Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1985, Blaðsíða 5

DV. LAUGARDAGUR 7. DESEMBER1985.
57
Hjalti Jón
Sveinsson
skrifarfrá
Þýskalandi
ökufæri hef ég síðustu morgna verið
helmingi lengur á leiðinni í skólann
en endranær vegna þess hve hægt
umferðin gengur. Ökumenn gera sér
einfaldlega grein fyrir því að það er
kominn vetur og að hálka getur
hvarvetna leynst þó svo að allt líti
vel út á yfirborðinu. Ég var lengi að
venjast hinni takmarkalausu þolin-
mæði og tillitssemi í umferðinni hér
í Siegen. - Þó svo allir séu jafnmikið
að flýta sér til vinnu á morgnana er
eins og þeir hafi samt nægan tíma.
Hér þarf maður t.d. að bíða lon og
don eftir grænu ljósi og við liggur
að umferðarvitar séu á hverju götu-
homi. Aldrei heyrist þó flautað og
framúrakstur þekkist varla. Þar sem
tvær akreinar eru nota ökumenn þá
vinstri því aðeins að þeir séu þess
fullvissir að aka hraðar en þeir á
hinni hægri. - Frumskógalögmál, t.d.
Miklubrautarinnar í Reykjavík, er
hér ekki í gildi. Það er líka aðdáun-
arvert hve tillitssemi samferðafólks-
ins er mikil þegar einhver þarf t.d.
að komast úr bílastæði og inn á
mikla umferðargötu. Um leið og þú
gefur stefnuljós og gerir þig líklegan
til að komast í röðina stöðvar ein-
hver og gefur þér færi á að komast
inn í. Af þessu getur ökumaður á
borð við mig, alinn upp á götum
Reykjavíkur, mikið lært.
- En snúum okkur að þýsku hrað-
brautunum eða „átóbönunum“ svo-
kölluðu.
Ævintýri á „átóbönum“
Mér varð um og ó þegar ég loksins
vogaði mér út á þýska hraðbraut í
fyrsta sinn - þar sem óheimilt er að
aka hægar en sem nemur 80 km á
klst. og engar reglur gilda um há-
markshraða. Fyrst í stað þorði ég
alls ekki að fara hraðar en á 100
km/klst. Þegar ég var orðinn því
vanur vissi ég ekki fyrr en meðal-
hraðinn var korninn í 120. Nú orðið
þykir mér sjálfsagt að aka á 140 ef
aðstæður eru góðar, ég verð að við-
urkenna að mér þykir það skrambi
skemmtilegt. Hraðar þori ég helst
ekki að aka því óneitanlega skýtur
þeirri hugsun oft upp í huga mér
hvað gerast myndi ef t.d. spryngi á
framhjólbarða. - En þó svo að mér
finnist ég vera á ógnarhraða, allt að
því lífshættulegum, kemur það
A ferð um saltborin stræti
og dauðvona skóga
Allir fá sitt tækifæri á götunum í Eiserfeld. Hér bregður lúðrasveitin
fyrir sig betri fætinum nokkrum dögum áður en fór að snjóa.
Á fyrsta sunnudegi í aðventu 1985.
Jæja, þá er farið að snjóa um gerv-
allt Þýskaland og landsmenn ekki
par ánægðir með hve vetur konungur
er snemma á ferðinni að þessu sinni.
Þeim er enn í fersku minni veturinn
í fyrra sem nærri tókst að frysta hér
allt í hel.
Mannlífið er þegar farið að bera
keim af hinni köldu árstíð, allir eru
kappklæddir, börnin í snjókasti eða
rennandi sér á sleðum - og ekki spyr
maður að snyrtimennskunni. - Hver
einasti húseigandi er í því að hreinsa
snjóinn af gangstéttinni fyrir framan
hjá sér og ekki sést heldur snjókorn
fyrir framan verslanir og þjónustu-
fyrirtæki. Þetta finnst mér alveg til
fyrirmyndar vitandi það að heima í
Reykjavík komast fótgangandi veg-
farendur helst ekki leiðar sinnar í
tíð sem þessari nema skríðandi á
fjórum fótum.
ósjaldan fyrir að fram hjá mér bruni
bílar á enn meiri hraða og hverfi á
andartaki út í buskann. Sumum
ökumönnum finnst þeir ekkert kom-
ast áfram nema á 160-180 km/klst.
Aðstæðurnar bjóða sannarlega upp
á hraðakstur, akreinarnar eru ávallt
tvær í hvora átt og stundum þrjár.
Sú regla er því undantekningalaust
í hávegum höfð að þú vogir þér ekki
út á vinstri akrein nema að þú ætlir
þér að aka fram úr. Um leið og því
er lokið verður þú að flýta þér aftur
yfir á þá hægri enda er óðara kominn
bíll í rassinn á þér.
Jákvæðu hliðar hraðakstursins eru
tvær. Annars vegar sú að unnt er að
komast leiðar sinnar á ótrúlega
skömmum tíma. Hins vegar verð ég
að viðurkenna að mér finnst afar
skemmtilegt að eiga þess kost að aka
eins hratt og mér sýnist, einkum
þegar bíllinn er kraftmikill og vel
búinn. Ég velti því samt oft fyrir mér
hvort þessi rök séu ekki léttvæg
þegar litið er á neikvæðu hliðar
málsins, sem eru mengun og slysa-
hætta. - Dauðaslys eru daglegt brauð
á hraðbrautunum hér og algengt er
að 5-6 manns láti lífið í einu og sama
tilvikinu þvi oft lenda margir bílar í
sömu súpunni. Við þetta bætist síðan
mikill fjöldi þeirra sem slasast meira
eða minna.
Þýsku skógarnir eru að deyja af
völdum mengunar og drjúgan hluta
hennar má rekja til bílaumferðarinn-
ar. - Sannað hefur verið að útblástur
eiturefna frá bifreiðum er því meiri
sem ekið er hraðar.
Hraðatakmarkanir?
Þýskaland mun vera eina landið í
Evrópu sem ekki hefur þegar komið
á hraðatakmörkunum á „átóbön-
um“. Hraðanum hafa þá verið sett
takmörk fyrst og fremst vegna slysa-
hættu. Hér er því þó þannig varið
að til stóð að miða hámarkshraðann
við 100 km/klst. í því augnamiði að
sporna við dauða skóganna. Það er
eins og hinn þátturinn hafi algjör-
lega gleymst. Síðastliðna 10 mánuði
fór fram vísindaleg rannsókn í því
skyni að komast að því hvort meng-
unin yrði minni ef ekið væri undir
100 km/klst. Niðurstöðumar voru
•birtar fyrir skömmu og í ljós kom að
svo mun vera. Stjómmálamönnum
þótti þó ekki næg ástæða til þess að
koma á hraðatakmörkunum á þeim
forsendum að þeir töldu ráðlegra að
láta tæknina um að minnka útblást-
urinn - komið yrði fyrir hreinsunar-
búnaði í hverri bifreið.
Þeim er kannski vorkunn þvi bif-
reiðaframleiðendur hér í Þýskalandi
eru áhrifamiklir og hafa löngum lagt
áherslu á að framleiða hraðskreiða
bíla eins og Benz, BMW og Porche.
Furðulegt þykir mér að varla hefur
enn verið minnst á það hvaða áhrif
hraðatakmarkanir gætu haft á slysa-
tíðnina.
Friður og tiilitssemi
í umferðinni
Bæjarstarfsmenn em einnig mjög
iðnir við snjómoksturinn og að strá
salti og sandi á götur og stræti. Fram
að þessu hefur það ekki komið að sök
að hafa ekki enn haft efni á því að
kaupa vetrarhjólbarða undir bílinn.
Ber að þakka það að farartæki mitt
er framhjóladrifið og að göturnar eru
yfirleitt snjólausar sakir árvekni
bæjaryfirvalda. En þrátt fyrir gott
Taktu
meóí rúmi
Litli ljósálfurinn slær
birtu á næturlífið. Elskan
við hliðina svífur ótrufluð
á vit ljúfra drauma. Á með-
an festir þú litla ljósálfinn
á bókina góðu. Þín bíður
langur næturlestur í frá-
bærum félagsskap.
Litli ljósálfurinn kemur
víðar að góðum notum.
Hvert sem leið liggur.
hafðu þennan upplýsta
félaga með í för. Litli ljós-
álfurinn getur líka notast
við raíLilöður og þannig
varpað ljósi sínu — hvar
sem er.
Þú færð í HILDU. Borgartuni 22. Einnig getur þú
hringt í síma 91-81699 og fengið hann sendan um hæl í póstkröfu.
HILDA
Borgartúni 22, Reykjavík
ÓSA