Dagblaðið Vísir - DV - 06.10.1987, Blaðsíða 4
4
ÞRIÐJUDAGUR 6. OKTÓBER 1987.
Fréttir
Sala á hrossum gekk ágætlega þrátt fyrir afar óhagstætt veöur og var meðalverð fyrir folöld 25-30 þúsund krónur
og 80 þúsund krónur fengust fyrir eitt tveggja vetra trippi. DV-mynd gk
Þórarinn V. Þórarinsson:
Mjög óeðlilegt ef
stjómvöld vevta
ekki atvinnuleyfi
„Ég vek athygli á þvi að verkalýðs-
félögin veita ekki atvinnuleyfi hér á
landi. Þau eru aðeins umsagnaraðfiar.
Mér þætti það hins vegar í hæsta
máta óeðlilegt ef stjómvöld, í þessu
tilfelli félagsmálaráðuneytið, veita
ekki útlendingum atvinnuleyfi undir
þeim kringumstæðum sem nú ríkja á
vinnumarkaðnum hér þar sem þús-
undir manna vantar til vinnu,“ sagði
Þórarinn V. Þórarinsson, fram-
kvæmdastjóri Vinnuveitendasam-
bandsins, í samtah við DV vegna
áskorunar Verkamannasambandsins
til aðildarfélaga sinna um að sam-
þykkja ekki atvinnuleyfi fyrir útlend-
inga í fiskvinnslu.
Þórarinn benti á að fólk frá Norður-
löndunum þyrfti ekki að sækja um
atvinnuleyfi hér á landi vegna samn-
ings Norðurlandaþjóðanna þar um.
Eför væri þá fólk frá írlandi og Bret-
landi sem nú væri verið að fá til vinnu.
Varðandi umsagnarrétt verkalýös-
félaganna um atvinnuleyfi fyrir
útlendinga sagði Þórarinn að hann
hefði verið settur á til þess að félögin
ættu þess kost að verja félaga sína
atvinnumissi. Undir slíkum kringum-
stæðum væri eðlilegt að félagsmála-
ráðherra tæki tíllit til umsagna
félaganna en þegar svo mikill viimu-
aflsskortur væri sem nú stæðist það
ekki og væri raunar óeðlilegt að taka
tillit til neikvæðra umsagna þeirra.
-S.dór
Laufskálaréttir í Hjaltadal:
Veðurguðimir í
aðalhlutverkinu
Gyifi Krisjánssan, DV, Akureyit
„Ég tel að hér hafi verið um fjögur
hundruð fullorðin hross en um sex
hundruö hausar þegar allt er talið
með, folöld og annað,“ sagði Haraldur
Jóhannesson, réttarstjóri í Laufskála-
rétt í Hjaltadal í Skagafirði, eftir að
réttarstörfum var lokið á laugardag.
Laufskáiaréttir þykja með mestu
stóðréttum landsins og þangað kemur
ávallt geysilegur fjöldi fólks víðs vegar
af landinu. En nú voru veðurguðimir
heldur betur í aðalhlutverkinu, háv-
aðarok og mikil úrkoma.
„Ég man ekki eftir öðru eins veðri í
réttum hér,“ sagði Haraldur. „Það sést
líka á því að hér er talsvert færra fólk
en venjulega. í fyrra voru hér um
þúsund manns en mun færra núna
og fólkið hélt sig margt í bílunum."
Skagfirðingar reka hross sín af Kol-
beinsdal þegar þeir fara í síðari göngur
og koma þeim fyrir í girðingu svo stutt
er að fara eftir þeim á réttardaginn.
Þrátt fyrir veðurhaminn gengu réttar-
störfin vel og var aðgangur mikill í
drullunni í almenningnum þegar
menn voru að koma hrossum sínum
í dilkana.
Að sjálfsögðu voru menn í verslun-
arhugleiðingum og seldu margir
þokkalega að sögn Haralds. Ekki hafði
hann þó heyrt um neinar stórsölur en
gangverð á folöldum var á bilinu 25-30
þúsund krónur og hann hafði heyrt
um 80 þúsund krónur fyrir tveggja
vetra trippi. Eitthvað var um að er-
lendir hestamenn væru að versla en
þó bar ekki mikið á þeim, senniléga
hafa þeir haldið sig míkið í skjóli fyrir
veðrinu.
Um kvöldið var svo réttardansleikur
í Miðgarði og var þar mjög mikið fjöl-
menni og menn í réttarstuði eins og
venjan er að afloknum réttarstörfum
í Laufskálarétt.
Kaupfélagið á Patreksfirði:
Engar breytingar
á meðan greiðslu-
stöðvunin vaiir
- segir Anna Jensdóttir stjómarformaöur
„Við höfum fengið greiðslustöðv-
un tfi 2. janúar 1988 og á meðan hún
varir verða engar breytingar gerðar
á rekstri Kaupfélags Vestur-Barð-
strendinga," sagði Anna Jensdóttir,
stjómarformaður kaupfélagsins, í
samtali við DV.
Anna var spurð hveijar væm or-
sakir erfiðleika kaupfélagsins.
Hún sagði að bygging sláturhúss-
ins, sem síðan var boðið upp á
nauðungamppboði í vetur er leið,
væri höfuðorsök erfiðleikanna.
Einnig benti hún á að æ erfiðara
yrði með hveriu árinu sem líður að
reka verslun í dreifbýlinu. Með
auknum og bættum samgöngum
væri það svo að fólk á landsbyggð-
inni færi í vaxandi mæli til Reykja-
víkur í verslunarferðir. Ef verslanir
úti á landi ætluðu að standa undir
nafni yrðu þær að hggja með dýran
lager sem hreyfðist hægt. Sannleik-
urinn væri sá að aðeins svonefndar
dagvöraverslanir gætu staðið undir
sér úti á landi.
Arma sagði að kaupfélagið gæti
ekki dregið saman seglin frekar en
orðið er nema þá að leggja alla starf-
semi niður. Þegar hafa þijú útibú
þess verið lögð niður, á Barðaströnd,
Bfidudal og í Tálknafirði. Nýtt slát-
urfélag hefur tekið við sláturhúsinu
eftir nauðungarappboðið og eftir
stendur þá matvöraverslun, vöra-
skemma við skipaafgreiðsluna og
byggingavöradeild. Hjá þessum
deildum starfa á milli 10 og 15 manns
að jafnaði.
-S.dór
Island fyrir Islendinga
Það virðist eitthvað vera á reiki
hvað vantar margt fólk til starfa um
þessar mundir og í hvaða atvinnu-
greinum. Því hefur verið lýst yfir af
einum aðila aö það vanti að minnsta
kosti tvö þúsund manns og þennan
fjölda þurfi að flytja inn ef ekki á að
skapast vandræðaástand. Það eina
sem hamli þessum innflutningi sé
húsnæðisekla og því hefur þessi
vinnumiðlunarstjóri ákveðið að
byggja nokkrar blokkir í Reykjavík
undir erlendan verkalýð sem hann
kveðst ætla að sækja til nágranna-
landa í Skandinavíu, Englands og
írlands.
Forystumemj verkalýðsfélaga
ókyrrðust mjög við þessi tíðindi og
ætla nú að láta banna innflutning
verkafólks þar til tekist hefur að
knýja fram hærra kaup því til
handa, sem og til innfæddra sem enn
leggja sig niður við fiskvinnslu. Nú
hefur verið rætt og ritað svo mikið
um smánarlaun í fiskvinnslunni hér
að halda mætti að erfitt reyndist að
fá útlendinga til aö vinna á þessum
lúsarlaunum. Þaö væri miklu betra
fyrir þá. aö sitja bara heima og vera
á sósíalnum í stað þess að þræla í
frystihúsi á íslandi. Engu að síður
segja innflytjendur verkafólks og
vinnuaflsheildsalar aö hægt sé að fá.
nóg af fólki á þeim kjörum sem gilda
í dag og má skilja sem svo að fólk
bíði í röðum eftir að komast í fisk á
íslandi. Þá benda þeir einnig á að
undanfarin ár hafi hundrað útlend-
inga, aðallega stúlkur, unnið við
fiskvinnslu í fystihúsum úti um land
allt. Nú er það spuming hvort Guö-
mundur Joð og félagar geti nokkuð
skipt sér af því þótt hingað komi
Norðurlandabúar til starfa. Norður-
lönd era orðin sameiginlegur
vinnumarkaður og eins og íslend-
ingar vinna og búa hundraöum eða
þúsundum saman annars staðar á
Norðurlöndum hafa íbúar þessara
landa fulla heimfid tfi að koma hing-
að til starfa ef þeir kæra sig um án
þess aö Guðmundur og félagar hafi
nokkuð með þaö að gera. En það er
nú einu sinni svo að við íslendingar
fórum bara eftir milliríkjasamning-
um þegar okkur hentar svo það
getur vel fariö svo að hingaö komi
ekki fleiri í vinnu fyrr en Guðmund-
ur er búinn að tryggja þeim hærra
kaup.
Nú veit víst enginn hve margir
útlendingar era að störfum hérlend-
is og skiptir kannski engu máli
meðan þenslan er á fullu og alls stað-
ar vantar fólk. Hér í eina tíð fengum
viö Færeyinga til að manna fiskir
skipin og rákum þá svo heim þegar
kjör sjómanna bötnuðu.
Nú á hins vegar að snúa þessu við
og bæta kjör fiskvinnslufólks svo um
munar - gera þetta að slíku hálauna-
starfi að þar vfiji allir vinna. En ef
þaö vantar í heild í nokkur þúsund
störf hér á landi þá hljóta þeir sem
stökkva í fiskinn að skfija eftir sig
laus störf. Dg hvað gerir verkalýös-.
forystan þá? Ætlar hún að banna
innflutning á vinnuafli í þau störf
þar tfi búið er að hækka laun þar
svo mikið að fólkiö hleypur úr frysti-
húsunum á nýjan leik því betur
býðst annars staðar? Þetta mál er
allt hiö skemmttiegasta ef svo fer
fram sem horfir. Kannski þetta íra-
fár stafi einnig af því að í raun vtijum
við ekkert með útiendinga hafa. Þeir
mega koma hinga sem ferðamenn
og eyða peningum en ef þeir ætia
að setjast hér upp þá er það allt ann-
að mál og raunar bara vandamál.
Konungablóðið gæti farið að þynn-
ast og ekki vfil nokkur maður taka
ábyrgð á slíku. Við íslendingar era
mestir og bestir og vfijum vera út
af fyrir okkur og halda kynstofnin-
um hreinum. Þess vegna er þetta
kannski öðrum þræði viss þjóðemis-
stefna verkalýðsforingja að beijast
gegn útiendu vinnuafli þótt látið sé
í veðri vaka að fosendumar séu aðr-
ar. Raunar hafa margir látið þá
skoðun í ljós að það sé svo sem í
lagi að hingað komi eitthvað af fólki
frá Norðurlöndum því íbúar þar séu
svo líkir okkur. En það gegni allt
öðra máli um barbara frá megin-
landinu og Bretiandi, svo ekki sé nú
minnst á þá sem koma lengra að.
Þaö þýöir ekki lengur að leita á náð-
ir Færeyinga því þeir hafa það orðið
miklu betra en við. Kannski við
verðum bara að rifa seglin og hægja
ferðina í þeim tfigangi að takmarka
vinnumarkaðinn við þessa 120 þús-
und íslendinga sem era vinnufærir
og koma þannig í veg fyrir að við
verðum útiendingafárinu að bráð.
Dagfari