Dagblaðið Vísir - DV - 16.05.1984, Blaðsíða 10

10
DV. MIÐVIKUDAGUR16. MAl 1984.
Útlönd
Útlönd
Útlönd
Útlönd
Nú mótmæla líka „brjálaðar mæður” íLíbanon:
Yfír tvö þúsund manns
hafahorfíð sporlaust
„Finun af karlmönnunum í fjöl-
skyldu systur minnar — eiginmaöur
hennar, bróöir hans, faðir þeirra og
tveir föðurbræöur — eru týndir.
Falangistamir rændu þeim sumariö
1982 eftir innrás Israels. Síðan hefur
enginn séö þá og viö höfum ekki feng-
iö aö vita neitt um hvaö henti þá.
Falangistamir neita aö kannast viö
mannránið þrátt fyrir aö þaö hafi átt
sér staö aö konunum í fjölskyldunni
ásjáandi.”
Þetta segir Theresa Abdul Nour,
kristin kona frá Beirút í Líbanon.
Hún er, ásamt Lindu Matar, for-
maður í samtökum er berjast fyrir
réttindum kvenna í Líbanon. Þær
voru nýveriö á ferö í Svíþjóö og héldu
þaðan til Bandaríkjanna og Kanda til
aö kynna málstað kvenna og barna í
hinu stríöshrjáöa Líbanon.
Obreyttir borgarar í Líbanon hafa
orðiö fórnarlömb mannræningja frá
því að stríðið byrjaöi 1975. En f jöldl
þeirra sem hafa horfiö hefur aukist
mikiö eftir innrás Israels í landið
sumaríö 1982. Opinberlega eru nú
skráöir tvö þúsund „týndir” en sú
tala ætti vafalaust aö vera miklu
hærri. Alþjóða mannréttindasamtök-
in, með aösetri í París, hafa í skýrslu
frá 23. desember 1983 áætlað aö
a.m.k. eitt þúsund Líbanir og rúm-
lega 600 Palestínumenn, allt óbreytt-
ir borgarar, hafi „horfið” fyrir til-
verknaö falangistanna síöan í júní
1982.
Einnig konur meðal
hinna horfnu
„Flestir hinna horfnu eru karl-
menn en í hópi þeirra eru einnig kon-
ur,” segja Theresa Abdul og Linda
Matar. Til stuðnings fullyröingu
sinni nefna þær eitt dæmi:
„Palestínsk kona aö nafni Zahra
Badr, sem misst haföi fjóra af sonum
sínum í Tell Al-Zaatar 1976, mátti
þola þaö aö f immta syni hennar væri
rænt af falangistunum í maí 1983 á
veginum til Bekadalsins. Hún leit-
aöi uppi hina ábyrgu leiötoga
falangistanna sem lofuðu aö sleppa
syni hennar ef hún borgaöi 50
þúsund líbönsk pund (um 250 þús. ísl.
kr.). Henni tókst aö skrapa saman
þessarí upphæö með því aö selja all-
ar eigur sínar og fá lán hjá ættingj-
um. Þegar hún kom meö peningana
kröföu falangistamir hana um tíu
þúsund pund í viöbót. Þegar henni
haföi tekist aö útvega þá upphæö
einnig þann 3. september og hélt aö
nýju á fund falangistanna þá hurfu
bæöi hún og peningarnir sporlaust.”
Argentínsku mæðurnar
eru fyrirmyndin
I nóvember 1982 stofnuöu 200
líbanskar og palestínskar konur
samtök fyrir foreldra hinna „týndu”
meö „brjáluöu mæöumar” í Argen-
tínu sem fyrirmynd. Á hverjum
fimmtudagsmorgni mótmæla þær í
Beirút og hafa vakið athygli ráö-
herra og leiötoga stríðandi fylkinga í
landinu á málstað sínum en meö litl-
um árangri.
„Aður en samtökin vom mynduð
var enginn sem þorði aö tala um hina
týndu. Sem kvennasamtök teljum
við þaö afskaplega mikilvægt aö
styöja foreldrasamtökin. Og viö von-
umst líka eftir alþjóölegum stuön-
ingi, frá ríkisstjórnum, kirkjum,
kvennahópum og öðram samtök-
um,” segir Linda Matar.
Hún telur að sú mynd sem hefur
veriö dregin upp á Vesturlöndum af
trúarbragðastyrjöld í Líbanon sé
ekkisönn.
„Átrúnaöurinn er notaður til aö
sundra líbönsku þjóöinni en í
Líbanon er fyrir hendi sterk and-
staða viö falangistana. Og hryðuverk
þeirra bitna á íbúunum, óháö því
hver trú þeirra er,” segir hún.
-GAJ.
Líbanskar og palestínskar mæður í Beirút hafa tekið mæðurnar í Argentínu sér til fyrirmyndar. Þær mótmæla nu a
hverjum f immtudegi og kref jast þess að fá að vita hvað orðið hafi um týnda ættingja þeirra.
Sá sem fann dag-
bækumar leitar
núaöhvílih
stað Jesú Krists
Þegar vestur-þýska vikublaöiö
,,Stern” tók í fyrra til viö aö birta
dagbækur Hitlers, sem engan haföi
óraö fyrir aö væra til, tilkynnti Peter
Koch, aöalritstjóri blaðsins, aö „nú
yröi aö umskrifa mannkynssöguna”.
Þaö fór þó ekki eftir því aö dag-
bækurnar reyndust falsaöar eins og
alheimur veit og Koch missti starfiö.
— I fangelsi einu í Hamborg bíöa
aöalpersónur þessarar sögu, fom-
gripasalinn Konrad Kujau og Gerd
Heidemann, stjarna fréttaliösins á
„Stern”, málaferlanna sem geta
kostaö þá allt aö tíu ára fangelsi fyrir
svindl. Máliö á aö koma fyrir rétt í
haust.
Heidemann hefur samt ekki gefist
upp við að umskrifa mannkyns-
söguna og leitar enn aö stóru bomb-
unni. Hið virta íhaldsblað Frank-
furter Aligemeine greinir frá því aö
hann sé úr fangaklefa sínum byrjaö-
ur leit að því hvar Jesús Kristur var í
rauninni grafinn fyrir um 2000 árum.
Réttarhöldin eiga eftir aö koma
mörgum til að roðna. Til að mynda
mun framkvæmdastjóri Stem þurfa
aö koma í vitnastúkuna í byrjun og
gera grein fyrir hvernig hann hafi
getaö lagt trúnað á jafnævintýra-
lega sögur eins og Heidemann
mataöi hann á. Fyrir utan dagbæk-
umar, sem hann greiddi um 100
milljónir króna fyrir, þá lofaöi
Heidemann honum meöal annars
óperanni „Wieland der Schmied”
sem hann sagði honum aö Hitler
hefði samið á einu kvöldi.
Rithandasérfræöingar, sem lögöu
blessun sína á fölsunina, veröa sjálf-
sagt ekki ofsakátir í vitnastúkunni
og eins eiga virtir sagnfræðingar eft-
ir aö skýra fyrstu viöbrögö sín og
umsagnir um áreiöanleika hins
sagnfræöilega, sem átti aö hafa kom-
ið f ram í dagbókunum.
Telja málið
upplýst
Ríkissaksóknarinn í Hamborg hef-
ur nú þegar í stórum dráttum upp-
lýst allt máliö þótt einhverjum auka-
spurningum kunni enn að vera
ósvarað. Svo sem eins og hversvegna
,,Stern” gekk ekki betur úr skugga
: um áreiðanleika dagbókanna.
Yfirvaldiö gengur út frá því sem
upplýstu aö Kujau og Heidemann
hafi vitað að dagbækurnar vora fals-
aöar og aö í sameiningu hafi þeir
ætlaö aö svíkja milljónir króna út úr
Stern.
Kujau játar
I viötali (gegn góöri borgun) viö
tímaritið Der Spiegel hefur Kujau
játaö aö hafa falsað bækurnar. Hann
játar að hafa þegiö 16,5 milljóna
króna greiöslur af Heidemann, sem
hann segir aö hafi vitað aö bækurnar
vora falsaðar. — „Datt mér ekki í
hug, sagöi hann, þegar hann sá mig
herma eftir rithönd Hítlers á smá-
miöa,” segir Kujau í viötalinu. Hann
vill þó ekki kannast viö að hafa vitað
að Stern ætlaöi að kaupa dagbækum-
ar. Segir hann aö Heidemann hafi
taliö honum trú um aö bækurnar ætti
að nota til þess aö Martin Bohrmann,
Umsjón: Gunnlaugur A. Jónsson og Guðmundur Pétursson
Heidemann, fréttamaður Stern, heldur á „dagbókunum”, stóru
bombunni, sem sprakk síðan beint í andlit honum sjálfum.
Stjörnufréttamaðurinn sýnir grafreit
í smáþorpi í A-Þýskalandi, þar sem
hann sagðist hafa fyrst komist á slóð
dagbókanna.
hægri hönd Hitlers, kæmi fram í
dagsljósiö til viðtals.
Verjandi Kujau er Kurt
Grönewald sem frægur varö þegar
hann annaöist réttargæslu fyrir
Ulriku Meinhof, Andreas Baader og
Horst Mahler. Ætlar hann aö byggja
vörnina á því aö sá sem gjaman vill
láta blekkja sig hefur í rauninni ekki
veriö blekktur.
Heidemann þrætir hins vegar fyrir
allt. Hann vill ekki kannast viö aö
hafa vitað aö dagbækurnar hafi
verið falsaðar. Hann viti ekkert hvað
varö um milljónimar því aö hann
hafi afhenl Kujau þær. Verjandi
hans byggir á því og einhverjum
gruggugum skýringum á ýmsum
efnum Heidemanns, sem fór í lúxus-
reisur meö f jölskyldu sína, gerði upp
lystisnekkju sína Carin n, sem áöur
var í eigu Görings, og gaf konu sinni
lúxusbíla. Hefur ákæravaldið tíund-
að þar til um 18,5 milljón króna risnu
á skömmum tíma — 60 þúsund króna
mánaðarlaun Heidemanns hjá Stern
hrukku rétt fyrir húsaleigu og uppi-
haldi heimilisins.
-G.P.