Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.1982, Blaðsíða 36

36
DV. FIMMTUDAGUR 21. OKTOBER1982.
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
MIGLANGAR SJÚKLEGA
AÐSKREPPA ÍSKOKKÍDAG
Komið þið sælir dægradvalar góðir. Þá er Dægra-
dvölin komin í skokkið. Hlaupa, hoppa, beygja, teygja
og sveigja, allt gert til að fjarlægja björgunarhringina,
sem hafa ágerst í seinni tíð.
Nú, svitinn er löngu byrjaður að gægjast út um svita-
holurnar á okkur. Við öndum mjög hratt og erum farnir
að finna fyrir þreytu í fótunum. Og ekki laust við að
stingur, er kallast hlaupastingur, sé farinn að gera vart
við sig. Hvað er það á milli vina þegar búið er að hlaupa
fimm kílómetra og aðeins tveir eftir. Ahha, ahúhú, nei,
við gefumst sko ekki upp úr þessu. Afram, áfram.
Hvilik dásemd að komast í heita og hressandi sturtu á
eftir.
Og nú rennum við í mark. Þetta var bara ekki svo
erfitt eftir allt saman. Hefðum við stoppað, þegar við
vorum sem þreyttastir og sveittastir, það hefði verið
meirí vitleysan. Menn fá heldur ekki úthald nema taka
á. Það er líka gaman að hlaupa og við erum gjör-
samlega nýir menn á eftir.
Já, skokkið er hressandi og það má líka sjá áhrif þess
á viðmælendur okkar í Dægradvölinni í dag. Við förum
á Melavöllinn og sjáum skokkara í starfi. Ræðum við
hana Lilju Þorleifsdóttur, sem hleypur um holt og hæðir
reglulega og síðan tökum við Hjörleif Guttormsson tali
en hann er kunnur skokkari og útivistarmaður.
Jæja, þar gall startskotiö við og Dægradvölin sprettir
nú úr spori.
SKOKKARISEM NÆR SÉR Á STRIK
HANN HLEYPUR SKO EKKI í SPIK
— segja hressir, útiteknir, sveittir og syngjandi sælir Melaskokkarar
Hljómsveitin Tappi tíkarass vakti
mikla athygli nýlega á hinu svokall-
aða Melarokki. En fyrir þá, sem ekki
vita það, þá er ekki bara rokkað á
gamla Melavelhnum, þar er líka
skokkaö. Og rokkararnir og skokkar-
arnir eiga reyndar það sameiginlegt
að báðir þurf a aö nota s veif luna.
Við Einar Olason ljósmyndari
skruppum á Melavöllinn í hádeginu
einn daginn og sáum nokkra skokk-
ara taka hina einu sönnu sveiflu, við
Spegill, spegill, herm þú mér, hver á landi frá-
astur er, segja þeir Halldór Guðbjarnarson og Guð-
mundur Vigfússon um leið og þeir taka hringinn á
Melavellinum við spegilslétta pollana. Og pollarnir
eru ekki í vandræðum með svarið.
„Við hlaupum eftir Suðurgötunni inn aðafgreiöslu
Flugleiða og förum svo gamla tívolíveginn til baka.
Þaðan er síðan haldið inn í Hljómskálagarðinn og
sumir hlaupa að Iðnó.” Það er Einar Isfeld sem út-
skýrir leiðina sem hann og fleiri hlaupa i hádeginu
þrisvar í viku. Einar er hér sæll og glaður eftir
hlaupið og slappar af í stúkunni.
Þcssar tóku „hanahoppið” fyrir okkur í stúkunni.
Eru þær kannski að „blöffa”? Við sjáum ekki betur
en búið sé að festa talíu í þær og þeim siðan vippað
upp. Þetta kallar maður nú ekta sveiflu.
Sturturaar á Melavellinum eru sagðar þær bestu
norðan Alpa og sunnan Skarðsheiðar. Það er Bald-
ur Kristjánsson, sannur Melaskokkari, sem nýkom-
inn er undan bununni. Og hvilík vellíðan fylgir
þessu.
Birgir Ólafsson endurskoðandi á bekknum í bún-
ingsklefanum á Melavellinum. Búkurinn beygður
og bolnum sveiflað. Þær gerast ekki öllu betri bol-
sveiflurnar.
Birgir Ólafsson og Ásgelr Asgeirsson á útkikkinu á
Melavellinum. Búnir að koma nær daglega í ein
þrettán ár á Melavöllinn, enda skin hressleikinn úr
andliti þeirra.
MYNDIR: Einar Ólason og Sveinn Þormóðsson
góðan undirleik veöurguðanna. Þeir
hlupu léttilega nokkra hringi með-
fram bárujárninu, hoppuðu og iðuðu
í stúkunni, gengu rólega í afslöppun-
inni, teygðu sig og beygðu í búnings-
herberginu og sungu sturtulagið í
sturtunni.
Og á fagurpolluöum fótboltavellin-
um mátti heyra hljóð eins og : „Jón
Emil, Steini er frír. Kalli, láttu bolt-
ann ganga út á kantinn.” Já, þeir
Luch Júnæted menn voru nefnilega í
sparkinu og drápu boltann á lærinu
og afgreiddu hann síðan í netið með
þrumuskotum.
Og allt þetta og helmingi meira var
myndefni Einars. Viö vonum aö
myndirnar af skokkurunum séu ekki
hreyfðar, en við skulum láta þær
segja frá Melaskokkinu.
„Alveg
brjálæð-
islegt”
„Þetta er alveg brjálæðislegt,”
sögöu þær raunvísindakonur, Auður
Einarsdóttir, Guðrún Skarphéöins-
dóttir og Kristín Sigurbjömsdóttir,
er við stoppuöum þær af sem sannir
löggæslumenn, enda hlupu þær
hringinn öfugan. Þær eru allar í Há-
skólanum og eru að læra verkfræði,
stærðfræði og eðlisfræði.
SKOKK
TEXTI:
Jón G. Hauksson
„Þaö er alveg nauðsynlegt að
skokka, enda sitjum við á rassinum
allan guðslangan daginn,” sögöu þær
og bættu við að þær hlypu fjórum
sinnum í viku og væru komnar i
fimm hringi á Melavellinum.
Þær luku allar stúdentsprófi frá
MR síðastliðiö vor og sögöu að
skokkiö hefði byrjað er skyldu-
leikfiminni lauk. Og skokkiö byrjaöi
hjá þeim í algjöru „djóki” eins og
þær nefndu það. „Jú, við finnum
mikinn mun á okkur,” sögðu þær
glaðlegar á svipinn að lokum.