Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.1988, Blaðsíða 21

MÁNUDAGUR 12. DESEMBER 1988.
21
Fellum gengið -
bönnum verkföll
Hvort sem mönnum líkar betur
eða verr er gengisfelling, sem mið-
ast við að halda hér viðunandi at-
vinnustigi, algjörlega óhjákvæmi-
leg.
Persónulega nægir mér að vísa
til blaðagreina dr. Benjamíns Ei-
ríkssonar sem hefur komið ákaf-
lega sterkt út í umræðunni um
efnahagsmál undanfarna mánuði.
Hann hefur bent á þróun kaup-
gjaldsmála og leiðrétt þá sem hafa
andæft hugmyndum um gengis-
felhngu á þann hátt að fram hjá
þeim staðhæfingum hans verður
ekki horft nema stinga haus í sand.
Auk þess má benda á að við höf-
um sem 250 þúsund manna þjóð
ekki efni á þvi að ganga á mann-
auðinn með stórfelldu atvinnu-
leysi. Við núverandi aðstæður
gagnar lítið að deila mikið um ein-
staka orsakir þessa vanda, sem við
erum í um stund, heldur verðum
við að horfa á hann eins og hann
er og gera nauðsynlegar ráðstafan-
ir hið allra fyrsta.
Skylda stjórnarflokkanna
Það var mat forystumanna Fram-
sóknarflokks og Alþýðuflokks að
betra væri að mynda þingræðislega
veika ríkisstjórn en halda áfram
stjórnarsamstarfi við Sjálfstæðis-
flokkinn, eða í fullri alvöru að fá
Borgaraflokkinn til samstarfs.
Ein höfuðröksemdin fyrir stjóm-
arslitum var sú að þingflokkur
sjálfstæðismanna og Sjálfstæðis-
flokkurinn almennt væri ekki
nægilega samtaka um aðgerðir.
Það er því skylda stjórnarflokk-
anna og ríkisstjómarinnar sérstak-
lega að sýna fram á að þau samtök,
sem nú hafa verið mynduð um
stjórn landsins, séu skilvirkari en
þau sem leyst vora upp.
Kjaraskerðing er nú þegar orðin
staðreynd og atvinnuvandræði eru
vaxandi. Eflaust er almennari
KjaUarinn
Ásmundur Einarsson
útgáfustjóri
kjaraskerðing einnig óumflýjanleg
og staðbundið atvinnuleysi ef til
viil líka. Þó er ég persónuiega
þeirrar skoðunar að ganga eigi eins
langt og mögulegt getur tahst til
að varðveita fulla atvinnu.
Það er hins vegar ekki á nokkurs
manns færi að meta heildarstöð-
una án þess að fá fyllri upplýsingar
en komiö hafa fram í umræðum til
þessa og þar af leiðandi erfitt að
tala um aðrar ráðstafanir en geng-
isfellingu, þótt sumar blasi við.
„Skaðinn er skeður“
Eitt er víst að í vah um atvinnu-
stig, sem löngum hefur verið með
innbyggðu þenslustigi, yfir marga
áratugi litið, hvíhr mikU ábyrgð á
aðUum vinnumarkaðarins. í
augnabUkinu er gagnrýni á þessa
aðUa eins og hvert annað fortiðar-
rugl sem ekki er eyðandi tímanum
í.
Skaðinn er skeður. Það er orðin
lenska í stjórnmálum Vesturlanda
að hvergi skuli gefið eftir. í þau
viðhorf skortir kjarna, annan en
þann aö skortur sé hagfræðileg
staðreynd og þar með pólitísk.
í ljósi þessa eru allar efnahagsleg-
ar lausnir slæmar lausnir og því
verri í huga fólks sem hagfræðileg-
ar lausnir setjast fastar að mönn-
um sem trúarbragðaleg sannindi
stétta, hópa og einstakUnga.
Hér á landi er vaUð milU atvinnu-
stigs og launastigs en verðbólga og
vextir stjórnast að talsverðu leyti
af þessu vali. Við getum ekki fín-
stUlt efnahagslíf okkar eins og sós-
íahstar vUja í orði kveðnu, nema
koma á einræði. Á þessu núll-stigi
verðbólgu, sem stjórnvöld segja
okkur stödd á, er hins vegar að
opnast sá möguleiki að afnema
verðbætur, fella gengið, halda
raunvöxtum, hætta verðstöðvun,
leyfa kjarasamninga, en banna
verkfoll, því að launaskrið undan-
farinna áratuga sýnir að samnings-
staða fólks við fullt atvinnustig er
mjög sterk. Það þarf ekki annað en
segja að þaö vilji skipta um vinnu-
stað og þá er kaupið hækkað. Sama
gildir um fjöldauppsagnir. Um aðr-
ar ráðstafanir þarf ekki að fjölyrða,
póUtíkin getur séð um þær.
Allt er þetta þó sagt með þeim
fyrirvara að greinarhöfundur hef-
ur ekki aðgang að fyrsta flokks
efnahagsráðgjafa - en það á forsæt-
isráðherra og ríkisstjórnin, dr.
Benjamín Eiríkssyni.
Ásmundur Einarsson
„Hér á landi er valið milli atvinnustigs
og launastigs en verðbólga og vextir
stjórnast að talsverðu leyti af þessu
vali.“
Steingrimur Hermannsson forsætisráðherra. Benjamin Eríksson hagfræðingur.
Forsætisráðherra og ríkisstjórnin eiga aðgang að fyrsta flokks efnahagsráðgjafa, dr. Benjamín Eiríkssyni.
Kennari á villigötum?
í DV hinn 1. des. sl. birtist grein
eftir Kjartan Ágústsson, deildar-
stjóra í íslensku við Fjölbrauta-
skóla Suðurlands. Grein Kjartans
virðist ætlað að vera svar við kjall-
aragrein, sem undirritaður ritaði í
sama blaö 22. nóvember sl., og fjall-
aði sú grein m.a. um móðurmáls-
kennslu í framhaldsskólum bæði
fyrr og nú.
Svo sem vænfa má erum við
Kjartan sammála um sumt, en um
annað eru meiningar okkar deild-
ar. Hafi ég skiUö grein Kjartans
rétt virðist hann hafa eignað sér
meira af gagnrýni minni en hann
á, ég hef aldrei komið inn í kennslu-
stund hjá honum og veit því ekki
nákvæmlega hvernig hánn hagar
sinni kennslu, ég lýsti aðeins skoð-
unum sem ég hef, byggðum á eigin
reynslu og á samtölum við fjölda
fólks sem er sama sinnis og ég.
Þarf að fullnægja kröfum
Tvennt var það í móðurmáls-
kennslu, sem ég gagnrýndi,
kennslubækur sem mér þóttu ekki
nógu góðar og er höfundur því
sammáia og virðist þykja miður,
hitt atriöið var að mér þóttu kröfur
um kunnáttu ekki nægar.
Kjartan Ágústsson spyr í sinni
KjaHarinn
Hreinn Erlendsson
nemandi við öldungadeild
Fjölbrautaskóla Suðurlands
grein: „Um hvers konar kunnáttu
í íslensku er maðurinn að tala?“
Það kom fram í minni grein, ég var
að tala um kunnáttu r íslenskri
málfræði, bókmenntum, brag-
fræði, íslenskum málsháttum og
orðtökum, allt þetta kom fram í
téðu greinarkorni mínu og ætti því
ekki að þurfa að spyrja. Það er
nefnilega ekki nóg að við Kjartan
báðir gerum miklar kröfur til okk-
ar sjálfra, hann sem kennari og ég
sem nemandi, það námsefni sem
upp á er boðið þarf að fullnægja
þeim kröfum og sá tími sem til
námsins er ætlaður þarf einnig að
vera nægur.
Það eykur ekki við kunnáttu eins
eða neins þótt höfundur kalli orð
mín dylgjur og rakalausan þvætt-
ing. Góð kunnátta í íslensku fæst
ekki með slíku orðbragði heldur
með mikilli og góðri kennslu og
virðingu fyrir móðurmálinu. Það
þurfa þeir sem móta málfar þjóðar-
innar öðrum fremur að hafa hug-
fast, þ.e. uppalendur og fjölmiðla-
fólk, af uppalendum hafa kennarar
sennilega mest áhrif á málfar, til
þeirra er þekkingin sótt og margur
virðist telja að þeirra orð hafi allt
að því lagagildi.
Einlægósk
Mér þykir miður að ég skil ekki
hvað höfundurinn meinar sums
staðar í grein sinni. Hann talar um
innibyrgöa sorg í hjarta, leti, sem
ég þekki af reynslu, jafnvel minni
eigin, hann getur sér til um tilgang
minn og að lokum vonar hann að
ég hafi fengið hvötum mínum fuh-
nægt og óskar mér góðs bata. Ég
sé ekki hvað svona lagað kemur
kennslu í íslensku við, hins vegar
verð ég að gera þá kröfu til hans
að hann skýri þessi orð sín á máli
sem ég skil, og þannig að ekki þurfi
að koma upp misskilningur ókunn-
ugra um frammistöðu mína við ís-
lenskunám í Fjölbrautaskóla Suð-
urlands.
í fyrri grein minni var ætlunin
að íjalla á hlutlægan hátt um móð-
urmálskennslu í framhaldsskól-
um. Það var hvorki ætlunin að
særa Kjartan Ágútsson deildar-
stjóra né neinn annan. Svari hann
eða einhver annar þessari grein
mun ég því aðeins svara aftur að
þar verði fjallað um móðurmáls-
kennslu í stað þess að ræða um
einstaklinga að stærstum hluta.
Ég vil hlusta á umræður um
stöðu og framtíð þjóðtungu okkar
íslendinga og taka þátt í þeim um-
ræðum af brennandi áhuga, ein-
stakar persónur koma því máli
ekkert við. Það virðist vera einlæg
ósk okkar pennavinanna beggja að
sem flestir sýni móðurmáh okkar
og kennslu þess hfandi áhuga. Þess
vegna skrifaði ég minn fyrri grein-
arstúf sem deildarstjórinn fór að
svara. Um það meginmarkmið ætt-
um við að geta sameinast í bróð-
erni. Viö ættum aö forðast þau
vinnubrögð, sem eru fyrirsögn
næsta kjallara fyrir neðan kjallara-
grein Kjartans, þar sem sagt er:
„skítkast kallar á meira skítkast".
Svoddan munnsöfnuður fegrar
ekki ástkæra ylhýra máhð, hann
eykur engum þroska eðá kunnáttu
í flóknu móðurmálsnámi.
Hreinn Erlendsson
„Það virðist vera einlæg ósk okkar
pennavinanna beggja að sem flestir
sýni móðurmáli okkar og kennslu þess
lifandi áhuga.“