Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.1987, Blaðsíða 17

LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1987.
59
Sérstæð sakamál
J/ «3/ *s/ *s/ *s/ *s/ *s/ «s/ «S/ «S/ «3/ «S/ «S/ *S/ «3/ «s/ «J/ «s/ «s/
/í* /fi* /fi* /£* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi* /fi
Jacques Perrot og Darie við veðhlaupabrautina á hjónabandsárunum.
FORD HUSINIJ
Teg. Árg. Ekinn Verð
Suzuki Fox 1983 68.000 295.000,-
Lada Samara 1986 18.000 255.000,-
Ford Sierra 2,0 1983 68.000 430.000,-
Saab 900 GLE 1982 71.000 410.000,-
Ford Taunus 2,0 GL A/T 1982 72.000 320.000,-
Suzuki Fox 1982 58.000 265.000,-
Range Rover A/T 1984 40.000 1.120.000,-
Mazda 626 GLX 1984 57.000 490.000,-
Framkvæmdastjóri:
Finnbogi Ásgeirsson.
Söiumenn:
Jónas Ásgeirsson.
Skúli H. Gíslason.
Hörður Þór Harðarson.
Kjartan Ðaldursson.
BÍLAKJALLARINN
Fordhúsinu v/hlifl Hagkaups.
Símar 685366 og 84370.

átt neina óvini. Svo kom í ljós að
eitt og annað hafði verið óvenjulegt
við einkalíf lögfræðingsins.
Jacques Perrot hafði verið kvænt-
ur Darie Boutbol eins og fyrr segir.
Þau höfðu gengið í hjónaband 1982
og áttu þriggja ára gamlan son, Adr-
ian. Hjónabandið hafði ekki staðið
lengi þótt í fyrstu hefði virst um
mikla ást að ræða. Perrot hafði gefið
henni margar og góðar gjafir en sjálf
hafði hún átt listaverkaverslun.
Hjónabandserfiðleikar
Bæði höfðu hjónin haft mikinn
áhuga á hestum og veðreiðum og
bæði voru þau knapar þótt auðvitað
væri aðeins um áhugamennsku að
ræða. Brúðkaup þeirra hafði verið
eitt af þeim sem mesta athygli höfðu
vakið í Frakklandi 1982 og sátu það
margir áhugamenn um hesta. Þannig
sagði einn fréttamaður þannig frá
því að þótt ilmurinn af dýru ilmvatni
hefði verið sterkur í veislusalnum
hefði samt mátt finna hestalykt.
Skömmu síðar náði Darie svo góð-
um árangri á veðhlaupabrautinni að
hún var talin fremsti kvenknapi
Frakklands. Þá fór hins vegar að
ganga illa í hjónabandinu.
Sagt var frá afrekum hennar á for-
síðum blaðanna og skömmu síðar fór
hún að syngja inn á plötur og þar
kom að hún skrifaði bók um lífið sem
hún lifði. Þá varð hún þekkt í sjón-
varpi og íhugaði boð um að fara að
leika í kvikmyndum.
Þetta kom illa við Jacques Perrot
sem vildi alls ekki að svo mikil at-
hygli beindist að fjölskyldu hans.
Lifði sjálfur rólegu lífi
Perrot var sjálfur vinnusamur
maður og fór yfirleitt aðeins tvisvar
út í mánuði hverjum. Það var er
hann snæddi með æskuvini sínum,
Fabius forsætisráðherra. Að öðru
leyti vildi Perrot sem minnst láta á
sér bera og vitað var að hann hafði
megna andúð á allri þeirri auglýs-
ingastarfsemi sem því fylgir að leika
í kvikmyndum.
Því endaði hjónabandið með skiln-
aði. Perrot varð að þola sér til
mikillar eftirsjár að kona hans fengi
að hafa son þeirra hjóna.
Vildi fá soninn til sín
Jacques Perrot vildi fá son sinn til
sín en honum var ljóst að hann fengi
hann ekki nema hann gæti komið
fram með nægilega sterk rök fyrir
því að það væri syninum fyrir bestu.
Perrot fór nú að kynna sér fortíð
Boutboulfjölskyldunnar en hann
mun hafa haft einhvern grun um að
hún væri að einhverju leyti önnur
en almennt var talið. Hann komst
brátt að ýmsu sem olli honum í senn
furðu og áhyggjum.
I fyrsta lagi kom í ljós að faðir
Darie, Róbert Boutboul, var alls ekki
látinn þótt svo hefði verið haldið í
tuttugu og þrjú ár. Þvert á móti var
hann við bestu heilsu og bjó í París.
Hafði Adrian meira að segja heim-
sótt þennan „látna“ afa sinn.
Enginn skildi hvernig þessi maður,
Róbert, sem var orðinn sjötíu og fjög-
urra ára, hefði farið að því að leika
á skattayfirvöld og aðra svo lengi.
Næst komst Perrot svo að því að
tengdamóðir hans fyrrverandi, El-
ísabet Boutboul, hafði verið svipt
málfærslumannsréttindum árið 1981.
Perrot hafði þó mestan áhuga á því
að komast að hvers vegna Róbert,
fyrrum tengdafaðir hans, hafði valið
að látast allur rúmum tveimur ára-
tugum áður. I ljós kom að þá var
talið að hann hefði verið tengdur
miklu fjármálahneyksli.
Fleira kemur í Ijós
Frekari athugun á fortíð Elísabet-
ar Boutboul leiddi svo í ljós að á
þeim tíma er hún fór með kaþólskan
trúboðssjóð hurfu úr honum margar
milljónir. Hafði það gerst á árunum
1968-1981. Formaður sjóðsstjórnar,
séra Jean-Paul Belezon, féll frá því
að lögsækja hana en franska lög-
mannafélagið tók þá málið í sínar
hendur og svipti Elísabetu Boutboul
réttinum til málflutnings og lög-
fræðistarfa.
Perrot taldi sig nú hafa ástæðu til
þess að kanna frekar fortíð þessa
fólks. Vinir hans voru þó farnir að
hafa áhyggjur af þvi að hann væri
farinn að gerast fulldjarfur og ráð-
lögðu honum að hætta rannsókninni.
Frekari aðvaranir
Perrot bárust brátt nýjar aðvaranir
en þá var hann farinn að telja að
hann væri ef til vill kominn á spor
sem myndu leiða hann í allan sann-
leika um hver hefði myrt kunnan
bankasjóra, Italann Róbertó Calvis,
en hann hafði starfað við Banco
D’Ambrosio. Calvi hafði verið í nán-
um tengslum við Páfagarð vegna
tengsla bankans við hann. Hann
hafði fundist hengdur undir brú í
London árið 1982.
Jacques Perrot neitaði hins vegar
að hlusta á aðvaranir vina sinna og
var staðráðinn í því að rekja þá slóð,
sem hann taldi sig kominn á, á enda.
Jólin 1985 runnu upp og skömmu
eftir jóladag eða 27. desember fór
Perrot af skrifstofu sinni á þriðju
hæð í húsinu við 29 Avenue George-
Mandel í París. Þá var klukkan um
sex. Hann fór inn í íbúð foreldra
sinna, sem var á næstu hæð fyrir
neðan, þar sem hann fór í bað og
skipti um föt eins og hans var vani
áður en hann fór úr húsinu.
Ætlaði úr borginni
Úr íbúðinni hringdi Perrot til vinar
síns, Jacques Barbe, í Cagnes-sur-
Mer þar sem hann hafði veðhlaupa-
hestana sína. Kvaðst hann mundu
koma í heimsókn daginn eftir. Á eft-
ir horfði hann um hríð á sjónvarp
en fór svo af stað heim.
Hann komst aldrei lengra en niður
í anddyrið eins og sagt hefur verið
frá. Fólkið í íbúðinni á fyrstu hæð
heyrði skotin og sá óþekktan mann
hverfa út í myrkrið.
Rannsóknin hefst
í fyrstu var talið að einhver sem
hefði hagsmuna að gæta á veð-
hlaupabrautinni kynni að vera við
málið riðinn en fljótlega var talið að
svo myndi ekki vera.
Darie, fyrrum kona Perrot, var
fljótlega yfirheyrð. Hún bjó skammt
frá þeim stað þar sem morðið hafði
verið framið en hún hafði haft gesti
á umræddum tíma og hafði því fjar-
vistarsönnun. Þá sýndi sérstök
prófun að hún hafði ekki skotið af
byssu nýverið. Hún kvaðst hafa
ýmislegt að segja.
Sumt af því sagði hún svo í sjón-
varpsviðtali. Þar hélt hún því fram
að maður hennar fyrrverandi hefði
hvorki verið myrtur sakir íjár né af
hefnd. Það hefði hins vegar verið
ætlunin að þagga niður í honum.
Hún sagði að hann myndi hafa kom-
ist að einhverju sem halda hefði átt
leyndu. Viðtalið varð til þess að veita
varð Darie og syni hennar lögreglu-
vernd.
Nýtt sjónvarpsviðtal
Þrátt fyrir þann vanda, sem hlaust
af sjónvarpsviðtalinu við Darie, á-
kvað nú öll Boutboul-fjölskyldan að
koma saman fyrir framan sjónvarps-
myndavélar. Þar féllst fólkið í faðma
og grét en faðirinn. Róbert, skýrði
frá því að hann hefði þóst allur af
því hann hefði viljað fá „frið“. Elísa-
bet, kona hans, gaf þá umsögn um
sviptingu málfærslumannsréttinda
sinna að hún hefði svarið að ræða
það mál ekki framar. Hún gæti þó
sagt að háttsettur maður innan
kirkjunnar hefði misnotað sig. Þá lét
hún i ljós þá skoðun að tengdasonur
hennar fyrrverandi hefði týnt h'finu
af því hann hefði gerst of forvitinn.
Meira kvaðsthún svo ekki vilja segja
svo ekki færi fyrir henni eins og
Roberto Calvi.
Hann lék séraðeldi
Hann lék sér að eldi, sagði Elísabet
Boutboul um Jacques Perrot i þessu
viðtali og hefði hann átt að hætta
þeirri eftirgrennslan sem hann
stundaði.
Mál þetta hafði slæmar afleiðingar
fyrir Darie Boutboul. Hún er hætt
að koma fram í sjónvarpi og enginn
vill lengur láta hana sitja hesta sína
á veðhlaupabrautinni. í reynd er hún
nú gleymd nema sem kona mannsins
sem þetta dularfulla morðmál snýst
um.
Flestir telja nú að það verði aldrei
upplýst og sumir telja að ef til vill
sé það fyrir bestu. Hvað menn eiga
við með því er ekki alveg ljóst þótt
sennilega sé átt við að fleiri munu
þá ekki týna lífinu við að reyna að
komast til botns í því.