Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.1985, Blaðsíða 10

10
DV. MANUDAGUR 3. JUNI1985.
Útlönd
Útlönd
Útlönd
Útlönd
Kosningaref-
ur í sendi-
herrastól
Hinn nýi sendiherra Bandaríkjanna hefur unnið
við kosningabaráttu íhaldsmanna síðan 1960
Nicholas Ruwe (framburöur:
Rúi), næsti sendiherra Bandaríkj-
anna á Islandi, á að baki langan feril
í kosningabaráttu íhaldssamra
repúblikana, hjá einkafyrirtækjum
og innan embættismannakerfisins.
í kosninga-
baráttu Nixons
Hann lærði við hinn fræga Brown
háskóla í Providence, Rhode Island,
og í Michigan-háskóla þar sem hann
lagði stund á viðskiptafræði. Hann
vann í kosningabaráttunni 1960 fyrir
Nixon þegar hann náði útnefningu
Repúblikanaflokksins gegn John F.
Kennedy, og tapaði.
Síðar vann hann í kosningabaráttu
John Towers, sem var lengi öldunga-
deildarþingmaöur en er nú einn af
þremur yfirmönnum samningaliðs
Bandaríkjamanna í Genf. Hann vann
einnig í misheppnaðri kosningabar-
áttu Nixons tÚ ríkisstjóraembættis
1962 og í kosningabaráttunni sem
kom Nixon í forsetastólinn 1968.
Ruwe var síðan ráðgjafi í
kosningabaráttu Reagans 1979—80,
og hann vann líka í baráttu Reagans
í fyrra. Hann var í nefnd sem sá um
undirbúning fyrir annað kjörtímabil
Reagans í vetur.
Ráðgjafi oliufélaga
Nicholas Ruwe vann við ráðgjöf
hjá olíufélögum 1956 til 1960. Hann
vann við verðbréfasölu frá 1965 til
1967. Frá 1969 til 1975 var hann
aðstoðarprótókollsstjóri hjá utan-
ríkisráðuneytinu, og sem slíkur
feröaðist hann meðal annars til ls-
lands i sendinefnd Bandaríkjanna til
að vera við útför Bjarna Benedikts-
sonar.
Starfsmannastjóri Nixons
Næstu tvö árin, til 1977, gerðist
hann varaforseti Pathfinder-fyrir-
tækisins, en 1980 til 1984 var hann
starfsmannastjóri Richards Nixons.
„Það er opinber staða,” sagði Ruwe í
samtali við DV, sem er launuð af rík-
inu.
Ruwe býr í Washington, höfuöborg
Bandaríkjanna. Þar er hann ná-
granni og vinur Hans G. Andersen,
sendiherra Islands í Washington.
Nicholas Ruwa, til hœgri, i einni
hverju ári undanfarin 25 ár.
Hann hefur komið til Islands á
hverju ári í 25 ár í laxveiðar.
Reagan hringdi
„Eg vissi fyrst af þessu þegar
Reagan forseti hringdi í mig þegar
ég var í fríi á Florida fyrir fjórum
vikum,” sagði Ruwe, þegar DV hafði
samband við hann sunnudaginn 19.
maí, eftir að ljóst hafði orðiö aö hann
myndi hreppa stöðuna.
Ruwe sagðist hafa óskaö eftir aö fá
laxveiðiferð sinni
íslandi. Hingað hefur hann komið i lax á
sendiherrastöðu, og helst á Islandi.
Hann sagöist telja þaö mikinn heiður
að fá stöðuna. Ekki væri verra að
mun auöveldara yrði að skreppa í
lax i Laxá í Aðaldal, þar semi
hann hefur veitt undanfarin tvö
sumur.
Koma sem fyrst
Hann kvaðst ekki vita hvenær
hann myndi koma til Islands, en
hann vonaöist til að þaö yrði sem
fyrst. Það færi þó eftir því hvenær
núverandi sendiherra, Marshall
Brement, færi héðan.
Meðal þeirra sem teljast til vina-,
hóps Ruwe á Islandi eru Ingimundur
Sigfússon, forstjóri Heklu, Sverrir
Sigfússon forstjóri og Lýður Björns-
son.
Þegar DV hafði samband við Ruwe
var hann ekki búinn að ræða við
neinn hjá sendiráðinu héma, en var
búinn að sækja upplýsingafundi hjá
utanríkisráðuneytinu bandaríska.
Svíar kjósa um efnahagsmál
— í kosningunum f september
Stjóm jafnaðarmanna í Svíþjóö
virðist ganga æ verr í baráttunni við
efnahagsvandann í landinu, nú þeg-
ar tæpir fjórir mánuöir eru til kosn-
inga.
I rúm tvö ár lék ljómi um Olof
Palme forsætisráðherra vegna þess
hve vel gekk i efnahagsmálum.
Ágóði fyrirtækja jókst talsvert og
mikill uppgangur var í útflutnings-
verslun, eftir gengisfellingu stjóm-
arinnar á sænsku krónunni um 16
prósent.
Skuldir aukist
En á fyrstu mánuðum þessa árs
hefur myndin sortnað verulega. Inn-
flutningur hefur aukist mikið og
skuld við útlönd hefur hækkað gríð-
arlega.
Hagfræðingar eru ekki sammála
um hvort þetta tákni meiriháttar
efnahagsöröugleika eða hvort þetta
sé bara tímabundinn afturkippur.
En bæði stjóm og stjómarandstaða
eru sammála um að það verði efna-
hagsmál sem skipti sköpum í kosn-
ingunum þann 15. september.
Stjómin var óviðbúin miklu kaup-
æði sænskra neytenda á fyrri hluta
þessa árs, sem svo orsakaði sex
milljarða sænskra króna við-
skiptahalla við útlönd. Það má bera
saman við 3,3 milljarða afgang síð-
asta ársf jórðung ársins á undan.
Staða sænsku krónunnar hefur
veikst þegar peningar hafa þannig
farið að streyma úr landi. Þrýsting-
urinn jókst í síðasta mánuöi þegar
verkfall hjá opinberum starfsmönn-
um tók fyrir nær allan útflutning.
■ sjór fraus viö ströndina og hindraði ■
útflutning.
fiL Víðtœkari aðgerða þörf
Olle Lindgren telur að aögerðir W "" §t
stjómvalda muni bæta eitthvaö úr
ástandinu til skamms tíma, en segir
'•■^1 ! að víðtækari aðgeröa sé þörf til að
; *** koma efnahag landsins á rétt spor.
„Verðbólga hefur veriö akkilesar-
t hæll sænsks efnahagslífs í rúman
áratug,” segir hann. „Þaö veröur aö
1 draga úr kauphækkunum hjá okkur, f/ - 'tt: ^ 1138
WW svipaö og er gert 1 öörum löndum” m Ei
Lindgren vill líka aö gripiö veröi til ’ ..V-■■ ♦ ,^,1,^
t haröra aögeröa til aö minnka fjár-
\ lagahaila Svía. Hann vill aö skorinn
flBi veröi niöur f járstyrkur til iönaöarins
Ulf Adolsohn vill harðari að-
haldsaðgerðir . . .
Heftu útlán
Fyrir þremur vikum sá stjóm jafn-
aðarmanna sig nauðbeygða til að
taka til einhverra ráða. Fjármála-
ráðherrann, KjellOlof Feldt, lýsti
yfir stífum höftum á útlán banka og á
notkun greiöslukorta. A sama tíma
hækkaöi seðlabanki landsins vexti
um tvö prósentustig, og minnkuðu
lántilbanka.
Viðbrögð viö þessum ráöstöfunum
hafa veriðmisjöfn.
Olle Lindgren, yfirhagfræðin|ur
Skandinaviska Enskilda Banken,
stærsta banka þjóðarinnar, segir aö
sérstakar ástæður hafi haft sitt að
segja um efnahagsörðugleika það
sem af er þessu ári. Meöal þessa er
mjög kaldur vetur sem olli því að
og til sveitafélaga og aö útgjöld rik-
isins verði öll hefluð til.
Umsjón:
Þórir Guðmundsson
Tímabundinn vandi
En Sören Andersson, varaforseti
Sparbankeraas Bank, helsta al-
menningsbanka Svíþjóðar, telur að
niðurskuröaraðgerðir stjómvalda
fyrir þremur vikum muni takast, því
að þær hafi í raun verið tímabundnar
aðgerðir til að leysa tímabundinn
vanda.
„Við búum enn við viss grundvall-
arvandamál, eins og takmarkaða
getu iðnaðarins til útþenslu, hvað
hindrar vöxt,” segir hann. „En
. . .en Palmo er viss um að vand-
inn só bara timabundinn.
stjóminni hefur gengið þó nokkuð vel
aö minnka fjárlagahallann og það að
minnka verðbólgu er í raun nokkuð
sem snýst um að semja við verka-
lýðsfélögin og bregðast rétt við
breyttum aðstæðum á vinnumark-
aönum.
Minnkaði traust
Verkfall ríkisstarfsmanna, sem
stóð í um þrjár vikur, minnkaði
nokkuð traust manna á jafnaðar-
mönnum sem þeim einu sem gætu
samið við launþegahreyfinguna. Það
var þó nokkur álitsauki fyrir Palme
þegar náðist að semja við verkfalls-
menn.
Verkfallið hófst eftir að
stjómin neitaði aö fallast á kröfur
verkalýösfélags ríkisstarfsmanna
um 3,1 prósent kauphækkun fyrir ár-
ið 1985, til viðbótar þeirri hækkun
sem þegar hafði verið samið um.
Stjómin sagði að slíkar kauphækkan-
ir myndu kippa stoðunum undan
verðbólgubaráttunni.
Samkvæmt samningunum, sem
stjómin gerði svo við ríkisstarfs-
menn, fengu þeir 2 prósent kaup-
hækkunfrál.desember íár.
Hlakka til
Borgaralegu flokkamir í stjómar-
andstöðu eru famir að hlakka til
kosninganna. Þeir þykja sérlega sig-
urstranglegir. Þeir benda á aðgerð-
irnar undanfarið sem sönnun þess aö
stjómin geti ekki tekist á við grund-
vallarvandamál sænsks efnahags-
lífs. Stjómarandstöðuleiðtoginn Ulf
Adelsohn, sem er mjög líklegur til að
verða forsætisráðherra, réðst að
stjóminni fyrir að grípa til aðgerð-
anna í blindu óræði.
En sumir þeir sem fylgjast meö
sænskum stjómmálum segja að að-
ferðir stjómarinnar til að minnka
neysluna og minnka verðbólgu meö
því að verjast launahækkanakröfum
kunni að borga sig á kjördag. Kjós-
endur kunni að ákveða að þó að að-
gerðir jafnaöarmanna hafi komiö
þeim illa, þá hefðu þær orðið enn
verri ef íhaldsmenn hefðu ráðið ferð-
inni.
„Það kemur til með að vera erfitt
fyrir stjómarandstöðuna að saka
stjómina um að hafa ekki brugðist
hart við vandanum,” segir Sören
Andersson. „Eg er ekki viss um að
jafnaðarmenn muni tapa svo mörg-
um atkvæðum vegna þessa.”