Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.1984, Blaðsíða 16

16
DV. FIMMTUDAGUR10. MAl 1984.
Spurningin
Borðarðu pylsur?
Arnbjörg M. Sveinsdóttlr ráðskona:
Já, það geri ég oft og hef hana þá með
öllu.
Gunnar Þorbjörnsson vélvirkl: Ægi-
lega sjaldan. Ef ég geri það þá er hún
með öllu. Eg held þó að ég myndi ekki
vilja eina meö rauökáli ef mér stæði
það til boöa.
Sigvaldi Karlsson, vinnur í pylsu-
vagni: Daglega og hef ekkert á þeim.
Jón Hlöðversson: Já, ég borða pylsur
mjög oft.
Kitty M. Jónsdóttir húsmóðir:
Einstöku sinnum. Þær eru þá með
remúlaði og sinnepi.
Olafur Rafnkelsson sjómaður: Já, ég
borða þær svona einu sinni í viku. Mér
finnst þær bestar með öllu nema hrá-
um.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Þyrlumálin:
Svar Friðjóns Þórðarsonar
-við bréfi Ásgríms
S. Bjömssonar
Friðjón Þórðarson skrlfar:
I DV föstudaginn 4. maí sl. skrifar
Asgrímur S. Bjömsson, erindreki
SVFI, grein um þyrlukaupin (Land-
helgisgæslunnar), undir yfirskriftinni
Osmekklegar aðdróttanir þing-
manna Þar nefnir hann nöfn þriggja
alþingismanna og kemst mi. svo að
orði: „.. . svo yfirgengileg finnst mér
orð og framkoma þessara vesalings al-
þingismanna sem telja sig þess um-
komna að rakka niður störf þessara
manna og annarra starfsmanna Land-
helgisgæslunnar lífs og liðinna, sem
hafa unnið að flugmálum Gæslunnar
gegnumórin.” —
Af þessu tilefni verð ég að biðja DV
að birta þá ræöu, sem ég flutti á Al-
þingi um þetta mál, svo að lesendur
geti s jálfir dæmt um, hver það er, sem
hefur í frammi „ósmekklegar aðdrótt-
anir og rakalausar fullyrðingar”. Bréf
það frá fv. flugmálastjóra sem ég
vitnaöi í innan tilvitnunarmerkja er
dags. 10.11. 1980 og hefur að minum
dómi að geyma gagnlegar upplýs-
ingar, m.a. fyrir alþingismenn.
Þingræöa mín er svohljóðandi orðrétt
skv. Alþingistíðindum:
Friðjón Þórðarson: Herra forseti.
Þegar þyrlukaup; þyrlurekstur ber á
góma verður mönnum gjaman heitt í
hamsi, aö maöur nú ekki tali um
björgunarflug eöa Björgunarsveit
varnarliðsins. Mér datt því í hug í
þessu sambandi að rifja upp minnis-
blað sem fyrrv. flugmálastjóri Agnar
Kofoed-Hansen lét mér eitt sinn í té,
með leyfi forseta, því að mér finnst að
menn séu oft heldur fákunnandi um
aðdraganda þessara móla:
„I mars — apríl 1946 stóö fyrsta ráö-
stefna ICAO, þá PICAO, um málefni
Þyrla af Dauphin gerð.
flugs og flugöryggis á Norður-Atlants-
hafi. A dagskrá ráöstefnunnar voru
málefni varðandi stofnun og staðsetn-
ingu framtíöarskipulags flug-
björgunarsveita fyrir Norður-Atlants-
haf. Eftir miklar umr. var m.a. sam-
þykkt að flugbjörgunarsveit skyldi
staðsett á Islandi, kostuð af alþjóöafé
og rekin af Islendingum. Bretar höfðu
beitt sér gegn þessari samþykkt þar
sem i þeirra hlut hlaut aö koma allstórt
framlag af sameiginlegum kostnaöi.
Sneru þeir sér þvi til Bandaríkj anna og
fóru fram á það að þeir tækju að sér að
reka þessa þjónustu á sinn kostnað
meðan þau héldu aöstöðu á Keflavíkur-
flugvelli. Var að sjálfsögðu á þetta
fallist af öllum aöilum af hagkvæmnis-
ástæðum.
Þannig er því tilkoma hinnar alþjóö-
legu flugbjörgunarstöðvar ó Kefla-
víkurflugvelli sem veitt hefur mörgum
þjóöum, þ.ó m. Sovétmönnum og
Islendingum, ómetanlega þjónustu á
undanfömum áratugum. Allt tal um
þaö aö lslendingar geti ekki verið
þekktir fyrir að láta Bandarikjamenn
bjarga íslenskum mannslífum á sjó
eða landi er þvi meö öUu óskiljanleg
staöhæfing þar sem hér er um hlekk úr
alþjóðlegu kerfi að ræða.
Kaup stórrar þyrlu fyrir Landhelgis-
gæsluna, til þess aö hún geti tekið þetta
verkefni aö sér, eru einnig út i bláinn.
Til þess þyrfti að koma upp algerlega
hliðstæðri þjónustu við þá sem nú er á
Keflavíkurflugvelli, en það mundi
árlega hafa milljarðakostnaö í för með
sér.
Hjálagt leyfi ég mér að senda
upplýsingar um fýrirkomulag starf-
semi þessarar í nágrannalöndunum
sem einnig er hluti af heildarskipulagi
flugbjörgunarþjónustu ó Norður-
Atiantshafi skv. samþykkt í mars 1946
íDublin.”
Þetta vildi ég leyfa mér að rifja upp
nú til skýringa. En þó ég hafi látið
þessi orð falla og upplýsingar skal það
skýrt tekið fram að ég er hells hugar
fylgjandi þvi að Landhelgisgæsla
tslands verði sem allra best búin
gæslu- og björgunartækjum, skipum,
flugvélum og þyrlum með fullkomn-
asta öryggis- og tæknibúnaði sem völ
er á og svarar kröfum timans. Hlut-
verk Gæslunnar er vissulega mikil-
vægt hér eftir sem hlngað til. Hana
verðum við að efla svo sem frekast er
kostur og f járhagur leyfir eins og ná-
grannaþjóðir okkar telja sér skylt og
sjáifsagt.
Lögleiðing bflbeltanot kunar:
Bflbeltanotkun getur
valdið kæruleysi
Bréfrítari segir bilbelti ekki ieysa
nein vandamál.
Magnús Guðmundsson Patreksfirði
skrifar:
18. apríl birtist grein i DV eftir
Tryggva Jakobsson, sem er starfs-
maður Umferðarráðs. I grein þessari
kemur glöggt fram að Umferðarróö
eygir nú helst að viðurlögum við brot-
um á bílbeltalögum verði beitt og
samkvæmt skrifum Tryggva muni það
bjarga mörgum frá bráðum bana.
Enda segir Tryggvi í umræddri grein
að frelsi i notkun bílbelta sé i raun
sama og frelsi til að velja sér
dauödaga.
Hver er vettvangur Umferðarráðs?
Samkvæmt þessum yfirlýsingum
Tryggva, starfsmanns Umferðarráðs,
er umferðarmenning í Reykjavík og
nágrenni svo brjáluð að eins gott er að
allir bindi sig fast ef þeir eiga að halda
lífi viö akstur um nefnt svæði. Þetta
hef ég raunar lengi vitaö að svo yrði og
ég viðurkenni að í þau fáu skipti sem
ég hef komið til Reykjavíkur í bifreiö
hef ég ekki þoraö annað en nota bílbelti
við akstur í brjálaðri umferð þar, sem
sjálfsagt er uppbyggð af Umferðar-
ráði. Eg vil benda Umferöarráði á að
númer eitt er að efla umferðarmenn-
ingu, lausnin við auknum hraða í
umferð, ýmsum hættum og dauða-
g^ldrum er ekki að binda fólk í bif-
reiðunum. Hér í mínu byggðarlagi
þekkjast vart umferöaróhöpp, en ef
yrði t.d. leyfður 100 km hraði um
Aðalstræti myndi það skapa lífshættu
og kalia ó bilabeltanotkun þótt bilbelti
séu engin líftrygging.
Bílbelti geta kallaö á aukna hættu
einstaklinga, ef einstaklingur telur sig
vera algjörlega öruggan í belti, þá gæti
það eitt kallaö á kæruleysl Þetta getur
skapað iikt hugarástand og hjá ýmsum
gagnvart kaskótryggingum, ég hef
komið að bifreið eftir veitu, bifreiðin
var nær ónýt en eigandinn, sem var
ökumaðurinn, sagði, „þetta er allt
lagi, hún er kaskótryggð”, sem sagt
ábyrgðartilfmflingin 'nverfur frá
manninum sjálfum, því fer sem fer.
Að lokum þetta, Umferðarráð á ekki
að vera hættuskapandi afl sem leggur
síðan alla sina krafta fram til þess að
menn deyi ekki vegna aðgerða og
hættuástands Umferðarráðs sjálfs.
Það er sem sagt sama hvað fólk
bindur sig bak og fyrir i Reykjavík í
dag, hættan er engu að siöur sú sama í
umferðinni, böndin breyta engu þar
um.
Eg hef farið víða um heiminn og ætla
ekki aö bera okkar dvergriki saman
við milljónirnar, London, París, Róm, í
þessum efnum. Héma á Patreksfirði
gengur umferðin ágætlega án þess að
fólk bindi sig og vona ég að það verði
aldrei skapað svo mikið hættuástand
héma að fólk verði hvatt til þess aö
fara ekki á milli húsa nema í böndum,
að öðrum kosti gæti þaö átt á hættu að
missalífið.
RAUPARAR OG GRATKONUR
Einar Bimir skrifar:
I DV föstudaginn 4. mai var fregn
um ,Atök á lyfjamarkaði”, hláleg
fyrirsögn um ósköp venjuiega sam-
keppni m gSfllSlJiékkí iyr og i hæsta
máta gamalþekktar verðsveif lur.
Það heitir í frásögn Delta hf. (áður.
Pharmaco hf.) að þeir séu að veita
samkeppni þegar þeir pakka hér-
lendis alþekktum lyfjaefnum og fá
þau skráö á Islandi sem eigin fram-
leiðslu, á lágmarksgögnum og
skráningartíma sem liggur milli 2ja
og 6 mánaöa meðan samkeppnis-
aöilar þeirra verða að senda inm
fyllstu gögn í hvívetna þar með taliö
ótölulegar greinar um kbníska
reynslu og kbnískt notagildi lyf janna
og bíða síðan í 2 — 21/2 ár eftir niður-
stöðu skráningamefndarinnar.
Nú skyidi einhver halda að þetta
dygði þeim Delta mönnum til aö
— vegna lyf jamálsins
keppa, en ó nei, ekki aldeilis, hver
einasta afgrelðsla lyf ja frá þeim sem
á lyfseðU fer er niðurgreidd með fé
íslenskrjj stSÍÍbórgara.
I trausti þess að þetta sé fóiki al-
mennt ókunnugt um koma raupar-
amir fram, af og tU, berja sér á
brjóst og tala um samkeppni og er þó
sannast mála að miðað við aba fyrir-
greiðsiuna og niðurborganirnar er
undravert hvað þeir em dýrseldir á
sína vöm.
Nú verða blessaðir mennirnir af og
til fyrir því að á móti þeim er tekið og
samkeppninni haidiö á lofti umfram
hið venjulega og þá breytist nú tónn-
inn heldur fljótt. Upphefjast
samstundis kveinstafir í f jölmiðlum
að ekta „grótkvenna” sið um þessa
vondu menn sem séu að stríða þeim
og alltaf að fara framhjá reglum
finnst þeim, og þá er reyndar farið
með staðlausa stafi og rugl eins og
fréttin frá 4. maí ber ljósast vitni um;
Dagblaðiö DV hefur lengi látið í
veðri vaka að mjög væm menn á
móti niðurgreiðslum í öbum
myndum og einnig aö þar vUdu menn
kenna sig við vandaða fréttaþjón-
ustu.
Þessi frétt var nú svo vönduö að
talað var við annan málsaðUa ein-
göngu. Dyigjum Ingólfs Petersen um
„siðleysi” eða „ósiði” vísa ég beint
heim til föðurhúsanna aftur sem
rakalausum.
Um óheppni DV vegna niður-
greiöslna og fréttavöndunar í þessari
tUteknu frétt er það eitt að segja sem
stundum fyrr, að „það sem helst
hann varast vann varð þó að koma
yfirhann”.