Alþýðublaðið - 21.06.1921, Blaðsíða 1

igsti
Þriðjudagian 21. júr.í.
139 tölnb!.
Aðgöngumiðar
að aðalíundi H.f. Eimskipafélags íslands 25. þ. m., verða afhentir
hluthöfum og umboðsmönnum þeirra í dag kl, 1—5 síðd. í Báruhúsinu.
Jón Þorláksson
Og
beinu skattarnir.
I Morgunblaðinu á suunudaginn
er Jón Þorláksson aiþingismaður
að tala um það, að síðasta þing
hag aukið beina skatta i stórum
stíl, og nú „fái menn að reyna
sætleik þeirra*. Jón er einn af
þeim mönnum, sem vill heldur að
ríkið taki það fé, sem það þarfn-
ast, í toilum en í beinum skött-
um. A þann hátt sleppa auðmenn-
irnir bezt við skattgreiðslu og á
þann hátt koma skattarnir verst
niður á bláfátækum fjölskyldu-
mönnum.
Nú hafa margir réttsýnir og
góðir menn einkum jafnaðarmenn
barist fyrir því á sfðari árum, að
hætt yrði að leggja toll á nauð-
synjavörur, en beinir skattar yrðu
lagðir á eígnir manna og tekjur,
þannig að skatturinn yrði þvi
hærri sem eignirnar eða tekjurn-
ar væru meiri.
Síðísta þing setti lög um beina
skatta, tekju og eignaskatt. Tekju-
skattslögin etu með þeim bætti,
að tæpast er hægt að hugsa sér
öliu jráleitari framkvæmd á skatta-
kröfum jafnaðarmanna — og þetta
kemur til af því að í þinginu eru
afturhaldsœenn í yfirgnæfandi
meinhlutíi.
Þessvegna hlakkar í Jóai Þor-
lakssyni yfir því að menn muni
fa nóg af beinu sköttunum; þeir
hafa verið gerðir þannig úr garði
af afturhaldssömu þingi.
En í raun og veru býst enginn
sannur jafnaðarmaður við því,
að hugmyndir jafnaðarsteinunnar
verði nokkurntíma framkvæmdar
svo vit verði í meðan þeir menn
ráða, sem eru stefnunni fjandsam-
legir.
Nei. Til þess að jafnaðarmenn
fái sínum réttmætu kröfum fram-
gengt i þessu máli og öðrum,
verða þeir að berjast af alefli
móti því, að Jón Þorláksson eða
hans líkar ráði nokkru um lands-
stjórn eða lagasetningu — láta þá
„dumpa* miskunnarlaust við næstu
kosningar.
Fyrst þegar jafnaðarmenn sjálfir
hafa löggjafarvaldið í sínum hönd-
um, geta þeir vænst þess, að við-
leítni þeirra beri verulegan árang-
ur. —
Xðmgiinariu
og
Jramþróunin.
(Frh.)
Ef konungdómurinn og fram
þróunin eru borin saman verður
útkoman þessi:
Hinn starfandi mannsandi hefir
verið húsviltur í hallarsölunum.
Þar skemtu menn sér aðeins, átu
yfir sig af mat og sötruðu vín.
Þar gátu ekki fæðst mikilúðgar
hugsanir, þar var ekki unt að
mynda þau ketfi, sem reka hið
volduga hjól framþtóunarinnar
Þau menningargildi, sem bjóða
skyldu byrginn öllum breytingum
og bera ávöxt í íramtíðinm, lifðu
ekki hjá aðaismönnum, kóngum
og keísurum, heidur hjá stritandi
og kúgaðri alþýðunni. Mann fram
af manni gekk iðni, lægni og
dugnaður, hugrekki til að lfða,
skapa og iðja, í arf, Óþektir
menn og konur héldu með striti
sínu þjóðfélagiuu við líði og ólu
jafnframt upp í skauti sínu þá
uppfundningamenn, landkönnuði,
vísindamenn og spr.-kinga, sem
framþróunin notaði á leið sinni.
í lélegum vinnustofum urðu
þær uppfundningar til, sem áttu
eftir að breyta gangi heimsins.
Þektu þeir Gutenberg og James
Watt kannske nokkuð til konungs-
hyllif f fátækt sinni bjuggu þess-
ir brautryðjendur nútímans til
prentletrið og gufuvélina.
Og landkönnunarleiðangrarnir
miklu. Voru það konungaættingj*
ar sem fóru af stað til þess að
leita fjariægra konungsríkjaf Eða
voru það hugrakkir sjómenn, sem
af útþrá og æfiatýraþorsta fundu
nýjar heimsálfurf
Og f þröngum kumböldum sátu
einmana menn, langt, langt burtu
frá konunglegri dýrð, og helguðu
líf sitt vísindunum — og áttu oft-
ast í höggi við konungdóminn,
sem átt hefði að vernda þá. ó-
dauðieg listaveik skáldskaparins
voru gerð af óbrotnum umferða-
leikara eins og Shakespeare og
landflótta stjórnmáiamanni eins og
Dante. Drottinvaldarnir reyndu að
eins að efla eina iist, myndaiistina,
ekki iistarinnar vegna, heldur
vegna sjálfra sfn, svo framtíðin
mætti sjá hina göfugu andlits-
drætti þeirra og til þess að lofa
hina vituiiegu stjórn þeirra.