Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1987, Page 30

42
Skyttur vikunnar
BUBBIMORTHENS & MX21
-SKYTTURNAR (GRAMM)
Lag úr samnefndri kvik-
mynd og ekki ætti það að
skemma fyrir myndinni því
þetta er einfaldlega dúnd-
urgott rokklag, a la Bubbi;
grípandi laglína og allt sem
við á að éta. Steini sýnir
góð tilþrif á gítarinn eins
og hans var von og vísa.
Aðrar þó nokkuð hittnar
VARNAGLARNIR - VOPN OG
VERJUR (LANDLÆKNISEMB-
ÆTTIÐ)
Nútímadiskó eftir Valgeir
Stuð/Straxmann og lagið í góðu
lagi sem slíkt, einfalt og gríp-
andi, en helst til vélrænt fyrir
minn smekk. Og svo er spurn-
ing hvort þessi tónlist henti
rödd Bubba. Ég er efins.
LEVEL 42 - RUNNING IN THE
FAMILY (POLYDOR)
Þessir piltar kunna sitt fag, það
er engum blöðum um það að
fletta. Og hér fara þeir á kostum
í hreinræktuðu soulrokki, með
þéttum takti og laglegu milli-
spili. Og svo er þetta bráðgott
fyrir dansinn ef því er að skipta.
Pottþéttur smellur.
ICICLE WORKS-EVANGELINE
(BEGGARS BANQUET)
Hér er rokkað af lífi og sál og
það virðast alltaf vera einhverj-
ir kvenmenn með í spilinu hjá
þessum strákum. Síðast var það
Understanding Jane og nú er
það Evangeline. Þetta lag er í
sama gamla góða rokkstílnum
og Understanding Jane, ein-
faldur taktur og einföld laglína.
Fyrirtak.
GEORGIA SATELLITES - KEEP
YOUR HANDS TO YOURSELF
(ELEKTRA)
Meira gamaldags rokk. Þetta
er ný bandarísk rokksveit sem
greinilega sækir fyrirmyndir
sínar aftur í tímann, þetta lag
er í gamaldagsgítarrokksstíl,
einfalt að allri uppbyggingu og
gengur því fljótt og vel í þá sem
fíla þetta gamla rokk.
CLUB NOUVEAU - LEAN ON ME
(WB)
Gamalt vín á nýjum belgjum
enn eina ferðina, hér gamla
Bill Withers lagið Lean on Me
í diskaðri meðferð Club Nouve-
au. Þetta er allt í lagi þó svo
upphaflega útgáfan standi enn
feti framar.
-SÞS-
FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 1987.
David & David - Boomtown
Menn með framtíð
Þetta ku vera bandarískur dúett
sem hefur gert það gott í Evrópu mest-
megnis en er nú að ná upp dampi á
heimaslóðum og þykir með því efhi-
legra sem þar hefur fram komið í
langan tíma.
David & David heita David Ricketts
og David Baerwald og þeir leika tón-
list sem er afskaplega þægileg áheym-
ar; blanda af evrópskri og bandarískri
tónlist. Og þeir leita fanga víða, því á
þessari plötu - Boomtown - má heyra
áhrif úr ýmsum áttum, það má heyra
soultakta, sem og rokk og jafnvel
kántrí og svo tölvupopp.
Ef öll þessi áhrif væru aðskilin meira
og mirrna er ég hræddur að útkoman
yrði hörmuleg, en þeim Davíðum tekst
að blanda þessu öllu saman þannig
að heildin verður mjög áheyrileg
popptónlist, frekar í mýkri kantinum
en góðir sprettir inná milli.
Og það fer ekki á milli mála að söng-
urinn er ein sterkasta hlið þeirra
Davíða, annar hvor þeirra hefur rödd
sem svipar mjög til raddar Daryls
Hall og er þar ekki leiðum að líkjast.
Annað sem þeir félagar leggja
greinilega mikla áherslu á eru textar,
þeir eru útpældir og ekki bara upp-
fylling í tónana.
Boomtown er athyglisverð plata og
ég spái því að ekki líði á löngu þangað
til nafnið David & David á eftir að
heyrast víða.
-SÞS-
Wednesday Week - What We Had
Hljóðmúrinn
Nýjasta nýtt í bandarísku poppi er
gamalt. Hér er um að ræða afturhvarf
til tónlistar Bítlaáranna, rokktíma-
bilsins margfræga þar sem einfaldleik-
inn ræður. Eftirminnileg heimsókn
Smithereens færði okkur heim sann-
inn um það.
Wednesday Week og Smithereens
eiga margt sameiginlegt. Báðar sveit-
imar gáfu út sínar fyrstu breiðskífur
á síðasta ári undir merki Enigma Re-
cords. Báðar höfðu þar áður starfað
saman í nokkur ár, Wednesday Week
þó sýnu skemur. Á Especially For You
og What We Had stjómar upptökum
Don Dixon sem frægur varð af sam-
starfi sínu við REM og Let’s Active.
Síðast og alls ekki síst er tónlistarlega
lítill munur á hljómsveitunum.
Og þó. Ef grannt er skoðað ber ýmis-
legt í milli. Ekki er þó átt við kynja-
hlutföllin í sveitunum. Satt best að
segja ber lítið á því að Wednesday
Week hafi innan sinna vébanda þijár
stúlkur og einn pilt, á móti karlaveld-
inu í Smithereens. Munurinn liggur í
tónlistarlegri tjáningu. Á móti spila-
gleði og einlægni Smithereens kemur
næstum fráhrindandi kaldranaleiki
Wednesday Week. Platan What We
Had er líkust múrvegg, slétt, felld en
nánast ókleif. Lögin 12 gefa áheyrand-
anum lítil færi á að finna handfestu.
Þau er hröð, tiltölulega hrá og öll
mjög áþekk áheymar. Hljóðfæraleik-
ur fjórmenninganna er hnökralaus en
að mestu laus við tilþrif. Það er einna
helst að David Nolte sýni frumkvæði
á gítarinn.
Samanburður við Smithereens er
Wednesday Week því heldur í óhag.
Enn ósanngjarnari væri samanburður
við REM. Það sem sveitina skortir em
fyrst og fremst einhver persónuein-
kenni. Á What We Had er fátt sem
stingur í stúf, lagasmíðar, textar, söng-
ur né útsetningar, sem hinn reyndi
Don Dixon hefur þó með höndum.
What We Had minnir á nýlega end-
urvakið tímabil rokksögunnar.
Wednesday Week gerir lítið annað en
að ítreka það. Eigin áhrifum eða per-
sónulegri túlkun þessarar tónlistar er
mikið ábótavant.
-ÞJV
Alan Parsons Project - Gaudi
Leitað til fortíðar
Alan Parson á orðið langan feril á
tónlistarsviðinu. Hann byrjaði sem
upptökumaður og var sem slíkur við-
riðinn tvær klassískar plötur, Abbey
Road með The Beatles og Dark Side
Of The Moon með Pink Floyd. Hann
stofnaði síðan sína eigin hljómsveit,
Alan Parsons Project.
Fljótlega vakti tónlist hans athygli.
Þóttu fara þar saman góð lög og vand-
aður flutningur. Fyrstu plötur hans
vom í heild of þungar fyrir hinn al-
menna hlustanda en einstök lög náðu
nokkrum vinsældum. Þessar plötur
áttu það sameiginlegt að taka eitt efni
fyrir. Má nefna Edgar Allan Poe, vél-
menni og píramítar Egyptalands, svo
eitthvað sé nefnt.
Það er svo 1982 að Eye In The Sky
kom út. Stórgóð plata, uppfull af fall-
egum stefum, leiknum og sungnum.
Sú plata var mun léttari en áður hafði
komið frá Alan Parson og vinsældir
hljómsveitarinnar jukust til muna. Því
miður gat Alan Parson ekki fylgt Eye
In The Skye nógu vel eftir. Þær plöt-
ur, sem á eftir komu, vom nokkurs
konar endurómur af Eye In The Skye.
Því hefur hann réttilega tekið það
ráð að hverfa til baka og á nýjasta
plata hans, Gaudi, meira sameiginlegt
með eldri plötum hans en þeim nýrri.
Eitt viðfangsefni er tekið fyrir, spánski
arkitektinn Antonio Gaudi sem uppi
var 1852-1926. Sjálfsagt em ekki
margir sem þekkja þetta nafn. En all-
ir sem hafa einu sinni komið til
Barcelona hljóta að hafa heyrt minnst
á hann þegar skoðuð er ófullgerða
kirkjan sem flestir ef ekki allir ferða-
menn skoða. Kirkja sem mun enn
verða í smíðum í nánustu framtíð.
Gaudi hannaði hana ásamt mörgum
öðrum þekktum mannvirkjum í þeirri
borg.
Hvemig sem á því stendur hefur
Alan Parsons ásamt félögum ákveðið
að fjalla um þennan arktitekt og
skemmst er frá því að segja að hann
hefur ekki gert betri plötu frá því Eye
In The Sky kom út. Gaudi er ekkert
léttmeti og er ekki líklegt að neitt eitt
lag verði vinsælt enda er tónlistin á
Gaudi þannig að maður verður ekki
ánægður nema hlustað sé á plötuna í
heild. Lögin að venju melódísk og
upptaka og hljómur fyrsta flokks.
Samt býður þessi heillandi tónlist ekki
upp á neitt nýtt. Helsti gallinn er sá
að meira hefði mátt vera um spönsk
áhrif. Það er helst í eina leikna lag-
inu, Paseo De Gracia, að spönsk áhrif
njóta sín. Önnur lög eru að vísu að-
eins undir spönskum áhrifum, en þau
hverfa í útsetningum sem á einstaka
stað virðast yfirborðskenndar.
Eins og vænta mátti er helsti aðstoð-
armaður Alan Parson Eric Woolfeon
sem verið hefur með honum frá byij-
un. Hann semur lögin ásamt Parson
og syngur einnig. Aðrir söngvarar eru
Lenny Zakatek sem lengi hefur verið
með Parson. Þá má nefna John Miles
sem er eini söngvarinn sem syngur tvö
lög og Geoff Barradale.
Þrátt fyrir minniháttar annmarka,
sem upp hafa verið taldir, er Gaudi
heilsteypt verk sem aðdáendur Alan
Parsons Project ættu ekki að verða
fyrir vonbrigðum með.
HK
SælnúL . . Brucenokkur
Dickinson, söngvari þunga-
rokkssveitarinnai Iron
IWaiden, vará dögumiin
ákærður fyrir likamsárás i
Texas. Atburðurimt átti sér
stað á tónleikum lion Maid-
euogþaóvareinnaf
öryggisvörðum liljómsveit-
arinnar sem varð fyrir
barðinu á
söngvaramtm. . . Breska
bljómsveítin Síouxsie And
The Banshees, senr nú nýtur
töluveröra vinsælda heima
fyrii meó gamla lagió This
Wheels Qn Fire, varð fyrir
nokkru áfailí fyrir skemmstu
er gítarleikari hljómsveitar-
innartókpokannsinnog
gekk á brott. Þetta hefttr i
för með sér mikla röskun á
tónleíkahaldi hljómsveitar-
ínnar og fyrirhuguð Ameriku-
feióisumarerkominí
salt. . hlýjasta myndband
hresku hljómsveitariunar
New IVIodel Army hefur verið
bannað i Vestur-Þýskalandi.
Ástæöan er ekki dónaskapur
eða klám, iieldur hernaðar-
legs eðlis, en á myudhand-
ínu ersena þar sem
hljómsveitarmeölimir mót-
mæla handarisku hernaðar-
brölti fyrir utan Greenham
Common Irjarnorkuherstöð-
ina i Bretlandi!. . . (l/lícha-
el Jackson hefurennekki
lokið viö gerð nýju plötunnar
sinnar, sem ótti upphaflega
að koma út um þetta ieytí,
þvi hann heftirveiið upptek-
inn vió að myndsetja noltkur
laga plötunnar. Qg eins og
manni á borð við Michael
Jacksonsæmirfærhann
enga meðaljóna til aó
stjórna myndbandstökum
fyrir sig; það er enginn ann-
ar eu kvikmyjjdaleikstjórinn
frægi, Martin Sctnsese.
f ^Heyrst hefur ad títífl plöt-
| utmar verði Bad og nýfega
fréttist ennfremur af fagi
sem ku hesta Dirty Diana
og leiöamenngetnmaðþvi
aó þar fái guðmóóir Mikka,
Díana Ross, á
baukinn. . . HowardJones
hefur nú IreJlt séi uti bisness
í Baiidaríkjunum og opnaöi
á dögunum eigið veitingahús
í l\lew Vork, Heitir staðurinu
Wowhere og þangað þýðir
ekkert fyrir islenskar kjötæt-
uraðfaraþviþarerekki
kjötarða á boðstólum, enda
eigandinn fræg
grasæta. . . Þeírsemhafa
áhuga á að kaupa útvarps-
stöó' geta nú hugsað sér tíi
Shreyfings þvi nýlega var
breska útvarpsstöðin Capi-
tol Radio auglýst til sölu en
hún hefur um þrjár milljónir
hiustendaað jafnaði. Sölu-
verð erti litlar 16 milljónii
punda eða um 640 milljónir
íslenskra króna. Sannarlega
gullið tæktíæri tyrir útvarps-
menn. . . alltbúið. .
\-SÞS-