Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1984, Blaðsíða 16
16
DV. ÞRIÐJUDAGUR 27. NOVEMBER1984.
Spurningin
Notar þú Ijósalampa?
Sigurður K. Kolbeinsson nemi: Nei, ég
hef aldrei notað slíkt. Eg vil fá eölilega
og náttúrlega orku.
Ingunn Öiafsdóttir húsmóðir: Nei, ég
hef bara ekki efni á því. Eg fór einu
sinni alltaf í ljós og geri þaö kannski
aftur ef ég á peninga.
Þorvaldur Gíslason trésmiður: Nei,
svoleiðis nota ég ekki. Ég hef engan
tíma til slíks og engan áhuga heldur.
María Björk hársnyrtinemi: Ekki
lengur. Ég fór einu sinni alltaf en það
var bara of dýrt þannig aö ég hætti því.
Kannski fer ég einhvern tíma aftur.
Harpa Karlsdóttir, starfsmaður Tóna-
bíós. Já, ég fer í ljós svona 1—2 í viku,
án andlitsljósa. Eg er ekkert smeyk
við húðsjúkdóma vegna þessa.
Ásgeir Bragason plötusnúður: Já, ég
tek svona 10 tíma á 2—3 mánaða tíma-
bili. Þetta er mjög afslappandi, fyrir
utan það hvað maður veröur brúnn.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
„Stofnum
samtök
ellilífeyr-
isþega”
Bjarni Guðbjartur Tómasson skrif-
ar:
Þegar við ellilífeyrisþegar
veröum, eins og horfur eru í dag, að
þola sífellt verri kjör og horfa á
stéttaskiptinguna magnast er þá
ekki kominn tími til að fara að huga
nánar aö málum?
Til er félag sem kennir sig viö aldr-
aða en það er ekki tilbúið að standa
vörð um hagsmuni okkar sé vá fyrir
dýrum. Þaö er ljómandi gott að geta
spilaö marías endrum og eins. Samt
lifir enginn á því til lengdar. Þess
vegna þurfum við að staldra við og
íhuga hvort ekki sé rétt að stofna
félag ellilífeyrisþega, hliðstætt því
sem einstæðar mæður hafa stofnað.
Viö getum tekið upp vinsamlega
samvinnu við félag aldraöra sem
fyrir er þó að við stilltum kröfum
okkar upp eitthvaö á þessa leið:
I fyrsta lagið viljum við einn líf-
eyrissjóð fyrir alla landsmenn. I
ööru lagi viljum við stöðugt verðlag
og skiptir í því sambandi ekki máli
hversu margar kr. eru í umslaginu
heldur hversu mikið við fáum fyrir
þær. I þriðja lagi burtu með alla vísi-
tölu í hvaða formi sem hún birtist.
Hafa verður í huga að atkvæði okkar
eru mörg, þau eru sterkt afl og ef við
Bjarni Guðbjartur Tómasson, hvatamaður að stofnun samtaka ellilif-
eyrisþega.
beitum okkur sameinuð þá þarf engu
að kvíöa.
Það er gamalt máltæki sem segir:
Það dugar engin góðmennska þegar
illt er aö ske. I krafti þess sem sagt
er hér að framan skora ég á ellilíf-
eyrisþega að sýna áhuga á því aö
stofna eigiö baráttufélag.
Djörfung er allt sem þarf og í góðri
trú á þaö aö áhugi sé fyrir hendi læt
ég símanúmerið mitt fylgja, en þaö
er17352.
Mikið fjarskalega er gaman að tala i sima. Það vilja lika flestir gera á kvöld-
in vegna þess að þá er skrefagjaldið fræga helmingi lægra en á daginn.
. ip fSalt
IL&. 1V Jmi
Slæmt símasamband
við landsbyggðina
Auður hringdi:
Mig langar að vita hvernig stendur á
því aö maður situr við símann klukku-
tímunum saman og reynir að ná
sambandi út á land og þetta ástand
hefur varaö í marga mánuði. Skiptir
þá engu hvort maður reynir aö hringja
aö degi eða kvöldi. Svæðisnúmerin sem
hér um ræðir eru 99 og 96 og ég hefði
gaman af að vita af hverju þetta staf-
ar.
Brandur Hermannsson, deildartækni-
fræðingur hjá Pósti og síma:
„Eg hef heyrt um að erfitt hafi verið
að ná til staöa með svæöisnúmerinu 99
en ekki hafa okkur borist kvartanir frá
stöðum meö svæðisnúmerið 96. Eftir
kl. 7 á kvöldin er eins og kunnugt er
aðeins hálft skrefagjald þannig aö
álagið á símakerfiö er mest eftir þann
tíma. Einnig fer það eftir því hvaðan af
höfuðborgarsvæðinu hringt er, hversu
vel gengur að ná sambandi, t.d. höfum
við heyrt að oft gangi erfiðlega að
hringja út á land frá stöðum eins og
Hafnarfirði, Kópavogi og Breiðholti.
Álagið á símakerfið hefur aukist frá
ári til árs og segja má að við hér á
Pósti og síma höfum vart undan að
fjölga línum. 1 sumar var bætt viö
línum til 99 svæðisins og einnig hefur
verið fjölgað töluvert línum til svæö-
anna 99, 93 og 96. Á næstu vikum og
mánuðum verður svo fjölgað línum á
svæðunum 94,96,99 og 93 þannig að viö
erum alltaf að.”
Sundlaugarnar í Laugardal:
„Hryssingsleg framkoma
afgreiðslukvenna”
Gramur sundlaugagestur hringdi:
Eg er einn af reglulegum gestum
Sundlauganna í Laugardal og mig
langar hér að minnast á atriði sem
mér finnst mjög miður í sundlauga-
ferðum mínum þangaö en það er
hryssingsleg framkoma nokkurra af-
greiðslukvenna. Nokkrar þessara af-
greiðslustúlkna eru mjög dónalegar og
frekar við sundlaugargestina bg ekki
hefur maður séö bros á andlitum
sumra í áraraðir. Það sem veldur því
að ég tjái mig um þetta mál nú er að
mér hreinlega ofbauð á dögunum
þegar ég var einu sinni sem oftar á leiö
í sund. Aðeins var þá ein stúlka aö af-
greiða og var hún að tala í símann
þegar ég kom inn. Hélt hún því áfram
þó að auk mín biðu einir sex aðrir
sundlaugagestir eftir afgreiöslu.
Þegar hún svo loks lauk símtalinu af-
greiddi hún okkur með gremjulegu fasi
eins og bið okkar þarna við afgreiðslu-
borðið hefði verið til að reka á eftir
henni.
Yfir svona löguðu getur maður ekki
orða bundist. Eg er alls ekki að tjá
mig um þetta mál til að valda við-
komandi afgreiðslustúlkum ein-
hverjum leiðindum, heldur aðeins til
að minna á aö Sundlaugarnar í
Laugardal eru þjónustufyrirtæki og
eins og í öllum öðrum þjónustufyrir-
tækjum þá á að sýna gestum a.m.k.
kurteisi þó ekki væri annaö. Þetta
dæmi mitt hér að ofan er alls ekki sett
fram sem eitt einstakt tilfelli heldur er
þetta því miöur reynsla mín af feröum
mínum í laugarnar. Eg mun eftir sem
áður halda áfram að fara í Sundlaug-
arnar í Laugardal og ég vona að þessi
umræða mín verði til þess aö vekja við-
komandi aðila til umhugsunar um
störf sín.
Erfiðleikar
einstæðra mæðra
Einstæð móðir hringdi:
Er ég hlustaði á orðagjálfur forsætis-
ráöherra og annarra þingmanna um
þessa svokölluöu stefnuræðu virtust
allir ganga út frá því að lægstu laun
vinnandi fólks væru 12—15.000 kr. á
mánuði. En skyldu þessir herramenn
vita aö ekki geta allar einstæöar
mæður farið út á vinnumarkaöinn
sökum dagvistunar- og dagmömmu-
leysis?
Eg er einstæð og atvinnulaus móðir
með átta mánaða gamalt barn og bý í
húsnæði Reykjavíkurborgar. Ég hef
eitt herbergi út af fyrir mig og hef
sameiginlegt eldhús og stofu með
öðrum einstæðum mæðrum. Viö höfum
3444 kr. í meðlag og mæðralaun og þar
af fara 3410 kr. í húsaleigu. Þá eigum
viö eftir 34 kr. Svo fáum við 5854 kr. í
framfærslueyri frá Félagsmála-
stofnun til að fæða okkur og klæöa. Mér
þætti gaman að vita hvort þessir
herramenn gætu lifað á þessu heilan
mánuð.
Ef ekki, er þá ekki kominn tími til að
veita meira fjármagn til dagvistunar-
heimila svo að viö getum aö minnsta
kosti farið út á vinnumarkaöinn og
fengið þessar 12—15000 kr.?