Alþýðublaðið - 21.06.1921, Blaðsíða 1

Oeíið *it al Æ.lþýÖiaíloiskaTO.m.
1921
Þriðjudaginh 21. júr.í.
139, tölnbh
umiðar
að aðalíundi H.f. Eimskipafélags íslands 25. þ. m., verða afhentir
hluthöfum og umboðsmönnum þeirra í dag kl, 1—5 sífld. í Báruhúsinu.
Jón Þorláksson
og
beinu skattarnir.
I Morgunblaðinu á sunnudaginn'
er Jón Þorláksson alþingismaður
að tala um það, að síðasta þing
hafi aukið beina skatta f stórum
stíl, og nú „fái menn að reyna
sætleik þeirra". Jón er einn af
þeim mönnum, sem vill heldur að
ríkið taki það íé, sem það þarfn-
ast, f tollum en í beinum skött
um. Á þann hátt sleppa auðmenn-
írnir bezt við skattgreiðslu og á
þann hátt koma skattarnir verst
niður á bláfátækum fjöiskyidu-
mönnum.
Nú hafa margir réttsýnir og
góðir menn einkum Jafnaðarmenn
barist fyrir því á siðari árum, að
hætt yrði að íeggja toll á nauð-
synjavörur, en beinir skattar yrðu
lagðir á eignir manna og tekjur,
þannig að skatturinn yrði því
hærri sem eignirnar eða tekjurn-
ar væru meiri.
Síðasta þing setti lög um beina
skatta, tckju og eignaskatt. Tekju-
skattslögin eni með þeim hætti,
að tæpast er hægt sð hugsa sér
öllu ýráleitari framkvæmd á skatta-
kröfum jafnaðarmanna — og þetta
kemur til af því að í þinginu eru
afturhaldsmenn í yfirgnæfandi
naeinh'uta.
Þessvegna hlakkar í Jóni Þor-
lakssyai yfir því að menn muni
h nóg af beinu sköttunum; þeir
hafa verið gerðir þannig úr garði
af affurha!ds;örnu þingi.
En í raun og veru býst enginn
sannur jafnaðarraaður við því,
að hugmyndir jafnaðarstefnunnar
verði nokkurntíma fraœkvæmdar
svo vit verði í meðan þeir menn
ráða, sem eru stefnunni fjandsam-
legir.
Nei. Til þess að jafnaðarmenn
fái sínum réttmætu kröfum fram-
gengt i þessu máli og öðrum,
verða þeir að berjast af alefli
móti þvf, að Jón Þorláksson eða
hans líkar ráði nokkiu um lands-
stjórn eða lagasetningu — láta þá
„dumpa" miskunnarlaust við næstu
kosningar.
Fyrst þegar jafnaðarmenn sjálfir
hafa löggjafarvaldið í sínum hönd-
um, geta þeir vænst þess, að við-
leitni þeirra beri verulegan árang-
ur. —
Xonungðímurinn
Iramþróunin.
(Frh.)
Ef konungdómurinn og fram
þróunin eru borin saman verður
útkoman þessi:
Hinn starfandi mannsandi hefir
verið húsviltur í halíarsolunum.
Þar skemtu menn sér aðeins, átu
yfir sig af mat og sötruðu vín.
Þar gátu ekki fæðst mikilúðgar
hugsanir, þar v»r ekki unt að
mynda þau kerfi, sem reka hið
voiduga hjói framþróunsrinnar
Þau menningargildi, sem bjóSa
skyldu byrginn öllum breytingum
og bera ávöxt í framtiðinni, lifðu
ekki hjá aðaismónnum, kóngum
og keisurum, heldur hjá stritandi
og kúgaðri alþýðunni. Mann fram
af manni gekk iðni, lægni og
dugnaður, hugrekki til »ð líða,
skapa og iðja, í arf, Óþektir
menn og konur héldu með striti
sfnu þjóðfélagiuu við líði og ólu
jafnframt upp f skauti sínu þá
uppfundningamenn, landkönnuði,
vísindamenn og spftkinga, sem
framþróunin notaði á leið sinni.
í lélegum vinnustofum urðu
þær uppfundningar til, sem áttu
eftir að breyta gangi heimsins.
Þektu þeir Gutenberg og James
Watt kannske nokkuð til konungs-
hylli? í fátækt sinni bjuggu þess-
ir brautryðjendur nútímans til
prentletrið og gufuvélina.
Og Iandkönnunarleiðangrarnir
mikíu. Voru það konungaættingj*
ar sem fóru af stað til þess að
leita fjatlægra kommgsríkja? Eða
voru það hugrakkir sjómenn, sem
af útþrá og æfintýraþotsta fundu
nýjar heinisálfur?
Óg f þröngum kumböldum sátu
einmana menn, langt, langt burtu
frá konungiegri dýrð, og helguðu
lff sitt vísindunum — og áttu oft
ast f höggi við konungdóminn,
sem átt hefði að vernda þá. Ó-
dauðleg listavetk skáldskaparins
voru gerð af óbrotnum umferða*
íeikara eins og Shakespeare og
landfiótta stjórnmálamanni eins og
Dante. Drottinvaldarnir reyndu að-
eins að efla eina list, myndalistina,
ekki iistarinnar vegna, heldur
vegna sjálfra sía, svo framtiðin
mætti sjá hina göfugu andlits-
drætti þeirra og til þess að lofa
hina vituilegu stjórn þeirra.