Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.1990, Blaðsíða 15

MIÐVIKUDAGUR 20. JÚNÍ 1990.
15
aöa þjónustu. Samt ætlar ríkiö að
reka sjálft nýtt meðferðarheimili
fyrir unga alkóhólista og fíkniefna-
neytendur.
Ofsóknir
Ráðherrar kommúnista eru ekki
feimnir við að ofsækja andstæð-
inga sína.
Ríkislögmaður fékk aftökuhótun
fyrir að hafa aðra skoðun en íjár-
málaráðherra. Skólamenn í
Reykjavík hafa mátt þola launráð
og kverkatök menntamálaráð:
herra. Atlögur hans að jafnréttis-
lögunum eru víðfrægar.
Landbúnaðarráðherra þykir lítið
mál að leggja rannsóknarstöð skóg-
ræktar í rúst til að útkljá ágreining
við forstöðumann þar. Fjármála-
ráðherra lagði til aö Reykvíkingar
yrðu skattlagðir sérstaklega í þágu
landsbyggðarinnar.
Ríkis,,nýsköpun“
Svokölluð nýsköpun í atvinnulíf-
inu á vegum ríkisins er undantekn-
„Islendingar þéna einna mest allra
þjóða heims. Samt er svo kreppt að al-
menningi að fólk færir dýrar fórnir,
aðeins til að hafa til hnífs og skeiðar
og þak yfir höfuðið.“
Kommúnistaríkið ísland
Ríkistaprekstur
Hér á landi er haldiö úti svo óarð-
bærum landbúnaði að hvert
mannsbam borgar tugi þúsunda í
þann taprekstur á hverju ári. Rík-
isforsjá landbúnaðarins heldur
bændum og þjónustufyrirtækjum
landbúnaðar í heljargreipum fá-
tæktar.
Á skömmum tíma hafa 10 millj-
arðar verið teknir úr vösum lands-
manna til að framlengja dauðastríð
óarðbærra útgerðar- og fisk-
vinnslufyrirtækja um allt land. Það
leiðir svo af sér áframhaldandi rugl
í rekstri hinna sem skár standa.
Með ríkistilskipunum er bannaö
að selja ferskan fisk fyrir 300 kr.
kílóið til útlanda, vegna þess að 200
kr. fást fyrir hann frosinn. Tilgang-
urinn er að halda uppi atvinnu í
fiskvinnsluhúsunum og skítt með
það þótt kostnaðurinn verði 250 kr.
á kfióið.
Ríkisatvinnurekstur
Tvo milljarða sækir ríkið í vasa
almennings tfi að halda úti ríkisút-
varpi. Með offorsi og yfirgangi er
reynt að ganga af keppinautum
þess í einkaeign dauðum. Með
sama offorsi og yfirgangi er lífi síð-
an haldið í steinrunnum flokks-
málgögnum kommúnistanna.
Lítið dæmi úr heilbrigðisgeiran-
„Með rikistilskipunum er bannað að selja ferskan f isk fyrir 300 kr. kílóið til útlanda vegna þess að 200 kr. fást fyrir hann frosinn", segir m.a. í greininni.
Hvar nema í kommúnistaríki held-
ur ríkið uppi óarðbærum atvinnu-
rekstri áratugum saman?
Hvar nema í kommúnistaríki
stundar ríkið atvinnurekstur í
beinni og harðri samkeppni við
einkaaðila?
Hvar nema í kommúnistaríki of-
sækja stjómvöld þá sem leyfa sér
að hafa aðrar skoðanir?
Hvar nema í kommúnistaríki
ákveður ríkið mestalla „nýsköp-
un“ í atvinnurekstri, sama hversu
vitlaus hún er?
Óhugnanlegt þjóðskipulag
Kannski er það orðið hálfhallær-
islegt að tala um kommúnistaríki.
Þau gömlu flýja nú flest kommún-
ismann eins og fætur toga. Stefnan
er sett beint á markaðsbúskapinn.
Friálshyggja er orð dagsins.
íslendingar búa hins vegar áfram
við þjóðskipulag sem á óhugnan-
lega margt sameiginlegt með
kommúnistaríkjunum þegar þau
voru upp á sitt „besta“.
ingarlítið misheppnuð. Rikið hefur
stuðlað að loðdýrarækt og fiskeldi
með ómældum fjáraustri úr sjóð-
um landsmanna. Afleiðingarnar
þekkja allir.
Ríkisforsjá í atvinnurekstri er
dæmd til að misheppnast. Ódýrt
lánsfé og engin ábyrgð eru ávísanir
á ill örlög.
Rjkið sólundar arðinum
íslendingar þéna einna mest allra
þjóða heims. Samt er svo kreppt
að almenningi að fólk færir dýrar
fómir, aðeins til að hafa tfi hnifs
og skeiðar og þak yfir höfuðið.
Hvar eru peningamir? Þeir fara
í svo óarðbæran rekstur í þjóðar-
búinu að ekkert verður eftir. Island
er rekið með forsjárhyggju komm-
únismans. Brátt verður Island eina
kommúnistaríkið sem eftir er í
Evrópu.
Ólafur Hauksson
KjaHaiiim
Ólafur Hauksson
blaðamaður
um. Kostnaður við meðferð alkóhó-
hsta er mun lægri hjá einkaaðila
(SÁÁ) en ríkisstofnunum með svip-
Húsnæði og gjaldþrot
í Morgunblaðinu þann 12. 6. sl. er
prentuð grein efdr Ronald Michael
Kristjánsson, prentara og við-
skiptatækni. Grein þessi er reynd-
ar svar við grein eftir Grétar Krist-
jónsson, er birt var áður í sama
blaði. Grétar er formaður svo-
nefndra G-samtaka, en undirskrif-
aður er ekki félagi í þeim samtök-
um og svarar ekki fyrir þau.
Húsnæðisstefnan
Ég er um margt sammála Ronaldi
og vil taka undir niðurstöður hans
og óskir. Þó vil ég gera hér nokkrar
athugasemdir við málflutning
hans. Ronald sleppir nokkrum
mikilvægum atriðum er hann ræð-
ir orsakir gjaldþrota og annarra
tengdra vandamála síðustu ára
hérlendis og varða lausnir á hús-
næðisþörfum fólks. Það eru eink-
um þrjú atriði sem ég vil gera hér
að umræðuefni.
Fyrsta atriðið er húsnæðisstefn-
an. Ronald segir: „Þeir sem halda
að það sé nóg að setjast niður og
reikna út hvernig hægt sé að kaupa
sér íbúð og borga af henni, ættu
að leita sér ráðgjafar hjá lögfróðum
mönnum, bönkum eða Húsnæðis-
stofnun.
Kjallarinn
Jón Kjartansson
frá Pálmholti form. Leigjenda-
samtakanna
Ef dæmið er neikvætt, er bara að
kyngja því, heldur en gera skamm-
lífan draum að óþarflega langri
martröð." Þetta er rétt svo langt
sem það nær. En ef dæmiö er of
neikvætt, hvert á fólkið þá að snúa
sér? Hvaða annar kostur hefur ver-
ið í boði? Sannleikurinn er sá að
fjöldi fólks hefur neyðst tfi von-
lausra íbúðarkaupa, því önnur ráð
voru ekki til. Hér hefur t.d. aldrei
mátt skapa eðlilegan leigumarkað,
eins og gerist hjá öðrum þjóðum.
/
Kjaraskerðingin
Hér er líka komið að öðru atrið-
inu, kjaraskerðingunni. Árið 1983
tók þáverandi ríkisstjórn til þeirra
ráða að afnema verðtryggingu
launa sem og samningsfrelsi
verkalýðsfélaga, en verðtrygging
lána og annarra fiárskuldbindinga
hélt áfram. - Þapnig var kaup-
máttur launa skertur um a.m.k.
25% á einu ári.
Allar götur síðan hefur veriö ráð-
ist á launakjör með efnahagsráð-
stöfunum, eða knúnir fram með
valdi launasamningar helst kennd-
ir við tölustafinn O. Þennan tíma
allan hefur húsnæðisstefnan staðið
óbreytt.
Þá er komiö að þriðja atriðinu.
Ronald segir, eftir að hafa vitnað í
tvær kennslubækur: „Báöar þessar
bækur eru ómissandi fyrir þann
sem vill kynna sér hve mikil
ábyrgð, í raun, hvfiir á þeim sem
vill stofna sér í skuldir t.d. með
fasteignakaupum. En það ku vera
ein algengasta orsökin fyrir því, að
fólk sé gert gjaldþrota."
Vissulega ber lántakandi ábyrgð.
En hver er ábyrgð þess sem lánar?
Er hann ábyrgðarlaus? Því verð ég
að svara játandi. Bankastjórar hér-
lendis hafa að mestu sloppið við
alla ábyrgð. Dráttarvextir þeir sem
hér tíðkast eru refsivextir, lagðir á
lántaka, sem einn er gerður ábyrg-
ur. Ég veit engin dæmi um slíkt í
sambærilegu þjóðfélagi. Lánveit-
andi ber hér á landi enga ábyrgð á
því hverjum hann lánar. Hann lán-
ar t.d. gjaman gegn uppáskrift
óviðkomandi aðila, en reiknar ekki
greiðslugetu lántakanda sjálfs.
Hver er ábyrgur?
■ Allir bruðla, segir Ronald, og víst
er mikið til í því að víða skortir á
skynsemina. Én hver er ábyrgur?
Stjómvöld, að bankastjórum og
sjóðastjórum meðtöldum, hafa
kastað stórum hluta þjóðartekna
út um gluggann og sent alþýðunni
reikninginn. Sama er að segja um
fyrirtæki og stofnanir, enda
ruglaðar fiárfestingar í húsum eins
og minnismerki út um allt. Fólkið,
sem hélt að það gæti sloppið líka,
er gert upp. Það hefur heldur ekki
átt kost á öðmm lausnum.
Samkvæmt skýrslum OECD era
íslendingar í öðra sæti ofan frá
þegar mældar eru þjóðartekjur á
mann, en í fimmta sæti neðan frá,
er lífskjör alþýöu era mæld í þeim
löndum er skýrslan nær til. Hvar
er mismunurinn? - Þarf kannski
að ráða sérstakan hagfræðing tfi
þess að finna hann, eða viðskipta-
tækni? Jón frá Pálmholti
„Stjórnvöld, að bankastjórum og sjóða-
stjórum meðtöldum, hafa kastað stór-
um hluta þjóðartekna út um gluggann
og sent alþýðunni reikninginn.“