Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1983, Blaðsíða 23

DV. LAUGARDAGUR 26. MARS1983.
23

„Það ar svo morkllogt moð Islendinga: þoir keyra sumir hverjir á rosalega eyðslufrekum tryllitækjum og
dýrum eftlrþvlen hafa svo ekki efni á að klæða sig istíl við bilinn og verða að fata sig upp á útsöluml"
Texti: Kristín Þorsteinsdóttir
Myndir: Gunnar V. Andrésson
Sævar Karl Ólason,
klæösUeri með meiru,
íhelgarviðtali
„Heppinn? Já, sennilega hef ég
verið heppinn, en það þarf annað og
meira en heppni. í>aö tók okkur hjónin
fimm ár að vinna fyrirtækiö upp og á
meðan vann konan úti til að hafa fyrir
nauðþurftum heimilisins. Fimm ár er
talinn eðilegur tími fyrir uppbyggingu
fyrirtækis. Síðan ég byrjaði á þessu
höfum við hjónin komist þrisvar
sinnum í sumarfrí svo þetta er
heilmikil vinna.”
— Þú átt þá engar frístundir?
„Nei, þæreru ekki margar.”
— Og áttu engin áhugamál?
„Jú, reyndar, en ég hef bara svo
lítinn tíma til að sinna þeim. Mitt aðal-
áhugamál er músík og ég hlusta á hana
hvenær semfæri gefst.”
— Og þá hvað helst?
„Bæði klassík og jass. Mozart og
Oscar Peterson eru mínir menn.”
— Eg hef heyrt að þú sért að eðlis-
fari hægur, rólegur, reglusamur, dug-
legur og guö veit hvað, fullkomleikinn
uppmálaður. Ertu það?
Nú hlær Sævar: „Hver segir það?
Nei, nei, ég get smakkaö það, eins og
hinir, ef svo ber undir. Þótt ég vinni
mikiö gef ég mér líka tíma til að setjast
niður og spjalla við vini og kunningja.”
„Ekki nóg að taka bara
við aurunum af
viðskiptavinunum"
— Eg heyri sagt að þú sért kominn á
nýjan glæsivagn, nýbúinn aö koma þér
upp raðhúsi í Árbæ og við það bætist
nýja húsið og verslunin. Ertu ekki að
reisa þér hurðarás um öxl?
„Nei, alls ekki.”
— En þetta hlýtur þó allt að vera
óhemju dýrt?
„Já, vissulega. Eg fékk til að
mynda fyrirtæki eitt þýskt, sem ég
versla við, til aö smíða fyrir mig
innréttingar í nýju verslunina. Og bara
það eitt kostaði mig um 700 þúsund
krónur.”
— En er það ekki óþarflega mikiö
fyrir innréttingar?
„Nei, mér finnst hérlendar
verslanir og fyrirtæki almennt ekki
leggja nógu mikið upp úr því að gera
viðskiptaferðina nógu skemmtilega
fyrir viðskiptavininn. Þess vegna
höfum við reynt, alveg frá upphafl, að
gera eitthvað fyrir fólk annað en að
taka við aurunum frá því. Þaö hlýtur
að vera nauðsynlegt fyrir mann eins og
mig að viðskiptavinimir séu ánægðir.”
— En þú sagðir áðan — við skulum
halda okkur við títtnefnda Burberrys-
frakka, að þeir entust fólki upp á lífs-
tíð. Missirðu þá ekki kúnnana ef þeir
þurfa ekki að koma nema einu sinni til
þín og fata sig upp?
„Nei, alls ekki. Þeir koma hins veg-
ar með löngu millibili, kannski á 4ra tU
5 ára fresti. En fólk sem einu sinni fer í
fatnað af þessu tagi sér að hér eru
faUeg og endingargóð föt og því
kemur það aftur og veröur mínir
kúnnar. Og fyrst sagt er aö fötin hjá
mér séu helmingi dýrari en hjá öðrum
þá hljóta þau að vera helmingi betri,
ekki satt? Eg ferðast mikið erlendis og
ég reyni að Ukja eftir því besta sem ég
séþar.”
„Flest keyrum við
í forstjórabílum!"
— Nú barma sér flestir atvinnu-
rekendur, en þaö viröist annað hljóð í
þér?
„Já, ég er ekkert banginn. Mér var
sagt, þegar ég byrjaði í bransanum, að
þetta væri óðs manns æði. Bransinn
væri á niðurleið. Og enn er hann
sagður á niðurleið. Eg held þá bara aö
best sé að vera í bransa sem er á
niöurleið! Annars skal ég segja þér að
þessi stíU sem ég er meö, held ég að sé
akkúrat sá stíU sem hæfir
íslendingum. Viö búum í best byggðu
og dýrustu húsum í Evrópu og flestir
okkar keyra í forstjórabíium. Ef ég
man rétt þá voru seldir hér á landi í
fyrra 500 BMW, sem eru forstjórabílar
í Þýskalandi, og það fer enginn Þjóð-
verji iila klæddur upp í sUkan bíi? En
það er svo merkUegt með Islendinga:
þeir keyra sumir hverjir á rosalega
eyðslufrekum trylUtækjum og dýrum
eftir því en hafa svo ekki efni á að
klæða sig í stU viö bíUnn og verða að
fata sig upp á útsölum! ”
— Finnst þér íslendingar yfirleitt
iUa klæddir?
„Það hefur breyst mikiö tU
batnaðar síðustu ár. Götumyndin, ef
svo má segja, er orðin snöggt um
skárri en mætti vera mun betri. Það
hlýtur að vera betra, sé til lengri tíma
litið, ef iUa árar, eins og nú, að kaupa
föt semendast.”
— Hver er galdurinn við að reka
verslun svo vel fari?
„Þar er númer eitt að kaupa rétt
inn. Það þýðir ekki aö kaupa og kaupa
eitthvað sem selst ekki og maður
verður að liggja með og setja svo á
endanumá útsölu.”
— Er hægt að selja Islendingum
hvað sem er, bara ef það er nógu dýrt
og vörumerkið nógu fínt?
„Nei, aUs ekki, við leggjum áherslu
á að fólk fái hér það sem það vantar.
Við pröngum engu inn á fólk. Aðalat-
riðið er að fatnaðurinn passi við-
komandi viðskiptavini. Vel klæddur
viðskiptavinur er besta auglýsingin.”
— Nú sagði mér einn koUega þinna:
Hann höfðar tU einhverrar yfirstéttar,
en við hinir til hins almenna borgara.
Erþettarétt?
„Mínir viðskiptavinir eru af öUum
stéttum og ég hef fatnað fyrir aUa.
Hins vegar höfum viö orð á okkur fyrir
að vera dýrari en aðrir, og vissulega
hef ég á boðstólum dýr föt, en líka svo
margt, margt fleira. Við erum ekki að
byggja upp neinn ákveðinn status fyrir
ákveöna stétt manna, þvert á móti, en
við erum með annan stU hér en aðrir,
einkum hvað varðar þjónustu. Þegar
viðskiptavinur kemur hingaö kemur
afgreiðslumaðurinn brosandi á móti
honum og býður honum aðstoð sína.
Hér líðst ekki aö afgreiðslufólkið hangi
í símanum eða slíkt og láti kúnnann
bíða eins og víða er. Hér er kúnninn
númereitt.”
í sandölum og
ermalausum bol!
— Hér stendur uppi á vegg: góður
sölumaður á aö vera opinn, ræðinn og
umframaUtskemmtilegur. Ertu það?
„Egveitþaðekki.”
— Gerirðu strangar kröfur til þíns
starfsfólks?
„Já, ég geri það. Það þarf að vera
stabflt, helst fjölskyldufólk, frjáls-
mannlegt og tilbúið að þjóna rið-
skiptavininum.”
— Þarf afgreiðsiufólkið að klæðast
fötumfráþér?
„Nei, ekki endflega, það þarf þó að
klæöa sig í sama stU.”
— Ég hef heyrt að þú haldir skrá
yfir alla viðskiptavini þína?
í „Já, ég hef tölvuútskrift yfir svona
3—4 þúsund nöfn svo kúnnahópurinn
er stór. Eg gef þér engin nöfn því það
erleyndarmál.”
— TU hvers heldurðu þessa skrá?
„Eg sendi viðskiptavinum mínum
jólakortogsUkt.”
— Ef ég ætlaði aö opna verslun af
þessu tagi, hvað myndirðu ráðleggja
mér?
„Það er mikU kúnst að reka verslun
á Islandi vegna verðbólgunnar. En þú
yrðir að hafa áhuga á fötum, kynna
þér bransann vel og hafa sans fyrir
'góðum efnum. Svo þyrftiröu að hafa
einhvern sem bakkaöi þig upp fjár-
hagslega.”
I — Hverbakkaðiþigupp?
1 „Enginn, ég vann mig upp smátt og
smátt. Vann við og kynntist brans-
anum fyrst og eins og ég sagði þér
hafði ég ekkert upp úr mér í mörg,
mörg ár, ekki nema vinnuna frá 7 á
morgnana til 11 á kvöldin.”
— Att þúmikiðaffötumsjálfur?
„Ja, hvað er mikið? Jú, ætli ég eigi
ekki f rekar mikið. ”
— Færir þú ekki út á götu, segjum
Laugaveginn, í gallabuxum, sandölum
og ermalausum bol?
„Jú, jú, ég er nú ekki svo fínn með
mig.”
-KÞ.