Dagblaðið Vísir - DV - 01.03.1983, Blaðsíða 11

DV. ÞRIÐJUDAGUR1. MARS1983.
11

Ólafur Styrmir Ottósson, skrifstofustjóri Búnaóarbankans.
D V-mynd G VA.
,Engar vomur
voru á okkur
þegar til
kastanna kom'
Rætt víð Ólaf St. Ottósson
„Þetta starf sem ég tek viö í
Búnaöarbankanum nú um mánaða-
mótin er nýtt starf innan bankans,”
segir Olafur Styrmir Ottósson, er
fundum okkar bar saman yfir kaffi-
bolla nýlega. Olafur skiptir um
starfsheiti um þessi mánaöamót.
Hann hefur gegnt starfi fram-
kvæmdastjóra markaösdeildar hjá
Aiafossi síöastliöin þrjú ár en sest nú
í sæti skrifstofustjóra Búnaöar-
bankans.
,Starfssviðið veröur meöal annars
vinnustjóm, hagræðing og þjálfun
starfsfólks. Aö sjálfsögöu er þetta
mjög áhugavert verkefni að mínum
dómi og ég hlakka til að hef ja störf á
nýja vinnustaðnum.”
Olafur Styrmir er fæddur á Siglu-
firöi áriö 1943 og lauk prófi frá
Samvinnuskólanum 1962. Eftir
skólanám lá leiöin í sölumennsku í
iönaðardeild SÍS og eins og hann
segir sjálfur „... égseldi skó, peysur
og handprjónaband í rétt tvö ár”.
„Ég hóf svo störf í Samvinnubank-
anum vorið 1966, fyrst sem kassa-
gjaldkeri. En á þeim níu árum sem
ég starfaði þar gekk ég í gegnum
allan „prosessinn” í bankanum,
fyrst gjaldkeri, síöar fulltrúi,
deildarstjóri og aðalféhirðir var ég
síöustu tvö árin í bankanum.” Olafur
hætti í Samvinnubankanum áriö 1973
og ástæðan var auglýsing í dagblaöi,
sem hann og kona hans, Steinunn
Árnadóttir, rákust á.
Dvölin í Kenya
„Það þarf stundum lítið til aö
breyta iífsins atburðarás,” segir
Olafur og kímir yfir kaffibollanum
og kleinunni. „Við sáum sem sagt
auglýst störf í Kenya á vegum ríkis-
stjórna Norðurlandanna. Þama voru
á ferðinni norræn samvinnuverkefni
sem stjórnaö var af dönsku þróunar-
stofnuninni. Viö sendum inn umsókn
af bríaríi eingöngu, en þegar til
kastanna kom og starf í boði, voru
engar vomrn- á okkur. Viö fórum til
Kenya og vorum þar í tæp fjögur
ár.”
Þaö voru 40 ráðunautar frá öllum
Noröurlöndunum sem voru í Kenya á
þessum tíma og verkefni þeirra
mörg og misjöfn. Olafur var spuröur
í hverju hans starf heföi verið fólgiö
á suðurslóöum.
„Verkefnin skiptust í fjóra liði má
segja. Fyrst var það almenn
stjórnun, þá reikningshald, inn- og
útlánastarfsemi og félagsmála-
fræösla. A svæðinu í kringum Kisii,
þar sem viö vomm fyrstu tvö árin,
em margir smábændur. Þetta er
mjög frjósamt svæði vestast í
Kenya, austur af Viktoríuvatni.
Mikil ræktun er hjá bændum og
aðstoð okkar beindist aö því aö gera
framleiðslufyrirtæki smábændanna
starfhæf. Bændur komu meö sínar
afuröir á innvigtunarstöð, afurö-
unum var síðan komiö í peninga á
markað og þeim aftur til bændanna
og það meö sem minnstum milliliða-
kostnaöi.
Þama vom engin flutningatæki
önnur en eiginkonur bændanna og
miöuðust allar fjarlægöir við burðar-
getu eiginkonunnar. ’ ’
Kilimanjaro
„Tíminn þarna var mjög skemmti-
legur og gagnlegur. Þaö sem stendur
upp úr í minningunum er hvað fólkiö
er kurteist og jákvætt, sem ég held
að liggi að einhverju leyti í
menningararfi þjóöarinnar. En
þama er fólk tiltölulega ánægt meö
sitt hlutskipti, bæöi í Kisii og Nairobi
þar sem viö vorum seinni tvö árin.”
Olafur Ottósson er greinilega
hógvær maður mjög. Hann taldi að
eitt það eftirminnilegast frá dvöl-
inni í Kenya væru útilegumar sem
þau hjónin og dæturnar þrjár heföu
fariö í. Þá var haldið í þjóðgaröana
svokölluöu og innan um gesti í tjald-
búöunum töltu fílar og aörir „stór-
gripir”. En hann minntist ekki á ferö
sína á topp Kilimanjaro fjallsins,
sem viö höföum hugmynd um aö
hefði veriö farin.
„Já, ég fór ásamt níu öörum í
þessa fjallgöngu. Það voru tveir
aörir Islendingar í hópnum, Steinar
Höskuldsson og Oskar Oskarsson.
Við komumst fimm upp á f jallstind-
inn, sem er í tæplega 6 þúsund metra
hæö,” segir Olafur,” jú, viö allir
Islendingarnir þrír.” Þessi síðasta
athugasemd er tilkomin vegna
spumingar blaöamannsins, sem
borin er fram, líklega af einhverjum
þjóðarrembingi, hvort Islending-
amir þrír hafi verið í þeim fimm
manna hópi sem komst alla leið upp.
„Þegar heim kom áriö 1977 fór ég í
starf starfsmannastjóra hjá Álafossi
og hef verið þar síöan, síðustu árin
sem framkvæmdastjóri.” Olafur
heldur áfram, nú yfir tómum kaffi-
bolla. „Það hefur veriö ánægjulegt
að vinna við þaö að selja ullarvörur
okkar á erlendum mörkuðum. Og ég
tel aö svigrúm sé til aö auka sölu
íslenskrar ullarvöru í sumum
löndum, til dæmis í Bandaríkjunum
og Frakklandi. Varan er í áliti sem
gæðavara þar sem hún er þekkt. ”
Or ullinni yfir í peningamusteri fer
Olafur nú og honum er óskað góðs
gengis í nýja starfinu.
-ÞG.
Sambandsstjórn Verkamannasambands Islands:
Mótmælir vísi-
tölufrumvarpinu
Sambandsstjóm Verkamannasam-
bands Islands hefur mótmælt harðlega
vísitölufrumvarpi forsætisráöherra. I
ályktun frá stjórninni er skorað á
Alþingi aö fella f rumvarpiö.
Sambandsstjórnin ítrekar fyrri
yfirlýsingar sínar um að 8—11 þúsund
króna mánaðarlaun hins almenna
verkafólks séu hvorki undirrót verð-
bólgunnar né hins mikla viöskiptahalla
viðútlönd.
Einnig eru itrekaðar fyrri yfirlýsing-
ar verkalýöshreyfingarinnar um aö
hún sé reiðubúin til samninga um nýj-
an viömiðunargrundvöll vísitölu og
nýjar leiöir greiöslu veröbóta á laun
sem vemda myndu fullan kaupmátt
lægri launa.
Sambandsstjórnin mótmælir
ennfremur hvernig greiðsla láglauna-
bóta hefur veriö framkvæmd. Þess er
krafist að dregið veröi úr óþörfum og
stjómlausum innflutningi sem á sinn
þátt í hinum mikla viöskiptahalla við
útlönd og að lögö veröi áhersla á
frekari fullvinnslu afurða hér innan-
lands. .pÁ
SÍDUSTU
DAGAR Á
NU er Partner-verksmiðjuútsölunni að Ijúka
þetta árið.
ENN er þó tækifæri til að kaupa buxur á
einstöku verði,
háskólaboli, skyrtur,
peysur eða úlpur, að
óg/eymdri hrúgunni
fræguþar
sem þúgetur
fengið fangfyl/i
fyrir sáralítið
verð.
OPIÐ:
þríðjud. — miðvikud.
ki. 10—19,
fimmtud. —föstud.
kl. 10-22;
laugardag
kl. 10-19.
VERKSMIÐJUÚTSALAN
Blossahúsinu — Ármú/a 15.
Simi 86101.