Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.1988, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 17. MAÍ 1988.
Spumíngin
Lesendur
Hvert ætiar þú
í sumarfríinu?
Guðmundur Norðdahl: Ég er ekki
búinn að ákveða það, ég fer kannski
eitthvað til útlanda.
Ingimar örn Gylfason: Ég verð bara
að vinna í allt sumar.
Halldór Traustason: Ég veit það ekki,
að öllum líkindum vinn ég í allt sum-
ar.
Guðrún Guðbjörnsdóttir: Ég er að
hugsa um aö ganga frá Landmanna-
laugum í Þórsmörk og fer líka eitt-
hvað norður.
Heiða Sigurðardóttir: Ég ætla í sum-
arfííinu til Akureyrar, Isafjarðar og
BOdudals, en er nýkomin frá Hol-
landi og Belgíu.
Sigríður Einarsdóttir: Ég ætla að fara
til Kýpur.
Kindakjot og fiskur á eriendum markaði:
Skortur og slóða-
skapur höfuðvandinn
Uppskipun á frystum fiski í Bandaríkjunum.
Magnús Árnason skrifar:
Nú er svo komið að við íslendingar
megum vera vel á varðbergi gagn-
vart þeim tveimur tegundum hráefn-
is sem hingað til hefur verið aðal-
uppistaðan í matvælaframleiðslu
okkar, hvort sem miöað er við inn-
lendan eða erlendan markað. Ég ætla
þó einungis að drepa á nokkur atriði
sem ég tel vera svo aðkallandi að
leysa að flest annaö verður að mæta
afgangi í umræðunni um útflutning
okkar.
Fyrst er það kindakjötið (því það
er minna máhð af tveimur stórum).
Þaö er til mikillar vansæmdar, að
kjötframleiðendur og -seljendur í
Evrópu skuli hafa getað lagt bann
við sölu íslensks kindakjöts vegna
ófullnægjandi og slæmrar meðferðar
við slátrun og frágang. Auðvitað
verðum við að taka þessu og bæta
um betur, en tryggja verður að ekki
fari kjöttætla úr landi fyrr en búið
er að tryggja að meðferð í slátrun,
aðbúnaður sláturhúsa og frágangur
allur á kjötinu standist fullkomlega
þær kröfur sem gerðar eru til þessar-
ar tegundar hráefnis.
Og svo er það fiskurinn. Nú er svo
komið að miklar blikur eru á lofti
nánast alls staöar þar sem við höfum
selt þetta fyrrum viðurkennda hrá-
efni, annað hvort beint úr köldu haf-
inu, óunnið með öllu, eða með við-
komu í pökkunarsölum frystihús-
arrna.
Ég vil taka undir með þeim for-
svarsmönnum SH og Sambandsins
og fullyrða að ef hinn trausti mark-
aðar í Bandaríkjunum bregst núna,
þá er illa komið fyrir okkur íslend-
ingum. Ég tek hins vegar ekki undir
með þeim fyrstihúsaeigendum, sem
hafa krunkað sig saman til að krefj-
ast gengisfellingar. Hún hjálpar ekki
upp á stöðu okkar í Ameríku hvað
varðar fiskinn og eftirspurn eftir
honum.
En markaðurinn í Ameríku er svo
mikilvægur fyrir okkur að fyrir
hann er sjálfsagt að fórna hvalveið-
um hér viö land að fullu og öllu. Við
seljum ekki mikið lengur fisk til
þeirra þjóða sem ekki viöurkenna
hvalveiðar, jafnvel þótt þær séu
stundaðar í vísindaskyni. - En ekki
síður er hættulegt, ef það orðspor
verður viöloðandi til viðbótar sífelld-
um fiskskorti, að íslenskur fiskur sé
ekki eins tandurhreinn og vel frá
genginn eða pakkaður og áður var.
Ég fyrir mitt leyti er sannfærður
um að pökkun og frágangur á fryst-
um fisld er ekki eins vandað og áður
var. Hraðinn og bónuskerfi hafa
komið þar við sögu. Einnig hafa
margir útlendingar, sem hafa séð og
heimsótt fiskvinnslustöðvar hér
sjálfir, borið vitni um ýmislegt sem
þeim finnst ekki hæfa nú á dögum.
Það er t.d. löngu liðin tíð alls staðar
í heiminum, að fólk sem vinnur við
snyrtingu og pökkun á matvælum í
neytendaumbúðir sé ekki meö þunna
hlífðarhanska á höndum. Þessu hef-
ur ekki verið fylgt eftir hér undan-
tekningalaust. - Smámunir segja
sumir. En eftir slíku er tekið og þykja
mikil tíðindi sums staðar.
Þessi atriði; endurskoðun hval-
veiða, stöðvun á ferskfiskflutningi til
Evrópulanda til að mæta fiskskorti á
Bandaríkjamarkaði og harðara eftir-
ht með framleiðsluferli í frystihúsum
eru þau sem við verðum að taka á
nú þegar. Á þeirri stundu að markað-
ur fyrir fisk okkar í Bandaríkjunum
fellur, er sjálfstæði okkar í hættu. -
Þetta hvort tveggja hélst í hendur í
upphafi, menn mega minnast þess.
Nokkrir islenskir matreiðslumeistarar í fullum „skruða". (Myndin tekin fyrir
nokkrum árum.)
Fáklæddir matreiðslumenn:
Hvar er kokkagallinn?
Rúnar hringdi:
Ég hef eins og margir aðrir horft á
matreiðsluþætti í sjónvarpsstöðvun-
um hér. Mér kemur það spánskt fyr-
ir sjónir að stundum hafa þama
komið menn sem eru ekki klæddir
samkvæmt þeim venjum sem gilda
um matreiðslumenn. Látum nú vera
þótt einhver óbreyttur borgari, sem
telur sig hafa einhverjar nýjungar í
matreiðslu á boðstólum, klæði sig
ekki upp í kokkagalla, sem hann
eflaust á heldur ekki til.
Það er hins vegar ankannalegt,
þegar þekktir og virtir matreiðslu-
menn koma fram í sjónvarpi í dagleg-
um klæðnaði, allt að því fáklæddir
stundum, eða í ermalausum bol og
taka til við sýnikennslu í matreiöslu.
Margir hafa hins vegar haldið í
starfsheiðurinn og verið í fullum
„skrúða1' við iðju sína, og er það hka
sjálfsagt, Flestir þeirra hafa þó ekki
notað húfuna, en hún er eitt aðalein-
kennið fyrir góðan matreiðslumeist-
ara. - Enginn virtur matreiðslumað-
ur í hinum stóra gastrónómiska
heimi myndi láta sjá sig við vinnu,
án húfu, „la toque du chef ‘ eins og
það kallast á „frummálinu".
Allar svona uppákomur í sjón-
varpi. eins og t.d. matreiðsluþættir,
eru vinsælt efni, kannski fremur yfir
vetrarmánuðina, og það er tvennt
sem grípur áhorfandann strax; hvort
viðkomandi kann sitt fag og getur,
án hiks og fums, sýnt það sem hann
ætlar að sýna í það skiptið - og svo
hitt, hvernig hann kemur fyrir sjón-
ir. Hreinlæti, örugg framkoma og
viðeigandi klæðnaður eru þar áhrifa-
ríkustu þættimir.
Flugstoövarreikninga drrfur að:
Steingrímur vill
boiga, Jón ekki
Jón B. hringdi:
Nú hefur það gerst, sem alltaf mátti
búast við, að iðnaðarmenn og verk-
takar, sem eiga inni greiðslur og eru
að vinna viö flugstöövarbygginguna,
notfæra sér einhvern þingmanninn
til að knýja í gegn greiðslur frá ríkinu
þótt búið sé aö loka á þær og flestir
hafi verið sammála um að þetta væri
útrætt mál.
En hvað gerist? Utanríkisráðherra,
Steingrímur Hermannsson, kemur
fram fyrir hönd þessara verktaka og
iðnaðarmanna og segir blátt áfram
að ef reikningar þeirra verði ekki
greiddir megi búast við að þeir fari
í mál við ríkið! Fjármálaráðherra,
Jón Baldvin Hannibalsson, segir
hins vegar aö ekki komi til mála að
þessir reikningar verði greiddir því
samkomulag hafi verið um að stöðva
ahar framkvæmdir viö þessa óheilla-
flugstöð í bráð.
Vonandi stendur íjármálaráðherra
við þessi orð og hleypir ekki einum
reikningi í gegn til greiðslu því þetta
er þvílík ósvífni að notfæra sér einn
þingmanna til aö koma reikningum
sínum „á framfæri" ef svo má segja,
að fólk er almennt hneysklað á hug-
myndinni. Þótt utanríkisráðherra sé
þingmaður þeirra Suðurnesjamanna
þá er þetta of langt gengið.
Þeir þarna syðra mega nú vel við
una að fá vatnsból sín endumýjuð
af Bandaríkjamönnum fyrir milh-
göngu sama ráöherra. - Það er nú
hægt að ganga of langt í sumum
málum. Flugstöðvarbyggingin er
hneyksli frá upphafi og þegar búið
er að stöðva framkvæmdir viö hana
þá á ekki að vera hægt að banka upp
á með reikninga og hótanir í fartesk-
inu, baktryggðar af þingmanni, jafn-
vel þótt hann sé ráðherra!
Utanríkisráðherra boðar málaferli gegn ríkinu verði reikningar ekki greidd-
ir. - Fjármálaráðherra segir: „Greiðsla kemur ekki til mála“. - Er þetta
hægt, Matthias?
Hringið í síma
2 7 0 9 9
JL étmmM étmjk
miUi M. 13 og 15
eöa skxifLð.