Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1988, Blaðsíða 33

LAUGARDAGUR 27! AGÚST 1988.
Ég var búinn að Iofa mér
að breyta til íyrir fimmtugt
segir Ómar Ragnarsson sem flytur sig á Stöð 2 í vikunni
Ómar Ragnarsson er með vinnu-
sömustu mönnum. Það er tæplega
að hann hafi tíma til að skipta um
starf eins og hann var búinn að lofa
sér fyrir fimmtugsafmælið. Hann
gengur þó inn á Stöð 2 á fimmtudag-
inn eftir að hafa lokið síðasta starfs-
deginum hjá ríkissjónvarpinu kvöld-
ið áður. Það er ekkert frí.
Það kom mörgum á óvart þegar það
spurðist fyrr í sumar að Ómar ætlaði
að hafa vistaskipti eftir tæplega
tveggja áratuga starf hjá Sjónvarp-
inu. Hann hefur verið þar helsta
skrautfjöðrin árum saman. Hann
hefur skapað sér sinn sérstaka stíl í
fréttum og þættir hans hafa jafnan
verið með vinsælasta sjónvarpsefni.
Yfirleitt hefur hann verið í fyrsta
sætinu.
Margar góðar minningar
Þar er skemmst að minnast vin-
sælda spurningaþáttarins Hvað
heldurðu? á síðasta vetri. „Jú, það
er mikill söknuður sem fylgir því að
yfirgefa þennan vinnustað sem ég
hef verið á í 19 ár,“ segir Ómar þegar
hann er spurður um tilfinningar sín-
ar á þessum tímamótum. „Það eru
margar góðar minningar en það var
kominn tími til að breyta til.“
Ómar réðst til Sjónvarpsins fyrir
tilviljun, fyrst til að leysa Sigurð Sig-
urðsson íþróttafréttamann af í veik-
indaforfollum. „Það stóð þannig á
þegar Sigurður veiktist að alhr
íþróttafréttaritarar með einhverja
reynslu voru uppteknir þannig að
enginn gat hlaupið í starfið fyrir-
varalaustsegir Ómar þegar hann
rifiar upphafið upp. „Emil Björns-
son, fréttastjóri Sjónvarpsins, mundi
eftir því að ég hafði allra mest hermt
eftir Sigurði og rök hans voru þau
að úr því að Ómar gæti spunnið upp
úr sér heilu lýsingarnar á íþrótta-
mótum sem aldrei færu fram þá ætti
honum ekki að verða skotaskuld úr
því að lýsa raunverulegum íþrótta-
mótum.“
Emil skammaður fyrir
tiltækið
„Þannig dróst ég inn í þetta við
misjafnar undirtektir. Út af ráðning-
unni spunnust blaöaskrif þar sem
Emil var gagnrýndur fyrir tiltækið.
Ég hafði ekkert komið nærri fjöl-
miðlum þegar þetta var og hefði aldr-
ei hlustað á Emil ef það hefði ekki
staðið sérstaklega á hjá mér.
Þetta var að vori til og heldur ró-
legt hjá mér. Engin sérstök verkefni
fram undan. Ég vann þá hjá leik-
húsunum, bæði hjá Þjóðleikhúsinu
og Iðnó, en leikárinu var lokið. Ég
ætlaði um sumarið að fara í flug-
kennslu sem ég gerði nú reyndar.
En ég sló til þegar Emil hringdi. í
þetta sinn var ég í sex vikur eða
þangað til Sigurður kom aftur. Þá
hætti ég og reiknaði ekki með að
komaaftur.
Ég var þó ekki alveg laus því um
haustið hringdi Emil aftur og nú
vantaði dagskrárritara og af ein-
hverjum ástæðum sló ég aftur til
þótt þetta væri gjörólíkt starf. Emil
hafði einstakt lag á að fá menn á sitt
band. Ég hefði aldrei ímyndað mér
að ég ætti eftir að taka þetta að mér.
Ég var dagskrárritari í eitt ár og
þá losnaði staða íþróttafréttamanns.
Ég sótti um enda var ég kominn með
bakteríuna og líkaði vel vinnustað-
urinn. Með þessu hófst sjónvarps-
mennskan hjá mér.“
Fékk upphringingu og tilboð
Ómar vill ekki ræða í smáatriðum
af hveiju hann yfirgefur nú Sjón-
varpið. Yfirleitt hafa óánægja og inn-
anhússdeilur orðið til þess að sjón-
varpsmenn hafa vistaskipti. Ómar
neitar öllu síku. „Þetta gerðist alveg
eins og þegar Emil réð mig til Sjón-
varpsins," segir Ómar. „Eg fékk upp-
hringingu og tilboð og ákvað að slá
til. Auðvitað er þetta ekki með öllu
sársaukalaust. Það er alltaf erfitt aö
yflrgefa gamlan vinnustað en ég var
hvort eð er búinn að lofa mér því
fyrir löngu að breyta til áður en ég
yrðifimmtugur.
Þetta er eiginlega of lítil breyting
og hálfgerð svik að flytja mig aðeins
yfir á aðra stöð. Það hefur verið mik-
ið um að fólk hafl hætt og jafnvel
komið aftur. Menn líta það óþarflega
alvarlegum augum að fjölmiðlamenn
skipti um starf. Mér sýnist samt þró-
unin sem betur fer vera í þá átt að
það teljist ekki viðkvæm mál þótt
menn skipti um peysu.“
Og svo eru það launin sem Stöð 2
bauð Ómari. Ein kjaftasagan segir
að honum hafi verið boðnar 500 þús-
und krónur á mánuði. Ómar hlær
hressilega þegar hann heyrir þessa
sögu og tekur öll þau bakföll sem litli
Súsúkíinn leyfir. Þegar hann hefur
jafnað sig setur hann upp andlit gam-
alreynds stjórnmálamanns og segir:
„Ég játa þessu hvorki né neita."
Hann prófar einnig aðra og afdrátt-
arlausari útgáfu af svörum stjórn-
málamanna. „Égsvaraþessukjaft-
æði ekki.“ Og svo hlær hann enn
meira.
Launin eru trúnaðarmál
„Það er trúnaðarmál milli mín og
Stöðvar 2 hver launin mín eru. Ég
gerði nokkuð sveigjanlegan samn-
ing. Það er allt sem ég get sagt en
um launin segi ég ekkert. Það gefur
þó augaleið að ég fæ hærri laun en
ég hafði fyrir en ég fer ekkert nánar
útílaunamálin.
Ástæðurnar fyrir því að ég fer eru
mjög margar. Ég hygg að flestir í
minni aðstöðu hefðu slegið til. Ég
ætla ekki að tiltaka það nánar.
Hins vegar hefði ég ekki farið ef
Stöð 2 hefði ekki spjarað sig svona
vel. Ég er eiginlega að fara inn á stöð
sem er í svipuðum sporum og Sjón-
varpið var árið 1969. Þá var útþensla
úti á landi. Þeir voru smám saman
að færa sig út á landsbyggðina. Stöð
2 er í svipuðum sporum. Þeir hyggja
á landvinninga og ég hef ekkert á
móti því að leggja mitt af mörkum
með þeim.
Rökstuðningurinn er í meginatrið-
um sá að mér finnst það ekki góð til-
hugsun að hér verði tvær sjónvarps-
stöðvar þar sem önnur sinnir aðeins
suðvesturhorninu en hin lands-
byggðinni allri. Við höfum þegar séð
viðleitni hjá Stöð 2 til að vera með
fréttir utan af landi en þeir vilja gera
ennbetur.
Það má kannski segja að ég sé að
sækja í sama fjörið og var í upphafi
hjá Sjónvarpinu. Þetta er kannski
svona grár fiðringur á sjónvarps-
sviðinu. Svo er öllum mönnum hollt
að breyta til og vera ekki alla ævi á
sama staðnum.
Ég verð trúlega á svipuðu róli og á
fyrri staðnum þótt það sé allt ómótað
enn. Ég hef ekkert komið á Stöð 2
enn og verö væntanlega fyrstu dag-
ana og vikurnar að kynna mér
vinnustaöinn."
Aldrei aftur í spurningaþátt
í fyrravetur buðu báðar sjónvarps-
stöðvarnar upp á spurningaþætti. í
þeirri samkeþpni hafði ríkissjón-
varpið betur og þséttirnir urðu með
því vinsælasta sem sýnt hefur verið
í sjónvarpi. Stöð 2 hefur þó ekki feng-
ið formúlu að vel heppnuðum spurn-
ingaþætti með Ómari. Hann ætlar
aldrei aftur að stjórna spurninga-
þætti.
„Aldrei aftur," segir Ómar ákveð-
inn. „Ég hét mér því reyndar áður
en ég byrjaði í fyrra að þetta skyldi
ég aldrei gera aftur og stend við það.
En þetta var mjög gaman og heppn-
aðist framar vonum. Satt að segja
held ég, þegar ég lít til baka hjá Sjón-
varpinu, að vinnan með samstarfs-
fólkinu og áhorfendum í þessari
keppni sé einhver ánægjulegasta
minningin.
Samstarfið við Baldur Hermanns-
son, Heiði Ósk, Tage Ammendrup,
Gunnar Baldursson, Ásthildi Kjart-
ansdóttur og allt þetta lið var alveg
stórkostlegt. Þaö hefur mjög mikið
að segja upp á hvort dagskrá öðlast
líf að samstarflð sé gott. Ég er eigin-
lega farinn að tala eins og Hemmi
Gunn en ég get bara ekki annað.
Hugmyndin sjálf var reyndar þess
eðlis að það þurfti mjög lélega
frammistöðu til að klúðra málinu.
Grunnhugmyndin var í lagi og erfitt
að klúðra henni algerlega."
Loforðið efnt að hálfu
„En menn eiga svo sem aldrei að
segja aldrei. Sumir hefðu haldið að
ég ætti aldrei eftir að fara af Sjón-
varpinu en nú er ég farinn. Það er
eins og segir í einhverju
Shakespeareleikriti að enginn má
sköpum renna og best er það.“
Ómar segir að hann hafi ekki stað-
ið fullkomlega við loforð sitt að
skipta um starf fyrir fimmtugt. Hann
leiddiþóhugannaðþvíumtímaað ■
snúa algerlega baki við Sjónvarpinu.
„Ég er bara búinn að efna loforðið
að hálfu að breyta til fyrir fimm-
tugt,“ segir Ómar. „Ég hef þó ekki
stórar áhyggjur af þessu en það eru
mörg verkefni sem gaman væri að
fást við, t.d. í sambandi við leikritun.
Ég heíöi líka gaman af að halda
einhvern tíma ljósmyndasýningu. Ég
hef tekið mikið af myndum úti á
landi. Þetta liggur í haugum hjá mér,
óflokkað og sumt af þvi óskoðað. Sem
betur fer hefur lífið upp á margt
skemmtilegt að bjóða."
Skynsemin ræður
Ein af þessum skemmtunum er
rallí. Þótt Ómar sé hættur að keppa
þá er áhuginn ómældur. Raunar er
það líkast rallakstri að fara með
Ómari um bæinn. Hann ekur um á
Súsúkí smábíl sem muna má sinn
fifil fegri enda kostaði hann aðeins
60 þúsund krónur. „Þetta er alveg
nógu gott undir afturendann á mér
hér innanbæjar. Ég læt skynsemina
ráða í bílakaupum," segir Ómar.
Þetta er einkabíll í orðsins fyllstu
merkingu. Farangurinn nær upp í
topp og þar sem pláss er afgangs rað-
ar hann bílablöðum.
Ómar býður í bíltúr út á flugvöll
þar sem hann þarf að leggja sérleið
í rallíi. Á leiðinni tekur vatnsgufa
skyndilega að byrgja útsýn. „Nú, það
er eitthvað að. Bara farið að sjóða á
tikinni," segir Ómar. „Jæja, við lát-
um hana malla alla leið.“ Á leiðar-
enda er fariö að kanna málið og þá
stendur vatnsbunan upp úr húddinu
og út á plan og það kemur í hlut
slökkviliðsins á Reykjavíkurflugvelli
að leggja til vatnssopa á bílinn.
Hvíld að hafa mörg
járn í eldinum
Ómar er einn þeirra manna sem
alltaf eru að. Hann skilur aldrei far-
símann við sig og í bílnum er alltaf
búnaður til nokkurra daga útilegu.
Það er vissara ef skjótast þarf út á
land fyrirvaralaust. Þegar hlé verður
á sjónvarpsvinnunni er ekki úr végi
að leggja eins og eina sérleið í rallíi
og ræsa keppendur. Ófá kvöldin treð-
ur Ómar svo upp á skemmtunum.
„Ég verð aldrei leiöur á þessu ati,“
segir Ómar. „Ég tek mér að vísu frí
stund og stund þótt þau séu öðruvísi
en hjá öðru fólki. Það er viss hvíld 1
því að hafa mörg járn í eldinum.
Þetta kostar vissulega skipulagningu
og forgangsröð á verkefnunum.
Fréttirnar eru þar í fyrsta sætinu,"
sagði Ómar Ragnarsson.
-GK
49