Alþýðublaðið - 11.07.1921, Page 2
*
ALÞ*YÐUBLAÐIÐ
bkðsíEs ti i Aíþyðiihustec víð
ÍEgóiÍMtrsstl og Hverfisgötn
Sími e»®s.
AugtýsÍEgKSB sé skthð þs,agsö
eða í Outenberg í síðasta Sagí ki.
10 árdegis, þaaa dag, sem þær
eiga að koma í blaðið.
Áskriftarg|a!d -a i rt kr. á
mánuði.
AugíýsingaverS kr. r,$o csr.
drtdáikuð.
Útsöiumsnn beðnir stð gsra »kii
til s./greiðslunnar, &ð minsta kosti.
ifsiotðtntgslegs.
einai eru nú 228000 en voru
223000 í Rússlandi öllu áöur.
[Hér ber að gæta þess, að Petro-
grad var áður höfuðborg ríkisins,
en Moskva er það nú og eru þar
allar ríkisskrifstofumar saman
komnar]. Dauðratalan 45%, var
23% 1917. Giftingar 20% gegn
5% áður.
Jlýjnstu símskeyti.
Khöfn, 10. júlí.
Stríðsatbrotin.
Símað er frá Paris, að réttar-
gangurinn í Leipzig veki gremju
mikh meðal bandamanna. Telja
þeir hann skrípaleik einan. Vitna
þeir einkum í sýknun Stengers
herforingja, eftir að herforingjar
úr herráði hans höfðu borið fyrir
réttin um að hann hefði skipað fyrir
utn að skjóta særða menn og fanga
á vígvöllunum. Þýzk blöð halda
fram, að dómar rfkisréttarins séu
réttiátir og óvilhallir. Frakkland
og Belgía haía kvatt burtu um-
boðsmenn sína við réttarhöldin
sem andmæii.
Samningar
miiii Englendinga og Kemalistanna
stracdaðir.
CScðm. Thorsteinsson söng
gamanvísur og sagði sögur í Bár-
unci á laugardagskvöidið fyrir fullu
faúsi. Skemtunin ágæt.
WerðlœÆÆun/
Frá og með deginum i dag höfum vér iækk
að verðið á öllum fyrirliggjandi birgoum
í blutfalli við markaðsverð. — Virðingarfyllst
cŒimBurverzl. Jírna Jénssonar.
Sími 104. Sími 104.
Kæ ðsginn e§ vegisa.
Lögreglan gengur altof iint
eftir þegar um áfengisbrot er að
ræða, ekki aðeíns hér í bænum
heidur um Iand alt. Einkum eru
það dómararnir, sem gera sig mjög
seka um vanrækslu í þessum efn-
um. Það mun t. d. sjaldan eða
aldrei vera rannsakað hér í Reykja-
vik, þegar maður er kærður og
sektaður íyrir að vera .ölvaður á
almannafæri", hvort hann hefir
fengið vínið á lögiegan hátt.
Sökudóígurinn er aðeins dæmdur
fyrir brot á iögreglusamþykt bæj-
arins; en hann er ekki sakaður
um brot á bannlögunum, þó vit-
anlegt sé, að yfirleitt aldrei getur
verið um annað en bannlagabrot
að ræða, þegar maður er svo ölv-
aður, að hann hneyxli lögregluna.
Lfka er það ekkert leyndarmál,
að bæjarfógetsnn í Reykjavík tek-
ur ekki hörðum höndum á þeim
vínafbrotamönnum, sem komast
undir hendur hans, og má ve!
vera að sumum ifki það vei, en
bannmenn og aðrir, sem vilja að
lögum sé hlýtt í iandinu, kunna
yfirvöldunum engar þakkir fyrir,
þó þeir hlffi sökudólgunum. Þetta
lagast aidrei hér f bæ, fyr en sér-
stakur maður er iátinn hafa með
höndum eftirlit með lögunum.
Gnnnar Egilson er að sögn
kominn tii Msdrid, sennilega þá
til þess að semja fyrir íslands
hönd með Dönum um mál okkar
þar. Þó bannmenn hér væru allir
af vilja gerðir, gætu þeir aldréi
treyst honum til að koma hreint
fram, þegar bannmálið er annars-
vegar, og þessvegna hljóta þeir
að krefjast þess, að hann verði
þegar kvaddur þaðan og sendur
maður suður, sem þeir bera fult
traust til. Slíkt hefði reyndar átt
að vera búið að gera fyrir löngu.
Því þó menn efist ekki um að
danski samningsmaðurinn geri alt
sem hann getur oss íslendingum
í hag, verðum vér að telja það
heppilegra og í alla staði trygg-
ara, að íslenzkur maður sem hefir
fult skyn á öllum staðháttum hér,
sé viðstaddur þegar gerður er
jafn þýðingarmikiil samningur og
hér um ræðir.
Barnagnllin. Þessir ísiendingar
fengu að gjöf barnagullia nýsmíð-
uðu: Jón Magnússon, sem kaliar
sig hú stórkrossriddara — betur*
að krossinn sligi hann ekki, —
Sveinn Björnsson, Jón Sveinbjörns-
son, Jóh. Jóhannesson, Bjarni frá
Vogi og Einar Arnórsson sem
allir heita stórriddarar og Þorst.
M. Jónsson aiþm. sem kallast hér
eftir riddari; auk íslendinganna
var giingrið hengt á mesta sæg
danskra borgara, sem vér ekki
kunnum að nefaa. Auk þessa var
skipuð 5 manna nefnd til þess
framvegis að gæta guilastokksics
og hengja við tækifæri krossa og
stjörnur á brjóst „góðu barnanna",
I nefndinni eru Jóhannes bæjar-
fógeti, Klemenz Jóasson, Björn
Kristjánsson, Asgeir Sigurðsson
og einkaritari konungs. Væntan-
lega kemur röðin næst að nefnd-
inni og sfðan að þmgmönnunum,
sem leyfðu Jóni að flytja inn
þenna þarfa flutning og mjög
nauðsynlega. Segja fróðir menn
að stykkið af ódýrustu orðunni
kosti 400 kr., annari-600 kr. og
þeirri þriðju 900 kr. Væri þetta
rétt, sem álfta verður meðan það
ekki er borið aftur, hefir fyrsta
„skúrin* kostað landið 20,200 kr.
Laglegur skildingur og ekki furða.
þó loforð fáist um ián bjá þeim(.
sem bnossið hljótal