Dagblaðið Vísir - DV - 15.09.1986, Blaðsíða 44

44
MÁNUDAGUR 15. SEPTEMBER 1986.
•* Sviðsljós
Fallegustu stúikurnar á landinu visuöu leikmönnum inn á völlinn og báru
fánana með reisn. DV-myndir S
leiknum sjálfum var hart barist enda mikið i húfi. Hér kljást fyrirliðarnir Atli Eðvaldsson og Patrcik Battiston og
draga hvorugur af sér. DV-mynd Bj. Bj.
Albert Guðmundsson, einn landsliðsdrengjanna frá 1946 og fyrsti atvinnu-
knattspyrnumaður íslands, tekur við rós úr hendi Ellerts B. Schram,
formanns KSÍ.

Glæsileg veisla án eftirréttar
Miðvikudagurinn var stór dagur í
augum margra. í marga daga hafði
verið að búa um sig spenna hjá fólki.
Sjálfir Evrópumeistaramir og þeir
3ju bestu í heimi áttu að vera gestir
á Laugardalsvelli og etja kappi við
íslenska landsliðið. Eftirvæntingin
var prðin mikil og víða varð lítið úr
vinnu í eftirmiðdaginn. Hvarvetna
var sama umræðuefnið uppi á ten-
ingnum: Hvernig heldurðu að fari? Á
engum var að heyra að menn óttuð-
ust gestina þó að lið þeirra væri
stjömum prýtt. Islendingar em hætt-
ir að fara á völlinn með hálfúm huga
og vona að leikurinn tapist nú ekki
stórt. í dag trúa menn á sigur og
flestir spádómar sem bámst DV til
eyma vom jákvæði r fyrir landann,
ósjálfrátt hvarflaði því að sumum sú
speki að enginn væri spámaður í sínu
föðurlandi. „Enga svartsýni, við tök-
um þá,“ sagði kunningi blaðamanns
og vatt sér í föðurlandið.
Fólksstraumurinn ætlaði aldr-
ei að enda
Á völlinn var komið snemma enda
eins gott til að ná sér í stæði. Mann-
fjöldinn var gífurlegur og aldrei
virtist fólkstraumurinn ætla að enda.
Þama stóð maður innan um 13.757
aðra áhorfendur og néri hendumar
af ákafa, horfði á leikmennina hita
upp og velti komandi leik fyrir sér.
Veislan var hefjast og sífellt
streymdu fleiri veislugestir á hátíð-
arsvæðið.
Forrétturinn hófst rétt fyrir klukk-
an 18 með því að þær kempur, sem
spiluðu fyrsta landsleik Islands í
knattspymu 1946, gengu inn á völl-
inn og vom hylltar af mannfjöldan-
um en þeir vom heiðursgestir á
leiknum. Sjálfsagt hafa einhveijir
þeirra orðið ungir í anda og óskað
sér að vera aftur komnir í stutt-
buxumar og geta tekið þátt í að
tuska Fransmennina til. Fyrsti
landsleikurinn var annars við Dan-
mörku og tapaðist 0-3 á gamla
Melavellinum og þá fengu menn
hársnyrtingu fyrir leik.
Gómsætur aðalréttur
Þegar gömlu refimir vom horfnir
á braut, gall við margraddað öskur.
Aðalrétturinn var á leiðinni með til-
heyrandi skreytingum. Fremstar í
flokki og fánaberar vom fegurðar-
drottningamar Gígja Birgisdóttir og
Þóra Þrastardóttir en á eftir þeim
gengu leikmennimir og dómaratríó-
ið. Þjóðsöngvamir vom leiknir og
þjóðarstoltið braust fram í tæplega
14.000 íslendingum og um 50 rauð-
vínssvelgjum.
Leikurinn hófst og var stór-
skemmtilegur og spennandi. Sjaldan
hafa aðrar eins kræsingar verið
bomar fram fyrir hungraða knatt-
spymuaðdáendur og ekkert óþurftar
útlendingamark var þess valdandi
að mönnum svelgdist á. Okkar menn
stóðu sig vel og gáfu biskvídrengjun-
um ekkert eftir og voru jafnvel nær
því að skora. íslenskt mark hefði
verið eftirrétturinn á annars frábær-
an leik. Það kom ekki í þetta skipti
en kemur næst. Ef landsliðið heldur
áfram á sömu braut getur það reynst
hvaða liði sem er skeinuhætt og hver
veit nema kannski sé það ekki svo
fjarlægur draumur að einhvem tím-
ann komumst við áfram og getum
kyijað „Við erum bláir, við erum
hvítir“. Að minnsta kosti virðumst
við vera jafngóðir og Frakkar sem
urðu í 3. sæti í heimsmeistarakeppn-
inni í Mexíkó.