Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.1985, Qupperneq 16

16
DV. LAUGARÐAGUR15. JUNI1985.

me
t*SS;
i
17. JUNI
Á ÁRI ÆSKUNNAR

A ótrúlega skömmum tíma hefur Island breyst
úr fátæku landi með fábreytta atvinnuhætti
í velferðarþjóðfélag.
Þessi breyting er verk margra þjóðhollra aíla.
Samvinnumenn eru stoltir af að haía átt nokkurn
þátt í þessari breytingu.
A þjóðhátíðardegi á ári æskunnar senda
samvinnumenn æskufólki sem og öðrum
landsmönnum þjóðhátíðarkveðjur.
SAMBAND ÍSLENSKRA SAMVINNUFÉLAGA
Ég skil ekki af hverju flestir félagar
mínir eru svona hissa á því aö ég skuli
hafa farið á Leikinn. Ég sem hef séö
Bayern Miinchen og HSV keppa í Ham-
borg og Hamborgara vinna 2—1.
Rummenigge eldri lék hér um bil síö-
asta leik sinn fyrir Bæjara og Sören
Lerby gat ekki neitt. Svo er ég líka í
hinu viröulega Zico-vinafélagi ásamt
kunnum lögfræðingi hér í borg og viö
ætlum til Mexíkó ’86. (Zico er besti fót-
boltamaður i heimi, hvað sem hver
segir. Hann er frá Brasiliu.) Við ætlum
aö fljúga út til New York og leita meö
logandi ljósi aö Rambler ’66, mála ut-
an á hann slagorðið ZicoPals og keyra
sem leið liggur suður eftir. Fylgja svo
brasilíska landsliöinu eins og skugginn
og taka þátt í gleðinni þegar Brassam-
ir verða heimsmeistarar. (Það er róg-
ur og illmælgi aö Brasilía sé á niöur-
leið. Zico er aftur kominn í liðið og far-
inn að skora.)
Hitt er svo annaö mál að sjálfur hef
ég aldrei stigið niður á knattspymu-
völl, ekki síöan í gamla Mýrarhúsa-
skólanum fyrir ævalöngu — ef kalla
má flísalagt gólfið þar knattspyrnuvöll
sem ég efast um. En leikfimikennarinn
okkar hét Hálfdán og bar nafnið með
sóma; hann var alltaf hálf dán og
nennti ekki að kenna okkur svo þaö var
bara skipt í lið og spilaður fótbolti. Ég
var með. Ég fer ekki nánar út í þá
sálma.
Sælt er sameiginlegt skip-
brot
En þarna var ég semsé kominn á
Leikinn. Strákarnir ætluðu að keppa á
móti Spánverjum og gott ef ekki vinna.
Ég ákvað að gera Strákunum ekki
þann grikk að halda með þeim; öll lið
sem ég held meö tapa nefnilega. Ég
byrjaði að fylgjast með fótbolta — í
sjónvarpinu — þegar heimsmeistara-
keppnin stóð yfir 74 og var ákafur
stuðningsmaður Hollendinga. Cruyff og
strákamir gáfu tóninn með því að
klúðra úrslitaleiknum. I Argentínu 78
hélt ég samt áfram með Hollendingum
en Rensenbrink stóð ekki undir þeim
vonum sem ég batt við hann. Örlög
Brassanna á Spáni em svo aftur á móti
þyngri en tárum taki. Meira að segja í
ensku knattspymunni, sem ég nenni
ekki aö horfa á en les bara um í blöðun-
um, er hið sama uppi á teningnum. Ég
ákvað fyrir löngu að halda með Ulfun-
um og nú féllu þeir með skömm niður í
þriðju deild.
(Þetta á ekki bara viö um fóltbolta; á
hvaða sviði sem er tapa þeir sem ég
held með. Þegar ég var með sögu
Rómaveldis á heilanum og las Livius
áður en ég fór að sofa og Gibbon í
þynnku uppgötvaði ég einu sinni að all-
ar mínar eftirlætispersónur voru of-
látungar sem höfðu risið gegn Róm-
verjum og fallið. Hannibal, Júgúrta,
Spartacus, Vercingetorix og fleiri;
umfram allt Míþridates mikli. Ég hélt
með Lucullusi fremur en Pompeiusi,
Pompeiusi fremur en Caesar, Caesar
fremur en Agústusi. — Þetta á ekkert
skylt við samúö með lítilmagnanum.
Þetta er sælt sameiginlegt skipbrot
fatalistaoglúsera.)
Slátrarinn frá Bilbao
Svo ég ákvað að halda með Spán-
verjum. Snúa á örlögin, þó ekki væri
nema til þess að hughreysta alla þá
sem voru svo sárir þegar Skotar
stungu af með sigurinn fyrir skömmu.
Spánn — mitt lið. Slátrarinn frá Bilbao