Alþýðublaðið - 12.07.1921, Blaðsíða 4

4
A L Þ,¥ ÐUBLAÐIÐ
* • ÍSLANDS A °
' UP
E.s. Suðuriánd
fer til Vestýjarða um miðja þessa
viku, ef hæíiíega mikiii flutningur
fæst. Viðkomustaðir verða þá:
Stykkiskóimur, Patreksfjörður,
Bíldudalur, Dýrafjörður, ísafjörður
og fleiri hafnir ef með þarf.
Leirvörur og búsáhöld
eru seld i útsölu á Laugaveg 43. Verðið er lægsta heiidsöluverð.
Vörurnar keyptar inn með iægsta markaðsverðí og komu í þessum
mánuði. — Mikið úrval. — K omið íl j cót t.
Útsa 1 an Laugaveg 43.
Nýkomið-
Niðursuðuvörur:
5kófatriaður
1 dag og næstu viku selja
Kaupféiögin á Laugav. 22
og í Gamia bankanum skó-
fatnað með 20% afslætti:
Kvenstigvél, Karlmannastig-
vél, Verkamannastfgvél,
Drengjastigvél, Barnaskór.
Alt er þetta mjög góður varn-
ingur og með betra verði en
menn eiga að venjast hér. —
Lax, Sardínar, Síld, Pernr og Aprxcots.
Sérlega ódýrt í
Kaupfélagi Reykvikinga
Laugaveg 22 A. S í m í 7 2 8,
Heimilisiðnaðarsýning’in
er nú opin daglega ki. i—-io. Verður henni iokað á fimtudagskvöld.
Þéir, sem muni eiga á sýningunni, geri svo vel og vitji þeirra á íöstudag.
Sýningarnefndin.
Jmk Lmdðn'. ÆSxxtýrl.
„Á þennan hátt getum við haldið þeim frá ströndinni
á báða bóga,“ mælti hann við Jóhönnu. „Sílí gamli
mun siga öllum þorpsbúum sínum á þá.“
Tahitimenn Jóhönnu voru þeir fyrstu, sem gengdu
merkinu; auðséð var á þeim að þeir höfðu hlaupið af
öllum mætti. Sumir verkamennirnir, þeir sem lengst
voru í burtu, mundu verða heila klukkustund að kom-
ast heim.
Sheldon fekk sjómönnum Jóhönnu vopn, skotfæri og
handjárn. Adarpu Adam var settur til að gæta hvala-
bátanna. Noa Noah átti ásamt Matapuu að taka á móti
verkamannahópunum jafnóðum og þeir komu, og sjá
um að þeir gerðu ekki upphlaup. Hiuir fimm Tahiti-
menirnirnir áttu að fylgja þéim Jóhönnu og Sheldon
gangandi.
„Það var gott að við skyldum vera búinn að finna
felustað þeirra,“ sagði Sheldon, þegar þau fóru af
stað.
Þegar þau voru komin skamt frá girta svæðinu,
mættu þau flokki Kwaques en Sheldon sá hann hvergi.
„Hvar er Kwaque, því er hann ekki með ykkur?“
hrópaði Sheldon.
Heill hópur af reiðum röddum svöruðu honum.
„Þeigið þið,“ skipaði hann.
Hann talaði hörkulega við þá, því hann mundi þá
reglu, að hvítur maður þurfti alt af að vera strangur
og skipandi.
„Komdu hérna Babatani, og opnaðu kjaftinn.“
Babatani gekk fram, hreykinn af því, að vera valinn
úr hópnum.
„Gogoomy hefir drepið Kwaque,“ mælti hann. „Hann
tók höfuð hans ög hljóp til vítis.“
Með fáum orðum og löngum þögnum, sagði hann
hvernig morðið hafði verið framið, og Sheldon og Jó-
hanna héldu áfram.
í grasinu á staðnum, þar sem ráðist hafði verið á
Jóhönnu, fundu þau litla, hrukkótta karlinn, sem hún
hafði riðið um koll. Hann lá þar enn þá, gretti sig og
veinaði. Hesíurinn hafði stigið ofan á hann og meitt
hann svo í öklauum að hann varð að hætta við að
flýja. Seinasta sveitin, sem kom, fékk skipun um að
taka hann með sér heim að húsinu.
Mílufjórðungi lengra í burtu, þar sem slóð flótta-
mannsins lá beint inn í skóginn, fundu þau lík Kwaque
Höfuðið hafði verið höggvið af, og var horfið. Hann
hafði bersýnilega varið sig, því það mátti sjá blóðslóð
frá staðnum.
Þegar þau komu að skógarþykninu, urðu þau að
skilja hestana eftir. Papehara var settur til þess að
gæta þeirra, en Jóhanna, Sheldon og Tahitimennirnir
héldu áfram fótgangandi.
Vegurinn lá niður í votlenda lægð, sem Berandafljótið
flæddi yfir öðru hvoru. Þar runnu spor morðingjanna,
saman við krókódílsslóð; það var bersýnilegt að þeir
höfðu hitt dýrið þar, þegar það var að baða sig í sól-
skininu, og að þeir höfðu gefið sér tíma til þess að
drepa það. Á þessum stað hafði hinn særði setið og
beðið þar til þeir voru aftur tilbúnir að halda áfram.
Klukkustundu seinna stansaði Sheldon skyndilega.
Blóðslóðin sást ekki lengur; Tahitimennirnir stukku
inn í þyknið í allar áttir og Utami gaf til kynna með
undrunarópi, að hann hefði fundið eitthvað. „Það er
Manko,“ sagði Sheldon, þegar hann kom aftur til Jó-
hönnu. „Kwaque hefir veitt honum það sem hann
þurfti, og svo hefir hann skriðið hér inn til þess að
deyja. Þá vitum við um afdrif tveggja flóttamannanna.
Tíu eru eftir ennþá. En heldurðu ekki að þeir hafi
fengið nóg af þessu?“
Hún kinkaði kolli.
„Það er ekki glæsilegt," sagði hún „Eg ætla að snua
við og bíða eftir þér hjá hestunum.“
„Þú getur ekki farið ein. Taktu tvo af mönnunum
með þér.“
„Nei þá held eg áfram með ykkur,“ sagði hún. „Það
væri heimskulegt að veikja liðið. og eg er ekkert
þreytt.“