Alþýðublaðið - 05.07.1921, Blaðsíða 4

4
A L Þpf ÐUBLAÐIÐ
tXMSKlPAnu*
£.s. Suðuvland
Havinden’s Cocoa
sérlega ódýrt og gott.
Kaupfélag Reykvikinga
Laugaveg 22 A. S í m 1 7 2 8.
fer héðan væntan'ega á tnorgun
(miðvikudag) 6 júlí til Eyrarbakka
eða Stokkseyrar, Vestmannaeyja
Og Hornaíjarðar. — Vörur afhend-
ist í dag eða fyrir kl. 2 á morgun.
Mysuostur
í heildsölu og smásölu
Skrijstoja almennings,
Skólavðiðustíg 5,
Kaupfélagið í Gamla bankanum.
Sími 1026.
tekur að sér innheimtu, annast
um kaup og sölu, gerir samn-
inga, skrifar stefnur og kærur,
ræður fólk í allskonar vinnu
eftir því sem hægt er. Fljót af-
greiðsla. Sanngjörn ómakslaun.
Alþbl. kostar I kr. á mánuii.
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Dolkur með iátúnshólkum
tapaðist í gær. Skilist á Berg-
þórugötu 41, gegu fuudarlaunum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson,
Prentsmiðian Gntenberg.
Jnck London'. Æðntjri.
ð
mér er ómöglegt að útrýma þessari ósk úr huga mínum.
Eg get heldur ekki verið annar en eg er í raun og
veru. Eg get sannarlega ekki með neinni vilja áreynslu
skipað sjálfum mér að elska þig ekki, rétt á sama hátt
eins og þú getur ekki heldur breytt þér svo að mér
geti verið sama um þig.“
„En þessi ósk eftir að eiga!" hrópaði hún með æstum
málrómi. „Eg er ekki algjörður grasasni. Til eru þeir
hlutir, sem eg skil vel. Og alt þetta mál finst mér heimsku-
legt, fjarstætt — og óþægilegt. Eg vildi óska, að eg
gæti sloppið við það. Mér dettur næstum því í hug, að
það væri heillaráð, að eg giftist Noa Noah eða Adamu
Adam, eða Laíaperu, aðeins að það væri einhver svert-
inginn Honum gæti eg skipað eins og eg vildi og bann-
að að koma nálægt mér; og þá myndu líka menn eins
og þú láta mig í friði og töluðu ekki við mig um gift-
ingu né það að eiga."
Sheldon gat ekki annað en hlegið, þó honum í raun
Qg veru væri alt annað en hlátur í hug.
„Það er ekki til sál í þér" sagði hann hörkulega.
„Dettur þér það í hug, vegna þess að eg hefi ekki
■sál, sem langar til þess að beygja sig undir ok karl-
manns? Já, þá er eg sálarlaus, en því getur þú ekki
hreytt."
„Eg freistast til þess að spyrja þig, hversvegna þú lítur
út eins og kona? Hversvegna þú hefir kvenmannslikama?
Kvenmannsmunn? Hversvegna þetta fallega kvenmanns-
hár? Sjálfur svara eg, að það sé vegna þess, að þú
sért koua — en konan sefur í þér ennþá, einhverntíma
kemur að því að hún vaknar."
„Það vildi eg, að guð gæfi, að ekki yrðil" hrópaði
hún svo fijótt og í svo miklu fáti, að hann gat ekki
annað en hlegið; og hún brosti líka.
„En eitt ætla eg að segja þér ennþá," hélt Sheldon
áfram. „Eg reyndi að vernda þig fyrir öllum öðrum
karlmönnum á Salomonseyjunum og , fyrir sjálfri þér
Ilka. Mig sjálfan dreymdi ekki um hættur. Og eg gat ekki
verndað þig. Þú fórst þína eigin vandrötuðu vegi —
strandaðir skipum, safnaðir nýliðum á Malaita og fórst
sjálf með skipsstjórn — þú — einmana og varnarlaus
unglingsstúlka 1 félagsskap við verstu bófana á Salo-
monseyjunum: Fowler og Brahms — og Curtis. Og svo
óeðlilegt er mannlegt eðli, að eg — já, eg get sagt það
hreinskilnislega — eg elska þig líka fyrir það. Eg elska
alt, sem við þig er bundið, eg elska þig eins og þú
ert."
Hún bandaði með hendinni og 1 andliti hennar mátti
sjá óánægju.
„Nei," sagði hann. „Þú hefir engan rétt til þess að
banna mér að tala við þig um ást mína, Mundu að
þetta er samtal milli tveggja karlmanna. Frá því sjón-
armiði ert þú karlmaður. Það er bara tilviljun, óheppi-
leg og málinu alveg óviðkomandi, að það býr kven-
maður í þér, Þú verður að hlusta á meðan eg segi þér
þennan sannleik, svo einkennilegur sem hann er, að eg
elska þig.“
„En svo skal eg nú ekki lengur þreyta þig með þessu
ástarskrafi. Nú látum við eins og ekkert hafi í skorist.
Þér getur liðið betur og þú getur verið óhultari á Ber-
anda en á nokkrum stað öðrum á Salomonseyjunum
— og það þrátt fyrir það, að eg elska þig. En eitt
atriði er það í þessu samtali tveggja karlmanna, sem
eg ætla að biðja þig að minnast öðru hvoru, en það
er, að eg elska þig og að eg er viss um að það verður
fegursti dagurinn í lífi mínu, þegar#þú samþykkir það
að verða konan mín. Eg vildi gjarna að þú hugleiddir
þetta öðru hvoru. Svo tölum við ekki meira um það.
Eigum við að taka í hendina hvert á öðru eins og karl-
menn?"
Hann rétti út hen’dina. Hún hikaði fyrst, en tók svo
alúðlega í hana og brosti gegnum tárin.
„Eg vildi óska —“ sagði hún hikandi, „— að eg
hefði aðeins fengið í stað svertingjastúlkunnar einhvem
sem gæti bölvað fyrir mig."
ög með þessari einkennilegu athugasemd snéri hún
sér við og fór. —