Dagblaðið Vísir - DV - 16.05.1984, Blaðsíða 18

18
DV. MIÐVIKUDAGUR16. MAI1984.
Skákunnendur um heim a/lan, þar á meðal á íslandi, bíða
með óþreyju eftir aðalskákviðburði ársins — einvígi Anatóii
Karpovs heimsmeistara við áskorandann Garri Kasparov
um titiiinn.
Hvað finnst Garrí Kasparov um nýafstaðin einvígi við
Kortsnoj og Smyslov? Hvernig ætiar skákmaðurinn að und-
irbúa sig fyrir fyrirhugað heimsmeistaraeinvigi?
Þessum spurníngum og nokkrum öðrum finnur lesand-
inn svar við i meðfyigjandi viðtaii, sem fréttastofa APN á ís-
iandi sendi D V.
ÖLL ATHYGLIMÍN BEINIST
AÐ EINVÍGINU VIÐ KARPOV
- SEGIR SKÁKSTJ ARNAN SOVÉSKA, GARRÍ KASPAROV
Heimsmeistarinn Anatóli Karpov fylgist
með áskorandanum, GarriKasparov.
Skákunnendur um heim allan, þar á
meðal á Islandi, bíða með óþreyju eftir
aðalskákviðburði ársins — einvígi
Anatólí Karpovs heimsmeistara viö
áskorandann Garrí Kasparovs um tit-
ilinn.
Hvað finnst Garrí Kasparov um ný-
afstaðin einvígi við Kortsnoj og Smysl-
ov? Hvemig ætlar skákmaöurinn að
undirbúa sig fyrir fyrirhugað heims-
meistaraeinvígi?
Þessum spumingum og nokkrum
öðrum finnur lesandinn svar við í með-
fylgjandi viðtali, sem fréttastofa APN
á Islandi sendi DV.
— Þá eru einvígi áskorandenna af-
staöin. Hvað var erfiðast og öölaðist þú
einhverja reynslu af þessu?
— Það má segja að ég hafi ekki búið
yfir neinni reynslu í einvígi. Eg byrjaði
á núllinu. Og fyrir hvert einvigi var ég
ekki viss um að ég næði hagstæðari
árangri. Smátt og smátt fór ég að
skilja sálfræði einvigisbaráttunnar.
Þetta er alls ekki eins og að taka þátt í
móti, þar sem andstæöingarnir eru
óKkir, heldur er við sama andstæðing-
inn að etja dag eftir dag.
Einvígið við Alexander Beljavskí
var mikilvægast hvaö snerti skilning á
einvígisbaráttunni. Eg var heppinn að
því leyti að hann bjó heldur ekki yfir
reynslu hvaö einvígi varðaði. Það var
aftur erfiðara þegar kom að næsta ein-
vígi. Kortsnoj hefur teflt einvígi allt
sitt líf og sennilega oftar en allir þátt-
takendumir í einvígjunum samanlagt.
Þaö var erfitt í upphafi. Síöan fékk ég
tækifæri til að prófa skapgerð mína þeg-
ar andstæöingur minn var með betri
stöðu. Síðan, þegar staðan varð jöfn,
var ég alveg búinn að finna mínar bar-
áttuleiöir og hann gat ekki staöið gegn
þeim. Eg tel aö endanleg niðurstaða
geti ekki sýnt baráttuspennuna, þó aö
hún sýni styrkleikahlutfallið. Það er
óþarfi aö halda aö síðari hluti einvigis-
ins hafi verið einfaldur fyrir mig. And-
stæðingurinn barðist af öllum kröftum
allan tímann, en ég átti frumkvæðið og
andstæöingurinn hafði ekki möguleika
áþvíaftur.
Fyrir einvigið við Vasilí Vasilíevits
Smyslov gat ég ásamt þjálfurum mín-
um (hann hefur stöðuga samvinnu við
stórmeistarann Gennadí Timóshjenko,
meistarana Alexander Nikitín og Ev-
geni Vladmirov og nýtur góðrar aö-
stoðar Alexanders Shakarovs) farið
yfir misfellumar hjá mér, gert réttar
áætlanir um baráttuna og ná því mark-
miði sem ég ætlaði. Þarna er ég ekki
aðeins að tala um lokatölumar. Eg var
nema 33 ára. Það lítur út fyrir að skák-
menn og íþróttamenn séu að yngjast.
Þeir þurfa að tileinka sér þá reynslu
sem til er og til þess þarf tíma. Hvað er
að þínu mati að gerast í skákinni —
gengur fyrr aö tileinka sér reynsluna
eða er hæfhin til að leysa vandamálin
við taflboröið farin að gegna mikil-
vægu hlutverki?
— Hæfnin til að leysa vandann við
taf lborðið er eitthvað hið mikilvægasta
við einvígið við Fisher (það má ekki
telja þaömeðáskorendaeinvigjunum).
Hann sagði þessi orð, aö því er mig
minnir, áður en áskorendaeinvígin hóf-
ust. Það er eðlilegt að hann væri þá
ekki enn viss um að hann myndi sigra
alla andstæöinga sína.
Aður en áskorendaeinvigin hófust
kom ég mér ekki aö þvi aö gefa neinar
yfirlýsingar. Eg fann ekki til slíks
krafts, sem gerði kleift aö segja fyrir
„Einvigið við
Kortsnoj var
erfitt i upphafi.
En ég fann minar
baráttuleiðir og
hann gat ekki
staðið gegn
þeim," segir
, Kasparov.
líka ánægöur með árangurinn á hinu
skapandi sviði. En það kemur fyrir að
einvígi veldur vonbrigðum þrátt fýrir
mikinn mun. Það má segja að einvígið
við Smyslov hafi verið minn mesti
. ávinningur á hinu skapandi sviði. Mér
tókst aö tefla þar nokkrar góðar skák-
ir.
— Það lítur út fyrir að einvígis-
reynslan sé nú fyrir hendi og að þú get-
ir þess vegna verið nokkuðsigurviss.
— Auðvitaö. Síðasta einvigi leiddi í
ljós aö ég og þjálfarar minir gátum
unniö með góðum árangri, spáð fyrir
um gang baráttunar og gert lagfæring-
arítima.
; Eðlilegt að yngri maður skuli
berjast við meistarann
— Þú ert yngsti áskorandinn í sög-
unni. Og heimsmeistarinn er ekki
i skáklistinni. I heild er það eölilegt aö
ungir stórmeistarar skuli koma fram á
sjónarsviðið. En áskorendaeinvígin
gefa ekki ástæöu til að halda að skák-
mennirnir yngist. Til dæmis tók Smysl-
ov þátt í þeim, en hann er 63 ára. Það
er annað mál að Anatólí Karpov er sá
yngsti af sinni kynslóö í skákinni og ég
í þeirri næstu. Þetta hefur bara orðið
svona. Það er liklega eðlilegt í íþrótt-
um að yngri maður skuli berjast við
meistarann um titilinn.
Næsta verkefni er undirbún-
ingurinn
— Þegar Anatóli Karpov ávann sér
réttinn til að tefla við heimsmeistar-
ann sagði hann að þetta væri ekki enn
hansumferð...
— Eg held að Karpov hafi með orö-
unum ,,ekki enn mín umferð” ekki átt
um að mér tækist að komast alla leið
aö einvígi viö heimsmeistarann. Hins
vegar vildi ég heldur ekki segja aö
„þetta væri ekki mín umferð” vegna
þess að innst inni vonaöist ég til þess
fyrir hvert einvígi að því lyki á hag-
stæðan máta fyrir mig. Og ég setti mér
það verkefni að búa mig vel undir það.
Þannig gekk hver umferð fyrir sig...
Nú er verkefnið að búast sem best und-
ir einvígið við heimsmeistarann.
— Það er kunnugt aö sterkur
íþróttaandstæðingur virkar þrúgandi á
suma en hvetjandi á aðra. Hvernig er
þaömeðþig?
— Eg reyni ætíð að leika sterkasta
leikinn við hverjar aðstæöur fyrir sig,
en það skiptir ekki máli hvort andstæð-
ingurinn er slappur eða sterkur. Það er
ekki eins áhugavert að tefia við ein-
hvem sem er verr undirbúinn. I skák
við verðugan andstæðing er hægt að
skilja eitthvað nýtt og leiðrétta eitt-
hvað hjá sér. Upp á síðkastið hef ég
ekki átt i höggi við einn einasta slakan
andstæðing.
Ég vil ekki valda vonbrigð-
um...
— Hvemig ætlar þú að búa þig undir
úrslitaeinvígið — ef það er ekki leynd-
armál? Munt þú verða með í einhverju
móti, eins og heimsmeistarinn, eða
kýst þú heldur að búa þig undir einvig-
ið heimafyrir?
— Þaö er erfitt að bera saman aö-
stæður okkar. Karpov hefur vissa yfir-
buröi umfram mig vegna þess að hann
hafði möguleika á að undirbúa sig í eitt
ár. A undanförnu hálfu ári hef ég
þreyst mjög mikið og verð að hvíla
mig. Eg mun búa mig undir einvígið í
Azerbajdzhan undir leiösögn þjálfara
minna. Eg hef ekki í hyggju að tefla í
einhverju móti. Það er stutt síðan ég
hafnaði þátttöku i sterku móti í Bugo-
ino vegna þess að ég sé ekki að þátt-
taka í móti geti orðið mér til styrktar í
undirbúningi fyrir einvígið, þar sem
þarf aö vinna sex sigra. Eina mótiö
sem ég býst viö að taka þátt í er einvígi
sovéskra skákmanna gegn „landsliöi
heimsins”, sem á að halda í júní. Eg tel
að þaö sé skylda mín og mikill heiður
fyrir mig að vera í sovéska landsliðinu.
— Hver eru áhugamál þín fyrir utan
skákina, hvemig eyðir þú tómstundun-
um?
— Upp á síökastiö hef ég varla átt
fristund og frítími minn verður styttri
og styttri. Ef ég á frí reyni ég að nota
þann tima til aö lesa meira vegna þess
aö bækur hjálpa manni aö fullkomna
sig. Eg á marga vini, sem ég tel áhuga-
vert fólk, þar á meðal eru rithöfundar,
blaðamenn, listamenn, og sambandiö
við þá gefur mér margt.
Því miður halda annirnar áfram hjá
mér. Tómstundimar hafa styst og öll
athyglin beinist að einvíginu við Ana-
tólí Karpov. Eg veit að skákheimurinn
hefur áhuga á einvígi okkar og ég vil
ekki valda vonbrigðum...
(APN)
GÓÐU AUGNABUKIN RÍKJANDI
Tónleikar Sinfóníuhljómsvoitar fslands ásamt
Pólýfónkómum I Hóskólabíói 10. maí.
Stjórnandi: Ingólfur GuÖbrandsson.
Einsöngvarar: Denia Mazzola, Claudia Clarich,
Paolo Barbacini, Carlo de Bortoli.
Efnisskrá: Wolfgang Amadeus Mozart: Ave
verum corpus; Giuseppe Verdi: Te Deum;
Gioacchino Rossini: Stabat Mater.
Ekki minnist ég þess að hafa heyrt
Ave verum corpus sungiö af jafnmik-
iUi hógværð svo geysistórs kórs fyrr.
Það hæglæti og sú hógværð sem í
söngnum birtist var bersýnUega
keppikefli stjómandans og með því
tókst honum ekki aöeins aö kaUa
fram áhrifamikinn flutning, heldur
einnig einbeitingu og ögun kórsins.
Tvíbent
Að lotningarfullum Mozartinn-
gangi kórsins loknum sneri hann sér
að Verdi — Te deum. Karlaraddir
hef ja sönginn og þær voru í fjölmenn-
ara lagi sé miöaö við undanfarin ár.
En heldur hlýtur það að teljast
tvíbent að „styrkja” Uðið með hálf-
atvinnumönnum sem í krafti
einsöngsþjálfunar sinnar skera sig í
gegnum kórinn með auðþekktum
röddum sínum — og fylgja svo ekki
slagi stjórnandans í þokkabót. Þar
að auki nægði tilvist hálfatvinnu-
mannanna ekki tU að koma í veg
fyrir aö kórinn féUi í ,á cappeUa”
söng. Ingólfur sló fyrir að hætti kór-
stjómanda, sem eðlUegt er og ágæt-
lega getur gefist ef hljómsveitin er
ekki aUt of stór og situr í eðlUegum
hnapp. En með stórri hljómsveit sem
hér var þar sem samleiksraddir lágu
gjarnan hjá hljóðfærum sem vom á
sitt hvomm enda sviðsins hefði ugg-
laust betur hentað einfalt og grófgert
sláttulag lúðrasveitarstjórans.
Kannski ekki svo smart, að vísu, en
þó vænlegra til að fá betri samtök
með kórUmum og hljómsveit þótt
ekki hefði það komið í veg fyrir að
tónninn félli.
En aö þessum sparöatiningi um
agnúana slepptum, þá stóö eftir það
sem vel var gert á tónleikum þessum
og langtum meira vó. Og það var
góða hUðin sem upp sneri alfarið í
Stabat Mater. Þar kom hann fram
þessi þykki og kliömjúki fjölradda
ómur sem maður jafnan eignar Pólý-
fónkórnum. Svo var kallað tU
einsöngvaralið sunnan úr landi söngs
og sólar. Hér reyndust menn fund-
vísir á góða söngvara. Denia
Tónlist
EyjólfurMelsted
Mazzola á hvert bein í islenskum
tónleikagestum síöan hún töfraöi þá
upp úr skónum í marsmánuði síöast-
liðnum og þegar hún verður jafnstór-
kostleg á djúpu tónunum og þeim
háu ætti fátt að geta komið í veg fyrir
að hún legði heiminn að fótum sér.
Claudia Clarich er titluð mezzosópr-
an í söngskrá. Hlutverkið er aftur á
móti gjarnan eignað contralto söng-
konum, en ekki stóð það í vegi fyrir
því að hún færi stórkostlega með
þaö. Þar er önnur stórkostleg söng-
kona á uppleiö sem á, ásamt stöllu
sinni, hvert bein í íslenskum söng-
unnendum héðan í frá. Stórnafn eins
og Paolo Barbacini þarf ekki að
kynna sérstaklega. Hér fór heims-
maðurinn sem á vertíðinni syngur í
Mignon í Flórens, L’aio nell’imbar-
azzo í Torino, La centenerola í Róm
og Stabat Mater í Reykjavík. Frábær
túlkun, frábær rödd og sama er að
segja um bassann geðþekka Cario de
Bortoli. Samvinna hans og kórsins í
„Eja mater” var hreint frábær og
gott dæmi um hversu vel getur tekist
hér á stundum. Og góöu
minningarnar verða ofan á þegar
hugsað er til þessara tónleika, því
þau augnablik voru svo margfalt
fleiri og lengri en hin á þessum
tónleikum. EM
T