Alþýðublaðið - 11.07.1921, Qupperneq 4

4
A L ÞjjY ÐUBLAÐIÐ
Nýkomið:
Niðursuðuvörur:
Lax, Sardínnr, Síld, Pernr og Apricots.
Sétlega ódýrt í
Kaupfélagi Reykvikinga
Laugaveg 22 A. Sími 7 2 8.
Rafmagnsleiðslur.
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuæðaraar og menn
ættu ekki að draga lengur að
láta okkur leggja rafleiðslur um
hús sín. Við skoðum húsia og
segjum um kostnað ókeypis. -—
Komið í tima, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljós.
Laugaveg 20 B. Simi 830.
5kófatriaður
í dag og næstu viku selja
Kaupfélögin á Laugav. 22
og í Gamla bankanum skó-
fatnað með 20% afslætti:
Kvenstigvél, Karlmannastíg-
vél, Verkamannastígvél,
Drengjastígvél, Barnaskór.
Alt er þetta mjög góður varn-
ingur og með betra verði en
menn eiga að venjast hér. —
Vandadur og trúr maður
biður góða menn að athuga, að
hann tilfínnanlega vantar atvinnu.
Öskar eftir búðarstörfum, skriftum
eða kenslu. Kennir söng og orgel
spil. Upplýsingar gefur afgreiðslan.
Hnskkur fundinn á
veginum fyrir sunnan Iogólfsfjall.
Réttur eigandi gefi sig íram á
afgreiðslu blaðsins.
Theimosfiöskur í hulstr
um fást ódýrar í verzl. Símonar
Jónssonar, Laugaveg 12
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Alþýðublaðiö
er ódýrasta, fjölbreyttasta Og
bezta dagblað landsius. Kaup-
ið það og lesið, þá getið
aldrei án þess reriÖ.
Alþbi. koatar i kr. á mánuil.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberr.
Jack Lcndox \ Æflntýri.
hún haft skammbyssu eða riffil var ekkert að óttast
En hún var alveg vopnlaus, og sá að Gogoomy horfði
á belti hennar. Var auðséð, að honum þótti ekkert
fyrir því, að byssuna vantaði á sinn stað.
Fyrsta boðorð hvítra manna á Salomonseyjunum er
það, að láta sveringja aldrei sjá á sér hræðslu, hnífarnir
sem þeir héldu á báru þess ljóst vitn, hver ætlun þeirra
var.
„Haldið þið nú áfram að slá grasið," skipaði hún.
En Gogoomy læddi fætinum fram. Hún sá það, og
mældi með augunum fjarlægðina. Henni mundi það
ómöglegt að snúa hestinum við og sleppa á brott. Hún
hlaut að verða drepinn..
Á augnabliki leit hún yfir hópinn — einn villirnaður-
inn var gamall maður, með svo skaðskemd eyru, að
þau náðu honum' niður á brjóst; annar þeirra hafði
breitt, flatt afríkanskt nef og flöktandi augu, sem voru
i svo djúpum augnatóftum, að ekki sást nema hið
gula í þeim; sá þriðji var varaþykkur með hrokkið
vangaskegg; og Gogoomy — jú, hún hafði aldrei áður
tekið eftir, hve þrjóskulegt og villidýrslegt andlit hans
var. Hann var öðruvísi en allir hinir, beinlínis bar af
þeim. Líkami hans var betur vaxinn. húðin fallegri, vel
smurð og ósjúk. Um hálsinn hafði hann festi úr sjkald-
bökutönnum og hékk í henni hálfmáni skorinn til úr
skel. Um ennið hafði hann hvítt band úr skeljum. I hári
hans var ein fjöður og rétt neðan við hnéð var hvítt
perluband. Einn af mönnunum var gamall og visinn
karl með hrukkótt enni og kipring í andlitinu, sem
minti mjög á apa.
„Gogoomy," sagði hún snjalt. „Ef þú ferð ekki að
vinna, þá slæ eg þig.“
Svipurinn varð reiðilegri, en hann svaraði ekki. Hann
leit 1 kringum sig eins og hann væri að athuga, hvort
félagar hans hefðu nú umkringt hana alveg, og jafn-
framt'færði hann fótinn nær henni. *
Jóhönnu var það§fullkomlega ljóst, í hve slæma klípu
hún var komin. Hún varð að komast út úr hringnum.
Hún reiddi upp svipuna og keyrði um leið hestinn
sporum. svo hann þaut dauðhræddur á Gogoomy. Hníf-
unum var öllum brugðið í senn, og mennirnir réðust
að henni, nema Gogoomy, sem stökk til hliðar undan
hestinum, og sveiflaði hníf sínum þannig, að hann hefði
skorið hana í miðju, ef hún hefði ekki beygt sig áfram
Stálið skar í gegnum reiðföt hennar, hjó sundur hnakk-
inn og særði hestinn lítið eitt. Hún sveiflaði svipunni
með hægri hendi, af öllu afli. Ólin lenti um þvert and-
lit Gogoomys og skildi eftir á því eldrauða rák; og
það sem betra var, hrukkótti karlinn valt um koll um
leið og hesturinn stökk á hann, hún heyrði hann veina
og skrækja alveg eins og apa. Leiðin var opin og hún
spretti úr spori heim að húsinu.
Það gladdi hana hve röskur Sheldon var, þegar hún
sagði honum fréttirnar. Hann stökk upp af stólnum
sem hann hafði setið á hálfsofandi, meðan hann beið
morgunverðar, klappaði saman lófunum til að kalla á
þjónustufólkið og jafnframt því, sem hann hlustaði á
hvað hún sagði, spenti hann á sig skothylkjabeltið og
reyndi skammbyssuna.
„Örnfiri", skipaði hann. „Hringdu stóru klukkunni,
hringdu vel. Þegar þú hefir gert það, þá söðlaðu hest
minn. Viaburi, farðu strax til hússins sem Seelee býr
1. Segðu honum, að mikill fjöldi svertingja hafi hlaupist
á brott héðan." Hann skrifaði eitthvað niður og fekk
Lalaperu það, „I.alaperu, far þú fljótt til húss hvíta
mannsins, hans Bonches.“
Æ íintýrið
eftir Jack London, sagan sem hefir verið að
koma hér í blaðinu, kemur út sérprentuð á ágæt-
um pappír með mynd höfundarins. — Hún verður
yfir 200 síður og kostar aðeins 4 kr. send frítt
hvert á land sem er gegn póstkröfu. Upplagið
lítið. — Sendið pantanir sem fyrst til blaðsins.