Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.1991, Blaðsíða 12

12
Spumingm
ÞRIÐJUDAGUR 8. JANÚAR 1991.
Hver helduröu að verði
kjörinn íþróttamaður
ársins?
Einar Jóelsson: Ég fylgist ekkert meö
því en þaö er alltof mikiö af íþróttum
í sjónvarpinu.
Svavar Þór Einarsson nemi: Pétur
Guömundsson. Hann á þaö skilið.
Jakob Svavarsson: Get ekki svaraö
þvi.
Halldór Egill Kristjánsson nemi: Hef
ekki hugmynd. Ég fylgist lítiö meö
íþróttum.
Jóhann Már Sigurbjörnsson nemi:
Veit þaö ekki.
Aileen Soffia: Jón Páll kraftamaður.
Lesendur
Stríðsrekstur íslendinga og skinhelgin:
Ekki viðj
baraþeir...
Jökulfell Sambandsins. Eina íslenska skipið sem sinnir kallinu um hernaðar-
aðstoð í Persaflóadeilunni.
Jóhannes Guðmundsson skrifar:
Vegna áskorunar 90 „þjóðkunnra
íslendinga", eins og segir í fréttum,
til ríkisstjórnar íslands um að íslend-
ingar styðji ekki stríðsrekstur gegn
írökum hefur forsætisráðherra að
vonum blandast í málið. Hann sagöi
aö viö íslendingar gætum lítiö gert
og í besta falli vonaö að allt færi vel
aö lokum. En hann var nokkuð sein-
heppinn í ummælum sínum, eins og
stundum vill brenna viö.
Forsætisráðherra sagöi m.a: „Við
höfum ekki sent vopn, eins og allir
vita, og stuðningur okkar hefur aö-
eins verið bundinn viö flóttafólkið. ‘ ‘
Þetta má svo sem til sanns vegar
færa. Hitt er þó kaldranalegt aö í
sama mund og þeftá er sagt er eina
íslenska skipafélagið sem tekur þátt
í vopnaflutningum til Persaflóa-
svæðisins, Samband ísl. samvinnufé-
laga, aö leigja skip sitt, Jökulfellið,
til að flytja vopn og skotfæri frá
Þýskalandi til ótilgreindrar borgar
við Persaflóann.
Ég er síöur en svo að fordæma
Sambandið fyrir þessa leigu á skip-
inu. Við íslendingar verðum að átta
okkur á því að við tilheyrum hinum
vestræna heimi og höfum skyldur
að rækja í Atlantshafsbandalaginu
eins og aðrar þjóðir innan þess. Því
væri það ekkert óeðlilegt þótt við
hefðum brugðist við beiöni um að-
stoð viö þennan mikla stríðsrekstur
við Persaflóann með því m.a. að
leggja af mörkum eitt skip eða svo
til flutninga eins og reyndar hafði
verið farið fram á.
Það er hins vegar óheppilegt að
forsætisráðherra skuli sinna áskor-
un nokkurra þekktra vinstri manna
sem nú ætla eina ferðina enn að
þvælast fyrir með því að láta ófrið-
lega hér heima og þykjast þess um-
komnir að slá botninn úr samstöðu
vestrænna þjóða gegn bijálæðingum
sem ráðast á friðsamar þjóðir með
hervaldi. Það er ekki mikill mann-
dómur sem felst í því að hrópa í si-
fellu: Ekki við, bara þeir, þegar mæta
þarf sameiginlega ógn sem varðar
allan heiminn.
Rýnt í kristalskúluna
Hringið í síma
27022
milli
kl. 14 og 16
eða skrifið
áskilur sér rétt til að
sty tta bréf og símtöl
sem birtast á les-
endasíðum blaðsins.
Regina Thorarensen skrifar:
Eg horfði á þátt Ríkissjónvarpsins
2. janúar sl. „Rýnt í kristalskúluna".
Þráinn Bertelsson var stjómandi og
mættu aðrir stjómendur Ríkisút-
varpsins taka hann sér til fyrirmynd-
ar. - Hann var ekki að naga neglurn-
ar eða hafa áhrif á einn eða neinn.
Ég var langhrifnust af rússnesku
konunni, hún talaði af reynslu og
miklu viti. Henni fannst t.d. að það
gæti ekki gengið í htlu landi að þegar
byijað væri á nýjum atvinnurekstri
þá fylgdu allir á eftir eins og t.d. skeði
í laxeldinu og refaræktinni, fremur
en að fylgjast þá með og sjá fyrst
hvemig atvinnureksturinn gengi hjá
nokkmm mönnum. - Ég er þessari
rússnesku konu sammála en ríkis-
stjómir Þorsteins og Steingríms
mega hafa óþökk fyrir að moka
svona peningum í áðúrgreindan at-
vinnurekstur.
Ég hef alltaf verið hálfhrædd við
kvennahstakonuna Þórhildi Þor-
leifsdóttur, formann þingflokks
Kvennahstans. í gær var hún svo
falleg og óþreytt og talaði af mikilli
sanngimi og hugsun. Það er auðséð
þegar hún er á Alþingi og einnig er
hún kemur í sjónvarp, að hún er oft
svo yfir sig þreytt og sjúskuð og oft
þá ill og ábyrgöarlaus. I gær var hún
hins vegar eins og „diskódrottning".
Hún minnir mig svo oft á er ég sé
hana á Alþingi á kvígu eina sem ég
kynntist sem barn. Ég var aldrei
hrædd við kvígu þessa, en vék mér
bara til hliðar þegar kvígan ætlaði
að stanga mig. Þá varð hún afvelta
og ég hjálpaði henni þá á fætur.
Hlutafjármarkaðurinn
Sparifjáreigandi skrifar: .
Nú hefur komið í ljós að íslending-
ar eru þess fýsandi að taka þátt í
uppbyggingu fyrirtækja og atvinnu-
reksturs með því að gerast þar sjálfir
eigendur. Og er því kenningin um
að skattaafsláttur ráði mestu um
Hvað geta sparifjáreigendur gert? -
hækkun?
ur. - Fáir hafa a.m.k. rokið til og
selt bréf sín fyrstu dagana á nýbyij-
uöu ári. Það kemur þó betur í ljós
þegar líða tekur á mánuðinn og allt
fram á vor. Að þeim reynslutíma
fengnum getum við sagt til um með
nokkurri vissu hvort hlutabréfa-
Keypt verðbréf eða knújð á um yajda-
En hvað getum við sparifjáreigend-
gert? Eigum við aö taka út okkar fé
og fjárfesta í hlutabréfum, verð-
tryggðum spariskírteinum ríkis-,
sjóðs, sjóðbréfum eða enn öðrum
fjármagnstilþrifum? Eitt er víst, við
getum ekki setið og látið sem ekkert
sé. - Vextir áf sparifé eru langt fyrir
neðan allt velsæmi á meðan keppst
er um að ná til fjármagns okkar úr
ýmsum áttum.
Gott væri t.d. ef sjávarútvegsfyrir-
tæki gætu farið inn á þá braut að
laða til sín innlent fé í stað þess að
þurfa að slá erlend lán. Ég vildi óska
að hér kæmist stöðugleiki á fjár-
magnsmarkaðinn og sparifjáreig-
endur fengju sannvirði fyrir sinn
þátt í sparnaðinum. En við búumst
þá hka við að sjá viðbrögð innláns-
stofnana í þessa átt. Vaxtalækkun
hjálpar engum ef hún er ekki í sam-
ræmi viö æðaslátt þjóðlífsins og at-
vinnuástandsins á hveijum tima.
hiutaíjárkaupin ekki haldbær leng- markaðurinnerkominntilaövera.
DV
Haftiarfjörður:
færhrós
J.K. skrifar:
Það var mikiö álag á starfs-
mönnum Hitaveitunnar á dögun-
um þegar allt ætlaði um koh að
keyra vegna skorts á heitu vatni
frá Nesjavöllum. Við hér í Hafn-
arfirði vorum meðal þeirra sem
lentu í hvað raestum hremming-
um af þessum sökum.
Hvað sem um Hitaveituna má
segja og stjómendur hennar er
það staðreynd að hún og starfshð
-hennar, sem annaðist viðgerðir
og síðar að byggja upp dælustöð
fyrir hverfið, stóð sig með hreinni
prýði og aht þetta hö á skilið mik-
ið hrós, ekki síst frá okkur hér í
Haftiarfirði. Ég hef líka heyrt
marga ræða þetta á þessum nót-
um og því sendi ég þessar línur.
Gjaldmiðilsbreyt-
ingusemfyrst
Eiríkur Guðmundsson skrifar:
Nú er að koma að því eina ferð-
ina enn að gjaldmiðihinn okkar
er að verða að engu. Séð hef ég
að krónan sé ekki orðin nema
rétt tæpir 10 aurar nú, miöað við
árið 1981! Hvers vegna gerum við
þá ekki eina thraun enn til að
styrkja krónuna með því að fella
enn tvö núll af henni?
Þegar gjaldmiðhsbreytingin
átti sér stað síðast, um áramótin
1980/1981, láöist að setja fast
kaupgjald og verðlag. Þétta var
því tilgangslaus gjaldmiðhsbreyt-
ing. Með bráðabirgðalögunum
hefði mátt nota tækifærið og taka
tvö núh af krónunni og þá væri
nú annað viðhorf th þjóðarsáttar-
innar. - Því ber brýna nauðsyn
nú th að styrkja gjaldmiðilinn.
Vindurinn
í„hnúi“
Gaui skrifar:
Það fer í taugamar á mér þegar
veriö er að tala um að vindurinn
liafi farið í þetta marga „hnúta“.
f morgunút varpi rásar 2 í morgun
var sagt að vindinum hefði „sleg-
ið upp í 40 hnúta“ þegar mest
var! - Þetta er einfaldlega vUlandi
og máheysa, a.m.k. á meðan við
styðjumst ekki að fuhu við ensku
mæheininguna „knot“ sem að
visu hefúr lengi verið notuð í
flugmáh hérlendis.
Við höfura mælieiningar í vind-
stigum og th skamms tíma var
talið að 12 stiga vindur þýddi mjög
mikið rok og 14 stiga vindur væri
ofsarok. - Meira mældist vist ekki
i vindstigum. Ef hins vegar á að
mæla vindinn í „hnútum" er eins
gott aö leggja vindstigin niður eða
gefa landsmönnum upplýsingar
um vindstigin jafnframt hnútun-
um.
Sigurjónvill
ekki hamborg-
araograuðvín
Magnús Gíslason hringdi
í fréttum af leyfisveitingu fyrir
veitingahúsið Jarlinn th að selja
létt vín og bjór hefúr komiö frám
að sumir fiúltrúar minnihlutans
í borgarstjóm vUja ekki að
skyndibitastaöir, sem standa
meöfram fjölförnum akbrautum,
fái vínveitingaleyfi. - Hvers
vegna veit enginn.
Hins vegar skýröi fuUtrúi
Alþbl. í bórgarstjóm, Sígurjón
Pétursson, frá því að hann vUdi
a.m.k. ekki láta bendla sitt nafn
við svona staði, t.d. þegar kallað
væri upp nafú og númer gestsins:
„Siguijón Pétursson, hamborgari
og rauövín"! Þetta kahar maður
nú að vera snobbaður. Hvers
vegna má ekki selja vín nema þar
sem borð em dúkuð og þjónað er
tíl borðs?