Dagblaðið Vísir - DV - 20.10.1982, Blaðsíða 36
36
DV. MIÐVIKUDAGUR 20. OKTOBER1982.
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
UM KÖTTINNOG ÆÐSTU
SKEPNU JARDARINNAR
— samtal við formann Kattavinafélagsins
Flestir hlæja dátt að viðureign Tomma og Jenna, enda myndirnar
afburðavel gerðar og fyndnar en hefði almenningur tekið því með þegj-
andi þögninni ef Tommi hefði verið hundur en ekki köttur? Það er ekki
gott að segja því svo virðist sem kettir sæti að jafnaði hrottalegri
meðferð af hálfu manna en önnur húsdýr, hvernig svo sem á því
stendur.
Kattamisþyrmingar eru algengar í Reykjavík en hver minnist þess að
hafa lesið um hundamisþyrmingu í blöðunum? En kettirnir eiga sinn
hauk í horni sem kallast Kattavinafélagiö. Félagar þess eru nú liðlega
600 talsins, flestir á Reykjavíkursvæðinu og 40 á Akureyri. Formaöur
þess og frumkvöðull er Svanlaug Löve. Hún rekur líknar- og gistiheimili
fyrir ketti vestur á Reynimel og hún er jafnan boðin og búin til að lið-
sinna hrjáðum köttum, hvar og hvenær sem er.
„Maöurinn hefur sjálfur tekiö sér
þaö hlutverk aö vera æösta skepna
jarðarinnar og þaö er ekkert vafamál
aö þaö felur í sér miklar skyldur gagn-
vart öðrum dýrum,” segir Svanlaug.
„Þaö er skylda hans aö vernda aörar
lífverur eftir fremsta megni. Þaö er
hins vegar náttúrulögmál aö menn-
irnir boröa dýr og þaö er allt annaö
mál því aö náttúran býr yfir þeim
leyndardómi aö þau lifa hvert á ööru.
Þaö er þess vegna frámunalega
heimskulegt þegar menn eru að saka
köttinn um veiöináttúru. En þaö er
alveg voöalegt þegar mennimir fara
illa meö dýr. Nýlega lenti lítil kisa í
klónum á strákum uppi í Fellaskóla.
Þeir voru aö taka hana upp á rófunni
og henda henni á milli sín en þá kom
lítil stúlka og bjargaöi henni frá þeim.
Svo var þaö föstudagskvöld eitt fyrir
skömmu aö lögreglan hringdi til mín
klukkan hálftíu og tilkynnti aö hún
væri á leiðinni til okkar meö kött, og
hún segir mér síöan þessa hörmungar-
sögu: skipverjar á sandskipinu Perl-
unni sjá pappakassa í sjónum, þaö er
bundiö fyrir hann og þeir heyra hljóð
úr honum. Þeir fóru aö athuga hvaö
þetta væri og þá er þetta lifandi köttur,
ortinnholdvotur upp í háls og trylltur af
hræðslu. Þessi köttur er ennþá dauð-
skelkaöur og hann jafnar sig aldrei, þaö
er alveg útilokaö. Þetta er vansæmd
fyrir mannkyniö, ég álít þaö hreint út
sagt aö menn sem fara illa með dýr séu
smánarblettur á mannkyninu. Eg get
ekki séö dýr illa haldið, sama hvaöa
dýr þaö er. Mér veröur illt þegar ég
veit aö dýri liöur illa. Eg fór aö taka aö
Svanlaug Löve með kött sinu Runólf og dömuna Lady sem hún hefur í pössun.
DV-mynd Bj. Bj.
mér ketti sem voru hér eins og reköld á geröi viö þá eins og ég lifandi gat. Nú
götunum, ég veitti þeim húsaskjól og er ég meö fjóra ketti sjálf auk þeirra
sem ég hef í geymslu fyrir aðra. Kettir
eru alltaf húsbændur hvar sem þeir
eru. Þaö hefur aldrei nokkur maöur
tamiö kött, þeir eru alltaf sjálfs sín
herra. Kötturinn lýtur sínum sjálf-
stæða vilja en hann er ákaflega tillits-
samur og ef maöur kann aö fara með
kött þá vill hann allt fyrir mann gera.
En þú mátt aldrei reyna aö beygja
kött, þú veröur aö komast aö sam-
komulagi viö hann og þá verðið þiö
afskaplega miklir vinir.”
— Hvernig tekur bóndi þinn því aö
vera númer tvö á heimilinu?
„Hann Gunnar er afskaplega mikill
dýravinur og ég segi nú stundum sem
svo aö guö vissi vel hvaö viö átti aö
gefa mér svona mann. Mér heföi veriö
þaö lifsins ómögulegt aö taka heimiliö
undir þessa starfsemi ef hann heföi
ekki verið mér samstiga í þessu.”
KETTÍR
Umsjón
Baldur Hermannsson
— Það var eins gott aö þú þurftir
ekki aö velja milli mannsins og
kattarins!
„Já, þaö hefði oröið ansi erfitt en ég
hugsa aö kötturinn heföi unniö. Eg
heföi ekki þolað mann sem væri vondur
viö dýr. Eg ér kannski enginn sérstak-
ur mannvinur en ég er dýravinur. Og
ég held það megi segja eitt um mig í
líkræðu: hún var dýravinur og haföi
sérstakar mætur á köttum.”
HJÁ DÝRALÆKNINUM
Hjá Brynjólfi Sandholt héraðs-
dýralækni var biðröð af fólki
með misjafnlega þjakaða ketti
til lækninga. Hann var einmitt
að spúla innan eyrun á Kisa,
tveggja ára gömlum, og myndin
sýnir hvílíka rósemi sá stutti
sýnir og það gera reyndar flest-
öll dýr við þessar aðstæður.
Helga Rún Pálsdóttir heitir
stúlkan sem á Kisa. Hún sagði
að Kisi hefði fengið eyrnamaur-
inn að erfðum frá móður sinni,
hann veldur kettinum kláða og
óþægindum en það er víst erfitt
að uppræta hann, þótt hægt sé að
halda honum í skefjum með
reglubundnum hreinsunarað-
gerðum.
Brynjólfur sagði að aöeins
einn sjúkdómur hér væri skæður
köttum en þaö er hið svokallaða
kattafár, veirusjúkdómur sem
lýsir sér meö uppköstum, niður-
gangi, matleiða og átleysi. 60%
þeirra sem sýkjast týna lífinu en
það má koma í veg fyrir þennan
sjúkdóm með bólusetningu. Æ
fleiri leita til dýralækna með
IfÍÍÍiæ isBmBm''"fwp r'. A MP J' «
gæludýrin sín þegar eitthvað
bjátar á og kemur þar ýmislegt
til, ekki síst starfsemi Katta-
vinafélagsins og annarra dýra-
vinasamtaka. Ásamt bólusetn-
ingum þurfa dýralæknar oft að
hlynna að köttum eftir slagsmál
og vígaferli, og svo er ýmislegt í
sambandi við fæðingarhjálp hjá
læðunum, ófrjósemisaðgeröir og
eyrnamerkingar. Það er mikil-
vægt að eymamerkja kettina
svo þeir komist til skila ef þeir
láta glepjast af sollinum og rata
ekki leiðina heim eftir góða næt-
urstund.
Örtröö hjá dýralækninum. Kettirnir eru
furðulega rósamir og hvorki dettur af
þeim né drýpur.