deferre tekst
meistaralega vel að magna upp
spennu í kringum þau Julien og
önnu. Hörmungar stríðsins gerast
Kvíga ein og tarfur lögðu á haf út:
SKÖTUHJÚIN
SEn í TOG
Fyrir skömmu brugðu kvíga ein og
tarfur á það ráð að leggjast til sunds í
Kollafirðinum. Voru þau komin 500
metra frá landi þegar eftir þeim var
tekið.
Myndimar sýna hvar starfsmenn
laxeldisstöðvarinnar í Kollafirði vinna
að björgun gripanna. Skepnumar
voru hinar tregustu til aö snúa í átt til
lands og varð að beita þær valdi.
Skötuhjúin vom sett í tog og náðust að
lokum á þurrt. Þeim mun ekki hafa
verið meint af volkinu.
Ekki var neinn viðstaddur sem ráðið
gat í baul gripanna, en ekki er ólíklegt
að þeir hafi tautað, ,,út vil ek”.
Samkvæmt upplýsingum DV komu
sundgarparnir f rá Hrísbrú í Kjós.
GSG/DV-mynd Hringur Sigurðsson.