Alþýðublaðið - 29.06.1921, Qupperneq 3

ALÞVÐOBLAÐtÐ
3
I
Havinden’s Cocoa
sérlega ódýrt og gottc
Kaupfélag Reykvlkinga
Laugaveg 22 A. S i m I 7 2 8.
Sambandsþlngi U. M. F. í.
var slitið í gær síðdegis, Sam-
bandsstjórn fyrir næstu 3 ár var
kosin: Magnús Stefánsson sam*
bandsstjóri, Guðrún Björnsdóttir
ritari, Jón Kjartansson gjaldkeri
og meðstjóriieRdur Guðmundur
Davíðsson og Guðmundur Jónsson.
Á Fingvollnm var mikill fjöldi
íóiks samankomiun í gær. Veður
var hið bezta, glaðasólskin og
blfða, enda hefði verið óskemti-
legt á Völlunum fyrir svo margt
fólk, ef öðruvísi hefði viðrað.
Glímuna vann Hermann Jónasson
en Guðm. Kr. Guðmundsson var
næstur honum. Afhenti konungur
Guðmundi bikar fyrir fegurst
glímulag, en Hermann fekk „me-
dalíu" að launum. Yfirleitt tókst
glíman vel og miklu betur, . en
menn hafa átt að venjast hér
undanfarið.
Eonnngsgjöf. Konungur hefir
gefið Alþingi dýiindisvasa úr
dönsku postulíni. Á annari hlið
hans er fagurlega gerð mynd af
Suðurlandsströndinni og Heklu,
með skjaldarmerki íslands yfir,
en á hinni hliðinni er mynd af
konungsskipinu og skjaldarmerki
Danmerkur yfir. Fangamark kon
ungs og drotningar og áletrunin
„ísland 1921* stendur á vasanum.
Landhelgisbrot. B-skytteren
kom f nótt með tvo togara. énsk
an og þýzkan, sem hann hafði
staðið að landhelgisveiðum í gær
milli Tvískerja og Ingólfshöfða.
Verður ekki annað sagt, en hon
um gangi veiðin vel.
Gamla eða nýja hjól-
hestagrind. óska eg að fá
keypta. Ennfremur kaupi eg ca.
20 m. af V*" notuðum gaspípum.
— Tek þær niður ef óskað er.
Jóhann Valdimarsson Hvg. 37 niðri.
Nýkomið:
Allskonar sjóföt (frá H.
H. Moss) Allsk. máln-
ingavörur Allsk. máln
ingarpensiar. Blakkfernis.
Með Islandi kom: Segl
dúkur nr. 1—12. Tjald
dúkur fi. teg. Gummistíg-
vél. — Agætar vörur,
— Verðið hvergi lægra.
Símar 605 og 597.
O. Ellingsen.
Kanpid
A lþýðu binðið!
Jssci LðndoH: Æflntýri.
nota sér rokstorm, sem getur komið honum 4 ákvörð-
unarstaðinn á tuttugu klukfeustundum, lendir hann í
stillum sem á eftir koma, og verður hálfan mánuð að
komast sömu leið. Vafalaust borgar Martha sig vel
undir stjórn hans, en ekki nærri því eins vel og ef góð-
ur stjórnari væri á henni."
Hún þagnaði og starði hvössum augum á eftir skipinuj
„En — er hún ekki dásamleg I Sko, hvernig hún bein-
línis þýtur áfram, og þó sézt enginn vindur gára sjó-
inn. Þetta er heldur engin tinhúð, hver þumlungur af
skrokknum er þakinn ósviknum herskipaeirplötum. Eg
lét fægja þær við Poonga-Poonga. Skipið var selaveiði-
skip áður en gullleiðangurinn tók við því. Og selveið-
ararnir verða að sigla vel; þeir hafa oftar en einusinni
komist undan rússneskum herskipum.
Eg skal segja þér satt, að hefði mig dreymt um að
eg mundi gera svo góð kaup þegar eg fór til Guvutu,
hefði eg aldrei farið 1 félag við þig. Og þá hefði eg
sjálf getað stýrt skipinu".
Sheldon sá smátt og smátt, að það sem hún sagði
var rétt. Hún hefði gert þetta verk, jafnvel þó hann
hefi ekki verið verið félagi hennar. Hann hafði hvergi
komið nærri björgun Martha. Ein síns liðs og án þess
að hafa nokkurn ráðunaut, hafði hún ráðist út 1 æfin-
týrið, þrátt fyrir hlátur manna og annan eins andstæðing
og Morgan & Roff, og hún hafði sigrað.
„Mér finst eg vera eins og fullorðinn maður sem tek-
ur brúðu lítillar stúlku af henni", hrópaði hann alt í
einu angurvær.
„Og nú grætur barnið eftir henni". Hún leit á hann,
og hann tók eftir því að varir hennar skulfu og tár
glömpuðu í augum hennar. Aftur hafði drengurinn í
huga hennar fengið yfirhöndina, hugsaði hún; það var
drengurinn sem grét til þess að fá skipið sitt aftur til
þess að leika sér með það. Og þó var hún kona. Gagn-
stæðurnar voru afskaplegar 1 henni. Hann fór að hugsa
um það, hvort hann mundi hafa elskað hana eins, ef
hún hefði verið fullkomin kona, ekkert drengslegt við
hana. En alt í einu varð honum það ljóst, að hann
elskaði hana einmitt svona, eins og hún var — bæði
drenginn og alt annað 1 fari hennar, þvl hefði skap-
gerð hennar verið einhvernvegin öðruvísi, hefði hún
ekki verið svona. /
„En nú hættir litla barnið að gráta", sagði hún.
„Þetta er síðasta andvarp þess. Eg veit að sá dagur
kemur, ef Kinrose ekki siglir skipinu í strand, að þú
færð félaga þínum það í hendur. Eg skal ekki lengur
vera önug. En eg vona, að þú skiljir, hvað eg finn til.
Það er ekki eins og eg hafi keypt Martha, eða látið
smíða hanna. Eg hefi bjargað henni, varnað þess að
hún sykki í djúpið, um það leyti sem það var álitið
áhættuspil að leggja fimmtíu pund í fyrirtækið. Eg á
skipið; það er mér að þakka, að það er til. Sfðasta
norðveslanrokið hefði eyðilagt það á þremur klukku-
stundum. Og mundu það, að eg hefi sjálf stýrt skipinu
sem siglir afburðavel og lætur svo að stjórn, að eg hefi
aldrei þekt annað eins. Og hvað það er létt 1 vöfum.
Þverlegðu stýrið, og það snýst eins og skopparakringla,
án þess seglin séu hreyfð, og það er hægt að láta það
fara aftur á bak, eins og gufuskip; það gerði og við
Songa-Songa, milli rifsins og skersins. i?að var dásam-
legt . . .
En eg veit, að þér þykir ekki eins vænt um skip og
mér, og að þér finst eg vera heimsk. En einhvern tfma
tek eg aftur við stjórninni á Martha. Það veit eg. Eg
veit það‘‘.
Alveg ósjálfrátt, rétti hann út hendina og lagði hana
ofan á hendi hennar á handriðinu. Og hann var í eng-
um vafa um það, að það var drengurinn sem svaraði
handtakinu, drengurinn, sem syrgði leikfangið, sem
hann hatði mist. Hugsunin gerði hann kaldan. Hann
hafði aldrei verið nær henni, og þó var hann sér full-