Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.1987, Blaðsíða 15
FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1987.
15
Þá hefir Alþingi hafiö störf að
nýju eftir rösklega 5 mánaða hlé,
með fleiri þingmenn og fleiri ráð-
herra en nokkru sinni fyrr.
Ekki er ástæða til að taka fram
að þingsetning fór fram á hefð-
bundinn hátt. Aðeins vil ég þó segja
það að sá góði og hátíðlegi siður
að kjörnir fulltrúar þjóðarinnar
ásamt forseta íslands og biskupi
hefli athöfnina með því að ganga í
'guðshús inn og hlýða á messu rótar
við hinum hversdagslegasta huga,
það get ég borið um, og færir hon-
um vissan hátíðleikablæ frá at-
höfninni, ásamt vissu um að þarna
séu þessir menn alhr sem einn að
taka ákvarðanir um að þjóðar-
hagur skuh hafa algjöran forgang
í öhum þeirra störfum.
Þetta er vissulega stór stund í lífi
þjóðarinnar, ásamt því að hlusta á
ljúfan lofgjörðaróm frá sölum Al-
þingis og ferfold húrrahróp fyrir
ættjörðinni. Á slíkri stund er sem
Alþingishúsið verði drekkhlaðið af
ættjarðarást og hrópi: íslandi aht!
- eins og ungmennafélagshreyfing-
in gerði á sínum sokkabandsárum,
nánar tiltekið áður en hún varð
elliær.
Já, auðvitað þarf ekki að efast um
að ahir þessir menn vilja ættjörð
sinni allt hið besta og ef þeir breyta
ekki samkvæmt því spilar aö sjálf-
sögðu eitthvað þar inn í sem verður
góðum vilja yfirsterkara. Því er
best að vera bjartsýnn hvað snertir
háttvirt Alþingi. Öllum þingmönn-
um kemur saman um að almenn-
ingur eigi að bera virðingu fyrir
stofnuninni. Þess vegna hljóta þeir
líka að vanda vinnubrögð sín. Því
að það eru þeir og þeir einir sem
stjórna, hvað sem líður virðingu
eða virðingarleysi fyrir Alþingi.
Það ættu þeir þó að skilja.
Slátrun og haugamatur
Sagt hefir verið að mesta hitamál
Alþingis hafi snúist um sláturhúsið
á Bíldudal, sem settur dýralæknir
Sláturtíð á Al
KjaUannn
Aðalheiður Jónsdóttir
skrifstofumaður
urhúsi þótt varan, sem þeir ætla
að selja neytendum, sé skemmd eða
hættuleg. Það skiptir ekki máli,
hvorki fyrir þá né þingmennina
sem fylgja þessu.
En hvernig væri annars að leyfa
þessum bændum að slátra fé sínu
þama eða hvar sem þeim sýnist og
fleygja skrokkunum svo strax á
haugana. Væri það ekki ágæt
lausn? Þá þyrftu neytendur ekki
að greiða tugi milljóna fyrir
geymslu á þeim í marga mánuði.
Nei, varla auðvitað finnst þing-
mönnum ekki að hagsmunir
neytenda skipti máli. Kannski
missti Sambandið þá líka spón úr
aski sínum... Þá færi nú í verra!
Því þótt það gæti selt skreiðarbréf-
in sín er það vissulega sárt leikið
ef það fær ekki að eignast Útvegs-
„A slíkri stund er sem Alþingishúsið
verði drekkhlaðið af ættjarðarást og
hrópi: Islandi allt! - eins og ungmenna-
félagshreyfmgin gerði á sínum sokka-
bandsárum, nánar tiltekið áður en hún
varð elliær.“
hefir dæmt óhæft til notkunar en
nokkrir alþingismenn hafa neitað
að taka mark á og vilja setja lög sem
leyfa þar slátrun.
Fyrir nokkru lét einn háttv. Vest-
fjarðaþingmaður ómjúk orð falla á
einni útvarpsrásinni um dýra-
læknamafiuna, sem hann nefndi
svo, fyrir afskipti af slíkum málum
sem raunverulega ættu aðeins að
heyra undir Alþingi.
En hvers vegna hafa þingmenn
látið svo illa? Því er fljótsvarað:
Kjördæmapot og spilling... at-
kvæðin verða að skila sér...
Heimamenn vilja slátra í sínu slát-
bankann. Það ættu allir að geta
skilið.
En hvað sem gerist í sauðfjár-
slátrun á Vestfjörðum er það
staðreynd að vestfirsk heift og slát-
urtíð hefir lagt undir sig Alþingi
og sett á það ómengaðan sauðar-
svip. Og hvað vill íslenska þjóðin
hafa það betra? Þar með er þó séð
fyrir því að sauðarsvipurinn varir
þótt sauðkindin hverfi.
Fjórföldunin fyllir mælinn
Fróðlegt verður að fylgjast með
gangi mála hjá fjórföldu Vest-
fjarðaatkvæðunum sem hafa haft
i pingDyrjun.
við orð að kæra settan yfirdýra-
læknir og eða ríkið. Ekki skiptir
máli þótt ríkið hafi greitt flutnings-
kostnað á sláturfé þeirra. Nei, í
krafti atkvæðavægis skal þjarma
að ríkinu eða skattborgurum. Þeir
geta reyndar sagt eins og kratar
sögðu eitt sinn: „Þetta er okkar
stefna - betri leiðir bjóðast."
Ráðvillt ríkisstjórn
Eins og áður sagði eru ráðherrar
í þessari ríkisstjórn fleiri en hér
hefir áður þekkst, 11 talsins eða
öllu heldur 22 að meðtöldum að-
stoöarmönnum. Ætla mætti að
þetta úrvalslið hefði ráð undir rifi
hveiju. En það sorglega er að þegar
ráðin líta dagsins ljós reynast þau
bæði lúaleg og illa örtuð á allan
hátt. Segja má að aUt það sem ekki
gengur rangsælis gangi aftur á hak.
Víst er þetta ófógur saga en því
miður sönn.
Var það þetta sem Jón Baldvin
boðaði á þeysireið sinni út um land
þegar hann var að slá sig til ridd-
ara? Sagði hann þá að hann ætlaði
að sjá til þess ef hann yrði ráðherra
að þeim sem hirtu gróðann í góðær-
inu yrði sleppt við byrðarnar en
þær lagðar á herðar hinna sem
verst væru settir?
Best er að sleppa öllum vanga-
veltum um það sem framboös-
kandídatinn Jón Baldvin sagöi
fyrir kosningar og hitt sem Jón
Baldvin fjármálaráðherra hefir
framkvæmt síðan. En hafi ein-
hverjir trúað því að Jón Baldvin
mundi beita sér gegn auövaldinu
og berjast fyrir jafnrétti er hætt við
að þeir verði fyrir vonbrigðum. Ef
hann hefði viljað hnekkja valdi
auðhyggju og arðráns hefði hann
varla talið samstarf við Sjálfstæðis-
flokkinn vænlegasta kostinn.
En þó aö fátt bendi í þá átt að
ríkisstjórnin geri góða hluti er þó
eins og í sumu sé vonarglæta. Sú
yfirlýsing utanríkisráðherra að ís-
lendingar muni beita sér fyrir
friðar- og afvopnunarmálum hvar
sem komið verði fram á alþjóða-
vettvangi eru gleðitíðindi.
Það er ekki svo lítil breyting frá
þeirri stefnu sem fylgt hefir verið
um áraraðir. íslendingar hafa i
besta falli þagað þunnu hljóði við
tillögum sem lagðar hafa verið
fram hjá Sameinuðu þjóðunum um
friðar- og afvopnunarmál. Vonandi
verður þessari friðar- og afvopnun-
arstefnu einnig beitt gegn hömlu-
lausri vígbúnaðarstefnu hér á
landi. En nú er Steini áhyggjufull-
ur. Þvílíkt stríð!
Aðalheiður Jónsdóttir
Matseðlar og málfjólur
„Oft er það svo að þegar litið er yfir
matseðla á veitingahúsum er erfitt að
gera sér grein fyrir hvort þeim er ætlað
að vera á íslensku eða bara einhvers
konar heimatilbúinni útlensku.“
Það eru til margar sögur um
uppruna matseðla. Ein þeirra er
eitthvað á þessa leið: Spánarkon-
ungur einn, sem var mikill mat-
hákur, var orðinn leiður á að verða
fyrir því hvað eftir annað, þegar
hann var að borða eitthvað sem
honum þótti gott, að næsti réttur á
eftir var svo enn betri en þá var
ekki lengur pláss fyrir hann.
Hann uppálagði því yfirmat-
reiðslumanni sínum að fyrir allar
veislur skyldi hann láta útbúa lista
yfir þá rétti sem á boðstólum væru.
Með þessu fyrirkomulagi átti
hann auðveldara með að þjóna
duttlungum sínum í mat. Það fylgdi
reyndar sögunni að blessaður mað-
urinn hafi að lokum étið sig í hel
en það er svo önnur saga.
Spaugilegar bókmenntir
Samkvæmt lögum ber veitinga-
húsum skylda til að láta liggja
frammi matseðla eða verðlista yfir
það sem þau hafa á boðstólum.
Þessar „bókmenntir" eru oft ansi
spaugilegar frá sjónarhóli okkar
meðaljónanna en trúlega grátlegar
séðar með augum íslenskufræð-
inga eða þeirra sem bera skyn-
bragð á erlend tungumál.
Einhvern tíma las ég í reglugerð
eða lagagrein setningu sem hljóð-
aði eitthvað á þá leið að matseðlar
hérlendra veitingahúsa skyldu
vera á íslensku og ef líklegt væri
að útlendingar sæktu staðinn þá
einnig á einhveiju því tungumáli
sem telja mætti að þeir skildu.
Oft er það svo að þegar htið er
yfir matseðla á veitingahúsum er
erfitt að gera sér grein fyrir hvort
þeim er ætlað að vera á íslensku
eða bara einhvers konar heimatil-
búinni útlensku. Dæmi um
ambögur á matseðlum eru ótelj-
andi en hér skulu nokkur tíunduð
- og alls ekki þau verstu.
KjaUarinn
Guðmundur Axelsson
skrifstofumaður
Algengt var hér áður og sést
raunar enn á matseðlum að súpur,
sem bættar eru með rjóma, séu
nefndar „kremsúpur". Þessar súp-
ur heita á frönsku „créme“ þetta
eða hitt.
„Créme“ þýðir rjómi en ekki
„krem“ enda er slíkt „krem“ notað
t.d. ofan á kökur en trúlega aldrei
í súpur.
Allir þekkja rangnefni á borð við
kjúklingabrjóst, nautabrjóst, anda-
bijóst o.s.frv. - í stað prðsins
bringa, t.d. nautabringa. Á mat-
seðli eins skyndibitastaðar borgar-
innar var auglýst: „Hamborgari
með ost“. Ég sá fyrir mér eitthvert
torkennilegt nautahakksílikki
skrönglast áfram með stóran
ost.
Á öðrum skyndibitastað gat að
líta orðið „cotelsósa" á matseðlin-
um.
„Crosnits" sá ég á einum mat-
seðli og komst að raun um að þetta
átti að vera það sem heitir á
frönsku „croissanf‘. Þess skal getið
að matseðlinum, sem þetta stóð á,
var greinilega aðeins ætlað að
koma fyrir augu íslendinga svo að
vandséð var hverjum þetta franska
orð yfir smjördeigshorn þjónaði.
„Jarðarber með þeyttum rjóma“
voru látin heita á máli sem trúlega
átti að vera enska: „Earthberrys
\vith whipped cream“. Þetta er
dæmi af matseðli eins af stærstu
hótelum landsins!
Væri ekki snjallt að fólk tæki sig
saman um að gera athugasemdir
við svona ambögur í þeirri von að
menn taki gagnrýninni vel og geri
betur.
Guðmundur Axelsson
Frumlegur matseðill frá árshátið ónefndra félagasamtaka. - Lausnin ætti ekki að vefjast fyrir sérfræðingum
í lausn myndagáta.