Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.1987, Blaðsíða 13
13
LAUGARDAGUR 3. JANÚAR 1987.
frá því hann var smástrákur, haft
óskaplega mikin áhuga á veðri. Veð-
ur er kannski ekki algengasta
áhugamál smástráka og Hafþór var
spurður hvaðan sá áhugi væri sprott-
inn?
„Ég veit það ekki. Þetta eru
kannski áhrif frá systur hennar
mömmu sem bjó uppi í Biskupstung-
um og ég var oft hjá. Hún hlustaði
alltaf á veðrið og kallaði það að
hlusta á skeytin. Einhvern veginn
hreifst maður með og fór að hlusta
sjálfur og það síaðist inn í mann
áhugi á þessu og þá sérstaklega á
snjó. Bróðir minn segir að ég hafi
ábyggilega verið snjómaðurinn óg-
urlegi í fyrra lífi.
Og enn þann dag í dag fylgist ég
mikið með verðurfréttum. Það lærð-
ist smám saman á mínu heimili að
hafa þögn þegar veðurfregnir voru
fluttar, sérstaklega þegar kom að
skeytinu frá Hveravöllum. Fyrir
tveimur árum fótbrotnaði ég og var
frá vinnu í nokkra mánuði og þá
dundaði ég mér við það kvölds og
morgna þegar veðurskeytin komu að
skrifa niður veðurlýsingu á Hvera-
völlum.
Ég hef oft verið spurður að því
hvers vegna í ósköpunum ég hafi
ekki sótt um sem veðurathugunar-
maður á Hveravöllum fyrst ég hafi
svona mikinn áhuga á þessu svæði.
Ég veit það ekki. Sennilega er ástæð-
an sú að ég óttast að eyðileggja
ljómann sem er yfir þessum stað í
mínum huga ef ég fer að vera þarna
á hverjum degi.“
Ökuskírteinið
þakið stimplum
Hafþór er húsgagnasmíðameistari
og menntaður kennari og kennir
núna í grunnskólanum á Isafirði. En
hverni skyldi standa á því að hann
fór ekki í nám í veðurfræði?
„Það er nú það. Eins og ég sagði
þá dreymdi mig um að verða veður-
fræðingur þegar ég var lítill, en það
var ekki það eina. Mig langaði líka
til þess að verða skósmiður og sóla
skóna hjá foreldrum mínum, ekki þar
fyrir að þau gengju á svo lélegum
skóm, heldur var þetta bara eitt af
því sem greip mig.
Og eins og ég sagði þá voru rútubíl-
stjórar mínar hetjur og mig langaði
alltaf til að ná mér í meiraprófið ef
mér skyldi detta í hug að skella mér
í rútuakstur. Sá draumur rættist í
fyrrasumar. Ég tók rútupróf og mót-
orhjólapróf og allt þetta, er sem sagt
búinn að þekja ökuskírteinið mitt
með stimplum. Það vekur oft mikla
undrun þegar menn reka augun í
skírteinið. Einu sinni sleppti lögregl-
an mér, þegar ég var tekinn fyrir að
fara yfir á rauðu, og ég er sannfærð-
ur um að það var vegna þess að ég
hef alla þessa stimpla í skírteininu.
Þeir sögðu sem svo að úr því ég hefði
öll þessi próf þá ætti ég að kunna
þetta.
Rútudraumurinn rættist og ég hef
svo sem framkvæmt flest það sem
mér hefur dottið í hug. Það er aldrei
að vita nema þetta með veðurfræð-
inginn rætist líka.“
Vonar að heiðin
sé lokuð
Hafþór segist vera algjör fjallafrík
og það er hverju orði sannara. Þegar
hann lagði af stað frá ísafirði áleiðis
suður, til þess að fara jólaferðina upp
á Hveravelli, var mánudagur valinn
sem ferðadagur. Hvers vegna mánu-
dagur? Jú, þriðjudaga og fimmtu-
daga er Steingrímsfjarðarheiði
mokuð og Hafþóri fannst það lítið
spennandi að keyra þessa sex hundr-
uð kílómetra leið til Reykjavíkur og
eiga hvergi von á neinum erfiðleik-
um. Þess vegna fór hann yfir heiðina
lokaða.
Hafþór var spurður hvaða fjalla-
leiðangur væri honum minnisstæð-
astur?
„Það kom einu sinni fyrir mig þar
sem ég var að keyra á fullri ferð að
bílinn datt ofan í hver, hrundi niður
að framan. Mér brá náttúrlega æðis-
lega og þegar ég opnaði hurðina og
ætlaði að stíga út þá horfði ég niður
í þriggja metra dýpi. Það var svaka-
legt. Én mér tókst að skríða út um
hliðarglugga og eftir langa mæðu
hafðist að moka bílinn upp úr þessu.
En minnisstæðasta ferðin er þó
sennilega þegar ég fór einbíla, ásamt
bróðursyni mínum, Þór Ægissyni,
yfir Langjökul árið 1984 en frá þeirri
ferð var sagt í DV á sínum tíma. Mér
var sagt að það hefði aldrei fyrr ver-
ið ekið yfir heilan jökul hér á landi
en þetta var meiriháttar ferð. Stund-
um þurftum við að yfirgefa bílinn og
binda okkur saman í líflínu til þess
að finna leið í gegnum sprungubelti.
Þeta var virkilega spennandi.
Einu sinni fór ég líka einbíla,
einsamall til Hveravalla yfir vetrar-
tímann. Mig langaði til að sjá hvort
ég gæti leyst það dæmi einn. Ég festi
auðvitað bílinn og lenti i ýmsu en
þetta var virkilega skemmtileg ferð.
Ég lærði heilmikið á þessu um sjálfan
mig og eigin viðbrögð en að vísu hef
ég ekki gert þetta nema einu sinni.“
Jólaferðin til Hveravalla var ábyggi-
lega ekki síðasta ferð Hafþórs. Hann
segist halda þessu áfram eins lengi
og hann mögulega getur. 1 nágrenni
Isafjarðar gefast reyndar ekki mörg
tækifæri til að spreyta sig á jeppan-
um en um leið og vorar gerir Hafþór
ráð fyrir að skreppa inn á hálendið.
:Þann fjórða janúar leggur hann af
stað til ísafjarðar en þangað til biður
hann og vonar að snjói ærlega svo
hann hafi eitthvað að takast á við á
Steingrímsfjarðarheiðinni. -VAJ
Fjölskyldan að Hveravöllum varð að vonum himinlifandi þegar jólavarningurinn var borinn í hús. Hér sita þau
Sigurður Marisson og Kristín Auður Jónsdóttir, sem sjá um veðurathugunina, og hundurinn Bangsi og kötturinn
Gústi sem halda þeim félagsskap.
VIKAN
Völvuspáin 1987
Fa fkaorðan
Stjörnuspá fyrir X9S7
Völvuspáin
■ Sjfp§r_
Stjömuspá fyrir 1987
Aramótaheit