Dagblaðið Vísir - DV - 25.08.1984, Blaðsíða 24

60
DV. LAUGARDAGUR 25. AGUST1984.
Sérstæð sakamál Sérstæð sakamál
MOMMNGJA-
LEITÍ
PARÍS
Klukkan 11.40 finuntudaginn 24.
nóvember 1982 varö blaðamaöurinn
Annette Kahn fyrir áfalli lífs síns.
Annette var lögreglufréttamaöur á
dsgblaðinu Quotidien de Paris og hún
Var eins og starfsbræður hennar á
blöðum um allt Frakkland bara upp-
tekin af einu máli. Þetta mál var Aran-
málið sem var á lokastigi eftir aö
rannsóknarlögreglan hafði komist að
því hver morðinginn var. Maðurinn
var innbrotsþjófur að nafni Lionel
Cardon, 25 ára, og hafði setið inni fyrir
innbrot.
Klukkan tíu mínútur yfir ellefu
þetta kvöld var hringt í hana á rit-
stjómina. I símanum var lögfræöingur
sem hún hafði oft talað við. Hann hét
Nicole Dreyfus og var ákaflega góður
verjandi.
„Nicole,” hafði hann sagt. „Ég er
með upplýsingar í sambandi við Aran-
morðiö og í sambandi við atburðina í
nótt. Ef þú kemur get ég gefið þér
meiri upplýsingar.
Anette vissi mætavel hvað Dreyfus
átti viö með atburðunum í nótt.
Um tíuleytið um kvöldið hafði rautt
Honda mótorhjól komiö eftir Champs
Elysées á miklum hraða. Lögreglu-
Þrefaldi morðinginn, Lionel Cardon, á leið út.
Logreglufréttaritarinn, Annette Kahn, á skrifstofu Dreyfus
lögmanns.
mennimir Louis Steinmetz og yfirlög-
regluþjónninn Claude Hochard, hvor á
sínu mótorhjóli, höfðu gefið manninum
á Hondunni merki um að keyra upp að
gangstéttarbrún og staðnæmast, Hann
hafði svarað með því að auka hraðann.
Hochard, sem var á hraðskreiðara
mótorhjóli en félagi hans, elti
Honduna. Steinmetz hafði samband
við aðalstöðvamar í gegnum talstöð-
ina til að komast að því hver eigandi
Hondunnar væri.
Fundinn glæpamaður
Það kom í ljós að eigandinn bjó
skammt frá. Hann var ekki með neinn
síma svo Steinmetz ákvað að fara
heim tilhans.
Eigandi Hondunnar sagði að mótor-
hjóliö sitt væri í reynsluakstri. Hann
hafði auglýst þaö til sölu og til hans
hafði komiö ungur maöur sem hafði
áhuga á að kaupa hjóliö.
Hann hafði borgað tryggingu, skrif-
að nafn og heimilisfang á pappírsmiða
og fengið lyklana. Steinmetz bað um aö
fá að sjá pappírssnifsið. Hann grunaði
að nafnið og heimilisfangiö væri hvort
tveggja falsað. Hann tók upp ljósmynd
ogsýndi: „Erþettahann?”
„Já, það er ekki nokkur vafi,” eig-
andi Hondunnar kinkaði kolli. A
myndinni var maður sem var mest
leitað af öllum í Frakklandi. Það var
Lionel Cardon.
Steinmetz rauk til og sté á bak stál-
varaður við á hálftíma fresti með
mynd: ÞESSI MAÐUR ER HÆTTU-
LEGUR.
Og nú var lögreglufréttaritarinn
Annette Kahn á leiö upp á f jórðu hæö i
húseigninni Rue Nicolo númer 59 þar
sem Nicole Dreyfus lögfræðingur var
meöskrifstofu.
Hún hringdi dyrabjöilunni.
Og þá varð hún fyrir áfaili lífs síns.
Dymar voru opnaðar í skyndingu og
bak við þær stóð Lionel Cardon!
Hann veifaði til hennar með
skammbyssunni, sem hann hélt á í
hendinni, að koma inn. Hann gekk á
eftir henni inn á einkaskrifstofu
Dreyfus þar sem lögfræöingurinn sat
ásamt einkaritara sinum og skrifstofu-
stúlku.
„Þú verður að fyrirgefa, Anette, að
ég gabbaði þig hingað en ég átti einskis
annars úrkosti. „Dreyfus veifaði með
hendinni í átt að byssu Cardons. „Gest-
ur okkar krafðist þess af mér því hann
er mjög reiður vegna þess sem þú
hefur skrifað í Quotidien de Paris.”
„Já, ég er ákærður fyrir að hafa
myrt Aran-hjónin, það hef ég ekki gert
en ég viðurkenni að vísu að ég bý yfir
upplýsingum um það,” sagði Cardon.
„Annað dauðsfallið var óhapp, hitt
var morð,” sagði Cardon ennfremur
og byrjaöi að tala ákaflega hratt og
hátt. Það var eins og hann hefði tapað
sér af reiði. Hann minnti helst á Hitler
þegar hann náöi hápunktinum i ræðum
sínum.
fák sinum. Hann kallaði á höfuð-
stöðvamar í talstöðinni.
Viðamikið leitarkerfi var umsvifa-
laust sett af stað. Menn höfðu talið aö
Cardon væri í nágrenni Bordeaux en
nú hafði hann sem sé skotið upp kollin-
um í París.
Meira en 1500 lögreglumenn á
mótorhjólum tóku þátt í eltingarleikn-
um. Sírenumar vældu, aukaliðsafli
lögreglumanna var kvaddur til höfuð-
staðarins. Cardon var nefndur
óvinur Frakklands númer eitt.
Boulogne skógurinn breyttist í
kappakstursbrautir. Vændismenn og
-konur flúðu af venjulegum vinnustöð-
um sinum. Viö þessi skilyrði gat fólkið
ekki gert sér vonir um að fá viðskipta-
vini. Meiri hluti þess taldi að lögregl-
an heföi sett rassiu i gang þegar það
heyrði vélarhljóðið og sírenumar.
Nokkrir skothvellir kváöu við.
Claude Hochard yfirlögregluþjónn datt
af mótorhjólinu sem hélt áfram inn á
milli trjánna og valt eftir nokkurra
metra akstur. Þar lá það í grasinu og
hjólin snerust.
Kallað var á Hochard í talstöðinni
en hann svaraði ekki. Hann hafði veriö
skotinn í hjartastað. Aður hafði honum
tekist aö skjóta þremur skotum að
morðingjanum sem flúði á rauðri
Hondunni.
Gabb
Lík lögreglumannsins var borið a
braut. Undir morguninn gat vopnadeild
lögreglunnar skorið úr um að hann
hafði verið myrtur með sama vopni og
hafði orðið Aline Aran að aldurtila.
I sjónvarpi var almenningur
Fundinn
Og eins og Hitler byrjaði hann að
hrópa upp yfir sig. Það var óhugnan-
legt á að hlýða en verkaði þó á vissan
hátt vel þvi fullorðin kona sem var
nágranni Dreyfus hringdi á lögregluna
vegna hávaðans.
Lögregian mætti á staðinn klukkan
12.20. Lögreglumennimir hringdu
dyrabjöllu lögfræðiskrifstofunnar.
Enginn þeirra sem var innan dyra
hreyfði sig. Beðið var eftir því hverju
Cardon myndi finna upp á. Þegar
klukka sló krepptust fingur hans um
byssugikkinn.
Sekúndumar tifuðu og urðu að
mínútum, tveimur mínútum. Þá var
bankað á dymar. „Opnið, þetta er lög-
reglan!”
Nú stóð Cardon upp, greip um öxl
Anette og dró hana af stólnum þar sem
hún sat. Með fast tak á vinstri hand-
legg hennar hrinti hann henni fram í
forstofuna þar sem aðaldymar voru.
„Opnaöu,” skipaði hann henni og
reyndi um leið að skýla sér á bak við
hana.
Anette gerði eins og henni var skip-
að og tók úr lás. Dyrunum var hrundið
upp. Á tröppunum stóðu margir ein-
kennisklæddir lögreglumenn undir
stjóm yfirlögreglumannsins Pierre
Molveau.
Cardon skaut skoti að honum. Sá
lögreglumannanna sem var í fjar-
skiptasambandi við aðalstöövamar
hafði samband og sagðist vera í hús-
eign þar sem Cardon væri einnig. Hann
væri vopnaöur. Davenas vararíkissak-
sóknari tók við stjóminni. Lögreglan
girti næstu götur. Varasveitum var

Sérstæð sakamál Sérslc