Dagblaðið Vísir - DV - 20.10.1982, Blaðsíða 12

12
DV. MIÐVIKUDAGUR 20. OKTOBER1982.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN~HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjórí og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aöstoöarritstjóri: HAUKUR HELÆASON. - ’
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNUSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjórn: SÍÐUMÚLA 12—14. SÍMI 86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI 11. SÍMI 27022.
Símí ritstjórnar: 86611.
Setning, umbrot, mynda- og plötugérö: HILMIR HF„ SÍÐUMÚLA 12. Préntun:
ÁRVAKUR HF„ SKEIFUNNI 19.
Áskríftarverö á mánuöi 130 kr. Verð í lausasölu 10 kr. Helgarblaö 12 kr.
Staða flokkanna
Margt kemur fram í skoðanakönnun DV um fylgi flokk-
anna. Hún sýnir, hvaða flokkar standa vel að vígi og
hverjir illa um þessar mundir. Hún sýnir, að yfir 40 af
hundraði kjósenda eru óákveðnir í, hvaða flokk þeir kysu,
ef kosið yrði nú. Övissan í stjórnmálum hefur sjaldan
verið meiri.
Steingrímur Hermannsson formaður Framsóknar-
flokksins sagði í DV í gær: „Það kemur ýmislegt
athyglisvert fram í þessari skoðanakönnun og fyrst og
fremst það, hversu margir eru óákveðnir. Það hlýtur að
lýsa óvissunni í stjórnmálunum í dag.” Friðrik Sophus-
son varaformaður Sjálfstæðisflokksins sagði í DV í gær,
að hið háa hlutfall óákveðinna hlyti að vera umhugsunar-
efni fyrir stjórnmálamenn og væri eflaust afleiðing
þeirrar upplausnar, sem nú ríkti í stjórnmálum.
Fjöldi hinna óákveðnu gerir mat á hlutföllum flokk-
anna örðugra. Engu að síður má í þau ráða. Breytingar
eru ekki ýkja miklar frá því aö DV gerði sams konar
könnun í febrúar síðastliðnum.
Sjálfstæðisflokkurinn nýtur mikils fylgis og vafalaust
miklu meira en hann hlaut í síðustu þingkosningum, í
desember fyrir þremur árum. Sjálfstæðisflokkurinn vann
mikinn sigur í sveitarstjórnarkosningunum í maí síðast-
liðnum. Hann stendur samkvæmt könnuninni nú ekki
verr en þá. Að öðru jöfnu mætti gera ráð fyrir sigri Sjálf-
stæðisflokks, verði þingkosningar innan skamms. En
málið er ekki svona einfalt.
Sjálfstæðisflokkurinn er illa klofinn. Skoöanakannanir
DV nú staðfesta, að stjómarsinnar eiga talsvert fylgi í
röðum óbreyttra sjálfstæðismanna, þótt mikill meirihluti
þingflokksins sé í stjórnarandstöðu.
Tiltölulega auðvelt er fyrir ýmsa kjósendur að segjast
styöja Sjálfstæðisflokkinn og láta fylgja með, að þeir séu
„með Gunnari” eða á „móti Gunnari” eftir atvikum. I
sveitarstjómarkosningunum tókst Sjálfstæðisflokknum
nokkuð vel að halda utan um þennan margvíslega hóp.
En hvað um þingkosningar? Eldurinn hefur brunnið í
þjóðmálunum. Þar verður vafalaust örðugra að sameina
hópinn um lista í hinum ýmsu kjördæmum, þannig að
hver uni vel við. Svo gæti farið, aö stór kjósendahópur
skilaði sér ekki til flokksins í þingkosningum, þótt hann
segist styðja flokkinn í skoðanakönnunum.
Ennfremur hefur komið fram í kosningum að undan-
förnu, aö Sjálfstæðisflokkurinn hefur fengið minna fylgi
en skoðanakannanir hafa gefið til kynna, þótt þær hafi
sýnt stöðuna í stórum dráttum. Sjálfstæðisflokkurinn
hefur ekki náð sama hlutfalli úr rööum hinna óákveðnu og
hann hefur haft meðal hinna ákveðnu í skoðanakönn-
unum.
Engu að síður gefur könnunin nú til kynna, aö fylgi
Sjálfstæðisflokksins sé til muna meira en var í síöustu
þingkosningum.
A-flokkarnir hafa tapað fylgi frá þingkosningunum
fyrir þremur árum, samkvæmt þessari skoðanakönn-
un og öðrum, sem á undan hafa farið.
Þetta gildir, þótt haft sé í huga, að Alþýðubandalag og
Alþýðuflokkur kunna mætavel að fá stærri hlut meðal
þeirra, sem nú eru óákveðnir, en þeir hafa meðal hinna
ákveðnu. Fylgistap þeirra kom fram í sveitarstjórnar-
kosningunum og var í samræmi við niðurstöður skoðana-
kannana.
Framsókn er eini flokkurinn sem virðist hafa nokkuð
óbreytt fylgi, þótt úr því hafi dregiö síðan 1979. En næstu
vikur og mánuði mun spilamennska stjórnmálamanna
verða í algleymingi og vafalaust koma fram í fylgis-
breytingum. Haukur Helgason.
UNDARLEGAR
FRÉTTIR
Aö undanfömu hefur margar und-
arlegar fréttir boriö fyrir augu okkar
háaloftsbúa og viröist nú agúrkutíö
sú sem staöið hefur f rá því snemma í
vor vera liðin enda er hún eins og lög
sem ríkisstjórnir setja, aðeins til
bráðabirgöa.
Utan úr heimi bárust okkur þær
fréttir að rússneskur kafbátur væri
aö angra vini okkar Svía og sendu
þeir af þessu tilefni allan flota sinn af
staö til aö sprengja Átlantshafið í loft
upp og voru á góöri leið meö þaö þeg-
ar einhver var svo vinsamlegur aö
segja þeim að Rússamir væm famir
fyrir löngu heim til sín þar sem þeir
heföu ekki mátt vera aö því aö bíöa
eftir að sænski flotinn sprengdi þá í
loftupplíka.
Þótt ég hafi manna minnst vit á
sprengikúlum efast ég ekki um aö
„Okkar sprengingasérfræðingum dettur
aldrei í hug að berjast við vatn...”

FJOLMÆU
OG GAGNRÝNI
Á DÓMSTÓLA
Herra ritstjóri.
Nýlega birtist í blaöi yöar
fullkomlega tilhæfulaus og tilefnis-
laus frásögn af óþinglegri hegðun
dómara í réttarsal; dómarinn var
nafngreindur og birt af honum
mynd.
Frétt þessi hefur nú verið borin til
baka og veriö beðist velvirðingar af
hálfu ritstjórnar. *
Dómari á hvolfi?
Ekki skal dregiö í efa aö einhverj-
um af lesendum blaösins hafi þótt
sagan nokkuö spaugileg, én jafnvíst
er aö ef dómari heföi viðhaft þá hátt-
semi, sem lýst er í frásögninni viö
þær aðstæður sem þar greinir, yrði
þaö viröingu hans til hnekkis.
Þaö er vissulega góöra gjalda vert
aö koma fólki til aö brosa á þessum
alvömtímum en ætla má aö til þess
hafi nú gefist nægilegt tóm og að
tímabært sé aö huga að öömm hlið-
um málsins.
Er gagn að virðingu?
Spyrja má hvort yfir höfuö sé
nokkur ástæöa til aö menn njóti
virðingar samborgara sinna og hvort
dómarar eigi þá aö njóta einhverrar
sérstöðuíþvíefni.
Á tímum almenns virðingarleysis
mætti vissulega búast viö
neikvæðum svömm við báðum liðum
spumingarinnar, en þaö munu þó
vera gömul sannindi aö meðal þeirra
þarfa sem næst koma frumþörfum
mannsins er þörfin fyrir viröingu
félagsbræöra sinna og, þótt ótrúlegt
megi virðast, þörf á að bera virðingu
fyrir öörum.
Þegar grannt er skoöaö verður
ljóst aö gagnsemi dómstóla lýsir sér
einkum í aö starfsemi þeirra er fallin
Kjallarinn
Steingrímur Gautur
Kristjánsson
til aö stuðla aö varöveislu friðar í
samfélaginu og aö því að tryggja aö
menn fái notið réttlætis. Eitt af
grandvallarskilyröum þess aö dóm-
stólar fái gegnt þessu þjóöfélagshlut-
verki er aö þeir og þeir menn, sem aö
þessum störfum vinna, njóti trausts
og viröingar borgaranna. Þaö er því
nokkur ábyrgðarhluti að gera sér
leik aö því aö grafa undan þessu
trausti og þess mætti því vænta aö
málflytjendur, stjómmálamenn og
blaðamenn geröu sér þessi sannindi
ljós. Svo er vissulega, og þaö eru
einungis örfáir menn í þessum stétt-
um sem viö er aö sakast en til þeirra
má raunar rekja fjölmargar blaöa-
greinar, fréttir og frásagnir dóm-
stólum og dómurum til óvirðingar og
ámælis á nokkmm undanfömum
ámm. Hér ér auövitaö ekki veriö aö
biðjast undan málefnalegri gagnrýni
eða aðfinnslum út af raunvemlegum
áviröingum. Hins vegar er þaö svo
aö í hinum stóra hópi málflytjenda
leynist einn og einn sem á við
hegðunarvandamál aö stríða, hef-
ur e.t.v. ekki náö að vaxa frá
prakkaraskap unglingsáranna. Aö
því leyti sem þessi vandkvæöi koma
fram í réttarhöldum búa dómarar
yfir nægum úrræöum til aö halda í
hemilinn á þessum piltum en þeim er
ómögulegt aö fylgjast með framferði
þeirra utan dómstólanna og hindra
t.d. aö þeir skrökvi ótuktarsögum
um dómendur í trúgjarna
blaðamenn.
Eiga dómarar að njóta
sérstakrar f riðhelgi?
Hér má staldra viö og spyrja:
Eiga dómarar aö njóta einhverrar
sérstakrar friöhelgi? Er þeim t.d.
vandara um en stjómmálamönnum
sem eru harðlega leiknir af and-
stæðingum sínum og alls konar
spaugurum og prökkurum í dag-
blöðum?
Það mun mála sannast að ef leitað
væri álits dómstóla um öll álitaefni á
sviði æruverndar, sem dagblööin
gefa tilefni til nánast dag hvem, yröi
Utið ráörúm til að sinna öömm
málum, og ef viö bættist allur sá
rógur og svigurmæli sem viöhöfö eru
um stjómmálamenn og aöra, án þess
aö dagblöö eigi hlut aö máli, yröi
málafjöldinn meö öllu óviö-
ráöanlegur. I raun em þessi mál
aö jafnaöi leyst utan réttar. Stjórn-
málamenn hafa flestir þá reglu aö
láta ærumeiöingar eins og vind um
eyra þjóta. Aðrir svara fyrir sig full-
um hálsi á opinbemm vettvangi.
Einn og einn fylgir svo kannski forn-
um landssið og veitir rógberanum
ærlega ráöningu, sem vitanlega er
ekkisíður refsivert.
J