Alþýðublaðið - 17.06.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
og gefi eitin hlut hver á hina íyrirhuguðu
hlntaveltn ijóðsins 19. júní næstkomandi.
(efiuaðii’ifii
er blað jafnaðarmanna, gefinn út
á Akureyri. Kemur út vikulega
á nokkru stærra broti en „Vísir*.
Ritstjóri er Halldór Friðjónsson
V erkamaðurinB
er bezt ritaður siira norðlenzkra
blaða, og er ágætt frétíablað,
Allir IVorölencliiag-ar,
váðsvegar um landið, kaupa hann.
Verkamenn kaupið ykkar blöð!
Geriaí áskrifendur frá nýjári i
/Ijgreiislu ^lþýðahL
Al. l{|ýdublaðid
er ódýraita, íjolbroyttasta og
bezta dagblað landaias. Eanfi
Ið það og lesið, þá getið
þið aldrei án þess verið.
Raf magnslelðslur.
Straumnum hefir þegar verið
hieypt á götuæðarnar og menn
ættu ekki að draga lengur að
láta okkur leggja rafleiðslur ura
hús sín. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í tíma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. HJLti & Ljós.
Símar 830 og 322.
1
K aupid
Alþýðubladið!
Brúkaður þvottapott-
UV til sölu i Hildibrandshúsi
við Garðastræti.
Komiö og gerið hin hagfeldu
kaup í ,Vou‘‘. Nýkomið smjör,
kæfa, skyr, egg, riklingur, harð
fiskur, saltkjöt, melís, epli, app
elsínur, hrísgrjón, kaffi, export,
hveiti nr. 1, rúgmjöl, haframjöl,
sagogrjón, jarðeplamjöl, þurkaðir
ávextir, niðursoðnir ávextir beztir
i borginni. — Eitlhvað fyrir alla.
Sími 448. —- Vírðingarfylkt. —
Gunntn* B. Sigv£5?ðst®.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Alþbl kostar I kr. á mánuði.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Ólafur FriðfiksRon.
Prentsraiðjan Gutenberg.
Aliir út á Völl í dae!
fack London\ Æflntýrl.
regluleg sjóhetja, sagði hún. Og eg fór með henni niður
í hvalabátinn þar sem Adamu Adam stóð við stýrisár-
ina og var eins hátíðlegur á svipinn og hann Væri við
jarðarför.
Á leiðinni sagði hún mér frá Martha, og hvernig hún
hefði náð í hana, og hún hefði nú í hyggju að koma
henni á flot. Hún kvaðst hafa tekið Emily á leigu og
ætlaði að sigla jafnskjótt og eg gæti farið með á Flib•
berty. Mér virtist töluvert vit í dellunni, og félst á að
skunda þegar til Beranda til þess að fá skipanir þínar
til að sigla tii Poonga-Poonga; en þar sem orð hennar
nægðu ekki til að sannfæra mig um að hún væri með-
eigandi i Beranda, yrði hún að fara af stað án min og
iFlibberiy. En þá gabbaði hún mig.
Niðri í skipstjóraklefanum á Emily sátu þessir þrír
ræflar — Fowler, Curtis og I þessi Brahms. Vilja herr-
arnir ekki fá sér eitt glas? sagði hún. Mér sýndist þeir
verða dálitið hissa á svipinn, þegar hún opnaði whisky-
skápin og sendi einn svertingjann eftir glösum og vatni',
en hún hlýtur, án þess eg tæki eftir því, að hafa gefið
þeim bendingu, því þeir vissu hvað þeír áttu að gera.
— Afsakið mig, sagði hún, — eg þarf augnablik upp
á þilfar. Það augnablik varaði í hálfa stund. Eg hafði
ekki bragðað áfengi i sex daga. Eg er gamall, og hita-
sóttin hefir tekið á mig. Auk þess var eg glorhungrað-
ur, og loks voru þessar þrjár fyllibyttur til að hella í
mig, meðan þeir reyndu að fá mig til að fara til
Poonga-Poonga, óg eg sat fastur við minn keip. Ogæf-
an var sú, að allar deílúr voru vættar í whisky, og eg
er, ef eg mætti svo að orði kveða enginn drykkjumað-
ur, en eg er orðinn eyðilagður af hitaveiki. . . .
Jæja, þegar liðin var hálf stund, kom hún aftur og
mældi mig með augunum. — Þetta er nóg, rnan eg að
hún sagði, og um leið þreií hún whiskyflöskurnar og
kastaði þeim út um gluggann, — Þetta voru síðustu
droparnir, sagði hún við fyllibytturnar, — þangað til
' Martha er kominn á flot og þið eruð komnir til Guvu-
tu. Það verður langt milli staupanna. Og hún hló!
Hún teygði úr sér og leit á mig og sagði — ekki við
mig, heldur við hina: — Nú er víst bezt, að þessi æru-
verði karl komist í land. Æruverði karl, það var eg. —
Fowler, sagði hún, eins og þú veist að sagt er, þegar
skipun er gefin, hún sagði ekki einu sinni herrá, bara
Fowler. Fowler, sagði hún, segðu Adamu Adam að
mauna bát, og meðán hann rær Olson í land getur þú
flutt mig yfir á Flibberty. Þið farið allir með mér, svo
þið verðið að taka saruan pjönkur ykkar. Sá ykkar sem
hegðar sér bezt, fær stýrimannsrúmið. Olson skipstjöri
notar néfnilega ekki stýrimann, skal eg segja þér.
Eftir þetta man eg eiginiega lítið hvað gerðist. Báts-
höfnin lyfti mér yfir borðstokkinn, og eg lield eg
hafi sofnað aftur í bátnum rétt hjá Adamu Adam,
sem stýrði. Alt í einu sá eg að stórsegl Flibberty var
undið upp og eg heyrði skrölta í keðjunum, þogar ak-
kerið var undið upp, þá vaknaði eg til fulls. — F'lyttu
mig út á Fíibberty, sagði eg við Adamu Adam. — Eg
læt þig á land, sagði hann, — Jóhanna hefir sagt að þú
eigir að fara í land. Jæja, eg rak upp öskur og þreyf
til stýrisárarinnar. Eg gerði það, sem var skylda mín
við húsbónda miun. En Adamu Adam setti mig bara