Alþýðublaðið - 13.06.1921, Side 2

1
Afgreidisda
blaðsins er á A5|pýðuhúsinn vi9
(ngóifsstrseti og Hverfisgöta.
Simi »88.
Augiýsingnm sí skiiað þaagað
eða f Gntenberg f síðasta iagi k!
10 árdegis, þaaa dag, sesn þær
«iga að koma í biaðið.
Áskriftargjaid «*i£n kr. á
mánuði.
Anglýsingaverð kr. i,;o em.
éindáikuð.
Útsölumena beðnir að gera skil
til afgreiðslunuar, að minsta kosti
ársijórðungslega.
flanað svo gáleysisiega út í slikar
éeirðir. En hún svaraði þeirri á-
rás með þvf að reka Dr. Levi úr
flokknum og hefir síðan fram-
kvæmdaráð þriðja Internstionale
fallist á gerðir hennar.
Það virðist nú samt svo, að
þýzku kommúnistarnir hafi í marz-
uppreisninni sýnt meira kapp en
forsjá, og þó vel megi vera að
þeir þjappi saman iiði sínu á siík-
um reynzlutfmum, þá má þó líka
gæta þess, að íórnirnar eru jafnan
miklar þegar grspið er tii þess, að
láta vopnin skera úr.
Og grimmilega hafa forsprakkar
kommunistanna fengið að gjalda
marzuppreisnarinnar. Þeir voru
teknir fastir þúsnndum saman.
Þar af voru 2 teknir af lífi, 5
dæmdir i æfiiangí fangelsi og mörg
hundruð til flelrí ára og fleiri mán.
fangelsis. Þessi urðu laun margra
ötulustu og einlægustu forvígis-
manna alþýðunnar í Þýzkalandi.
Og slíka meðferð á þeim hafa
borgarafiokkarnir og meirihluta-
jafnaðarmenn á sinni sameiginlegu
samvizku. Sá biettur verður ekki
af þeim skafinn, þótt með sanni
raegi segja að kommunistum hefði
borið að koma fram með meiri
gætni.
Hinsvegar hafa þessar síðustu
óeirðir í Þýzkalandi verið iær-
dómsrikar fyrir hina róttækustu
jafnaðarmenn. Þær sýna að hlut-
verk þeirra er ekki að knýja fram
verkamannabyltinguna heldur að
stjórna henni og leiða hana til
sigurs, þegar íjöidinn er nægilega
undir það búi&n að hefjast handa.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Koattsppa 09 imleikar.
Oft hefi eg farið heim af í-
þróftavellinum, án þess að mér
hafi orðið það fullljóst, hvað þar
væri til skemtunar, enda þótt
fjöidi fólks hafi streymt þangað
og staðið þar iangan tíma, og
það stundum í siæmu veðri.
Þetta stafar sjálfsagt af því að
eg er einn þeirra fáu manna, sem
ekki get aitaf haft ánægju af að
hoifa á knattspyrnu. Mér finst
ieikar þeir oft háðir meir af kappi
en forsjá. Annars virðist knatt-
spyrnan um þessar mundir gagn-
taka svo hugi manna, að heist
lítur út fyrir að engar aðrar
íþróttir væru iifandi hér í bæ.
Blöðin flytja langar greinar utn
iélega kappleiki og í búðarglugg
um eru til sýnis bikarar, rayndir
og aðrir munir til þess að vekja
athygli manna á þessari íþrótt
En um aðrar íþróttir er fremur
þagað.
Það gladdi mig því stórum er
eg á laugardagskvöldið sá, að
fleiri íþróttir lifa hér góðu lífi en
knattspyrnan, þótt Iægra fari.
Það var hreinasta unura að horfa
á ftekk uagra gjörvilegra stúlkna
og sveina gera æflngar, sem fult
fegurðarsamræmi var í. Það var
beiniínis hvíid frá þvt að horfa á
knattspyrnuna.
Fyrst komu stúlkurnar fram og
'mátti yfirleitt segja að þeim tæk-
ist ágætiega. Æfingarnar flestar
failegar og hreyflngarnar mjúkar
og þýðar. Ósjálfrátt varð mér að
óska að ailar uragar stúlkur hér §*
bæ hefðu gert jafnmikið til þess
að auka ifkamsfegurð sfna og
heilbrigði sem þessar.
Þá kom flokkur ungra vask-
iegra sveina fram á sjónarsviðið.
Eigi stóðu æflngar þeirra fyrri
flokknum að baki, enda skemtu
þeir flestum með snörum hreyf-
ingum og þróttmiklum stökkum.
En hver eru laun þessara
manna. og kvenna? Þarna var
ekki að því kept að vinna bikara,
heiðurspeninga eða önnur verð-
laun, og þó sýndu báðir flokk-
arnir það greinilega, að þeir hafa
æft sig engu síður en menn æfa
sig undir ýmsa kappleiki, þar
sem tii slfkra grjpa er að vinna.
Lauain eru heldur ekki lof eða
last áhorfendanna. Laun þeirra j
eru: heiibrigði, fagur vöxtur og
lífsgleði. Þetta eru þau verðlaun,
sem náttúran sjálf veitir öllum,
sem holiar og fagrar ifkamsæflng-
ar stunda, og hver getur óskað
sér betri launa?
Spectator.
Ékniar jréttir.
Yínsmýglið í Noregi.
Þrátt fyrir það, þó fiytja megí
inra til Noregs það sem köllrað
eru atment iétf vín, er smyglað
inn óhemju af sterkum vínum og
hreinum vínanda. En lögregian er
þar ekki jafn vesæl og á Isiaradi,
því þrátt fyrir margfait örðugri
aðstöðu, kemur hún upp hverju
iögbrotinu eftir annað, og dóm-
ararair og lögreglustjórarnir láta
sér ekki sæma, sð svæfa mái, sem
lögregluþjónarair og toUþjónarair
hafa búið í hendur þeirra. Neí,
ónei; þeir taka ekki með siiki-
hönskum á lögbrjótunum, eins og
„koliegum* þeirra hættir við á
íslandi.
Fyrir nokkru síðan náði lög-
regian i Kdstjanfu í skip, sem
haíði í fa.ri sínu 10,000 lítra af
spíritus, konjaki og whisky. Má
nærri geta að það vakti ekki
litla eítirtekt þegar skipinu var
lagt að hafnarbryggjunni og iög-
regían tók að flytja þessa vöru
úr því. Sá sem farminn átti var
tekinn fastur, ásamt fleiri sem við
máiið voru riðnir. Var farmurinn
kominn frá Danmörku og var
ætlunin að koma honum á land
hingað og þangað við Kristjanfu-
fjörðinn.
Þá eru læknarnir norsku ekki
síður breyskir en þeir íslenzku,
var einn tekinn fastur í vetur
fyrir óieyfilega vínreseptasöiu ®g
heflr nú sannast á hann, að hann
á hálfu ári hefir gefið út 20,000
vínresept. Ótal fleiri mál hafa
verið til meðferðar í þessu efni,
og bendir þétta ekki til þess, að
vínsmygl mundi minka hér, þó
leyfður væri innflutningur á létt-
um vínum. Þvert á móti mundi
slíkt að eins létta undir með ve-
sælmennum þeim, sem gera sér
drykkjufýsn fáráðiinga að féþúfu,