Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.1988, Blaðsíða 16

16
MIÐVIKUDAGUR 15. JÚNÍ 1988.

Katrín Guðnadóttir: Já, að sjálf-
sögðu.
Spumingin
Lesendur
Forsetaembætt-
ið vantar hefð
Ætlarðu að kjósa í forseta-
kosningunum?
Gunnar Oddsteinsson: Ég er búinn
að kjósa forsetann okkar.
MraríœiP, afctifar
Þær umræður sem spunnist hafa
nú, eftir að sýnt þótti að ekki yrði
sjálfkjöriö í embætti forseta ís-
lands, eru dæmigerðar um emb-
ætti, sem ektó býr við þá heíð, sem
viölíka embætti eru löngyun þekkt
fyrir í öðrum löndum. Hér á ég að
sjálfsögðu við embættið sjálft og
gildi þess fyrir þjóðfélagið, en ekki
þann er situr embættið.
Það er t.d. augjjóst mál að gera
verður ráð fyrir, og þaö ætti að
vera regla, að ávallt sé kosið til
forsetaembættisins á flögurra ára
fresti með þvi að auglýsa eftir
frambjóöendum. Þaö á ektó að
þykja tiltökumál að áskorendur
gefl sig fram. Hins vegar er það enn
eitt dæmið um skort á hefð að ekki
skuli þurfa nema 1500 meðmælend-
ur tíl þess að geta farið í framboð
til æðsta embættis þjóðarinnar.
Hér á löggjaflnn sök á og sýnir
embættinu mikið tillitsleysi.
Ótal þættir, sem varða forseta-
embættið, eru óljósir og mætti taka
mýmörg dæmi. Hvernig á t.d að
fara að í þvi tilviki að forseti and-
ast í miðri kosningabaráttu, þegar
aðeins einn gagnframbjóðandi er í
framboöi? Er sá frambjóðandi þá
sjálfkjörinn eða þarf að auglýsa
aftur eftir frambjóðendum?
Hér er nokkuö stórt mál á ferö-
inni og ég held að hvað sem þessum
forsetakosningum líður þá verði
framboð áskorandans nú til þess
að frekar verði hnykkt á um endur-
skoðun kosningaregina öl forseta-
framboðs hér á landi. Það er ekki
hægl að iáta sem ekkert sé, að ekki
skuli vera komin meiri hefð á
æðstaembættiþjóðarinnerenraun „Ótal þætt!r, sem varða forsetaembættið, eru óljósir og mætti taka
ber vitni. mýmörg dæmi,“ segir í bréfinu. - Frá Bessastöðum.
Pétur Davíðsson: Ég hef bara ektó
hugsað um það. Klár á því að Vigdís
vinnur.
Stöðumælar í miðborginni óþarfír:
Innkeyrsluhlið i notkun
Borgarbúi skrifar:
Kaupmenn í gamla miðbænum eru
sagðir óhressir með stöðumæla og
sektir sem af þeim leiða, segjast vera
að tapa fyrir Kringlunni og hafa nú
sent borgarstjóra harðort mótmæla-
bréf, þar sem krafist er tafarlausra
bóta á ástandinu í borginni.
Þótt gjaldið fyrir hálfa klukku-
stund sé ekki nema kr. 50,- segir það
ekki alla söguna. Menn eru kannski
ekki að fárast yfir upphæðinni sem
slíkri. Hitt er verra, að menn geta
ekki alltaf verið að hlaupa til bifreiða
sinna til að greiða aftur og aftur í
stöðumæli, þótt vitað sé, að tíminn
sé útrunninn. - Þess vegna verður
eitthvað annað kerfi að koma til, ef
verslun og viðskipti eiga ekki að
leggjast niður þarna í miöborginni.
Ekkert þýðir að segja fólki að koma
bara ekki á bílum sínum í miðborg-
ina, það eigi t.d. að taka strætisvagna
og ganga síðan allra sinna erinda frá
Lækjartorgi. Þess vegna er það að
önnur lausn verður að koma til. Ég
er hér með hugmynd að lausn, sem
er ekki verri en engin og er í gildi í
sumum erlendum borgum, sem hafa
sama vandamál og Reykjavík.
Einskonar innkeyrsluhlið skulu
vera að miðborginni úr þeim áttum,
sem mesta umferðin er til borgarinn-
ar. Þetta gætu verið hhð á horni
Skothúsvegar og Fríkirkjuvegar (eða
þá við Hringbraut/Sóleyjargötu), síð-
an að vestan á homi Túngötu og
Suðurgötu og ennfremur á horni
Vesturgötu og Garðastrætis og þá á
horni Tryggvagötu og Norðurstígs.
Úr austri gætu verið hhð á mótum
Skúlagötu og Kalkofnsvegar og svo á
horni Laugavegs og Snorrabrautar.
- Frá Þingholtunum og niður í bæ
yrði umferð lokuð bílum, aðeins
leyfð umferð upp eftir.
Við þessi „hlið„ greiddu menn á
bílum ákveðna upphæð, segjum 100
kr. og hefðu svo sjálfdæmi um hvar
þeir leggðu bílum sínum og hve lengi.
Bílageymslan í Kolaporti yrði áfram
fyrir þá fáu sem vilja leggja bílum
inni og þar greiddu menn svo áfram
fyrir innigeymslu (enda eina inni-
geymslan í borginni).
Þetta myndi spara mikið fé í við-
haldskostnaði á stöðumælum og
mannskap þyrfti ekki framar til að
huga að mælunum. - Nokkra menn
þyrfti til að taka við gjaldi í hliðunum
og yrði það greitt við innkomu - eða
er menn fara út aftur og þá yrði gjald-
skráning kannski eitthvaö ööurvísi,
ef það væri taliö heppilegra, t.d. eftir
tímalengd. Ég tel það hins vegar mun
óheppilegri kost og skapar meiri
vinnu og eftirlit. Hliðin yrðu í noktun
frá kl. 7 að morgni til kl. 6 aö kvöldi.
Hér er komin hugmynd fyrir borg-
arverkfræðing og hans menn að
vinna úr. En í guðanna bænum segiö
ekki; „Þetta er rugl“, fyrr en þetta
hefur verið gaumgæft.
Mynd: „Innkeyrsluhlið að miðborg-
inni myndu spara viðhald á stöðu-
mælum og mannskap að auki,“ segir
í bréfinu.
„íslenski neytandinn tekur iægra verðið fram yfir i langflestum tilvikum,
einnig þegar sælgæti er annars vegar,“ segir hér.
Islenskt sælgæti
erdýrara
Valur Jóhannsson hringdi:
Þaö er því miöur bara stundum en
ekki alltaf sem það borgar sig að
kaupa íslenskt, og það í orðsins
fyllstu mertóngu. íslenskt sælgæti
er ein þeirra vörutegunda sem hefur
lotið í lægra haldi, ef svo má að orði
komast, fyrir hinu útlenda sælgætí
sem er í flestum tilfellum mun ódýr-
ara en hiö innlenda.
Ég vil ektó vera að taka dæmi sér-
staklega því það væri ekki sann-
gjarnt gagnvart íslenskum framleið-
endum og engin ástæða til að vera
að benda á einstaka aðila en þetta
hlýtur að vekja fólk til umhugsunar
um það hvort þannig sé komið að við
séum ekki samkeppnisfærir á nein-
um sviðum þegar erlend framleiösla
er annars vegar. - Það væri svo sem
ekkert óeðlilegt þótt svo væri.
Allar aðstæður hér á landi eru þess
eðlis að það er að veröa illfram-
kvæmanlegt að halda úti framleiöslu
eða þjónustu án þess að annað hvort
fari tilkostnaður upp úr öllu valdi
eða þá að álagning verði svo mikil
að endanlegt verð sé komið talsvert
yfir það sem hinn erlendi aðih býður.
Hinn almenni neytandi hér á landi
er hins vegar aldrei í vafa hvað hann
gerir. Hann tekur lægra verðið fram
yfir í langflestum tilfellum, einnig'
þegar sælgæti er annars vegar, og
þannig bitnar hærra vöruverö á ís-
lenskum vörum fyrst og fremst á
framleiðendum eða þjónustuaðilum
sjálfum. En þetta er hins vegar
háskaleg þróun í þjóðfélagi okkar.
Hallgrímur Guðjónsson: Já, forseta
íslands.

Guðrún Guðnadóttir: Já, Vigdísi.