Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.1984, Blaðsíða 14

14
DV. FIMMTUDAGUR12. APRlL 1984.
ÞAÐ VITA EKKIALLIR... OG ÞÓ
Úrval af frábœrum fatnaði fyrir börn og
unglinga.
SENDUM í
PÚSTKRÚFU
Glœsibœ, Álfheimum 74.
Sími 33830.

AÐALFUNDUR
Samtaka psoriasis- og exemsjúklinga veröur haldinn fimmtu-
daginn 12. apríl kl. 20.30 að Hótel Hofi v/Rauöarárstíg.
Fundarefni: Venjuleg aöalfundarstörf.
STJÓRNIN.
Samtök
psoriasis og exemsjúklinga
-
TÆKNITEIKNARAR
Aðalfundur Félags tækniteiknara verður haldinn fimmtudag-
inn 12. apríl kl. 20.30 að Hótel Loftleiöum.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Atkvæðagreiðsla um nýgerða kjarasamninga milli FRV og
FTT.
3. Önnurmál.
Mætum öll.
STJÓRNIN.
UMBOÐSMENN ÓSKAST
HAFNIR
Upplýsingar hjá Magnúsi B. Einarssyni. Simi 92-6958.
BREIÐDALSVÍK
Upplýsingar hjá Steinunni Arnardóttur, simi 97-5628.
DJÚPIVOGUR
Upplýsingar hjá Steinunni Jónsdóttur, simi 97-8916.
Einnig eru allar upplýsingar á afgreiðslu DV Þver-
holti 11, sími27022.
tbúö f ræðimanns
í húsi Jóns Sigurðssonar
í Kaupmannahöfn
er laus til afnota tímabiliö 1. september 1984 til 31. ágúst 1985.
Listamenn eða vísindamenn, sem hyggjast • stunda
rannsóknir eða vinna að verkefnum í Kaupmannahöfn, geta
sótt um afnotarétt af íbúöinni. I íbúðinni eru fimm herbergi
og fylgir þeim allur nauðsynlegasti heimilisbúnaður. Hún er
látin í té endurgjaldslaust. Dvalartími í íbúðinni skal eigi vera
skemmri en 3 mánuöir en lengstur 12 mánuðir, en venjulega
hefur henni veriö ráðstafað til þriggja mánaöa í senn.
Umsóknir um íbúðina skulu hafa borist stjórn húss Jóns
Sigurðssonar, Islands Ambassade, Dantes Plads 3, 1556
Köbenhavn V, eigi síöar en 20. maí nk.
Umsækjendur skulu gera grein fyrir tilgangi meö dvöl sinni
í Kaupmannahöfn, svo og menntun og fyrri störfum. Þá skal
tekið fram hvenær og hve lengi óskað er eftir íbúðinni, svo og
fjölskyldustærð umsækjenda. Tekið skal fram aö hússtjórn
ætlast til aö dvalargestir nýti úthlutaðan tíma sinn aö fullu viö
störf í Kaupmannahöfn.
Sérstök umsóknareyöublöö er hægt að fá á skrifstofu
Alþingis í Alþingishúsinu í Reykjavík og á sendiráöinu í Kaup-
mannahöfn.
STJÓRN HÚSS JÓNS SIGURÐSSONAR
800790720
„En áður en menn leggja upp með gjaldeyrisforðann til nýja landsins er hyggilegt að gera sér grein fyrir hvað lífs-
stíllinn kostar þar.”
Ufsstaðallinn
kostar þetta
Singapore norðursins. Láglauna-
svæði „par exellence”. Á Islandi
þykir erlendum auðhringum gott að
„djamma og djúsa” á kostnað inn-
lendra raforkunotenda.
Eitthvað á þessa leið leggur
Þjóðviljinn út af oröum iönaðarráð-
herra við finnska blaðamenn þegar
talið berst að möguleikum útlend-
inga til fjárfestingar í atvinnurekstri
á Islandi.
Það hefur enginn mótmælt því að
Island sé láglaunaland. Það er staö-
reynd sem ekki þarf að fela. En aö
ærast yfir því að útlendingar fjár-
festi í atvinnurekstri á Islandi gegnir
beinlínis því hlutverki að halda
landsmönnum föstum viö klafann
innan láglaunasvæðisins.
Það er borin von, að úr rætist meö
ótryggt atvinnuástand og láglauna-
kerfi nema til komi erlendir aöilar
GEIR ANDERSEN
AUGLÝSINGASTJÓRI
• „Sú ríkisstjórn sem nú situr er sú allra
fyrsta sem reynir að taka á málunum á
raunhæfan hátt, en henni er margs varnað.
Hún á eftir að svara þeirri spurningu sem er
stærst allra við núverandi aðstæður. Hvað er
eðlilegt?”
sem sjá sér hag í að bygg ja upp fyrir-
tæki hér á landi og sem nota þá orku
sem hér er að finna sem uppistöðu til
jafnódýrrar framleiðslu á vöru sinni
og annars staðar yrði.
Stóriðja er ekki endilega lausnar-
orðiö um þessa framleiöslu þótt þaö
orð megi nota sem aðdráttaraf 1 fyrir
sumar framleiðslugreinar sem
erlend stórfyrirtæki tengja helst
notkun raforku.
Þegar tiltekinn fjöldi stórfyrir-
tækja hefur fengið reynslu við nýjar
aðstæður er brautin rudd og þá leiðir
það af sjálfu sér að eftirspurn
skapast fyrir hvers konar
framleiðslu aðra, svo sem í sam-
setningariðnaði fyrir vélar, tæki og
verðmætan smáiðnað.
Andúðin minnkar
En hingað til hefur það verið hinn
landlægi ótti og andúð á hvers konar
iðnaði, öðrúm en þeim er tengist
sjávarútvegi, sem hefur komið í veg
fyrir að hægt hafi verið aö ræða af
viti um samninga við erienda aðila.
Eftir því sem mönnum verður ljós-
ara að hér verður ekki haldið uppi
því þjóðfélagi sem við höfum byggt'
upp nema meö utanaðkomandi f jár-
magni mun andúðin hverfa.
Hinn almenni landsmaður er ekki
á móti því, að hingað sé veitt erlendu
fjármagni. Það hefur þó verið eitt
aðalverk nokkurra stjómmála-
manna að berjast af heift gegn öllum
breytingum á lífsháttum þjóðarinnar
og þeim hefur orðið svo vel ágengt að
meirihluti stjórnmálamanna hefur
setið og staðið eins og minnihlutinn
hefurfyrirskipað.
Með nýrri ríkisstjóm hefur þetta
verið að breytast, þótt hægt fari.
Hvað er eðlilegt?
Þaö neitar þvi enginn að þaö er
dýrara að komast af hér á landi en
annars staöar gerist í nágranna-
löndunum, að ekki sé nú minnst á
Bandaríkin.
En er hægt aö lækka kostnaöinn?
Varla ef fólk vill halda núverandi
lífsstíl. Hjá þjóð sem er svo
einangruð sem hún er veröa allir að
sætta sig við að þurfa aö kosta miklu
til ef sá háttur á að vera á aö þjóðin
ætlast til opinberrar þjónustu i sama
mæli og hingaö til.
Opinber þjónusta er keypt dým
verði, svo dýru að ef henni yrði hætt
og hún færð til samræmis við það
sem gengur og gerist, t.d. hjá þjóð-
um Vestur-Evrópu (auövitað er
bannorð að minnast á Bandaríkin
einu sinni enn), þá hefðu landsmenn,
skattborgararnir, mun meira til
skiptanna og réðu því sjálfir hvemig
þeir færu með það umframfé.
En á meðan enginn vill í raun slá
af þeim kröfum sem færðar hafa
veriö til samræmis við þann lífsstíl
sem þjóðin hefur vanist getur enginn
með sanngirni kvartaö um lág laun
eða lélegan kaupmátt. — Landið ber
einfaldlega ekki meira álag nema
utanaðkomandi aðstæður veiti við-
bótarf jármagn til þjóðarbúsins.
Það ástand sem við emm að sigla
'lnn í nú er einfaldlega afleiðing, og
hún mjög eðlileg, þeirrar óforsjálni
sem við höfum notið af hálfu stjóm-
valda allt frá lýðveldistöku. En fær
nokkur þjóð annars konar stjórn en
húnkýssjálf?
Sú ríkisstjórn sem nú situr er sú
allra fyrsta sem reynir að taka á
málunum á raunhæfan hátt, en henni
er margs varnað. Hún á eftir að
svara þeirri spurningu sem er
stærst allra við núverandi aðstæður.
Hvaðereðlilegt?
Síðan verður fólkið
að ákveða
Þegar þeirri spumingu hefur verið
svarað innan ríkisstjórnarinnar
verður það að vera á valdi hvers
einstaklings, hverrar fjölskyldu,
hvort hún vill sætta sig við það
ástand og þær aðstæður sem hér
munu skapast að óbreyttu fyrir-
komulagi.
Það er kannski kaldhæðnin
einskær þegar þessi ríkisstjórn, eftir
allt þaö sem á undan er gengið, af-
léttir átthagafjötrum af landsmönn-
um og leyfir þeim sem býður svo við
að horfa að taka staf sinn og hatt,
selja allt sem þeir eiga og fara utan
— með allt sitt, — eftir nánara sam-
komulagi við g jaldey risbankana.
Boðar þetta eitthvað? Er þetta
bara frelsisboðun eöa ábending
öðrum þræði? Ábending til fólks um
að hér veröi breyting á, nú sé tæki-
færi til að koma sér af stað? Fari
þeirsemfaravilja.
Auðvitað munu einhverjir dragast
á við stjórnvöld að koma sér burtu
þegar þeir merkja skilaboðin. Sumir
munu ekki koma aftur, aörir slyppir
og snauðir — til þess að deyja á
gamla landinu.
En áður en menn leggja upp með
gjaldeyrisforðann til nýja landsins
er hyggilegt að gera sér grein fyrir
hvað lifsstíllinn kostar þar. Hér
borgum við aukalega til aö hafa lífs-
staöal. Svo einfalt er það.