Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1988, Blaðsíða 4

4
MÁNUDAGUR 19. DESEMBER 1988.
Fréttir
Albert Guðmundsson verður sendiherra í París:
„Mitt fólk mun áfram
starfa fyrir flokkinn“
- Júlíus Sólnes tekur við formennsku í Borgaraflokknum þegar Albert fer
„Mér þykir vænt um það ef ég hef
verið harður andstæðingur. En ég
hef ekki orðið var við að þeir ráð-
herrar sem hafa boðið mér þetta starf
hafi viljað losna við mig úr íslensk-
um stjórnmálum. Þvert á móti hef
ég orðið var við gagnkvæma virðingu
milli mín og þeirra sem hafa verið
mínir andstæðingar. Ég er búinn að
eiga marga harða andstæðinga á
sviði íþrótta. Við höfum barist á sett-
um vígvelli eftir settum reglum. Ég
hef átt þá fyrir góða vini þrátt fyrir
þaö. Sama gildir um stjórnmál og
andstæðinga mína á þeim vett-
vangi,“ sagði Albert Guömundsson,
formaður Borgaraflokksins og til-
vonandi sendiherra íslendinga í Par-
ís.
Auk þess að veröa sendiherra í
Frakklandi gegnir Albert störfum
sendiherra í Porúgal, á Spáni og
Grænhöfðaeyjum. Hann mun einnig
starfa fyrir ísland á vegum Unesco
og OECD.
Albert þáði boð Jóns Baldvins
Hannibalssonar utanríkisráðherra
um stöðuna í gærmorgun. Jón Bald-
vin er íjórði utanríkisráðherrann
sem býöur Albert þessa stöðu.
Vona að Borgara-
flokkurinn lifi
Þetta boð hefur blandast inn í tæp-
an meirihluta ríkisstjórnarinnar á
þingi. Þær getgátur hafa heyrst opin-
berlega að þegar Albert verði farinn
utan muni einhverjir þingmanna
Borgaraflokksins ganga til fylgis við
stjómina.
„Ég held að ef eitthvert samkomu-
lag verður milli rikisstjómarinnar
og Borgaraflokksins verði það venju-
legar stjórnarmyndunarviðræður
þar sem tekið verður tillit til stefnu
flokksins í heild. Ég hef ekki nokkra
trú á því að einn eða tveir þingmanna
flokksins gangi til Uös við stjómina.
„Það hlakkar í andstæðingum okkar nú þegar Albert fer tii Parisar en við
munum snúa bökum saman,“ sagði Július Sólnes, næsti formaður Borgara-
flokksins. Hann og Albert fóru yfir stöðu mála i gær eftir að Aibert hafði
ákveðið að þiggja boð Jóns Baldvins Hannibalssonar utanríkisráðherra um
sendiherrastöðu í Frakklandi. DV-mynd GVA
Annaö hvort semur flokkurinn allur
við stjómina eða hann semur ekki.
Ég hef ekki trú á því á þessu augna-
bliki að það breyti nokkru að ég
hverfi af vettvangi," sagði Albert.
- Enmunbrottfórþínekkihafamik-
il áhrif á framtíö flokksins?
„Ég held að það sé alveg ljóst að
Borgaraflokkurinn hefur sannað sitt
ágæti. Það eru mjög hæfir menn í
þingUðinu og það fylgja flokknum
traustir stuðningsmenn. Ég óttast
því ekkert að fólk fari að yfirgefa
hann. Þaö gerði mér engan greiða
með því.“
- Þín persóna var samofin stofnun
fíokksins. Er ekki næsta víst að fylgi
hans mun minnka þegar þú hverfur
af vettvangi?
„Ég vona að fylgið aukist. Ég get
ekki annað. Þetta er eitt af því sem
tilheyrir mínu lífsstarfi. Ég stofnaði
Borgaraflokkinn í góðu samstarfi við
fólk vítt og breitt um landið. Það er
von mín og trú að flokkurinn eigi
sterkar rætur og þessi hluti af mínu
lífsstarfi verði varanlegur.“
Júlíus Sólnes
næsti formaður
- Munt þú reyna að hafa áhrif á
hverjir taka nú við forystu flokksins?
„Ég mun að sjálfsögðu reyna aö
hafa áhrif á endurskipulagningu á
flokksforystunni fram að næsta
landsfundi. Það er landsfundur sem
ákveður síðan hvað gerist í framtíö-
inni. Landsfundur kaus Júlíus Sól-
nes sem varaformann og hann tekur
því að sjálfsögðu við af mér. Hann
er búinn að sanna að hann er dugleg-
ur og hæfur maður. Það þarf hins
vegar að ákveða nú hver tekur við
af Júlíusi sem varaformaður flokks-
ins og formaður þingflokks. Það þyk-
ir óeðlilegt samkvæmt flokksreglum
að sami maður gegni formennsku
bæði í flokknum og í þingflokknum.
Ég vildi það ekki á sínum tíma þó
það sé formlega hægt. Júlíus var þá
sammála mér og ég veit að hann er
það ennþá. Málið snýst því um hver
verður varaformaður og formaður
þingflokks. Benedikt Bogason mun
taka við þingsæti mínu og Ásgeir
Hannes Eiríksson verður fyrsti vara-
þingmaður Reykvíkinga."
Lofaöi ekki að hætta
afskiptum af stjórnmálum
- Fjölskylda þín hefur verið mjög
áberandi í flokknum. Þykir þér eðli-
legt að Ingi Björn, sonur þinn, taki
nú við einhverjum af æðstu embætt-
um flokksins?
„Það breytist ekkert að mitt fólk
vinnur fyrir flokkinn. En æðstu emb-
ætti flokksins eru ekki ættgeng. Það
er ákvörðun landsfundar hverjir
gegna ábyrgðarstöðum fyrir flokk-
inn. Það breytir því ekki að mitt fólk
mun áfram starfa fyrir flokkinn og
ég vona að hulduherinn geri það
einnig."
- Munt þú hafa einhver afskipti af
flokknum eftir áð þú tekur við störf-
um sendiherra?
„Nei. Ég tel það ekki við hæfi aö
sendiherra skipti sér af stjórnmál-
um. Ég geri það ekki meðan ég gegni
öðrum trúnaðarstörfum fyrir þjóð-
ina.“
- Erþástjórnmálaferliþínumlokið?
„Þaö er ekkert loforð af minni hálfu
að skipta mér aldrei af stjórnmálum
aftur."
Víða fyrirferðar-
mikill og frekur
- Hvenær tekur þú við starfi sendi-
herrans í París?
„Ég er ekki búinn að ákveða það.
Ég býst við að ég taki við starfinu á
fyrra hluta næsta árs. Þetta er búin
að vera afskaplega erfið ákvörðun
og ég tók hana ekki endanlega fyrr
en í gærmorgun. Ég á náttúrlega
djúpar rætur hér á mörgum sviðum.
Ég er búinn að vera svo afskaplega
víða fyrirferðarmikill og kannski
frekur í félags- og stjómmálalífi hér.
Það tekur því tíma að slíta sig upp
með rótum og varla minna en þrjá
mánuði. Þræðirnir liggja svo víða.“
- Liggja rætur þínar ekki einnig í
Frakklandi?
„Jú, mikil ósköp. Mér þykir afskap-
lega vænt um Frakkland og Frakka.
Þeir hafa sýnt mér margvíslegan
heiður. Ég held að fáir hafi fengið
fleiri orður frá einni þjóð en ég frá
Frökkum. Fyrir utan það er ég heið-
ursborgári í Nice, minni gömlu
heimaborg.“
Sárast að hætta í -
Sjálfstæðisflokknum
- Hvað er það sem þér þykir þú hafa
mestu áorkað þegar þú lítur yflr fer-
il þinn í íslenskum stjórnmálum?
„Mér finnst það vera á ýmsum
sviðum. En það sem mér finnst
minnisstæðast er úr borgarmálum.
Mér hefur alltaf þótt vænt um
Reykjavík sem er mín fæðingarborg.
Það starf sem ég vann í samráði við
stjórnarandstöðuna í borgarstjórn
um byggingar fyrir gamla fólkið er
mér einna minnisstæðast. Ég var lít-
ilsvirtur fyrir þetta starf á sínum
tíma vegna þess að þetta þóttu of
mikil lúxusheimili. Ég held að það
sjái það allir í dag að þetta var eitt
þarfasta verk sem unnið hefur verið
í málefnum borgarinnar."
- Enhvaðvarsárastáþínumferh?
„Mér fannst það náttúrlega sárast
að þurfa að fara úr Sjálfstæðis-
flokknum. Ég held að það sé sár sem
ég mun bera alla ævi. Mér þótti af-
skaplega vænt um þennan flokk,“
sagði Albert Guðmundsson.
-gse
í dag mælir Dagfari
Au revoir, Monsieur Albert
Jæja, þá liggur það loksins fyrir.
Albert fer til Parísar. Hann ætlar
að þiggja boð ríkisstjórnarinnar
um sendiherrastarf i Frakklandi
og tilkynnti utanríkisráðherra
þessa ákvörðun sína á sunnudags-
morgni. Sennilega hefði Albert fyr-
ir löngu verið búinn að tilkynna
þessa ákvörðun sína ef Jón Baldvin
hefði ekki verið upptekinn í útl-
andinu. Það er ekki heiglum hent
að sæta lagi þegar ráöherrarnir eru
heima og mátti teljast gott að ráð-
herrann skyldi hafa sunnudags-
morguninn lausan fyrir Albert.
Annars hefði Albert setið uppi með
þessa ákvörðun sína án þess að
geta tilkynnt hana og þjóðin hefði
áfram mátt búa við þá óvissu hvað
yrði með Albert og Borgaraflokk-
inn.
Niðurstaða Alberts kemur eng-
um á óvart. Þetta var tilboð sem
hann gat ekki hafnað. Albert vill
vinna þjóð sinni og landi sem mest
gagn, eftir því sem hann sagði í
útvarpinu þegar hann var spuröur
af hveiju hann þiggur sendiherra-
starfiö. Albert flnnur þaö út að
hann vinni þetta gagn fyrir þjóöina
mun betur meö því að flytja af landi
brott og láta sig hverfa úr póhtík-
inni hér heima. Hann hefur séð aö
ráðherrarnir eru mjög á faralds-
fæti og gera aðallega gagn þegar
þeir eru erlendis. Hvers vegna ætti
það ekki að gilda um hann sjálfan,
enda þótt hann hafi alla tíð staðið
í þeirri meiningu að eitthvert gagn
væri að því að vera heima ef menn
eiga að gera gagn hér heima?
Eins og Dagfari hefur áður bent
á er þetta afar sniðugt herbragð hjá
ríkisstjórninni að gera Albert til-
boð sem hann getur ekki hafnað.
Hún losnar ekki aðeins við Albert
heldur við heilan flokk sem er til
vandræða í þinginu. Borgaraflokk-
urinn er auðvitaö ekkert nema Al-
bert og þegar hann er farinn til
Parísar munu hinar jarðnesku leif-
ar Borgaraflokksins dreifast yfir á
aðra flokka í þinginu og koma rík-
isstjórninni til hjálpar í atkvæða-
greiðslum.
Ríkisstjómin býr viö það vanda-
mál aö hafa ekki meirihlutastuðn-
ing í báðum deildum en í staðinn
fyrir að efna til kosninga og afla
sér frekari stuönings meðal kjós-
enda hefur stjómin gripiö til þess
ráös, sem er auövitað miklu hand-
hægara, aö fækka þingmönnum
sem em á móti henni. Það gerir
hún meö því að senda þá í pólitíska
útlegö þegar þeir em orðnir óþekk-
ir. Dagfara kæmi ekki á óvart þótt
ríkisstjómin gerði Halldóri Blönd-
al næsta tilboð um sendiherrastöðu
í útlöndum. Halldór er farinn að
þvælast fyrir, skilur ekki ritstjórn-
arstefnu Morgunblaðsins og hefur
svo hátt í ræðustóli í efri deild að
Steingrímur Hermannsson er
hættur að geta hugsað. Og þá er
nú mikið sagt. Það er ekki nema
örsjaldan sem Steingrímur hættir
að hugsa, eöa neyðist til að hætta
að hugsa, eða hreinlega gefst upp
við það að hugsa. Þegar Steingrím-
ur fór að hugsa aftur eftir truflun-
ina frá Halldóri segist hann helst
hugsa sér að hætta í pólitík til að
losna viö að hlusta á Halldór. Þegar
Halldór Blöndal tafði fyrir hugsun
forsætisráðherra var sá síðar-
nefndi að hugsa upphátt fyrir
Moggann en Halldór hafði einmitt
ruglað Morgunblaðið í ríminu með
því að segja Mogganum frá því að
hann skildi ekki Moggann.
Það er auðvitað miklu meira áfall
fyrir Moggann heldur en Halldór
þegar Halldór skilur ekki hvað
stendur í blaðinu en verra er þó ef
Steingrímur gerir alvöm úr því aö
hætta í pólitík tíl aö losna viö að
hlusta á Halldór Blöndal. Þess
vegna segir Dagfari það eins og er
að nú á ríkisstjórnin að koma
Halldóri út af þingi eins og Albert
og gera hann að sendiherra í fjar-
lægu landi þar sem þingmaöurinn
getur hvorki abbast upp á Morgun-
blaðið né Steingrím Hermannsson
en gert samt sitt gagn. Albert er
búinn aö upplýsa að hann geri
miklu meira gagn með því aö vera
erlendis heldur en hérlendis ef
gagmð á að koma að gagni hér
heima.
Nú er bara að ganga á röðina,
fyrst Albert, svo Halldór og svo
koll af kolli til að ríkisstjómin fái
starfsfrið. Það gerigur auðvitað
ekki aö hafa menn á þingi sem
hafa svo hátt að Steingrímur getur
ekki hugsað né heldur menn á
þingi sem gera miklu meira gagn
meö því að vera ekki á þingi. Þau
em mörg, sendiherraefnin á al-
þingi, ef að er gáö.
Dagfari