Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.1990, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 23. JÚLl 1990.
Spumingin
TrúirþúáGuð?
Sunneva Guðmundsdóttir, starfs-
stúlka á veitingastað: Já, en ég rækta
það ekkert sérstaklega.
Ingibjörg Grétarsdóttir afgreiðslu-
stúlka: Já, ég trúi á Guð. Guð er það
góða í hugum fólks.
Hrönn Helgadóttir, starfsstúlka á
Reykjalundi: Já. Guð er eitthvað sem
er alltaf hjá okkur ef við trúum á
hann.
Grettir Gunnarsson sjómaður: Ég er
ekki búinn áð gera það upp við mig.
Guð er það sem maður trúir á.
Heiðrún Guðmundsdóttir nemi: Já.
Ég rækta trúna en fer ekki mjög oft
í kirkju.
Lesendur
Sjónvarpsþátturinn Garðar og gróður
Lítilsháttar „skilmissingur“
allmargar borgirnar sem ég hef átt
kost á að heimsækja. Þar á meðal eru
stórborgirnar London, New York og
París. I þessum borgum öllum, en
ekki síst í London og New York, eru
margfrægir og gríðarstórir garðar
sem eru eins og stórar vinjar í þess-
um feiknstóru og mannmörgu borg-
um. Oftast afar vel hirtir og gróður-
sælir svo undran sætir.
Sömu sögu er að segja um flestar
þær borgir aðrar sem ég hef komið
til, alls staðar eru stór, opin svæði,
hreinlega lystigarðar sem margir
virðast hafa verið hannaðir endur
fyrir löngu. - Það er mikill misskiln-
ingur hjá mörgum íslendingum að í
erlendum stórborgum sé lítið annað
en mengun og malbik.
Ég álít að við íslendingar séum
meira að segja talsvert á eftir hvað
varðar skipulagningu og ekki síður
viðhald á þeim grasreitum sem þegar
eru til staðar. Þetta kemur t.d. glöggt
fram á grasreitum sem era næst
gatnakerflnu. Þar er næsta ömurlegt
um að litast, graseyjur ýmist óslegn-
ar eða slegnar og grasið þá látið kyrrt
liggja. Víða eru hjólför og slóðir á
eyjunum sjálfum eða þá búið að setja
hænsnanetsgirðingar tvist og bast
meðfram og á þeim endilöngum.
Ekki skal þetta skrifað á ágætan
umsjónarmann þáttarins Grænir
fmgur eða viðmælanda hans, garð-
yrkjustjóra borgarinnar, heldur íbú-
ana sjálfa sem era hinir mestu sóðar
og náttúruspillar norðan Alpafjalla.
- En svona er þetta nú. Svo þakka
ég fyrir þáttinn Græna fingur sem
er góð hugvekja í viku hverri. Þar
„í mörgum stórborgum eru gríðarstórir garðar, vel hirtir og gróðursaelir.“ - Úr einum af mörgum slíkum í miðri er alltaf eitthvað áhugavert á ferð-
Lundúnaborg. inni.
Garðar hringdi:
Þaö er út af þættinum Garðar og
gróður, sem sýndur var í gærkvöldi
(fimmtud. 18. júlí sl), sem ég vildi
koma að lítilsháttar athugasemd og
sem er þó ekki einu sinni athuga-
semd heldur frekar eins konar „skil-
missingur“ eins og gárangamir
segja. - Ég er nefnilega mjög hrifmn
af þessum þætti sem hefur verið á
skjánum um nokkurn tíma.
Én í þessum síöasta þætti kom
stjórnandinn, Hafsteinn Hafliðason,
inn á það í kynningu um garða að
þegar flogið væri yfir Reykjavík
mætti auðveldlega sjá hversu stór
hluti af borginni væri auö svæöi,
gróðurreitir sem fólk notaði óspart
sér til ánægju og yndisauka. Þetta
styngi mjög í stúf við aðrar borgir,
taldi hann Reykjavík vera mjög sér-
staka að þessu leyti.
Nú hef ég að visu ekki komið í all-
ar borgir heims. Þær eru þó orðnar
Boðskapur GATT í landbúnaði
Konráð Friðfinnsson skrifar:
í DV hinn 16. júlí sl. mátti lesa grein
sem bar yfirskriftina Niðurgreiðslur
bannaðar og útflutningsbætur afn-
umdar. Greinin fjallar um tillögur
sem formaður landbúnaðarnefndar
GATT lagði fram nýverið. Ein tillaga
hans hljóðar þannig: „Banna skal
alla styrki er hvetja til aukinnar
framleiðni" líkt og niöurgreiðslu-
stefna íslendinga gerir. Einnig leggur
formaðurinn til aö innflutningskvót-
ar verði afnumdir en innflutningi
stýrt með tollum.
Það er ekkert launungarmál að
bændum hefur verið gert of létt fyrir
að framleiða of mikið gegnum tíðina.
Það gildir um öll hin vestrænu lönd.
En gera menn sér almennt grein fyr-
ir hvaö þessar uppástungur þýða í
reynd? Ef ráð landbúnaðarnefndar
GATT (og allra landa sem standa að
þeim) verða samþykkt, sem við skul-
um ætla, táknar það einfaldlega að
þjóðum gefst ekki lengur kostur á
að kaupa ódýra niöurgreidda fæðu
hjá nágrönnum sínum í útlöndum.
Neyðast m.ö.o. til að kaupa varning-
inn á kostnaðarverði. Hræddur er ég
um að mörgum þyki þaö súr biti að
kyngja. En þetta hafa verið rök and-
stæðinga búskapar til þessa bæði hér
og í GATT-löndunum.
En lítum nú á málið frá öðram
sjónarhóh og gefum okkur áfram að
nefndur boðskapur hafi hlotið náð
fyrir augum ahra aöila. Hvað merkir
samþykktin séð af þessum hóli? Jú,
atvinnuleysi í stóram stíl hjá hundr-
uðum þúsunda manna vegna þess að
mörg býli munu leggjast í auðn á
svæðum GATT samfara svo róttæk-
um breytingum.
Og ekki bara að jaröir fari í eyði
og hús grotni niður heldur verða þær
óseljanlegar með öhu af skiljanleg-
um ástæðum og mun það auka enn
frekar á neyð hinna brottreknu. -
Eru þá GATT-ríkin þess megnug að
taka við svo mörgum vinnufærum
höndum á komandi árum, jafnvel
þótt 1 tillögum fyrmefnds nefndar-
formanns landbúnaöamefndar sé
gert ráð fyrir 10 ára aðlögunartíma?
Hvað skyldi atvinnuleysið vera
mikið nú þegar? Ég minnist þess
ekki aö hafa séð tölur um það. Ekki
veit ég hver framvindan kann að
verða. En við ættum að forðast að
falla í þá gryfju að einfalda lilutina
um of og kannski einungis til að
vinna þeim hyhi í einfaldleik okkar.
- Við skulum kryija þá tíl mergjar
áður en við sláumst í hópinn.
Ömurieg dagskrá
Sigrún Björnsdóttir skrifar:
Að undanfömu hafa verið fluttir
í útvarpinu nokkrir þættir um Bas-
il fursta og er þetta kölluð leiklesin
dagskrá, hvað sem það á nú að
merkja. í stuttu máh sagt eru þætt-
ir þessir hund-ómerkUegir enda
hafa hinar reyfarakenndu sögur
um Basil fursta aldrei verið taldar
til bókmenntadýrgripa og eru nú
flestum gleymdar sem betur fer.
Ekki er hægt að segja að flutning-
ur á þessu efni sé til fyrirmyndar,
bæði laus við spennu og sannan
húmor. Gísh Rúnar Jónsson er
sögumaður og virðist mér hann
herma eftir og stæla Ævar R. Kvar-
an, þann virta leikara, í 30 mínútur
af flutningstíma hvers þáttar. Ekki
virðist þaö frumleg hugmynd hjá
leikaranum.
Hinir aðallesaramir, Harald G.
Haralds, sem les furstann, og Andri
Clausen, í ótal hlutverkum, eru
htlu skárri. Viðar Eggertsson er
sagður stjórnandi á upptöku þátt-
anna og mun hann einnig sjá um
handritsgerö þeirra fyrir útvarp.
Að mínu mati hefur vegur hans
ekki vaxið af því verkefni. - Ég
vænti þess að útvarpið bjóði upp á
eitthvað skárra á næstunni í þátta-
gerð varðandi skemmtiefni í sum-
ardagskránni.
^ 300 km
Hálendisvegur norður og austur myndi stytta allar leiðir norður og austur
verulega.
Byggöajafnvægi og aðstöðumunur:
Hálendisvegur
leysir vandann
Þórarinn Ólafsson skrifar:
Ég vil lýsa stuðningi mínum viö
þá hugmynd sem komið hefur fram,
og oftar en einu sinni, að í framhaldi
af þeim vegaframkvæmdum sem
unnar vora í sambandi við virkjana-
framkvæmdir á Suðurlandi á sínum
tíma, bæði við Búrfeh og Sigöldu,
verði haldið áfram framkvæmdum
og byggöur hálendisvegur allt til
Norðausturlands. Ef slíkur hálendis-
vegur væri kominnn í gagnið í dag
væri aht annað viðhorf fólks til
byggöamála og aðstæður þess mun
betri.
Ég sé raunar ekki hvers vegna
þessi hálendisvegur hefur ekki feng-
ið meiri byr hjá þingmönnum og
hérlendum ráðamönnum. Það eru
varla aðrar ástæður en þær aö þá
missa flutningafyrirtæki spón úr
aski sínum þar sem það tekur miklu
lengri tíma að aka og fljúga til Norð-
austurlands með núverandi hætti. -
Ef hálendisvegur væri kominn
myndu menn aka á milli í meira
mæh í stað þess aö fljúga, þótt það
sé fljótari ferðamáti. - Ekkert kemur
hins vegar í staðinn fyrir góðan og
greiðfarinn veg þegar samgöngur
era annars vegar.
Ef hálendisvegur væri til staðar
hefðu t.d. verið mun meiri möguleik-
ar á að fá stóriðjuframleiðslu til
Reyðarfjarðar. Ef stóriðju verður svo
ákveðinn staður á Norðausturlandi
hlýtur það að verða eitt fyrsta verk-
efni í verklegum framkvæmdum að
ljúka við hálendisveg með bundnu
shtlagi milli landshlutanna Austur-
lands og Suðurlands.