Dagblaðið Vísir - DV - 09.08.1986, Side 20

20
Yfirskilvitleg
fluggleði
„Ég fór ekki upp í flugvél fyrr en
á ” táningsaldri, var ekki beint
hræddur en það var óskemmtileg
reynsla. Eftir því sem árin liðu for
þetta svo hriðversnandi og varð
óhugnanlegt. Ég neyddist engu a
síður til að fljúga töluvert, mann
langaði út fyrir landstemana og
svo þurfti ég oft að fljúga vegna
atvinnu minnar við kvikmynda-
gerð,“ segir Þráinn Bertelsson um
flughræðslu sina.
„I hvert skipti sem ég flaug var
ég'pottþéttur á þvi að lenda i voða-
legu flugslysi og þegar vélin lenti
í var ég frekar hissa en feginn. Mig
dreymdi helst um að hægt væn að
senda fólk meðvitundarlaust milh
qA mnftur eæti bara
aðstæður. Það gekk goldrum næsr.
Ég skildi ekki hvermg hlutur sem
er þyngri en loftið gat flogið. Og
ég tók ekkert mark á rökum, til
dæmis tölfræði um að flugið væn
öruggasti ferðamátinn. Þetta var
yfirskilvitlegt og hlaut að enda
illa.“
ia.
Endirinn var hins vegar a annan
veg, Þráni tókst að yfirvinna flug^
hræðsluna. „Ég man eftir því að
1984 fékk ég einkaflugmann til að
fljúga með mig til Arnarfjarðar og
l/. ___st Arr Vmnn á leiðinni eitt-
meiraen ég. Ég hef ennþá vitáað
vera hræddur hjá sjálfum mer. En
flughræðslan hefur breyst 1 flug-
gleði.“
Aðspurður um annars konar
hræðslu hjá sér segir Þráinn að
fljiig. „6 mÍB til
S* tSliSJSEuU; u, ,Ég «.ekki hugaðu,
umenni. iiiöcuuvAi v ^...—
er ekki hugaður maður.
En ég var líka eitthvað lofthrædd-
ur. Það versta sem ég lenti í sem
blaðamaður var að klifra upp a
•uröi eg nann a leiumui u.vv
hvað út í hvaða flugvélategundir
væru öruggastar. Hann svaraði þvi
til að tegundin skipti engu mali maður yar að KlUra upp a
heldur hver væn að fljuga vehnnn j allana vjð Hallgrímskirkju
Upp frá þessu langaði mig að vita bangað var ég sendur til að
meira, koma því scmsagti kolhnn en ^múrarana hvort þeir væru
á mér hvernig þessi flykki færu að py h dd; Annars er þetta
því að hanga-í loftinu og uppur ^ “Suna ekkert sérstak-
þessu tók ég nokkra flugtima. i u i..,,., merkilegt. Það gegndi kannski
finnst mér fátt skemmtilegra en að g | brugðist þann-
stýra lítilli rellu uppi í himinhvolf- að fara að stunda
unum, það er að segja ef g innhverfa íhugun og fljúga sjalfur,
einhvern mnan seihngar sem veit ^ Qg indversku jógarmr.
-JKH
nt 111 ti n Tii n i
LLV LaaJULJ. LJL LaA J
hrædd. Flest óttumst aunað fólk,
við að líða skort, ör- þjást svo ai
Ogeðslegar
fiskiflugur
yfir- mig hrædd við
1 néíítgner ekr‘,yír mig hrædd við
neitt nema fiskiflugur. Mér nægir
I ?ðuhDeny7 SUðÍð f W stirðna
eg upp, fer i vamarstöðu og öskra
ef þær reyna að setjast á mig. Ég
r meira að segja hrædd víð
I ZT rT °SJerð að iire!nsa þær
hnföry ugU’ se^ir Steinunn Arn-
þruður Bjornsdóttir en henni
stend nokkuð á sama um aðrar
ífnguÖr" ”Ug“K8”ndir «e
„Ég veit að þær gera mér ekki
neitt en mig hryllir við þeim. Þær
eru andstyggilesar. ....
ir og
úld
eggin
mn fisk og svoleiðis og eggin
nærast , honum. Svo koma hvftir
viðurstyggilegn- maðkar, lirfur, út
\er einhvern veff-
er auðvitaftóm
myndun. eg veit það, en svona er
tilfinnm^n samt. Ég held að ég
ára' heriruTna SÍðan ég var 12
ara Þa fekk eg mikinn hita og
tölublaði tímaritsins Heilbrigð-
ismál frá 1984 fjallar Eirikur
örn Arnarsson salfrEeðin^ur
umþessimáloggerirþargrein-. bréíðst út til fleiri aðstæðnasvo'
armun á ótta og fælni. Ótti er sem að vera lokaður inni í her-
' " bergi. ferðast með stræiisvögn-
þó „eðlilegt viðbragð vid raun- bergi,
verulegrí hætíu eða ógnunuro um, lestum og flugvél. Jafnvel
rur-híifnr irfivl/iif t nklfi hamlanrti gOÍUV ÓttÍVíD br^Íðst Út tíl EUin*
flðfltæðnfi sem f>kki hflpavt
ekki meðferðar við.“ Fælni er að komast frá fyrirvaralaust,
híns vegar „djúpstæður og svo sem að sitja í stól hjá rak-
órökrænn ótti sem er bæði ’ ' Ud:
•. /íi nrt Irvofeí riAf'rkV-AQ-v* íl-
ara, hárgreiðslukonu
1 Sf T m{ndaðar fyn'r náttúru- _____________________
I fi,2SUI' ^ fennst hetta vera «
| hun ætlaði að étagLiSg/ga St°r’ °g fiðuríé’ allt sem hefur fjaðrir, sér-
[ Steinunn segir að þetta hái sér 2? x þegar það er komið >'fir
nokkuð. „Það hefur verið stung ð HÚn er hrædd við
I Upf áJ>r við m!'g að fara Ofan í KrTTT þegar hún var h'til
i poka fullan af fiskiflugum til að hlin - 6 T' hroðir hennar henni,
I reyna að vinna bug á þgessu en t ,ef ,r henni með fjaðrir á
hefdSa legja ’ítinn áhuf?a- Ég éta bm HúaðK TT bíta þig’ hær
held eg verð, að lifa með þessu í ,1' a varð lo&andi hrædd
| augnablikinu. Ef þetta verður hon n «dag °g Svona held éS að
voðalega bagalegt þá geri ég eitt £ hafi gen&ð heilt sumar. Þetta
hvað í málunum.“ 8 hefnr setlð > henni síðan. Samt
En Steinunn er ekki ein í sinni IZlf fuf?lakjöt’ við höfum
fiolskvia,, ...............Slnn> alltaf gupur á jólunum, en hún
hamflettir þær ekki sjálf
dóma, dýrategund. sprautur og vegi þeiiaa hiiðrar hún sér hjá
svo framvegis, félagsfelni, sem hundinum með því að tak a bar-
er.fæini v.ið að vera innan um níð í l'angið. og víkja úr vegi
fólk, tú dæmis gagnstætt kyn . fyrir honum, fara yfir göfn, inn
og loks víðáttufælni, sem er • næsta hús, inn í húð eðaeitt-
hræðslan við að vera einn og hvað þess háttar. Samtímis
eíga í erfiðleikum sem tengjast vakna lífeðlislog viðbrögó
því að fara að heiman. Síðast- hennar. Barnið som móðirin
nefndi flokkurimi er algengast- heldur þéttingsfast aðbarmisér
«•- skynjar viðbrögð og spennu
móðurinnar. Þégar barnið eld-
ist og fer að leika sér úti varar
móðirin barnið við flækings-
hundum, þeir geti hitið og
bamið geti fengið hundaa’ði.
yrðingu, eftiröpun og kennslu. Þegar bamið er orðið sex til sjö
Verður nú vítnað beint í grein- ára sogir móðirin því frá
ina. „f fyrsta lagi má nefna reynslu sínni er .þún var bitin,

Hvaöveldur?
Eiríkur nefnir einnig þrenns
könar ástæður fyrir fælni, skil-
-JKH
dæmi um skilyrðingu að mað-
ur festíst í lyftu og lcemst ekki
út íyrr en eftir tvo tíma. Við
það magnast líffræðileg við-
brögð hans yerulega. óþægindi
og óvissa um hvenær hann
hvaðblæddi mikið, frá sársauk-
anum' og þeim sárum sem af
hlutust. Sntiim saman tileinkar.
barnið sér fælni móðurinnar.
í þriðja lagi lærum við áð
feelast ákveðha hluti sem við