Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1983, Side 14

14
DV. MIÐVIKUDAGUR9. MARS1983.
Staða Sjálfstæðis-
flokksins
Verkin tala svo, aö ráöandi menn
sem stjórna Sjálfstæðisflokknum geri
allt sem þeir geta, bæði viljandi og
óviljandi, aö kljúfa flokkinn í eins
mörg brot og hægt er. Eg tel þetta illa
farið fyrir stærsta stjórnmálaflokki
landsins. Hvað hræddist kjörstjórn
Vestfjaröakjördæmis að hafa ekki
prófkjör þar eins og alstaðar þar sem
Sjálfstæðisflokkurinn hefur boöiö
fram? Ráöandi menn í Sjálfstæðis-
flokknum í Reykjavík læra aldrei af
reynslunni og þess vegna er nú komiö
eins og komiö er fyrir flokknum. Þarna
kemur sama hringavitleysan upp hjá
þeim eins og með Jón Sólnes á
Akureyri fyrir síðustu kosningar.
Sjálfstæðisflokkurinn tapaöi einum
manni þá á því. Nú fara þeir eins með
þá mikilhæfu konu, Sigurlaugu Bjarna-
dóttur. Henni er ekki boðið sæti á
listanum í Vestfjarðakjördæmi.
Flokksvél Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík vildi ekki hafa Sigurlaugu á
listanum þrátt fyrir þaö aö hún sæti þá
á Alþingi sem varamaöur fyrir kjör-
dæmið um það leyti sem kjördæmaráð
var að raða á listann. Ég trúi alveg
Halldóri Hermannssyni, þegar hann
sagði í DV að flokksmaskínan í
Reykjavík hefði nú tekið í taumana og
bannað að hafa prófkjör og Sigurlaug
mætti alls ekki vera á listanum. Er
hægt að hugsa sér annað eins einræöi
og fyrirhyggjuleysi hjá stjórnendum
S jálfstæðisf lokksins ?
„Stuttbuxnadrengir"
Sigurlaug Bjamadóttir er ekki
uppalin í Heimdalli. Hún er alin upp á
myndarheimili í sveit og þar af
leiðandi gjörþekkir hún atvinnuvegi
þjóðarinnar. Sigurlaug réttir ekki upp
höndina þegar formaöur þingflokksins
segir henni aö gera þaö, eins og þeir
lærðu í Heimdalli að gera — og er orðiö
allt of mikið af svoleiöis mönnum á
Alþingi í dag, sem eru eins og páfa-
gaukar, hlýða bara formanni þing-
flokksins. Sigurlaug hefur efst í huga
að hugsa um heill og heiður okkar
þjóðar, það sem hún álítur þjóðinni
fyrir bestu í nútíö og framtíð, og
Sigurlaug á mikiö persónufylgi í Vest-
fjarðakjördæmi því að þar býr greint
og fyrirhyggjusamt fólk. Mér h'kar
þetta vel af Vestfirðingum að fara í
sérframboð, láta ekki stuttbuxna-
drengi ráða sem eru uppaldir og hafa
sína visku og brjóstvit þurrkað út af
Heimdalli. Þeir sjá aldrei neitt fram í
tímann og þegar sjónin er best hjá
þeim sjá þeir bara niður á stóm tá á
sér. Verkin tala svo, að ráðandi menn í
Sjálfstæðisflokknum vilja koma
þessum blessuðum nefanöglum á þing.
Þeir eru vanir og kunna að rétta upp
höndina þegar formaöur flokksins
kallar. Eg verð nú bara að segja eins
og er að ég vorkenni þessum bless-
uðum súkkulaöidrengjum sem þekkja
ekki neitt til atvinnuvega þjóðarinnar
og eru kosnir af ofurkappi á Alþing og
lagt mikið í kostnað af flokksvél Sjálf-
stæðisflokksins. Hvernig eiga þeir að
fara að því að skipta þjóðarkökunni og
það þegar hún er htil eins og nú er sagt
aðhún sé?
Kjallarinn
Úrslit á Suður-
landi og Reykjanesi
Ég fór á f ramboðsf und á Selfossi um
miðjan janúar, þar voru 12 menn í
framboði fyrir Sjálfstæðisflokkinn og
allt heimamenn nema ekki Þorsteinn
Pálsson. Brynleifur Steingrímsson
talaöi fyrstur, hann kynnti sig og sagði
hvað hann hefði gert á sínum skóla-
árum. Hann hefur veriö í sveit og
mikiö í vega- og brúargerð og orðiö
sjálfur að kosta sig til náms að öllu
leyti. Ahir frambjóöendur höfðu sömu
sögu aö segja og Brynleifur læknir,
höfðu unniö bæði til sjós og lands. En
þegar Þorsteinn Pálsson steig í ræðu-
stól hafði hann ekkert að segja, hvað
hann hefði unnið, nema það að hann
hefði verið eftir að hann lauk námi
framkvæmdastjóri hjá Vinnuveitenda-
sambandi Islands. Eg gat nú vorkennt
Þorsteini Pálssyni þegar hann var
þarna innan um postulatöluna að geta
ekki sagt nokkum hlut um að hann
heföi unniö, hvorki til sjávar né
sveitar. Þessum manni setti flokkseig-
endafélag Sjálfstæðisflokksins ofur-
kapp á að koma að í Suðurlandskjör-
dæmi því aö þeir gátu ekki misst neitt
þingsæti fyrir hann í Reykjavík og
hann vann kosningasigurinn með
glæsibrag enda gaf hann út blaö og
kosningaundirbúningur var langur hjá
honum. Hinir frambjóðendurnir, sem
eru allir í fastri vinnu, fóru á hvern
stað síðustu dagana fyrir prófkjörið og
notuðu kvöldin og helgarnar til þess og
héldu fundi með kjósendum sínum á
Regína Thorarensen
kvöldin. En hrædd er ég um að sjálf-
stæðisfólk í Suðurlandskjördæmi sé
ekki ánægt, og ekki er ég viss um aö öll
atkvæðí Sjálfstæðisflokksins komi
flokknum til góða í vorkosningunum
(nema eitthvað óvænt komifyrir).
Eg er ánægö meö úrslitin í Reykja-
neskjördæmi hjá Sjálfstæðisflokknum.
Matthías stendur alltaf fyrir sínu og
miklar vonir bind ég viö þann mikla
mann Gunnar Schram sem er traust-
vekjandi og ábyrgur. Það er mín ósk
að hann veröi næsti formaður
flokksins. Hann mun aldrei mana fólk
hvorki í Vestfjarðakjördæmi né
öðrum til aö fara í sérframboö. Gunnar
G. Schram mun verða sameiningar-
tákn flokksins ef hann yrði kosinn
formaður ásamt öðrum góðum og sjá-
andi sjálfstæöismönnum.
Eg óska frambjóðendum í sérfram-
boði sjálfstæðismanna á Vestfjörðum
allra heilla og ættu fleiri að taka þá sér
til fyrirmyndar þegar ráðandi menn í
Sjálfstæöisflokknum ráðast svona
heiftarlega á ábyrga og mikilhæfa
manneskju eins og Sigurlaugu Bjarna-
dóttur, sem hefur sjálfstæðar skoðanir
á stórmálum sem varða íslensku
þjóðina til að geta veriö áfram sjálf-
stæð þjóð. Á lista hennar er fólk sem
vinnur við atvinnuvegi þjóðarinnar og
eru þeir gjörkunnugir atvinnuvegum.
Svona fólk á að vera á Alþingi
Islendinga, og ef svo væri þá myndi
ganga fljótar að koma nauösynlegum
málum í gegn um Alþingi. Sérframboö
á Vestfjörðum býður ekki kjósendum
sínum upp á neina súkkulaðidrengi eða
stúlkur, eins og flokksvél Sjálfstæðis-
flokksins býöur kjósendum hér á
Suöurlandi og víöar um landið. Olafur
G. Einarsson alþingismaöur segir í
DV.
„Urslitin urðu mér auðvitað
vonbrigði. Arangurinn varð furðu rýr
miðað við þá miklu vinnu sem hinir
fjölmörgu stuðningsmenn mínir inntu
af hendi.” Ég verð nú bara að segja
eins og er að þessi úrslit glöddu mig
því að þarna var flokksvélin sett á
mesta gang því aö Olafur G.E. hefur
alltaf verið neikvæður sem formaður
þingflokksins í nauðsynlegu og ábyrgu
stórmáli sem ríkisstjórnin hefur þurft
að koma fram. Hann hefur sýnt það
bæöi í oröi og verki og reynt aö koma
núverandi ríkisstjórn frá.
Mér hefur fundist gegnum árin aö
fólk sé ábyrgðarlaust og fylgist ekki
meö þjóðmálum síðan fólk fór aö geta
étið áhyggjulaust. En nú sé ég að kjós-
endur í Reykjaneskjördæmi eru
ábyrgir menn og hefðu mátt vera
fleiri. Og hafa ekki líka þau ábyrðar-
lausu verk Olafs G.E. sem hann hefur
staðið fyrir allt síðasta kjörtímabil
sést best á því hvað Ólafur lýsir sjálfur
í DV? Það er alltaf leitt til þess að vita
meö skynsama menn ef þeir láta reið-
ina stjórna sínum verkum og ekki síst
þegar þeir eru í ábyrgðarstöðu eins og
Olafur G.E. hefur veriö sl. þr jú ár.
Regína Thorarensen
Selfossi.
Beinið kröftum ykkar frek-
ar að þeim sem skemma
Það hefur verið átakanlegt að
hlusta á forsvarsmenn Náttúruvernd-
arráðs og Félags leiðsögumanna í út-
varpi og öðrum fjölmiðlum undan-
fariö. Þar hefur mátt heyra að þessir
menn telja sig ákaflega fylgjandi land-
verndun og að rall væri að þeirra dómi
það versta sem yfir landsmenn gæti
dunið. Maður gæti haldið aö hlustirnar
á þessum mönnum væru kolstíflaöar.
Það er búið aö marglýsa því yfir, að
rall er ekki torfærukeppni. Rall fer
ekki fram utan vega. Rall er skipulagt
hvern einasta kílómetra keppninnar.
Haldið þið að keppandi sem kemur frá
t.d. Italíu með bifreið, aðstoðarfólk o.
fl. o. fl., taki þá áhættu að vera vísað
frá keppni vegna aksturs utan vega
sem hann græðir ekkert á? Hvers
konar þykkskinnungar eruö þið?
Torfærutröll
landans
Við vitum að þið eruö á móti ralli,
eins og yfirlýsing formanns Náttúru-
vemdarráðs viðformenr. i.lA ilands-
samband akstursíþrótta), þegar þeir
vildu ræöa hugsanlegt samstarf þess-
ara aðila ber vitni: „Ég skal bara
segjaykkurþaðstrax.aö ég erámóti
ralli og mun gera allt sem ég get til að
stoppa ykkur.” Það varð víst lítið úr
frekari viðræöum. Þama mátti ekki
ræða það sem máli skiptir: hvemig
fara mætti bil beggja. Þetta var
fulltrúi hóps, sem telur sig vita allt um
rall, en veit ekki hætishót um hvað það
snýst’eða gengur út á. Það væri nær að
þið sneruö ykkur aö öllu meira vanda-
máli, sem eru jeppar og torfærutröll
landans. Þar er bara ein regla: að fara
þangaö sem nefið snýr hvað sem það
kostar. Því erfiöara því betra. Ef þú
kemst ekki í dag, ferðu aftur seinna, þá
betur útbúúin, 10 tomma breið dekk,
skófludekk eða bara „muddera” 8
cylindra vél, þá feröu nú flest. Kannski
áttu Unimog, en hann fer heilt helvíti
yfir drullu og stórgrýti. Svona bíla eiga
landverðirnir líka, en það er sjálfsagt
bara til að komast að þeim sem eru aö
skemma landið, þ.e. rallbílunum!
Túristarnir
Og svo koma túristarnir, tökum
Þjóðverjana sem dæmi. Þeir koma
meö bílana, bensínið og matinn. Hvað
fáum viö Islendingar? Fargjaldið?
Nei. Aura fyrir bensinið? Nei. Aura
fyrir matinn? Nei — Við fáum ruslið
eftir þessa mjög svo velkomna túrista
— gott upp úr því að hafa. Staðreyndin
er sú að Náttúruvemdarráö er
náttúrulaust, þ.e. steingelt ráö sem
fylgist ekki með þegar því er boðiö að
hafa samstarf um stjórnun á rall-
keppni, þar sem þeir gætu sagt til um
hvaða leiðir þeir teldu hæfar og
hverjar ekki. Þá er bara settur upp
merkissvipur og gefnar út yfirlýsingar
sem halda mætti að væru komnar frá
börnum.
Ein setningin í útvarpinu
fyrir skömmu fól í sér að þetta væri
„móögun við Islendinga”. Þaö var út
af því að skipuleggjandi keppninnar
var búinn að senda út kynningar-
bækling og plaköt um þetta fyrirhug-
aöa rall. Gott og vel, þetta er kannski
atriði sem betur hefði mátt fara. En
þaö heyrðist ekki orð frá þessum
mönnum þegar auglýstar voru safari-
ÆvarSigdórsson
og ævintýraferðir til Islands erlendis.
Þá vorum viö Islendingar ekki
móögaöir. Allir þátttakendur í þessum
safari-ferðum voru himinlifandi, þeir
lentu í alveg frábærum ævintýrum,
þurftu næstum að ýta rútunni yfir allt
hálendið! Sökumófærðar!
Eg hitti fyrir 2 árum eöa svo hóp af
Islendingum a 6—8 jeppum uppi á Öxi,
uppi af Berufirði. Jú, þeir voru kampa-
kátir og hressir, bílamir vel útbúnir og
vel birgir af bensíni. Hvert þeir voru
að fara? Jú, þvert yfir hálendið skyldi
leiöin liggja. Ég spurði hvort þetta
væri ekki illfært? Jú, þetta var sko
illfært en það var mest gaman.
Ég vil að lokum gefa þeim mönnum,
sem töluðu svo fjálglega um hvaö rall
væri hræðileg keppni nokkur heilræði:
Reyniö að stuðla að verndun landsins
meö því að beina kröftum ykkar að
þeim sem skemma gróðurinn, t.d.
rollunni sem er á góðri leið með að éta
upp allt sem grær. Þið mættuð einnig
fylgjast með útlendingum sem ganga
um með axir og meitla og plokka fá-
gæta steina úr klettum (skipulagðar
feröir?). Ég hef horft á þetta gert. Þar
stjórnaði feröum íslcnskur fararstjóri
og skeði þetta í Berufirði 1980.
Þessu skuluð þiö reyna aö stjórna.
Við stjórnum rallkeppnum.
Ævar Sigdórsson,
Mosfellssveit.