Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.1990, Blaðsíða 13

ÞRIÐJUDAGUR 24. JÚLÍ 1990.
13
Lesendur
Pétur skrifar:
Nýlega hefur komið í ljós að rottur
eru orðnar heimavanar í sumum
hverfum borgarinnar. Þetta er ógn-
vekjandi í alla staði. Ég er hræddast-
ur uin börnin fyrir þessum vágesti.
Hér gæti auðveldlega komið upp svo-
kallaður Kóreufaraldur með þessum
skepnum. Rotturnar hafa nefnilega
þann sið að taka sér far með flugvél-
um og skipum og þá er ekki spurt
um áfangastaði.
Þegar skip koma við í hofnum
hinna ýmsu landa fara rotturnar í
heimsreisu. Það er varla hægt að
ætlast til þess að gerður sé út leiðang-
ur, t.d. í hvert skip sem kemur hér
til lands erlendis frá. En hvaða reglur
skyldu gilda um skip sem koma hing-
að til lands án athugunar heilhrigðis-
yfirvalda? Erindið oft einfaldlega það
að taka vatn og vistir.
Ef skip koma frá löndum þar sem
farsótt hefur geisað er yfirmönnum
þess skylt að gefa sig fram og greina
frá því. Ef einhver veikist um borð í
erlendu skipi sem hingað kemur er
skylt að hafa uppi sóttvamafánann
(gula sjóflaggið). - En meindýrin,
sem kunna að vera í skipunum, fara
ekki eftir slíkum reglum. Rottur
labba t.d. auðveldlega eftir köðlun-
um og beint í land óséðar.
Ég tel aö tilkynna eigi réttum yfir-
völdum ef rottur sjást í nágrenni
íbúðarhúsa og reyndar hvar sem er.
Rottur hafa laumast upp í barna-
vagna og man ég eftir að skrifað var
um eitt tilfelh hér á landi. Barnið dó.
Þaö er sagt að rottubit sé svo bráð-
drepandi að vonlaust sé aö bjarga
bami ef þaö verður fyrir því.
Ég þakka DV fyrir að birta fréttina
um rotturnar í Hlíðunum. Það verð-
ur áreiðanlega til að ýta við fólki og
koma því í skilning um hættuna.
Rottur eru nefnilega hættulegar.
Böm horfa á „góðar“ teiknimyndir
í sjónvarpi og halda e.t.v. síðar að
rottur séu eins og þær í Tomma og
Jenna myndunum. Gætið að börnun-
um, þau sækja t.d. í ruslakompur og
ýmis skúmaskot í kjöllurum og víð-
ar. Ég tel að börn geti verið í hættu
þar sem þau eru ein því að meindýr-
in geta leynst ótrúlega víða.
Vigdís skrifar:
Þetta er skrifaö vegna lesenda-
bréfs frá Ólöfu í DV12. júli sL í þvi
ágæta bréfi kemur fram hvemig
feður koma stundum fram við börn
sín. - Ég þekki unga stúlku sem
aldrei hefur séð föður sinn þótt
hann hafi alltaf búið í Reykjavík
eins og hún. Ekki er það vegna
þess að móðirin hafi staðið í vegin-
um.
Ég á ekki orð yfir svona íram-
komu. En sumir kærulausir og ást-
lausir feður gera sér enga grein
fyrir því að börnin geta liðið fyrir
þetta. Þau bera sig saman við önn-
ur böm sem pjóta feðra sinna.
Þeim getur fundist sér hafnað og
þaö kann að há þeim alla ævi.
Ég hef þekkt góöa feður en ég hef
hka þekkt til þar sem faðirinn læt-
ur aldrei sjá sig. Barniö veit varla
hvernig pabbi lítur út. Það er nefni-
lega þannig að margir feður virðast
oft ekki gera sér grein fyrir að það
er ekkert sem jafnast á við börnin
og þau eru gleðigjafar allra sarinra
foreldra. En feður góðir: Ég bið
ykkur að gleyma ekki að hörnin
ykkar eru lifandi mannverur með
tilfmningar, grípið því aldrei til
örþrifaráða sem særa þau.
Sundrið ekki systkinahópi við
skilnað. Rækið vel samband við
börnin ykkar og hlúið að þeim á
allan hátt í uppvextinum. Sjáið og
finnið hvað þíð fáið í staðinn. Mun-
iö að aðgát skal höíð í nærveru
sálar, ekki síst barnssálar.
Til mæöra langar mig líka að
beina þeirri ósk að þær hugleiði
hvernig baráttu við getum lent í
bamanna vegna. Við skilnað eða
sambúðarsht er nú svo komið að
feður eiga jafnan rétt til barna og
mæðurnar. Þetta er að mínum
dómi misskilið jafnrétti.
Það er réttur barnanna sem er
fótum troðinn með þessum
heimskulegu jafnréttislögum sem
brjóta í bága við öll náttúrulögmál.
Að lenda í því að verða bitbein for-
eldra sirrna er óskemmtileg lífs-
reynsla fyrir hörn og við mæðurn-'
ar þurfum að fá móðurréttinn við-
urkenndan sterkari á ný því að for-
sjárdeilur era eitt það erfiðasta sem
nokkurt barn lendir i.
Kæru foreldrar; við eigum að
gera þaö besta fyrir bönún okkar.
Við skulum sameinast um að móta
þjóðfélag með velferð bamanna
fyrir augum fyrst og fremst.
Gleymum því ekki að móðurhlut-
verkinu eigum við mæður ekki að
fórna fyrir nokkurn hlut þó svo að
við föram fram á það við þjóðfélag-
ið að endurskoða og endurmeta
hlutvert kvenna.
Með barniö og velferð þess að
leiðarljósi eigum við að byggja upp
nýtt og betra þjóðfélag þar sem all-
ir geta notiö sin. í mínum huga era
það traust heimih sem eru undir-
staðan en vlð þurfum aö sjá hvort
ekki er hægt að sameina þar fleiri
kynslóðir eins og áður var öllum
til gleði og farsældar.
Upplýsingaskylda banka:
Það tapa alltaf
einhverjir
Guðm. Gústafsson skrifar:
Eru ríkisbankarnir - þar með tal-
inn Seðlabankinn - ekki að einhverj u
marki upplýsingaskyldir gagnvart
almenningi, hinum raunverulega
eiganda? í einu hrikalegasta f]ár-
svikamáli seinni tíma vísaði eftirlit
Seðlabankans allri ábyrgðarskyldu á
bug en þar er auövitað átt við hið
illræmda Ávöxtunarmál Þar töpuðu
margir miklu fé.
Nýlega varð uppvíst um margra
milljóna króna þjófnað í Lands-
bankaútibúi þar sem gjaldkeri dund-
aði sér við að khppa niður blöð og
selja bankanum sínum og þetta virt-
ist hann hafa getað stundað óáreittur
í ein 3 til 4 ár! Hvernig var eftirUti
þar háttað? Hver var árvekni og
ábyrgðarskylda yfir- og eftirlits-
manna? - Hvers vegna hefur ekkert
um þetta mál heyrst?
Það á náttúrlega ekki að Uðast að
ávallt sé hægt aö firra sig ábyrgð
með því að svara með útúrsnúningi
og hálfkveðnum vísum. Það tapa allt-
af einhverjir þegar svika- og þjófnað-
armál koma upp í opinberum stofn-
unum. Þvi má ekki gleyma.
Góð grein um Breið-
holtið og miðbæinn
Sigrún Karlsdóttir hringdi:
Ég vil koma á framfæri þökkum til
Guðmundar Axelssonar sem skrifaði
grein í DV 18. júlí sl. undir heitinu
Breiðholtið, Kringlan og miðhærinn.
Þarna var komið inn á marga þætti
í daglegu lífi okkar sem búum í þess-
ari borg, ekki síst okkur Breiðhylt-
inga. - Auk þess sem greinin var
raunsönn og vel skrifuð.
Þama voru atriði sem borgaryfir-
völd ættu að kanna nánar eins og
t.d. frágang svæðis við verslanir í
Fellagörðum og við bílastæði við
Völvufell.
En þetta var líka áskorun til okkar
íbúanna um að haga viðskiptum okk-
ar þannig að þau komi sem mest til
góða sínum hverfum og þjónustuað-
ilum sem þeir búa næst. Það er full
ástæöa til að gera sem mest að því
að versla í sínu heimahverfi en leita
ekki langt yfir skammt.
Og það má koma til móts við fleiri
en þá sem hafa aðstöðu í miðbænum
eða í Kringlunni. Fegrun og frágang-
ur hverfanna er hluti af þeirri að-
stoð. Ég skora á fólk að gefa þessu
meiri gætur.
Vanvirðing
viðaðra
Valgeir Sigurðsson skrifar.
Einari Vilhjálmssyni virðist vera
fleira til hsta lagt en að kasta spjóti,
en það er að vanviröa aðra spjótkast-
ara landsins sem hafa tekið hann til
fyrirmyndar nú síðustu árin.
Einar mætti ekki í úrslitakeppni
spjótkastara á landsmótinu í Mos-
fellsbæ um síðustu helgi eftir að hafa
tryggt sér þátttöku eftir forkeppni
daginn áöur.
Hann mætti hins vegar í sérstakri
keppni Svía og íslendinga í spjót-
kasti daginn eftir úrslitakeppnina í
spjótkastinu. - Ég get ekki orða
bundist yfir framkomu Einars því
þetta er í annað skipti sem ég yerð
vitni að óíþróttamannslegri fram-
komu hans gagnvart öðrum spjót-
kösturum í keppni hérlendis.
Hitt skiptið var á landsmótinu á
Húsavík þar sem Einar mætti ekki
til verðlaunaafhendingar fyrir spjót-
kast. - Þessi framkoma Einars er
honum ekki til sóma sem annars
góðum íþróttamanni.
„Plastpokar rúmast illa í innkaupavögnum verslananna, í farangursgeymsl-
um bifreiða eða milli sæta í þeim,“ segir hér m.a.
AHtof mikiö plast 1 notkun:
Hvar eru bréfpokar?
Stefán Kristjánsson skrifar:
Það er varia ofmælt að segja að við
íslendingar séum sú þjóð sem notar
mest ahra þjóða af plasti. Ég hef
hvergi séð aðra eins notkun t.d. á
plastpokum og hér. Langflestir gang-
andi eru með plastpoka í hendi. í
verslunum, hvaða nafni sem nefnast,
eru afhentir plastpokar. í matvöru-
verslunum undantekningarlaust og
það er ljót sjón að sjá fólk rogast með
þessa poka troðfulla af varningi sem
fer iha í pokunum sem verða bæði
víðir og síðir. Þeir rúmast illa í inn-
kaupavögnum verslananna, farang-
ursgeymslum bifreiöa eða á milh
sæta í þeim.
En stöldrum nú aðeins við og hug-
um að notagildinu. Er þetta besta
aðferðin og þægUegasta til að setja í
vörur og varning? Ég held að svo sé
ekki. Pokarnir eru orðnir mjög
hvimleiðir svo ekki sé meira sagt.
Þeir eyðast aUs ekki að lokinni notk-
un og fjúka oft um á víðavangi, skaða
umhverfi og eru þyrnir í augum
þeirra sem unna óspUltri náttúru.
Ég er undrandi á því að ekki skuli
vera hægt að fá venjulega bréfpoka
undir eitt og annað sem maður kaup-
ir í verslunum. Að ekki sé nú talað
um góða, sterka bréfpoka líkt og
maður fær undantekningarlaust í
verslunum í Ameríku og víða í versl-
unum í Evrópu. Ástæðan fyrir því
að þeir eru notaðir þar er sú að í þá
raðast varningur mun betur og geta
þeir staðið einir eftir að þeir hafa
verið fylltir. En aðalástæðan er sú
að þeir pokar eyðast eins og hver
annar pappír að notkun lokinni og
sjást ekki eftir það.
Hér á landi er orðið útilokað að fá
annað en plast þegar beðið er um
umbúðir, t.d. undir matvæU. Þetta
er orðið ansi hvimleitt og mér finnst
það vera orðið allt að því aumingja-
legt, jafnvel niðurlægjandi að þurfa
að bera þessa plastpoka hvaðan sem
maður kemur úr verslun. - Ég skora
á framtakssama aðUa að fara að
framleiða góða bréfpoka upp á gamla
mátann til að geta boðið þá í verslun-
um, a.m.k. jafnhUða plastinu.
mM; *'ú’;

BÍLAB
i£!3S3fy
Fjöldi bílasala, bílaumboða og einstaklinga
auglýsa fjölbreytt úrval bíla af öllum gerðum og
í öllum verðflokkum með góðum árangri.
Athugið að auglýsingar í DV-BÍLAR á '
laugardögum þurfa að berast í síðasta lagi fyrir
kl. 17:00 á fimmtudögum.
Smáauglýsingadeildin er hjns vegar opin alla
daga frá kl. 09:00 til 22:00 nema laugardaga frá
kl. 09:00 til 14:00 og sunnudaga frá kl. 18:00 til
22:00.
Smáauglýsing í HELGARBLAÐ verður að berast
fyrir kl. 17:00 á föstudögum.
AUGLÝSINGADEILD
DV 27022
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og
16 eða skrifið
Rottufaraldur og farsóttir:
Eru börn i hættu?