Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1985, Síða 2

54
DV. LAUGARD AGUR 7. DESEMBER1985.
Leikfimi
nauðsynleg-
ogarðbær
IsTu eru þeir búnir að sanna það
vísindalega: Það borgar sig að
stunda líkamsrækt af einhverju tagi.
Það voru sænskir vísindamenn sem
fylgdust gaumgæfilega með tveimur
hópum karla og kvenna sem komust
að þessari niðurstöðu. I fyrsta lagi
fundu þeir út að eftir að hafa stundað
leikfimi í 45 mínútur tvisvar í viku
í tvö ár leið þeim leikfimihópi marg-
falt betur heldur en sams konar hópi
sem enga leikfimi hafði stundað. Og
það sem meira var: Leikfimihópurinn
hafði að meðaltali ekki nema 5,4
daga fjarvistir frá vinnu sinni en
hinir sem enga leikfimi stunduðu
voru að meðaltali veikir í 19 daga.
Miðað var við heilt ár.
Það voru 47 manns sem tóku þátt
í þessari tilraun, 26 konur og 21 karl.
Þau voru á aldrinum 18 til 50 ára,
meðalaldur 31,5 ár. 18 í hópnum
reyktu eða notuðu neftóbak. 10 voru
bindindismenn á áfengi.
Meðalaldur kvennanna í leikfími-
hópnum var 29 ár. Þær voru fjarver-
andi í 6,5 daga allan timann sem
tilraunin stóð. Meðalaldur karlanna
var 34 ár. Þeir voru fjarverandi í 4,4
daga. Skýringin á því að konurnar
voru lengur frá vinnu en karlamir
er sú m.a. að ein þeirra handleggs-
brotnaði í umferðarslysi meðan á
athuguninni stóð.
Breiðsíðunefndir, tekur að sjálf-
sögðu enga afstöðu í þessu máli - en
hefur pantað sér tíma í heilsuræktar-
st.öð hér í borg.
Þreytirþig
fundarseta?
Nú eru framtakssamir menn i
Bandaríkjunum farnir að selja
„falskt" leitartæki. Þetta tæki er
gott að hafa í vasanum þegar maður
þarf að dúsa á löngum fundum sem
maður nennir ekki að vera á. Þetta
er auðvitað smáskrípi sem pípir á
fyrirfram ákveðnum tíma, rétt eins
og vekjaraklukka, og selst sem heitar
lummur vestra.
Sagt er að það hafi verið stjórnandi
Omega Contract Design í Kalifomíu
sem fékk hugmyndina. Hann sat í
kirkju og langaði svo út að fiska en
gat sig ekki hrært. Setunautur hans
í kirkjunni gat hins vegar farið út
þar eð leitartæki hans byrjaði að
pípa.
I auglýsingum segir að „falska“
leitartækið losi mann ekki bara út
af fundum heldur sé það upplagt til
að hafa áhrif á gagnstæða kynið.
13.400 tæki hafa selst síðan í ágúst.
Qfrfldr
Rússar
Þjóðfélagsskipan þeirra í Sovétinu
virðist ekki koma í veg fyrir að ein-
hverjir þar eystra geti orðið auðugir.
Og nú hefur Flokkurinn ákveðið að
gera eitthvað í því máli. Þeir sem eru
ríkir verða nefnilega þegar í stað
grunsamlegir því að í Rússíá er það
eins og hér að hæpið telst að heiðar-
legir launamenn og skattgreiðendur
verði auðugir af sinni iðju.
Ætlunin er að byrja á erfðaskattin-
um. Sérfræðingur nokkur hefur sagt
í Prövdugrein að ótækt sé að sumir
æskumenn fái hagstæðari byrjun á
lífsleiðinni með því að erfa vel stæða
foreldra. Flestir erfi hins vegar ekk-
ert og þurfi síðan að olnboga sig
áfram gegnum lífið upp á eigin spýt-
ur. Og upp er risin deila í Sovét um
réttmæti þess að foreldrar líti til með
börnum sínum - hjálpi þeim af stað.
Sérfræðingurinn segir að erfðamál
séu hin verstu mál þvi að jafnvel
svokallaðir „svartir peningar" verði
„hvítir“ þegar einhver erfir þá.
Já. Nefndinni er fullkunnugt um
það að efnahagsmálin í Sovét eru í
steik - eins og víðar.
Elstaatvinnu-
greiiiináuridir
höggaðsækja
Stelpumar á Rue St. Dems í París
halda þvi fram að sagan standi með
Sjálfsölukona á Rue St. Denis.
þeim. Þær stunda atvinnu sem átt
hefur sér griðastað í sömu París-
argötunni síðan á dögum Karla-
magnúsar. Sagt er að orðið „bordel"
(vændishús) sé dregið af því að fyrr-
um hafi þær stundað atvinnu sína í
kofagörmum, gerðum úr borðum. Á
þrettándu öld lifði sérgrein þeirra af
árás sem Loðvík níundi stóð fyrir.
Sömuleiðis komust þær klakklaust
gegnum frönsku byltinguna.
Sökum þessarar glæstu fortíðar
trúa skyndikonurnar á St. Denis því
að þær muni standast nýjustu árás-
ina. Það er borgarstjórinn í „öðru
arrondissementinu" - þ.e. hverfinu
sem St. Denis er í - sem stendur fyrir
árásinni. Hann heitir Alain Dumait.
Umráðasvæði hans er svæðið kring-
um „Hallana". Og hann vill einfald-
lega að stelpurnar hypji sig.
Hann byrjaði að angra þær í fyrra-
vor. Hann lokaði húsdyrum þeirra,
meinaði þeim aðgang að vinnustöð-
um ásamt viðskiptavinum á þeirri
forsendu að lög væru gegn því að
fólk lifði á „siðlausum tekjum".
Skækjurnar fóru þá í mótmælagöngu
og héldu því fram að athæfi borgar-
stjórans væri lögleysa.
Þá fór borgarstjóri á stjá og spurði
íbúana við Rue St. Denis spumingar
sem fól svarið eða æskilegt svar í
sér: „Angra þig þau óþægindi sem
af vændi og klámverslun stafa hér í
hverfinu?" íbúarnir áttu bara að
svara með „oui“ eða „non“.
í síðustu viku lá útkoman úr skoð-
anakönnuninni fyrir: 1.618 svöruðu,
91,2% sögðu já. Þeir sem höfðu
ekkert að athuga við vændi og klám
í hverfinu sögðu sumir: „Ef þú kýst
að búa hér þá veistu að hverju þú
gengur."
Útkoman úr skoðanakönnuninni
varð vatn á myllu borgarstjórans.
„Ég er enginn siðgæðispostuli,"
sagði hann. „Fólk má selja líkama
sína ef því sýnist. Það er viðurkennd-
ur réttur hvers og eins. En sú starf-
semi á ekki að þurfa að leiða vand-
ræði yfir aðra. Það er tíu sinnum
fleira fólk á ferli í Rue St. Denis
klukkan þrjú að morgni heldur en
klukkan þrjú síðdegis.“
Aðrir borgarstjórar í París eru ekki
sérlega hrifnir af þessari herferð
hans gegn skyndikonum. Þeir vilja
nefnilega ekki að þær flýi á náðir
annarra hverfa með starfsemi sína. I
kjölfar þeirra fylgja nefnilega ótal
klámverslanir og gægjusýningar -
jafnvel skyndibitastaðirnir í St.
Denis selja „ástarborgara".
„Ríkið sjálft er stærsti melludólg-
urinn í þessu landi,“ sagði ein gleði-
konan sem sagðist reyndar handviss
um að þær stöllur á Rue St. Denis
myndu brjóta á bak aftur þessa árás
á einkaframtakið. „Við munum rísa
upp sem sigurvegarar.“
Breiðsiðunefndin tekur ekki af-
stöðu í þessari deilu í París - en
bendir á að þótt kátínukonur falli
stundum á bakið þá risa þær jafn-
harðan upp aftur og snúa sér að
næstu fangbrögðum.
, ,MIÐ JUVETTLIN G AR£ 1OGBLEYJU-
TANGIR
MEÐ
KLEMMU
- undarlegir
gjafaöskjum
Þeir eiga ekki langan starfsferil
að baki. Fortíð þeirra á hinum
almenna vinnumarkaði iiggur í
Blómavali og Álafossi en nú ætla
þeir að reyna að standa á eigin
fótum, nota eigið hugmyndaflug og
stefna að því að verða milljóna-
mæríngar áður en langt um líður.
Sama gamla sagan.
„Annars yrðum við ánægðir ef
okkur tækist að láta þessa fram-
leiðslu standa undir sér þannig að
hægt væri að halda áfram á sömu
braut á nýju ári,“ sögðu þeir Guð-
bergur ísleifsson og Örn Smári
Gíslason, stofnendur og forstjórar
fyrirtækisins „Merkilegt“ sem haf-
ið hefur framleiðslu á furðulegum
gjafavörum í smáöskjum sem eru
einkar hentugar til tækifærisgjafa.
Sérstaklega fyrir þá sem alltaf
lenda í vandræðum þegar þeir
neyðast til að gefa einhverjum gjöf.
„Við erum með 7 afbrigði í fram-
leiðslu,“ sögðu forstjórarnir i sam-
tali við DV. „Fyrst er að nefna
eymatappa fyrir þá sem eiga há-
væra konu eða of mörg börn. Þá
er það nefborinn sem hægt er að
þrýsta upp í heila ef engin fyrir-
staða er. Bleyjutangir með nef-
klemmu eru ætlaðar nýbökuðum
hlutir í
feðrum sem ekki kunna tökin við
að skipta á börnum sínum og óar
við lyktinni. Nýstárlegar eyrna-
hlífar hafa verið vinsælar, þær eru
eins og sckkar sem smeygt er upþ
á eyrun og úr svipuðu efni og
trimmgallar. Salernisspilið er einn-
ig vinsælt; skotskifa sem látin er
falla ofan í salernisskálina og síðan
miða herramennirnir í miðjuna.
Að lokum má svo geta miðjuvettl-
ings, en það er draumur hverrar
rjúpnasksyttu,“ sögðu forstjórarn-
ir og glottu.
Þeir gleymdu þó að minnast á
sjöundu framleiðslugerðina en
utan á þeirri öskju stendur ein-
faldlega: „Ég hafði ekki efni á dýrri
gjöf handa þér svo ég ákvað að búa
bara eitthvað til“. Velsæmisins
vegna getum við ekki upplýst hvað
getur að líta þegar sú askja er
opnuð.
„Við stefnum að því að bæta við
einni og einni öskju eftir því sem
hugmyndir leyfa. Annars er fram-
tíðin viðskiptaleyndarmál," sögðu
forstjóramir í „Merkilegt", þeir
Guðbergur ísleifsson og Örn Smári
Gíslason.
EIR.
kfyptíh,
ÍlPiíU SV/
' ■
yö'»sr,
é9 ákvaó
' ettthvað
Guðbergur og örn Smári, forstjórar fyrirtækisins „Merkilegt": - Mælum sérstaklega með Draumi
ijúpnaskyttunnar. DV-myndir KÁ
i
Litlu gjafaöskjurnar með stóru leyndarmálunum