Dagblaðið Vísir - DV - 25.08.1984, Blaðsíða 6

42
DV. LAUGARDAGUR 25. ÁGUST1984.
GUIMNAR ÞÓRÐARSON
— var gítarleikari og aðallagahöf-
undur Hljóma alla tið. Vafamál er
hvort annar Islendingur hefur leik-
ið inn á fleiri hljómplötur en hann á
eigin nafni, í hljómsveit eða sem
aðstoðarmaður. Þaó vœri að æra
óstöðugan að telja upp allar þœr
sveitir sem Gunnar hefur leikið í,
en minnt er á að hann hefur gert
fjölmargar sólóplötur og stjórnar
nú eigin hljómsveit sem er fastráð-
in á veitingahúsinu Broadway.
Gunnar verður fertugur snemma á
nœsta ári.
Guðmundur RÚNAR JÚLÍUSSON
— var bassaleikari og söngvari
Hljóma og afkvæma þeirra alla
tíð. Eftir að Hijóma- og Trúbrots-
ævintýrinu lauk sé hann um
Hljómaútgéfuna ásamt Gunnari
en stofnaði siðar eigin útgáfu,
stúdió og hljómsveit. Þrenningin
ber eitt nafn, Geimsteinn, og er
allt enn á fullum dampi. Rúnar
hefur gert fleira en að leika i
hljómsveit. Hann var einn efni-
legasti knattspyrnumaður síns
tima og var einu sinni valinn í
landslið en gat ekki keppt — átti
að spila á tónleikum sama kvöld!
Rúnar er þrjátíu og níu ára gamall.
ERLINGUR BJÖRNSSON - var
gitarleikari Hljóma allan fyrri
starfstima þeirra, 1963—1969.
Hann var samhliða umboðs-
maður þeirra og varð umboðs-
maður Trúbrots er hún var
stofnuð. Erlingur hefur lítið sem
ekkert spilað opinberlega frá þvi
Hljómar liðu undir lok. Erlingur
starfar nú sem barþjónn á
Keflavíkurflugvelli. Hann verður
fertugur á þessu ári.
ENGILBERT JENSEN - var
söngvari og trommuleikari
Hljóma 1964-1965 og frá 1967-
1969. Hann lék með fleiri sveit-
um svo sem Óðmönnum og
Haukum og tók þátt í endurreisn
Hljóma 1973 til '74 svo og með
Lónlí blú bojs '74 til 76. Hann
hefur gefið út eina sólóplötu.
Hann hefur lagt hljómlistina að
mestu á hilluna en rekur hljóð-
færaviðgerðaverkstæði í
Reykjavik. Engilbert er fjörutiu og
þriggja ára.
FIMMTÁN ÁRA MINNING
„. . . Þessi smáfyrirlestur um örlög Kefla-
víkur og fleiri Suðumesjahafna var haldinn viö
symfón og salteríum. Sá ómur heyrist ennþá í
Kóngsins kaupinhöfn — en þaö er ekki laust viö
aö hann breytist og veröi til í Keflavík, og þaðan
berst hann vafalaust út aö Básendum.
Munurinn er sá að nú er þaö ekki íslenskur
grútur sem skapar hann, heldur íslenskir tón-
listarmenn. Snillingar sem borið hafa nafn
fósturlandsins út um heim, engu síður en
skapari hins ódauölega Jóns Hreggviðssonar.
Viö erum aö tala um Hljóma frá Keflavík.”
Omar Valdimarsson, Saga Hljóma,
Reykjavík 1969.
Fimmtán ár eru liöin frá því aö hljómsveitin
Hljómar lagði upp laupana í fyrra skipti og 10 ár
eru frá því að hljómsveitin endurholdguö dó
drottni sínum.
Hljóma frá Keflavík þarf vitaskuld ekki aö
kynna fyrir meginhluta lesenda. Engu að síöur
er hætt við að margur ungur lesandi, sem aldrei
hefur bítlaö heldur aöeins pönkaö, diskað og
breikaö, viti lítiö meira um Hljóma en aö þeir
sungu Bláu augun þín.
Hljómar voru frumherjar á fleiri en einu sviöi
íslenskrar tónlistar og líkast til vinsælasta
hljómsveit sem Island hefur átt og þykir því til-
hlýöilegt aö rifja upp eitt og annaö úr ferli
þeirra nú er fimmtán ár eru frá því aö hljóm-
sveitin hætti á hátindi frægöar sinnar.
Omar Valdimarsson, blaöamaöur á Morgun-
blaöinu, samdi Sögu Hljðma áriö 1969, þá aðeins
nítján ára gamafl. Hann hefur veitt DV góðfús-
legt leyfi til að birta glefsur úr bókinni, enda er
hún ómetanlegur vottur um hætti og tungutak
samtíöarHljóma.
Eins og allar merkar hljómsveitir eiga
Hljómar sér móöurskip. Þaö var hljómsveit
Guðmundar Ingólfssonar en meö henni léku
meðal annarra gítarleikararnir Gunnar Þórðar-
son og Erlingur Bjömsson og söngvararnir
Einar Júlíusson og Engilbert Jensen. Þeir þrír
fyrstnefndu hættu í hljómsveit Guömundar
haustið 1963. Vildu þeir stofna eigin hljómsveit
og fljótlega gekk trymbillinn Eggert
Kristinsson til liös við sveitina. Bassaleikara
vantaöi enn og góðir menn i því fagi ekki á
hverju strái.
Um þetta ieyti geröi drengur aö nafni
Guömundur Rúnar Júlíusson garöinn frægan
fyrir snjallan knattspyrnuleik. Ekki einungis
þaö heldur og aö hafa sungið á skólaballi „meö
aöra hendina í vasanum en hinni sveiflaöi hann
eins og Ragnar Bjamason”. Sjálfsagt var þetta
ekki í fyrsta eða siöasta skipti sem hljóðfæra-
leikari var ráöinn í íslenska hljómsveit fyrir
þessa kosti. Rúnar haföi aldrei snert bassa áöur
en Gunnar kenndi honum undirstööuatriöin.
„ Vígðir í vatni"
Hljómar þurftu ekki lengi aö bíöa eftir eld-
skírninni. Þaö var æft og æft í kjallaranum hjá
Rúnari og svo notaö sé orðalag Omars
Valdimarssonar barst „symfón og salteríum
umaflt Reykjanes”.
5. október 1963 stóö mikið til í Keflavík.
Dansleikur í Krossinum, band úr borginni átti
aö spila „og stelpurnar í frystihúsunum voru
allar meö hvítar slæður rígbundnar undir
hökuna. . . því nú átti aö fara á ball og í tilefni
þess höföu verið settar spennur í hárið.”
Aldrei mætti bandiö en vinur átti vinkonu sem
reddaöi nýrri grúbbu. Þaö vom Hljómar.
Hljómar slógu í gegn þetta kvöld, í fyrsta
skipti en ekki þaö síðasta., ,Þetta var ægilegt, en
ofsagaman,” segir Rúnar. „Þakiö var lekt, og
við vorum kófsveittir af taugaspenningi, svo viö
vorum orönir rennblautir undir lokin. Þaö má segja
aö viö höfum verið vígðir í vatni.”
Hljómar höföu nóg aö gera eftir þetta á
keflvíska vísu, Cliff og Shadows voru aöalmáliö
og Bítlarnir enn ekki búnir aö meika Kanann.
Einar Júlíusson varö aö fara á spítala. Stakk
hann upp á því að Karl Hermannsson leysti sig
af um stundarsakir.
Á meðan íslenskar heilbrigöisstéttir unnu að
því aö ná kirtlunum úr Einari sýndi alheimurinn
ekki þá lágmarkskurteisi að hægja á hjólunum.
Þvert á móti. Oti í heimi gerðust tímamóta-
atburöir. Bítlarnir slógu í gegn. Rökréttar
afleiðingar: Einar mætti fimm hressum
Hljómum er heim var komið sem allir greiddu
beint fram — og höföu stór orö uppi um aö
þrengja kost keflvískrar rakarastéttar.
Og nú sannaöist hið fomkveðna: sitthvað er
aö vera töff eöa slyngur söngvari. Einar söng
ekki aftur með Hljómum.
Fúii tæm brtl
Hjólin snerust æ hraðar og fyrr en varöi voru
Hljómar fúll tæm bítlar. Svo rann upp hinn sögu-
frægi dagur 4. mars, en sá haföi fram að þessu
helst sér til góðs að á honum fæddust í heiminn
Kenny Dalglish, Burt Reynolds, Komintem og
ég. Nú bættust viö hljómleikar í Háskólabíói og
er upp var staðiö voru Hljómar landsfrægir.
„Heyrið nýjustu bítlalögin, She loves you, I
want to hold your hand, Hippy hippy shake og
Nava Nagela?” var auglýst. Morgunblaöiö reit:
„Mesta sefjun greip um sig undir leik Hljóma
frá Keflavík . . . þegar hávær strengjasláttur
hljómsveitanna og skerandi óp söngvaranna
dundu viö, missti mikill hluti áheyrenda stjóm á
sér og klappaöi af sefjun, æpti, stappaöi niður
fótum, sumir i gólfiö en aörir dönsuöu á stól-
setum og jafnvel á stólbökum.” Sagnoröiö aö
bítla varö viöurkennt í íslenskri tungu.
Hljómahjarta
Æstur múgurinn reyndi aö reyta háriö af
Erlingi og á upphandlegg hverrar gaggópíu var
teiknaö hjarta og inn í þaðletrað: Hljómar.
Daglangt fóru Hljómarnir fimm huldu höföi í
höfuðborginni en að kveldi dags léku þeir fyrir
dansi — oft sjö daga vikunnar.
Allt áriö 1964 var „bítlað, spflaö og sungið”.
Sumir flktu bítflnu viö trúarbrögö, um þaö
skal ekki dæmt en hitt er víst aö Hljómar
ákváöu aö fara í pílagrímsför aö uppistöðulóni
bítl-flóðsins.
Hér er auðvitaö átt viö Livrarpoll.
En áöur en af ferðinni varð sýktist Karl
Hermannsson söngvari — aö eigin sögn. Hann
söng aldrei aftur meö Hljómum og því vom það
aðeins f jórir Hljómar sem héidu til Bretlands.
Hljómar léku í Carven klúbbnum fræga, þar
sem hinir einu sönnu Bítlar slitu bamsskónum,
og komu framkvæmdastjóra klúbbsins „nokkuð
á óvart” skv. Morgunblaðinu.
Enn kvarnaðist úr bandinu því Eggert
trommari varð eftir í breskum versló.
Engiibert kemur
til sögunnar
Ekki leituðu Hljómar út fyrir bæjarmörkin til
aö finna eftirmann Eggerts. Gamall félagi
Gunnars og Erlings úr hljómsveit Guðmundar
Ingólfs, hann Engilbert Jensen, var ekki aðeins
frambærilegur söngvari heldur frambærilegur
trommari. Aö vísu aðeins minna.
Fjórmenningarnir sungu sjálfir lögin eftir að
Karl hætti.
Nýskipan Hljóma mæltist vel fyrir því á
hljómleikum í Háskólabíói 4. nóvember „ætlaði
allt vitlaust aö veröa þegar þeir birtust á
sviðinu” skv. Mbl.
„Viö vorum skrefi framar en allir hinir,”
sagði Erlingur. „Bæöi hvað snerti tónlist, fram-
komu og klæðaburð.” Enda upplýsir Omar í bók
sinni aö þeir hafi dressað sig upp í utanlands-
feröum og veriö í reikningi í Karnabæ.
Hljómar á plast
og Engilbert hættir
En svo bar til um þessar mundir að Pétui
trymbifl östlund kom að máli við Hljóma o?
falaðist eftir sæti í hljómsveitinni. Pétur var þá
þegar orðinn sá völundur í trommuleik sem
hann hefur verið alla tíð. Engilbert var ætlaö aö
einbeita sér aö söngnum en þaö vildi hann ekki
— og hætti.
Fyrsta plötuupptaka fór í hönd og söng Engil-
bert eitt laganna þrátt fyrir samstarfsslit.
Platan kom út í mars 1965.
Þaö sumar spiluöu Hljómar gríðarlega mikiö
en um haustiö kom önnur plata þeirra út. Það
var f jögurra laga plata en vinsælasta lagiö varö
Ertu meö?
Umbarumbamba
Bítlarnir höföu gert Hard day’s night og Help
er hér var komið sögu og auðvitaö urðu Bítlarnir
okkar Islendinga, Hljómar, að halda á sömu
braut.
Jón nokkur Lýösson kom að máli viö Hljóma
og kvaö Reyni Oddsson (sem síðar gerði
Morðsögu og veitti landsmönnum Dallas á
videoi) hafa hafnaö boöi um aöstoöarleikstjóra-
stööu viö gerö James Bond myndar vegna þess
aö hann hafi heldur viljað gera mynd um
Hljóma. Reynir var búsettur í Lundúnum um
þessar mundir og vildi gera hálftíma mynd um