Dagblaðið Vísir - DV - 22.05.1984, Blaðsíða 18

King Crimson — Three Of a Perfect Pair:
TVISKIPT
Aárabilinu 1969—1975 eöa þar um bil
var hljómsveitin King Crimson ein sú
framsæknasta og ferskasta sinnar
tegundar. Stofnandi hennar og eini
meðlimur allan timann var gilarleik-
arinn sérstæöi Robert Fripp en auk
hans léku meö King Crimson margir
frægir kappar; nefna má Greg Lake,
John Wetton, Andy McCulloch og fleiri.
Nafntogaöasta skífa King Crimson og
jafnframt hin fyrsta var In The Court
Of The Crimson King (1969) en næstu
sex ár fylgdu 7 breiöskífur. I tónlistinni
skiptust á fallegar melódíur og fram-
sækin og formlaus lagasmiö á einkar
sérstæöan hátt. En gengi King
Crimson á þessu skeiöi var upp og niö-
ur, sem tíð mannaskipti benda til, og
fór svo aö lokum að Fripp ákvaö að
leysa sveitina upp árið 1975.
Um fimm árum síöar sækir Fripp á
gömul mið eftir aö hafa þvælst víða og
endurvekur King Crimson. Liösskipan
var ekki af verri endanum: sjálfur lék
hann á gítar og auk þess Adrian Belew,
bassann plokkaði Tony skalli Levin og
húðir barði Bill Bruford, líklegast
einn sögufrægasti trymbill poppsög-
unnar. Flott skyldi það vera. Og það
sem meira er; flokkurinn hefur haldið
óbreyttur saman síðan. 1981 sendi King
Crimson nýendurreist frá sér breið-
skífuna Discipline, er hafði aö geyma
frcmur tyrfna tónlist og söknuðu
margir gömlu melódianna. Ari síðar
f ylgdi Beat þar sem heldur var slegið á
léttari strengi en engu að síður var
platan sú ærið þungmelt í miðri ný-
rómantísku holskeflunni. Og nú er
þriðja skífan komin, Three Of a
Perfect Pair heitir hún.
TOAPP svipar um margt til fyrri
skifanna tveggja en hún stendur þeim
að mínu mati þó að því leyti framar að
þar bregður fyrir léttari lögum. Raun-
ar skiptist hún alveg i tvennt, á hlíð eitt
eru 4 lög er byggja fyrst og fremst á
söng Belews og eru vægast sagt þræl-
góð. Minna um margt á Talking Heads
og jafnvel XTC (Man With an Open
Heart). Hliðin endar á instrumental
laginu Nuages og seinni hliðin byggir
einnig á leiknum lögum (utan Dig Me
sem þó er álíka þungmelt og hin).
Þessi hluti plötunnar fer mun verr í
mig en hinn fyrri. Lögin höföa einfald-
lega ekki til min í heild, þau eru
ruglingsleg og óáleitin. Það eina sem
gleður eyrað eru góðir sólóar stöku
sinnum, til að mynda feiknagóöur
gítarsóló Fripps í laginu No Waming.
Það þarf vart að minna á að hljóð-
færaleikur allur er óaðfinnanlegur og
söngur er sömuleiðis mjög góður.
Oþörf athugasemd sosum.
I það heila tekið er TOAPP að mér
viröist beint framhald af Discipline og
Beat og þróunin er öll í rétta átt. En
sem fyrr segir er innihaldiö tvískipt;
annar hlutinn er skemmtilegur mjög
áheyrnar en hinn síður.
-TT.
Aftur og nýbuin
Heiti þessarar plötu gefur fölsk
fyrirheit; sveiflan er í algeru lag-
marki. Menn gætu auöveldlega freist-
ast til að álíta að Inxs væri i hópi nýrra
hljómsveita breskra sem lékju djass-
rokk með nokkurri sveiflu, en reyndin
er allt önnur. Inxs (í framburði: In
Excess) er áströlsk hljómsveit og
leikur ósköp venjulegt popprokk að
bandariskri f yrirmynd.
Fyrir nokkrum vikum birtist hér
umsögn um f yrri plötu Inxs, f remur já-
kvæð mig minnir, en tvær plÖtur
nauðalikar er einni plötu of mikið!
Samt er trúlega eitthvað meira í þessa
nýju spunnið; hér er aUtént að finna eitt
hörkugott lag, Original Sins, sem klcif
ástralska listann fyrir skemmstu og er
eitthvert eftirminnilegasta dægurlag
þessa árs að mínum dómi. Onnur lög
eru bara svipur hjá sjón; 3ja minútna
popplög sem líða inn um annað eyrað
og út um hitt, — og gleymast. Þetta er
raunar svo makalaust léttmeti að iðu-
lega hef ég sett mig í stellingar og ætl-
að að hlusta grannt en óðara gleymt
fðgrum ásetningi og ekki náð áttum
aftur fyrr en nál plötuspilarans yfirgaf
skífuna. A meðan liðu lögin eitt af ööru.
út úr græjunum og náðu sumsé aldrei
til hlustandans. Er hægt að hugsa sér
ömurlegra hlutskipti fyrif lög?
Má vera að þetta segi ef til vill meira
um hlustandann en tónlistina. Heima í
Astralíu mælist platan alltént ákaflega
vel fyrir og síðast þegar ég sá
ástralska breiðskíf ulistann var Swing
þar i efsta sæti. Hljómsyeitin rekur
ættir sínar til Perth þar sem Farriss-
bræðurnir hittu söngvarann Michael
Hutchence. Þetta gerðist fyrir fáum
árum og síðan lá leiðin til Sydney og
siðustu misserin hafa bæði Bretland og
Bandarikin verð í sigtinu. Og Island.
En Inxs verður seint ein af þeim
stóru. -Gsal.
EGO-EGO:
Egóid brennur
Þessi síöasta plata Egósins er meö
þeim slappari sem sú hljómsveit hefur
sent frá sér, sem skiljanlegt er í þvi
ljósi að hér var aðeins verið að fylla
upp í samning hjá Steinari og því
höndum til kastað á ýmsum sviðum,
einkum í textum Bubba. Lögin sem
Rúnar og Bergþór hafa samið eru eftir
sem áður í hefðbundnum Egó-stíl og
sem slík lítiö út á þau að setja nema
síðurværi.
Heilsteyptasta lag þessarar plötu er
hið fyrsta, „Blýhöfuð". Fjallar það um
„sniff" hjá unglingum eins og nafnið
gefur til kynna en þetta lag hefur eitt-
hvert besta samræmið milli tónlistar'
og texta sem var aðalsmerki
sveitarinnar á hápunkti hennar hér á
árum áður.
I öðrum lögum er ósamræmi,
einkum áberandi í ,J£arlrembu-
bragur", textinn sniðinn að hörðu og
þungu rokki en útsettur í máttlausa
melódíu.
Raunar má segja að það sem mnöur
sakni helst á þessari plötu sé kraftur
sá sem löngum hefur einkennt Egóið,
raunar er aðeins eitt virkilega gott lag
á þvi sviði aö finna á allri plötunni,
„Reykjavík brennur", gott lag með vel
útsettum kaflaskiptingum en líður
fyrir textann sem er bölvuð della á
köflum.
Egóið kemur aldrei saman aftur i
fyrrverandi mynd, svo virðist öruggt í
dag og aðdáendur þess geta því tekið
til sín heilræðið í laginu „Ekki senda
mérrósir":
„Ekki senda mér rósir
né skrif a mér bréf
Tómið sem þú skildir eftir það nægir
mér."
-FRI.
BUBBIMORTHENS - NY SPOR:
99
GOÐU TIMARNÍR ERU BUMR...
ff
„Góöu tímarnir eru búnir
þar sem sólarupprás þýddi nýjan leik
f yrir t ímami gamlir og f únir
af ofneyslu draummálstaðar sem
sveik."
Þetta eru upphafslínur lagsins „Ut-
angarðsmenn" á nýjustu sólóplötu
Bubba Morthens og eru kannski öðru
fremur lýsandi dæmi um stöðu hans
innan rokkheimsins hérlendis í dag.
Það virðist vera í tísku þessa dagana
að „berja" á Bubba. Hins vegar hefur
það aldrei veriö til siðs þar sem ég ólst
upp að sparka í liggjandi mann og ekki
ætla ég að fara aö taka upp á því.
Raunar finnst mér sumt af þessari
siðustu sólóplötu kappans bráðsmellið
og eitt er víst að enginn hefur hæiana í
textagerð í rokktónlist hérlendis þar
sem skugginn af hælum Bubba er, ef
Ikarus-gengið er frátalið.
,,Ný spor" hefst á hinni nettu satíru
„Strákarnir á Borginni" en það lag og
næstu tvö, „Ufangarðsmenn" og
„Pönksvíta númer 7", eru ágætis „ár-
angur" hjá kappanum og platan í
heild á svipuðum nótum gæðalega séð
og aðrar sólóplötur hans. j
Ymsar sögur hafa gengið um Bubba
síðan hann kom óvænt heim f rá Banda-
ríkjunum þar sem flestir héldu að hann
væri aö ,,meíka" það. Ekki skal lagður
dómur á sannleiksgildi þelrra hér en
hins vegar eiga menn að athuga það að
íslensk rokktónlist á lionum mikla
skulci að gjalda þar sem hann var i
forystu þeirra manna sem rifu rokk-
heiminn upp af rassinum í upphafi
níunda áratugarins úr þeirri ládeyöu
sem rokkið hafði veriö í á áttunda ára-
tugnum... „Við þurfum að moka út
þessum skít" eins og segir í lokalínu
„Utangarðsmanna".
A þessum tima var f ólk almennt reitt
og hafði eitthvað að segja i gegnum
þennan miðil, rokktónlistina, öfugt við
það sem nú gerist almennt.
Bubbi í dag er kannski eitt þreytta
dæmið enn um að: „Byltingin étur
börn sín". Raunar finnst mér þessi
klisja röng, hún gerir þau að sníkju-
dýrum á likama sínum.
„Eg missti ástina út um gluggann
hún var raunveruleg f yrir mér
Hún flaug því ég elskaði skuggann
ég elti skuggann í gegnum Utað gler."
Pönksvita núiner 7.
-FRI.
DV. ÞRIÐJUDAGUR.22. MAI 198á„
POPP-
SMÆLKI
Sælnú! Nokrir glóðvolgir
fréttamolar úr rokk-
pressunni . . . Nú eru tímar
fjársjóðanna. Fyrir skömmu
fuudust fornar upptökur með
Bítlunum og nú er búið að
grafa upp gömul lög með
Michael Jackson, f jörutíu
lög sem höfðu tapast í
flutningum hjá Motown. Nni
af þessum lögum verða
gefin út á plötu í þessum
mánuði og heitir skífan:
Farewell My Summer Love
'84. Lögin voru hljóðrituð
fyrir röskum tíu árum . ..
Eftir langt hlé er Bruce
Springsteen, The Boss, kom-
inn fram í dagsljósð og
meira að segja með plötu í
farangrinum. Ný smáskífa,
Dancing In the Dark, er
komin út og þetta er fyrsta
smáskífa hans síðan
Atlantic ('ity kom út í
september 1982. E Street
Bandið er meö Springsteen á
nýju plötunni. . . Ný smá-
skífa er væntanleg frá Style
Counsil, ný útfærsla á laginu
Yoru're The Best Thing og
Sade hefur líka sent frá sér
uýja 2ja laga pliitu; A-lagið
heitir: When Am I Going To
Make A Living . . . Eius og
sönnum fótboltamanni sæm-
ir lætur Elton John sér ekki
duga smærri vettvang undir
hljómleika sina en
Wembley; með góðu móti
má koma þar fyrir sjötíu og
fimm þúsund hræðum og
þessir risahljómleikar verða
30. júní. Eltunarjón hefur
ekki troðið upp á Wembley í
átta ár. Með honum verða
nokkrir vaskir sveinar, í
framlínunni Paul Young og
Nik Kershaw, Wang Chung á
miðjunni og Kool & the
Gang og Sector 27 í vörninni
.. . Fleiri eru á fót-
boltavöllunum, á hljómleika-
ferð sinni um Bretland í
nœsta mánuði treður Stevie
Wonder meðal annars upp á
heimavelli Swanse. Féll það
lið ekki oní þrioju deild?
... Fyrir danslagið: nýtt
lag frá Imagination heitir
State Of Love ... Man
einhver eftir Sister Sledge?
Þær systurnar eru vaknaðar
af þyrnirósarsvefninum og
bjóða iipp á lagið Thinking
Of You . .. Rod Stewart er
líka kominn úr vetrardvala
með nýtt lag: Infatuation
og breiðskífa frá kappanum
kemur senn; heitir;
Cámouflage ... Og loks nýtt
lag frá Howard Jones:
Pearl In the Sell. -Gsal.